01 Δεκεμβρίου, 2020

Μακαριστός Γέροντας π. Φιλόθεος Ζερβάκος ὁ ἐκ Πακίων Λακωνίας Αἰδεσιμ. Πρεσβ. π. Νεκταρίου Κουτσογιαννόπουλου

Απο την δημιουργια του κοσμου μεχρι και σημερα στήν ἐποχή πού ζοῦμε ὁ Πανάγαθος δημιουργός φώτιζε καί ἔστελνε στό ἀνθρώπινο γένος γνήσιους καί πιστούς φίλους του, ὥστε νά μᾶς  καθοδηγοῦν μέ τό παράδειγμα καί τήν  ἁγία πίστη τους στήν Βασιλεία Του. Μία τέτοια ἐξέχουσα φυσιογνωμία ἁγιότητας καί π ν ε υ μ α τ ι κ ῆ ς ἀκτινοβολίας τοῦ 20ου αἰώνα, ὑπῆρξε καί ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος.
Ἡ λακωνική γῆ καί συγκεκριμένα τό  μικρό χωριό τῶν Πακίων, τόν Μάιο τοῦ  1884 γέννησε καί ἀνάθρεψε τόν μικρό  Κωνσταντῖνο, μετέπειτα Ὅσιο γέροντα
Φιλόθεο Ζερβάκο. Οἱ γονεῖς του Παναγιώτης καί Αἰκατερίνη ἦταν εὔποροι ἀλλά καί εὐλαβεῖς. Τόν ἀνέθρεψαν μέ πίστη καί ἀγάπη πρός τόν Χριστό καί τήν Παναγία μητέρα Του. Ἡ ἱερατική του κλίση φάνηκε ἀπό πολύ μικρή ἡλικία. Σύμφωνα μέ μαρτυρία τῶν συγγενῶν του ὄντας πολύ μικρός συναντήθηκε μέ τόν ἱερέα τῆς  Ἀγγελώνας π. Βασίλειο Γεώργα, ἀδελφό  της γιαγιᾶς του καί ὁ γέροντας ἱερέας
προφήτευσε πώς αὐτό τό παιδί θά γίνει  παπάς. Ἀγαποῦσε πολύ τα γράμματα καί
τελειώνοντας τό δημοτικό οἱ γονεῖς του  τόν ἔστειλαν στούς Μολάους στό  διδασκαλεῖο . Στά δεκαοκτώ του χρόνια  διορίζεται δάσκαλος στο διπλανό χωριό
Φοινίκι. Ἐκεῖ ἐργάζεται καί συνεισφέρει στήν οἰκογένειά του.
Ἐπίσης κατηχεῖ τά παιδιά καί τά μαθαίνει νά ψάλουν καί νά ὑμνοῦν   τόν Θεό συστήνοντας μάλιστα καί παιδική χορωδία γιά τίς Κυριακές καί τίς μεγάλες ἑορτές. Τόν ἐλεύθερο χρόνο του ἀπομονώνεται στό βουνό σέ μιά μικρή σπηλιά καί προσεύχεται.
Κατά τήν διάρκεια τῆς στρατιωτικῆς του θητείας συνδέεται μέ μεγάλες πνευματικές μορφές ὅπως ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανᾶς καί ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε  καί πνευματικός του πατέρας. Μετά τήν  στρατιωτική του θητεία ἀποφασίζει νά  ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Ἔτσι ἀποφασίζει νά μεταβεῖ στό Ἅγιον Ὅρος.
Ὅμως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τόν συμβουλεύει νά πάει στήν Ἱερά Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας στήν Πάρο χωρίς νά τοῦ στερεῖ ὅμως τό δικαίωμα τῆς δικῆς του ἐπιθυμίας καί ἐπιλογῆς. Ξεκινᾶ γιά τόν Ἄθωνα ὅμως μετά ἀπό περιπέτεια στήν ὁποία κινδύνευσε καί ἡ ζωή του στήν   τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη,
σώζεται ἀπό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Ἔτσι καταλαβαίνει πώς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν νά μονάσει στήν Λογγοβάρδα. Τό 1907 μετά ἀπό προηγηθεῖσα ἀπαιτούμενη δοκιμασία κείρεται μοναχός καί χειροτονεῖται διάκονος μέ τό ὄνομα Φιλόθεος,τό ὁποῖο φέρει ἐπάξια μέχρι τό  ὀσιακό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ἀποδεικνύοντας πώς ὄντως ἦταν φίλος  του Θεοῦ. 
