Πρόκειται γιὰ τὴν ἐλευθερία, μὲ τὴν ὁποία προίκισε τὴν ἀνθρώπινη φύση μας ὁ Θεός. Ἐλευθερία, ἕνα θεόσδοτο χάρισμα ποὺ δίνει ἀξία καὶ νόημα στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Χωρὶς ἐλευθερία δὲν θὰ εἶχαν κανένα βάρος, δὲν θὰ ἄξιζαν τίποτε οἱ πράξεις μας. Ἡ ἐλευθερία εἶναι ποὺ δίνει τιμὴ καὶ ἀξία στὸ καθετὶ ποὺ κάνουμε. Ἐπιλέγουμε αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο ἀναλαμβάνοντας βέβαια καὶ τὶς συνέπειες τῆς κάθε ἐπιλογῆς μας.
Ἀπὸ τὸν καιρὸ ἀκόμη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅταν ὁ Θεὸς παρέδωσε τὸν Νόμο Του στοὺς Ἑβραίους διὰ μέσου τοῦ Μωυσῆ καὶ ἀργότερα τοὺς ἔδωσε καὶ σχετικὲς συμπληρωματικὲς ἐξηγήσεις καὶ ὁδηγίες, τοὺς εἶπε: «Ἰδοὺ δέδωκα πρὸ προσώπου σου σήμερον τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. Ἐὰν εἰσακούσῃς τὰς ἐντολὰς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου… εὐλογήσει σε Κύριος… καὶ ἐὰν μεταστῇ ἡ καρδία σου καὶ μὴ εἰσακούσῃς… ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε (θὰ καταστραφεῖτε)… ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ (διάλεξε, λαέ μου, τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν μου, ποὺ χαρίζουν ζωή), ἵνα ζήσῃς σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου (οἱ ἀπόγονοί σου)» (Δευτ. λ΄ [30] 15-19).
Τὸ τί ἔγινε κατόπιν τὸ γνωρίζουμε ἀσφαλῶς ὅλοι μας. Ἐνῶ στὴν ἀρχὴ οἱ Ἑβραῖοι εἶπαν ἐλεύθερα τὸ «ναὶ» καὶ διάλεξαν τὴν ὑπακοὴ στὸν Θεό, τελικὰ ἄλλαξαν καὶ ἐλεύθερα πάλι ἐπάνω στὰ πράγματα εἶπαν τὸ «ὄχι» στὸν Κύριο καὶ μάλιστα μὲ πολλοὺς τρόπους. Θανάτωναν τοὺς ἀπεσταλμένους ἀπὸ τὸν Θεὸ Προφῆτες, ποὺ τοὺς καλοῦσαν σὲ μετάνοια, καὶ τελικὰ δὲν θέλησαν νὰ δεχθοῦν καὶ Αὐτὸν τὸν Μονογενὴ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Ὁποῖο καὶ σταύρωσαν. Ἔτσι θέλησαν, καὶ αὐτὸ ἔκαναν. Καὶ ὁ Κύριος σεβάστηκε τὴν ἐλευθερία τους. Γνώριζε βέβαια Ἐκεῖνος ὅτι ἡ ἐπιλογή τους αὐτὴ ὁδηγοῦσε στὴν καταστροφή τους. Ἀφοῦ ὅμως μόνοι τους καὶ ἐλεύθερα ἀποφάσισαν νὰ Τὸν ἀπορρίψουν καὶ νὰ Τὸν σταυρώσουν μάλιστα, δὲν ἐμπόδισε τὴν ἐλευθερία τους.
Ἡ ἐλευθερία γίνεται ὁδηγὸς πρὸς τὴν εὐτυχισμένη ζωὴ ἢ ἀντιθέτως ὁδηγὸς πρὸς τὴν καταστροφή. Ἐξαρτᾶται πῶς θὰ χρησιμοποιηθεῖ ἀπὸ τὸν καθένα μας τὸ χάρισμα αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο μᾶς ἐφοδίασε ὁ Πλάστης καὶ Δημιουργός μας.
