Νωπὲς ἀναμνήσεις ἑνὸς σεπτοῦ προσώπου, τῆς θεοφιλοῦς ζωῆς καὶ τοῦ ἔνθεου ἔργου του.
Ὅ,τι ἀφαιρεῖτο τὴν ἡμέρα ἐκείνη 21 Ἰουνίου, ἀπ’ τὸ προσκήνιο τῆς Ἐκκλησίας, κατετίθετο ὡς κεφάλαιον εἰς τὴν Ἱστορίαν της: Ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος.
Μιὰ σπάνια ἐκκλησιαστικὴ μορφὴ καὶ ἕνα πολύκαρπο ἔργο.
Μορφὴ καὶ Ἔργο, πού, μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, εἶναι προορισμένα νὰ ἐξιδανικευτοῦν ἀξιοτίμως. Ραντίζω αὐτὴν τὴν ἱερὴ μνήμη μὲ τὸ ἠδὺ ἐκχύλισμα τῆς ψυχῆς μου, ποὺ δέχτηκε πολλὲς φορὲς καὶ χωρὶς τὴν ἐθιμοτυπία τοῦ ἀξιώματός του τὴ στοργὴ τῆς καρδιᾶς τοῦ καί ποὺ δὲν μπορεῖ πλέον ἀπὸ τὴν ἀντίπερα ὄχθη τῆς αἰωνιότητας ν’ ἀκούσει τὴ ζεστὴ φωνή του. Σεπτὲ Γέροντα!
Ὁ ἀδόκητος θάνατός σου, κατελύπησε ὅλους μας, τὸν κλῆρο καὶ τὸ λαὸ καὶ ὄχι μόνο της Ι.Μ. Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης.
Ἡ μακρὰ (30ετής καὶ πλέον) ποιμαντορία Σου ὑπῆρξε γόνιμη, σταθερὰ καὶ συνεπὴς πρὸς τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ ποιμαντορία Σου συνέπεσε μὲ τὴν κρίση ποὺ δοκιμάζει τὸν κόσμο, μὲ τὶς κοινωνικὲς ἀνακατατάξεις, τὶς ἠθικὲς διαφοροποιήσεις, μὲ τὴν εἰσβολὴ ἀλλοτρίων πεποιθήσεων, μὲ τὴν ἔξαρση τῶν ἀντιχριστιανικῶν αἱρέσεων.
Ὅλα ὅμως αὐτὰ τὰ ἀντιμετώπισες μὲ θάρρος, σύνεση, πραότητα, αὐταπάρνηση, σὰν ἀληθινὸς Ἱεράρχης.
Δὲν ὠρώδησε ποτέ, δὲν ἐλιγοψύχησε, δὲν ἀπεθαρρύνθη ἀπὸ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετώπησε, ὅλος «ψυχὴ καὶ διανοία» ἀφιερώθη στὴν καλὴ διακυβέρνηση τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μητροπόλεώς του.
Τὰ χρόνια τῆς ζωῆς σου, θὰ τὰ καταγράψει ἡ Ἱστορία, τὴν εὐαισθησία σου, ἡ ποίηση, τὸν κλυδωνισμό σου ἡ Τραγωδία.
Τώρα μὲ τὴν ἀνάλυση τῆς ἱστορίας στὶς ἀκάνθινες ἀλήθειες τῆς μαρτυρίας σου, βρίσκεις δικαίωση, μὲ τὴν ποιητικὴ εὐαισθησία σου, δίνεις ξαστεριὰ στὸ συναίσθημά μας καὶ μὲ τὴν τραγικὴ κακουχία σου δημιουργεῖς τὴν ἐπάνθιση τοῦ βίου μας.
Ὁ μακαριστός Ἱεράρχης τῆς Πρέβεζας ἀνήκει πλέον στήν ἱστορία.
Τὴν εἰκόνα τῆς μορφῆς τοῦ κρατεῖ ὁ Θεός. Αὐτὸς καὶ μόνο ἐξουσιάζει καὶ εἰκονολογεῖ τὰ ὁμοιώματά Του, καὶ κωδικοποιεῖ τὰ ἔργα Του.
Ἡ χριστιανικὴ νεκρολογία εἶναι διδαχή καὶ μάλιστα γιὰ τέτοια θεϊκὰ πρόσωπα, ὅταν συνοψίζει τὴν ζωὴ μέσα ἀπὸ τὸ θάνατο καὶ τὸ ἐφήμερο μέσα ἀπὸ τὴν ἀθανασία.
Ὁ Μητροπολίτης Μελέτιος ὑπῆρξεν χαρισματοῦχος. Πανάρετος Ἱεράρχης. Συνετὸς καὶ ὑπεύθυνος.
Στὶς καταβολὲς τῆς ζωῆς του θὰ σταθμεύουν ὅσοι ἀναζητοῦν τίμημα.
Στὴν ἐσώψυχη οὐρανοπορία του θὰ ἀνατρέχουν ὅσοι ἐννοιολογοῦν διακόνημα.
Ἡμεῖς, οἱ ἐπιζῶντες ἀδυνατοῦμε «διηγήσασθαι» τὴν ζωὴ τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου.
Ἀποτολμοῦμε ἁπλῶς τὸν χαρακτηρισμόν της. Φυσικὴ ἀγαθότητα καὶ ἁπλότητα.
Φιλεργία καὶ ἐργατικότητα.
Αὐτοθυσία καὶ ἀποστολικότητα.
Αὐστηρότητα καὶ εὐγένεια.
Φόβος Κυρίου καὶ αὐτοέλεγχος.
Ἦθος καὶ ἀρετή.
Ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ περισυλλογή. Προσευχὴ καὶ ἁγιότητα.
Χαμόγελο καὶ ἀγάπη.
Πολύκαρπος κέδρος καὶ ὑψικάρηνος δρῦς. Πλάτανος ἀντοχῆς καὶ ἐλαία εὔκαρπος καὶ εὐθαλής. Π ρ ο φ η τ ι κ ῆ ς ἐνοράσεως καὶ ἀνεξικακίας . Πατερικὸ βλέμμα. Ταπεινὸς κήρυκας. Στοργικὸς καὶ μεγάθυμος, ἀνεκτικὸς καὶ φ ι λ ά ν θ ρ ω π ο ς , ἀξιοπρεπὴς καὶ εὐαίσθητος.
Σεμνὸς Ποιμενάρχης καὶ συλλειτουργὸς Ἄξιος του Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας του, Β ι β λ ι κ ὸ ς Ἱ ε ρ ά ρ χ η ς.
Ἀοίδημε Γέροντα!
Ἡ μοναδική σου ἀγάπη, ἡ μεγάλη σου ἀγάπη, ὑπήρξε ἡ Ἐκκλησία καί τά συμφέροντά της.
Αὐτό σε ἔφερε σε ἀντίθεση με πολλούς, γιατί δεν ἔκανες πολιτική τά συμφέροντα τῆς Ἐκκλησίας για τήν ὑστεροφημία σου.
Πονούσες για τίς πληγές της, για τά λάθη τῶν ποιμένων της καί μεριμνούσες ἀνύστακτα για τό πνευματικό ἐπιτελείο της.
Φάνηκε ὅμως σ΄ αὐτές τίς ὀριακές στιγμές ἡ μεγάλη σου ἀξία, τό πόσο ἡδύμολπα μπορούσες νά τραγουδάς τό μεγαλυνάρι τῆς ἀγάπης. «Είμαι ταπεινός, ἀμαρτωλός Ἐπίσκοπος, θα μας πεί κάποτε, ἀφοῦ ἡ τελειότητα δεν συνδέεται μ΄αὐτήν τήν ζωή, ἀλλά ἀγαπώ τόν Θεό καί τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία».
Δεν εἶναι τυχαίο πως σέ μιά ἐποχή που τά πάντα κλυδωνίζονται, ὁ Μητροπολίτης Μελέτιος πρωτοπορούσε σε ἔργα ἀγάπης, εἴχε συνεργάτες Ἱερομονάχους με λαμπρό συγγραφικό, θεολογικό, κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο, που προχωρούσαν σταθερά κάτω ἀπό τήν φωτισμένη ἡγεσία του.
Σεπτέ Γεροντά μου!
Κλήρος καί λαός σε προέπεμψαν. Δεν εἶναι σχήμα λόγου. Εἶναι στάση ἐνός συνόλου, ἀπέναντι σ΄ ἔναν Ἱεράρχη που σήκωσε με κουράγιο καί σιωπή τό βάρος τοῦ τίτλου του χωρίς να χάσει τά βήματά του. Σ΄ ἔναν Ἱεράρχη, που δέν ἔχασε τήν πολυποίκιλη ἰδιότητά του κάτω ἀπό τό ράσο καί τό βαρύτιμο ἐγκόλπιο του.
Σ΄ ἔναν Ἱεράρχη που ὁ λαός μας κρατά στήν μνήμη του κηδεύοντας με θλίψη τό φθαρτό του σώμα. Μεγάλε Πνευματικέ μας Πατέρα. Ἔκλεισε καὶ ἡ τελευταία σελίδα τῆς βιογραφίας Σου μὲ τὶς πλήρεις ἀνεκτιμήτου προσφορᾶς Ἐκκλησιαστικῆς, ἀνέσπερες μέρες καὶ ἀξημέρωτες νύχτες, μὲ τὶς Θεῖες Ἐνοράσεις, τὴν ἁγία διάβαση, τὴ σωστικὴ ἔξοδο.
Ἰδοὺ τὸ ἄρωμα τῶν μεγάλων νεκρῶν ποὺ ἀναδίδεται καὶ ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος! Αἰωνία Σου ἡ μνήμη Γέροντα καὶ Εὐεργέτα μου! Αἰωνία Σου ἡ μνήμη Ἐπὶ τῆς γῆς. Αἰωνία Σου ἡ δόξα ἐν Οὐρανοῖς.ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ179
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου