Αγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ Ἱερομονάχου π. Εὐσεβίου Ρασσιᾶ

« Χάρη στὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ γνωρίζουμε τώρα ποιὸς εἶναι ὁ Θεός. Τὸν ἀγαποῦμε καὶ δὲν ἐπιρρίπτουμε σὲ Αὐτὸν καμία μομφή. Ὁ Χριστὸς μᾶς φανέρωσε τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι Φῶς «καὶ σκοτία ἐν Αὐτῶ οὐκ ἔστιν οὐδεμία». (Αγιος  Σωφρόνιος) 

 Ο Αγιος Σωφρόνιος γεννήθηκε στὴ Μόσχα ἀπὸ Ρώσους γονεῖς τὸ 1896. Σπούδασε στὴν Κρατικὴ Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν τῆς Μόσχας καὶ ἐπιδόθηκε στὴ ζωγραφική. Ἔκτός ἀπὸ τὰ πλούσια φυσικὰ χαρίσματα ποὺ εἶχε, ὁ Θεὸς τὸν προίκισε καὶ μὲ ἐξαιρετικὰ πνευματικὰ χαρίσματα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς του. 

Τὸ 1925 – μετὰ ἀπὸ μικρὴ περίοδο σπουδῶν στὸ Θεολογικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου στὸ Παρίσι – μετέβη στὸ Ἅγιον Ὅρος, ὅπου μόνασε συνολικὰ 22 χρόνια. Πρῶτα ἐγκαταβίωσε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὅπου δέχθηκε τὴ μεγαλύτερη δωρεὰ τῆς ζωῆς του. Γνωρίσθηκε καὶ συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν Ἅγιο Σιλουανὸ (1866-1938), στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποίου κατόπτευσε τὶς αὐθεντικὲς διαστάσεις τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. 

 Ἔμεινε κοντὰ στὸν Ἅγιο ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του καί ἔπειτα, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῶν Γερόντων τῆς Μονῆς, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὅρους. 

Ἀπὸ ἐκεῖ διακονοῦσε ὡς πνευματικός τῶν Ἱερῶν Μονῶν Ἁγίου Παύλου, Ὁσίου Γρηγορίου, Ὁσίου Σίμωνος Πέτρας, Ὁσίου Ξενοφῶντος καὶ πολλῶν ἄλλων κελιῶν καὶ σκητῶν. 

Τὸ 1947 ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸν Ἄθωνα στὴ Γαλλία, γιὰ νὰ ἐκδώσει τὰ χειρόγραφα ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς πρὶν τὸν θάνατό του, προσθέτοντας μερικὰ βιογραφικὰ στοιχεῖα του καὶ ἐκτενῆ ἀνάλυση τῆς διδασκαλίας του. 

Εἶχε ὅμως ἤδη κλονισθεῖ σοβαρὰ ἡ ὑγεία του. Μετὰ ἀπὸ μία σχετικὴ ἀνάρρωση ἐγκαταστάθηκε στὸ ρωσικὸ γηροκομεῖο τῆς Ἁγίας Γενεβιέβης τοῦ Δρυμοῦ (Saint Genevieve de Bois), προαστίου τῶν Παρισίων. 

Ο Γέροντας ἔγινε γρήγορα γνωστὸς καὶ μερικοὶ νέοι ἦλθαν καὶ κατοίκησαν σὲ ἕνα στάβλο κοντὰ στὸ γηροκομεῖο, γιὰ νὰ συμμετέχουν καὶ αὐτοὶ στὴ λατρεία καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὴν πλούσια διδασκαλία του. 

Δὲν πέρασαν ὅμως πολλὰ χρόνια καὶ οἱ νέοι ἄρχισαν νὰ παροτρύνουν τὸν Γέροντα νὰ ἱδρύσει Μονή, ὅπου θὰ μποροῦσαν νὰ ὀργανώσουν ἀνάλογα τὴ μοναχική τους ζωή. 

Τελικὰ προτιμήθηκε ἡ Ἀγγλία, ὅπου καὶ ἀγοράσθηκε τὸ μέρος γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς Μονῆς σὲ μία ἀπόμερη τοποθεσία τῆς κομητείας τοῦ Ἔσσεξ τὸ 1958. 

Τὸ 1959 ἵδρυσε τὴν Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, ὅπου κοιμήθηκε ἐν Κυρίω τὴν 11η Ἰουλίου 1993. 

 Ο Μακαριστὸς Γέροντας ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους Θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας. Kατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του, ἔγραφε καὶ ἔκανε ὁμιλίες μὲ βαθὺ θεολογικὸ καὶ πνευματικὸ περιεχόμενο, μερικὰ ἀπὸ τὰ ἔργα του εἶναι τά ἐξῆς: 

 Ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1995 (1η ἔκδοση 1973), 

Ἡ Ζωὴ Του ζωή μου, Θεσσαλονίκη, 1977, 

Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθώς ἐστι, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1985, Περὶ προσευχῆς, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1991, 

Περὶ Πνεύματος καὶ Ζωῆς, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1992, Ἄσκησις καὶ θεωρία, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1996, 

 Ἀγώνας θεογνωσίας, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2004, 

 Γράμματα στὴ Ρωσία, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2009. 

 Τα κείμενά του, ἐμβαθύνουν σέ λεπτότατα θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί προϋποθέτουν ἄριστη ἀφομοίωση τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀπαύγασμα κοινωνίας μέ τόν Τριαδικό Θεό. 

Γι΄ αὐτό καί δέν ἀρκεί ἔστω καί ἡ ἐπισταμένη μελέτη καί λογική ἐντρύφηση σέ αὐτά. Γιά νά κατανοηθούν χρειάζεται τήν λειτουργική καί νηπτική ἐμπειρία πού ἔχει ἀποθησαυρισθεῖ στήν Ἐκκλησία. 

 Διδαχὲς: 

 --Τρία πράγματα δὲν μπορῶ νὰ κατανοήσω: 

1) Πίστη χωρὶς δόγµα. 

2) Χριστιανισμὸ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. 

3) Χριστιανισμὸ χωρὶς ἄσκηση. Καὶ τὰ τρία αὐτά, Ἐκκλησία, δόγµα καὶ ἀσκητική, δηλαδὴ Χριστιανικὴ ἄσκηση, συνιστοῦν γιὰ µένα ἑνιαία ζωή. 

-- Νὰ εἶναι κάποιος χριστιανὸς σημαίνει νὰ πιστεύει εἰς τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν· νὰ ἐλπίζει εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ οὐρανίου Πατρὸς υἱοθεσίαν ἡμῶν· νὰ ἀποδέχηται τὴν Θείαν μορφὴν τῆς ὑπάρξεως· νὰ γίνηται διὰ τῆς δωρεᾶς τῆς Πατρικῆς ἀγάπης ὅ,τι Αὐτὸς ὁ Ἴδιος εἶναι κατὰ τὴν οὐσίαν Αὐτοῦ τουτέστι Θεός. Τοιαῦται εἶναι αἱ ἐπαγγελίαι τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ὡς τὸν Μονογενῆ καὶ ὁμοούσιον Υἱὸν τοῦ Πατρός. 

 --Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχηται ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὢ, πῶς τότε τὰ πάντα εἶναι εὐχάριστα, ἠγαπημένα καὶ εὐφρόσυνα! Ἡ ἀγάπη ὅμως αὕτη συνεπάγεται ὀδύνην, καὶ ὅσον βαθυτέρα εἶναι ἡ ἀγάπη, τοσούτον μεγαλυτέρα εἶναι ἡ ὀδύνη. 

 ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ Ο «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» 188

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΟΦΡΩΝΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ. Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ 27 ΝΟΕ 2019.