Κάποιες φορὲς ἴσως δικαιολογοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ τὶς διάφορες παρεκτροπὲς τῆς ζωῆς μας λέγοντας: «Μᾶς ἐπηρεάζει ὁ διάβολος, μᾶς παρασύρουν ὁ κόσμος, οἱ φίλοι» καὶ τὰ παρόμοια. Αὐτὲς ὅμως οἱ δικαιολογίες δὲν εὐσταθοῦν. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔλεγε: «Οὐχ ὁ διάβολος ἡμῖν αἴτιος τῶν κακῶν, ἐὰν θέλωμεν προσέχειν… Πανταχοῦ γὰρ ἡ προαίρεσις αἰτία (παντοῦ καὶ πάντοτε αἰτία τῶν παρεκτροπῶν καὶ ἁμαρτημάτων μας εἶναι ἡ προαίρεσή μας, ἡ ἐλεύθερη διάθεση καὶ ἀπόφασή μας), πανταχοῦ ἡ γνώμη κυρία (παντοῦ τὴν κυρία εὐθύνη τὴν ἔχει ἡ ἐλεύθερη θέλησή μας, ἡ γνώμη μας καὶ ἡ ἀπόφασή μας) (ΕΠΕ 31, 82, 88). Καὶ ἀλλοῦ ὁ ἴδιος ἱερὸς Πατὴρ γράφει: «Ἂν μὴ σὺ σαυτὸν παραβλάψῃς, ἄνθρωπε (ἂν ἐσὺ μόνος σου μὲ τὴν ἐλευθερία σου δὲν πεῖς τὸ «ναὶ» στὴν ἁμαρτία καὶ δὲν βλάψεις τὴν ψυχή σου, κανεὶς ἄλλος), οὔτε φίλος, οὔτ’ ἐχθρός, οὔτ’ αὐτός σε ὁ διάβολος παραβλάψαι δυνήσεται» (ΕΠΕ 7, 630).
Κάποιος σοφὸς ἔλεγε: «Γιὰ τὴν ἐλευθερία ἀξίζει νὰ θυσιάζει κανεὶς καὶ τὴ ζωή του· ἄλλωστε ποταμοὶ αἱμάτων χύθηκαν καὶ χύνονται στὴ γῆ χάριν τῆς ἐλευθερίας. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ θυσιάζεις ποτὲ τὴν ἐλευθερία σου γιὰ τὴ ζωή σου. Τὸ νὰ προτιμήσεις νὰ ζήσεις κι ἂς εἶσαι δοῦλος δὲν ἀξίζει μιὰ τέτοια ζωή, διότι αὐτὴ δὲν εἶναι ζωὴ ἀνθρώπινη. Τέτοια ζωὴ ζοῦν καὶ τὰ ζῶα».
Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε γιὰ νὰ εἶναι ἐλεύθερος. Ἐὰν γιὰ κάποιο λόγο (πόλεμο κλπ.) αἰχμαλωτισθεῖ κάποιος καὶ γίνει δοῦλος, μπορεῖ νὰ χάσει μὲν τὴ σωματικὴ ἐλευθερία του, ἀλλὰ νὰ εἶναι ψυχικὰ ἐλεύθερος. Αὐτὸ συνέβαινε καὶ μὲ τοὺς ἁγίους Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Σήμερα, βέβαια, ὑπάρχουν ἀρκετοὶ ποὺ μὲ τὴ θέλησή τους ἔγιναν καὶ ζοῦν δοῦλοι. Δοῦλοι χειρότεροι ἀπὸ τοὺς δούλους τῆς ἀρχαίας ἐποχῆς. Σκλάβοι τοῦ χειρότερου τυράννου, τοῦ σατανᾶ, στὸν ὁποῖο παρέδωσαν τὴ θέλησή τους καὶ ἔχασαν μὲ τὰ πάθη τους τὴ θεόσδοτη ἐλευθερία τους.
Ὑπάρχει ὅμως τρόπος νὰ ἀπελευθερωθοῦν αὐτοὶ οἱ δοῦλοι, καὶ νὰ ἀποκτήσουν καὶ πάλι τὴ χαμένη ἐλευθερία τους. Διότι ὑπάρχει ὁ Ἐλευθερωτής. Ὑπάρχει Ἐκεῖνος ποὺ συνέτριψε τὸ κράτος τοῦ τυράννου σατανᾶ καὶ χάρισε καὶ χαρίζει αἰωνίως διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του τὴν ἐλευθερία σ’ ὅσους τὴν ποθοῦν. Εἶναι ὁ σαρκωθεὶς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὅλος ἀγάπη, ποὺ μὲ τὸ Αἷμα τῆς θυσίας Του στὸ Γολγοθᾶ διέλυσε τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου. Καὶ ὅσοι πλησιάζουν Ἐκεῖνον, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, γράφει ὁ Μαθητὴς τῆς ἀγάπης ποὺ συμπαραστάθηκε στὸν Κύριο μέχρι τὸν Σταυρό Του, ὅσοι Τὸν πιστεύουν καὶ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὶς ἅγιες ἐντολές Του μποροῦν, μὲ τὴν ἁγιαστικὴ χάρη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας Του, νὰ εἶναι καὶ νὰ ζοῦν «ὄντως ἐλεύθεροι» (Ἰω. η΄ 36).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου