«ΘΡΗΣΚΕΙΑ Ή ΠΙΣΤΗ;»

  
π. Φίλιππος Μπενάζης Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Δράμα

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ἀγαπητοί, μᾶς διηγεῖται τή συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ ἕνα Ἰουδαῖο ἄρχοντα τῆς ἐποχῆς. Ἤ ἴσως τοῦ ἄρχοντα μέ τόν Ἰησοῦ. Τό ὅτι εἶναι ἄρχοντας μέ τήν ἔννοια τοῦ πλουσίου, φαίνεται ἀπό τή διήγηση, «ἦν γαρ πλούσιος σφόδρα». Ὡστόσο στό κείμενο ὅπως ἀναγινώσκεται στούς ναούς, ἀναφέρεται πώς «ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ πειράζων αὐτῷ..» Τό ὅτι δέν ἀναφέρεται ὡς ἄρχοντας στή μια διήγηση ἀρχικά, ἔχει νά κάνει μέ τό ὅτι στό τέλος φάνηκε πώς ἡ συνάντηση μέ τόν Ἰησοῦ εἶχε περισσότερο τό πνεῦμα τῆς περιέργειας, παρά τοῦ εἰλικρινοῦς ἐνδιαφέροντος. Ἠ ἴσως καλύτερα, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκείνος, δέν ἦταν ἔτοιμος νά γνωρίσει πραγματικά τό Θεό. 

Γι αὐτό καί ὁ καρδιογνώστης Χριστός στήν ἐρώτησή του: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;», τοῦ ἀπαντάει μέ δύο ἐπερωτήσεις: «Τί μέ λέγεις ἀγαθόν, οὐδείς ἀγαθός εἰ μή εἶς, ὁ Θεός», ἡ πρώτη. Ἡ δεύτερη: «τᾶς ἐντολᾶς οἶδας», τίς ἐντολές τίς γνωρίζεις, «...μή μοιχεύσης, μή φονεύσης, μή κλέψης, μή ψευδομαρτυρήσης, τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου». 

Ὁ Ἰησοῦς βλέποντάς τον, γνωρίζει τό κίνητρο μέ τό ὁποίο Τόν πλησιάζει καί τοῦ δείχνει πώς ξέρει μέ ποιόν μιλάει. Γνωρίζει πώς γιά τόν ἐρωτώντα ἡ ἀντίληψη καί ἡ εἰκόνα περί Θεοῦ πού ἔχει δημιουργήσει μέσα του εἶναι ἕνα βόλεμα καί μία συνθήκη. Μιά βαθύτερη διεργασία πού ἔχει γίνει μέσα του καί τόν ἔχει ὁδηγήσει σέ μία λάθος κατανόηση τοῦ Θεοῦ. Ἤ μάλλον καλύτερα μία μή ὁλοκληρωμένη σχέση. 

Ἔτσι ὁ πλούσιος ἐκείνος Τοῦ ἀπαντάει μέ παρησία πώς: «Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου», ὅλα αὐτά ἀπό μικρός τά ξέρω καί τά τηρῶ. Διόλου εὐκαταφρόνητη ἡ ἀπάντηση του. Ἡ εὐθύτητα καί ἡ αμεσότητά της, κάθε ἄλλο παρά ἀσήμαντη εἶναι. Εἶναι μία ἔνδειξη ἀλλά καί ὁμολογία ὅτι ναί, αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι τηρητής τοῦ θείου νόμου. Αὐτό φαίνεται πώς τό ἀποδέχεται καί ὁ Χριστός, γι αὐτό καί δέν τοῦ λέει κάτι ἐνάντιο πρός αὐτά, εἶναι σύμφωνος. 

Ἡ σιγουριά καί ἡ σταθερότητα τῆς ἀπαντήσεως τοῦ πλουσίου, μᾶς βοηθᾶ νά καταλάβουμε πώς ἡ ἀνάγνωση ἀπό αὐτόν, τῶν λόγων τοῦ Ἰησοῦ ἧταν: «Τί στενοχωριέσαι; Ἀφοῦ τηρεῖς μιά ζωή μέχρι κεραίας» (ὅπως ἀναφέρει σέ ἀλλη ἀποστροφή τοῦ λόγου Του γιά τόν νόμο ὁ Ἰησοῦς) «τίς ἐντολές, τήν αἰώνια ζωή τήν ἔχεις κληρονομήσει ἤδη». Δέν εἶναι δύσκολο νά καταλάβουμε πώς ὁ ἄρχων ἦταν βαθιά μέσα του πεπεισμένος ὅτι βάδιζε σωστά ὡς πρός τήν πίστη καί ἡ ἐν γένει βιωτή του ἦταν αὐτή ἀκριβώς πού ἤθελε ὁ Θεός καί ἄρα ἦταν σωστός ἀπέναντί Του καί ἀποδεκτός κατά πάντα ἀπό Αὐτόν. Ἦταν ὅπως λέμε πολλές φορές καί ἐμεῖς στή θρησκευτική ζωή μας τακτοποιημένος. 

Αὐτή τήν ἐσωτερική του διάσταση καί κατάσταση τήν εἶχε δεῖ ἤδη ὁ Ἰησοῦς καί ἐπειδή ἤθελε πραγματικά νά τόν βοηθήσει νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή, τοῦ λέει αὐτό πού σέ καμιά περίπτωση δέν περίμενε νά ἀκούσει ὁ ἄρχων. «Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοίς, καί ἔξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ, καί δεύρω ἀκολούθει μοι»...

...«Νομίζεις πώς τά ἔχεις ὅλα! Πώς εἶσαι πλήρης! Πώς ἔχεις τόπο δίπλα στό Θεό στήν ἄλλη ζωή! Μμμ. Κάτι σοῦ λείπει! Κάτι δέν ἔχεις! Τό σπουδαιότερο! Δέν ἔχεις Ἐμένα! Δέν τό ἔχεις καταλάβει! Ἐάν λοιπόν θέλεις νά Μέ ἀποκτήσεις, ξεφορτώσου ὁτιδήποτε σέ κάνει νά αἰσθάνεσαι ἀσφαλής στή ζωή αὐτή ( τά ὑπάρχοντά σου). Τότε θά ἀποκτήσεις πραγματικά τόπο στόν οὐρανό καί ἀκολούθησέ με καί ἐσύ ὡς μαθητής Μου, ἔχοντας πιά μόνο Ἐμένα ὡς τή μοναδική σου περιουσία. 

.......Ὁ ἄρχων ἔμεινε ἄφωνος. Ξαφνικά ἔνοιωσε νά γκρεμίζεται μέσα του ἕνας κόσμος ὁλόκληρος. Μιά ζωή πού ἔζησε μέχρι τή στιγμή ἐκείνη. Τί νά σκεφτεῖ; Τί νά πεῖ; Πώς νά ἀντιδράσει; Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, βγαλμένος ἀπό τή θεία χάρη καί σοφία Του, λόγος ἀληθινός καί κοφτερός, συγκλονίζει ὅλο τό εἶναι τοῦ ἄρχοντος. Ἡ σιγουριά ἔφυγε. Ἡ ἄνεση κατεδαφίστηκε. Τό σανίδι τῆς πίστεως πού εἶχε δημιουργήσει καί ἐκεῖ πάνω πατοῦσε, τό τράβηξε ὁ Χριστός καί τώρα βρίσκεται στό κενό... 

...Κι ἀπό ποῦ νά πιαστεῖ; Ἀσφαλῶς ὁ ὁποιοσδήποτε θά μποροῦσε νά πεῖ: «Μά...ἀπό τό Θεό!...» Ποιό Θεό; Ξαφνικά καί μέ τρόπο ἀναπάντεχο ἀντιλαμβάνεται πώς δέν μπορεῖ. Δέν ἔχει τή δυνατότητα νά πιαστεῖ ἀπό τό Θεό, γιατί πολύ ἀπλά δέν εἶναι μαζί Του! Τόσα χρόνια πίστεως δέν τοῦ ἔδωσαν αὐτό πού νόμιζε, αὐτό πού πίστευε. Πώς γνωρίζει καλά τό Θεό! Πώς εἶναι μαζί Του! Δίπλα Του. Τώρα Τόν αἰσθάνεται πολύ μακριά του. Αὐτό πού ἔχει κοντά του καί τοῦ δίνει τήν ἄνεση καί τή σιγουριά στή ζωή, εἶναι ὁ πλούτος. Τά ὑπάρχοντά του. 

Τελικά, αὐτά διαλέγει. «...ὁ δέ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γάρ πλούσιος σφόδρα». Ὁ ἄρχων κατηφής, περίλυπος καί σίγουρα πολύ προβληματιζόμενος, ἀπομακρύνεται ἀπό τό Χριστό. Ἡ συνάντηση καί ὁ διάλογος τελικά δέν ἦταν ὅπως τά περίμενε. Ὁ Ἰησοῦς βλέποντας αὐτή τήν ἀντίδραση τοῦ πλουσίου, ὁλοκλήρωσε τό λόγο Του λέγοντας πώς δύσκολα οἱ ἔχοντες καί κατέχοντες χρήματα μποροῦν νά μποῦν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι εὐκολότερο νά περάσει μία καμήλα ἀπό τήν τρύπα μιᾶς βελόνας, παρά ἕνας πλούσιος στήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ! 

Κάποιους ἀπό ἐμᾶς, νομίζω ἀρκετούς, ὅλα αὐτά πού προαναφέραμε θά τούς βάζουν σέ σκέψεις. Κάποιους ἄλλους ἴσως τούς φαίνονται παράξενα ἤ καί ὑπερβολικά. Κάποιους πάλι μπορεῖ νά τούς κάνει νά σκέφτονται πώς δέν τούς ἀφορούν καί πολύ γιατί δέν εἶναι πλούσιοι σφόδρα καί ἄρα αὐτό τούς κάνει νά εἶναι πιο οἰκείοι πρός τό Θεό. 

Τό σημαντικό ὅμως νομίζω πώς δέν εἶναι οὔτε ὁ πλούτος οὔτε ἡ φτώχια. Οὔτε ἡ ὁποιαδήποτε ὑπερβολή, οὔτε ἡ ὁποιαδήποτε παραξενιά μπορεῖ νά πηγάζουν γιά κάποιους, μέσα ἀπό ὅσα προαναφέραμε. Τό σημαντικό, νομίζω, εἶναι νά καταλάβουμε πώς ὅταν μιλᾶμε γιά τό Θεό, ὅταν Τόν φέρνουμε στό μυαλό καί τήν καρδιά μας. Ὅταν θέλουμε νά μιλήσουμε γιά κάτι πού ἀφορᾶ Αὐτόν κι ἐμᾶς, θά πρέπει νά Τό βλέπουμε, νά Τόν ἀναγνωρίζουμε καί κυρίως νά Τόν ζοῦμε μέ τή διάσταση τῆς πίστεως καί ὄχι τῆς θρησκείας. 

Αὐτό δέν εἶναι δύσκολο νά τό καταλάβουμε ἄν προσέξουμε λίγο καλύτερα καί ποιό σοβαρά τό θέμα τοῦ πῶς μποροῦμε καί πρέπει νά εἴμαστε μέ τό Θεό. Ὁ ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολή του, στό ιβ΄κεφάλαιο σημειώνει πώς: «...δι ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμίν ἀγώνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν...». Ὁ Χριστός δημιουργεῖ πίστη καί ὄχι θρησκεία! Καί μάλιστα εἶναι καί ὁ Ἀρχηγός της! 

Αὐτό λοιπόν πού ἄφησε ὁ Χριστός ὡς παρακαταθήκη καί τό πήραμε ὡς Ἐκκλησία καί τό ἔχουμε ὡς τό πολυτιμότερο στή ζωή μας καί μ’αὐτὀ θά Τόν ἀνταμώσουμε στή Δευτέρα Παρουσία. Τήν ΠΙΣΤΗ! Τήν ἀλήθεια δηλαδή τῆς ἱστορικῆς ἐμφανίσεώς Του στή γῆ! Αὐτό πού σέ λίγο καί πάλι θά γιορτάσουμε, τά Χριστούγεννα, πού μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική θά μπορούσαμε νά τά ποῦμε καί Θεούγεννα γιά ἐμᾶς, γιά τή γῆ καί τούς ἀνθρώπους. 

Ὅ,τι κάνουμε, ὅ,τι ζοῦμε, ὅ,τι λέμε, ὅ,τι σκεφτόμαστε γιά τό Θεό, πρέπει νά τό ἀναγνωρίζουμε καί νά τό ζοῦμε ὡς πίστη. Ὅτι δηλαδή ἐμεῖς δέν ψάχνουμε τό Θεό, δέν μᾶς εἶναι Ἀγνωστος, δέν εἶναι γιά ἐμᾶς πάρεργο καί δευτεροτρίτοτεταρτοπέμπτο.......θέμα στή ζωή μας. Γιά ἐμᾶς ὁ Θεός εἶναι τρόπος ζωῆς! Ἄν τό καταλάβουμε αὐτό τότε καί μόνο τότε θά καταλάβουμε καί τίς διατάξεις καί τίς παραδόσεις καί...ὅ,τι ἄλλο συνηθίζουμε νά λέμε ὡς θρησκευτικά καθήκοντα μας. Καί ἔτσι χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε βάζουμε ἕνα διαχωριστικό μέ τό Θεό καί μιλάμε γιά θρησκεία καί τελικά ὅπως ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, τά ἔχουμε ὅλα, εἴμαστε τακτοποιημένοι ἀλλά καί ἐμεῖς ὅπως καί ἐκείνος δέν ἔχουμε τό Θεό!! Ἄρα δέν ἔχουμε τίποτα!! 

Πρέπει ὁπωσδήποτε τό γρήγορότερο νά ἐνδιαφερθοῦμε καί νά ζητήσουμε νά γνωρίσουμε τό Χριστό!! Ἀς Τοῦ τό ζητήσουμε!! Δέν θά ἀρνηθεῖ!! Ἀς ποθήσουμε διακαῶς Αὐτόν καί μόνο Αὐτόν!! Ὅταν ἀρχίσουμε νά Τόν καταλαβαίνουμε, τότε θά καταλάβουμε καί θά ἀποδεχθοῦμε μετά χαρᾶς, ὅλα ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καί πού μπορεῖ ἐπειδή ἀκριβῶς μᾶς λείπει ὁ Χριστός, νά τά παραβλέπουμε, νά τά τροποποιοῦμε κατά περίπτωση ἤ καί νά τά θεωροῦμε περιτά καί ξένα γιά τή σύγχρονη ἐποχή μας. 

Ὅποιος γεννήθηκε ἀπό φυσική γέννα, (τέτοιοι εἶναι ὅλοι οἱ ἀρχηγοί τῶν θρησκειῶν), τό πιστεύω πού δημιουργεῖ καί τόν ἀκολουθοῦν σ’αὐτό οἱ ἄνθρωποι, ὅπως προαναφέραμε τό ὁνομάζουν θρησκεία. Ὅποιος γεννήθηκε ἀπό ὑπερφυσική γέννα, (δηλαδή κάτι πού μόνο μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά κάνει κι Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός), τό πιστεύω πού δημιουργεῖ καί τό ἀκολουθοῦν οἱ ἄνθρωποι τό λένε ΠΙΣΤΗ και ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ἠταν μεγάλο λάθος καί φταῖμε καί ἐμεῖς πού τό ἐπιτρέψαμε νά ὀνομασθεῖ καί στόν τόπο μας ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ θρησκεία καί μάλιστα ἐπικρατοῦσα. Ἀπό αὐτό πολλά κακά περάσαμε κι ἄν δέν τ’ἀλλάξουμε, θά περάσουμε κι ἄλλα...