Τό 1912 χειροτονεῖται πρεσβύτερος καί χειροθετεῖται πνευματικός, ἐνῶ τό 1913 λαμβάνει τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Μεγάλος σταθμός στή ζωή τοῦ εἶναι οἱ προσκυνηματικές ἐπισκέψεις του στό Ἅγιον Ὅρος καί στούς Ἁγίους Τόπους, ὅπου γνωρίζει καί συναναστρέφεται μέ ἀσκητικές μορφές καί προσκυνᾶ τόν Ζωοδόχο τάφο τοῦ Κυρίου   μας. 
Ἀργότερα γράφει βιβλίο καί περιγράφει μέ γλαφυρό τρόπο τίς ἐμπειρίες πού ἔζησε ἐκεῖ σ’ αὐτό τό μοναδικό προσκύνημα.
Τό 1930 κοιμήθηκε ὁ ἡγούμενος τῆς   Μονῆς Ἰερόθεος καί στήν διαθήκη του τόν ὅρισε διάδοχό του. Οἱ πατέρες τόν δέχθηκαν μέ μεγάλη χαρά. Κατά τήν περίοδο τῆς διακονίας του ὡς ἡγούμενος, γιά πενήντα περίπου ἔτη τό μοναστήρι κατέστη πνευματικός φάρος γιά χιλιάδες ψυχές.
Μεγάλη ἐπίσης δραστηριότητα   ἀναπτύσσεται κατά τήν περίοδο τῆς  γερμανικῆς κατοχῆς, ἀναδεικνύοντας τήν    Μονή σέ κέντρο πνευματικῆς  ἀναγέννησης καί φιλανθρωπίας, διοργανώνοντας ἀκόμα καί συσσίτια. Ὁ ἴδιος ἀκτήμων καί φτωχός παρέμεινε πάντα πιστός στίς ἀρχές τοῦ Ὀρθοδόξου  μοναχισμοῦ καί τοῦ ἀναγεννητικοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων.
Περιῆλθε ὡς ἱεραπόστολος ὅλη τήν   Ἑλλάδα καί μέ τήν εὐχή τῶν οἰκείων   ἐπισκόπων λειτουργοῦσε, κήρυττε μέ  φλογερό καί βιωματικό τρόπο καί
ἐξομολογοῦσε τά ἑκατοντάδες πνευματικά του παιδιά σέ κάθε περιοχή τῆς πατρίδας μας. Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἀπό τίς μαρτυρίες τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων ἀλλά καί ἀπό τήν προσωπική του ἀλληλογραφία. Ἀπό αὐτή τήν  ἱεραποστολική δραστηριότητα δέν θά  μποροῦσε νά ἑξαιρεθεῖ καί ἡ ἰδιαίτερή
του πατρίδα τήν ὁποία συχνά  ἐπισκεπτόταν. Τό 1963 μεταφέρει τεμάχιο ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στή Συκιά καί τό 1972 μεταφέρει τά λείψανα τῶν Ἁγίων Νεομάρτυρος Ραφαήλ ἐκ Μυτιλήνης καί τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ ἐν
Πάρῳ στήν γενέτειρά του. «Σᾶς ἔφερα  γιατρούς» εἶχε πεῖ τότε μεταξύ ἄλλων
στήν ὁμιλία του στόν Ἅγιο Δημήτριο Πακίων.
Σέ ὅλα τα στάδια τῆς ζωῆς του ὁ πατήρ  Φιλόθεος ἀπό μικρό παιδί, ἀργότερα ὡς   διδάσκαλος, ἔπειτα ὡς στρατιώτης, μετά  ὡς μοναχός, ἱερέας, ἡγούμενος καί πνευματικός, διακρίθηκε γιά τήν ζωντανή  πίστη του στόν Θεό καί τήν ἄδολη ἀγάπη  του πρός ὅλους.
Τό πρωί τῆς 8ης Μαΐου τοῦ 1980 παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή του στόν Κύριο γιά νά τήν ἀναπαύσει αἰώνια στήν Βασιλεία Του. Εἴθε νά πρεσβεύει ὁ νέος Ὅσιος της Ἐκκλησίας Πατήρ Φιλόθεος γιά ὅλους ἐμᾶς.
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ177

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου