24 Ιουλίου, 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ.


Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ.

π.Φιλιππος Μπεναζης Ι.Ν.Αγιου Νικολαου Δραμας

«...οἱ δαίμονες παρεκάλουν αὐτόν λέγοντες...ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τήν ἀγέλην των χοίρων».
     Μία πολύ δύσκολη κατάσταση πού μπορεῖ νά συμβεῖ στή ζωή μας ἀγαπητοί μου, μᾶς προβάλει ἡ σημερινή περικοπή τῆς Ε΄Κυριακῆς ἀπό τό κατά Ματθαίον ἱερό Εὐαγγέλιο. Δύο δυστυχισμένοι ἄνθρωποι πού ἦταν ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ, συναντήθηκαν με Τόν περιδιαβαίνοντα ἀπό τήν περιοχή τους Ἰησοῦ. Αὐτοί λόγῳ τῆς καταστάσεώς τους ἦταν ὁ φόβος καί ὁ τρομος τῶν κατοίκων τοῦ τόπου ἐκείνου. Μέ τό πού εἶδαν τόν Ἰησοῦ ἀμέσως φώναξαν: «Τί θέλεις ἀπο ἐμᾶς Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ; Ἦλθες νά μᾶς τιμωρήσεις πρόωρα;» καί Τόν παρακάλεσαν νά ἐπιτρέψει νά μποῦν στούς χοίρους πού ὡς ἀγέλη βρισκόταν ἐκεῖ κοντά.
Ὁ Ἰησοῦς τό ἐπέτρεψε καί μέ τό πού μπῆκαν στά δύστυχα ζωντανά, αὐτά ὅλα μαζί ὄρμησαν σέ ἕνα γκρεμό πού ἦταν κοντά καί πνίγηκαν στήν ἀπό κάτω αὐτοῦ εὐρισκόμενη λίμνη. Οἱ βοσκοί τρομαγμένοι ἀπό τό γεγονος πῆγαν στήν πόλη καί ἐνημέρωσαν τούς κατοίκους. Σύσσωμοι αὐτοί πῆγαν ἐκεί ὅπου ἔγινε το τραγικό συμβάν καί παρακάλεσαν τόν Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους. (!!!!) Αὐτός ὅπως πάντα, σεβόμενος τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, μπῆκε στό πλοίο μέ τούς μαθητές Του καί ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ.
Ὁπωσδήποτε ἡ περίπτωση κατά τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ εἶναι μία πολύ φοβερή καί τρομερή κατάσταση καί ὅλοι μας στό ἄκουσμά της ταρασσόμαστε καί παρακαλοῦμε τόν παντοδύναμο Θεό μας νά μήν ἐπιτρεψει νά μᾶς συμβεῖ. Δέν εἶναι τυχαίο ὅτι στό Πατερ Ἡμῶν, τήν προσευχή πού μᾶς δίδαξε ὁ Ἵδιος ὁ Θεός, παρακαλοῦμε νά μήν ἐπιτρέψει νά μποῦμε σέ πειρασμό: «καί μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ».
Εἶναι πολύ σημαντικό τό μήνυμα αὐτῆς τῆς φράσεως-παρακλήσεως καί ἄς τό δοῦμε λίγο. Ἀρχικά μιλάει γιά τόν πειρασμό. Ὅλοι ξέρουμε τί εἶναι αὐτό. Εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποιο μᾶς πλησιάζει-πειράζει ὁ πονηρός. Ἡ δουλειά τοῦ πονηροῦ εἶναι νά μᾶς πειράζει, δηλαδή νά μᾶς βάζει σέ δοκιμασία, νά δοκιμάζει τήν στερεότητα τοῦ χαρακτῆρα μας. Οὐσιαστικά νά δοκιμάζει τήν πίστη μας, πού ἐδῶ ἔχει την ἔννοια τῆς σταθερότητας. Βέβαια τά δολώματα μέ τά ὁποια μᾶς πλησιάζει εἶναι πάντα προκλητικά, τά ὁποία αὐτός τά κάνει νά φαίνονται προκλητικότερα. Ἔτσι κάποτε ἔπεισε καί τήν προμήτορά μας Εὔα νά φαει ἀπό τόν ἀπαγορευμένο καρπό...
 Ἔτσι δουλεύει ὅμως αὐτός καί ὁμολογουμένως τήν κάνει πολύ καλά τή δουλειά αὐτή. Τώρα τό μή εἰσενέγκης, πού ἐδῶ ἔχει τήν ἔννοια τοῦ μή ἐπιτρέψεις, τί μᾶς λέει; Μᾶς λέει πώς ὁ Μόνος πού μπορεῖ νά σταθεῖ ἀπέναντι στόν πονηρό καί νά τόν νικήσει εἶναι ὁ Θεός. Αὐτό φαίνεται ἄλλωστε πολύ καθαρά στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἄρα λοιπόν, τήν στιγμή πού ὁ πειρασμός μᾶς νικᾶ καί τόν ἀποδεχόμαστε, σημαίνει ὅτι εἴμαστε χωρίς τήν προστασία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ὄχι γιατί ὁ Θεός μᾶς ἀποστρέφεται, ἀλλά γιατί ἐμεῖς δελεασμένοι ἀπό τήν προκλητικότητα τοῦ πειρασμοῦ, ἀποστρεφόμαστε τό Θεό καί παραδινόμαστε στόν πειρασμό. Ἔτσι δίνουμε τό δικαίωμα στόν πονηρό πρός στιγμήν, νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἁμαρτία.
Ἀπό αὐτό καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ πονηρός δέν εἶναι εὔκολο να μᾶς κατακτήσει. Δέν εἶναι τόσο ἀπλό γι΄ αὐτόν. Τό ξέρει, γι΄ αὐτό ἔχει πολύ ὑπομονή καί δέν τά παρατάει εὔκολα. Ὡστόσο, προηγουμένως εἴπαμε πώς παραδινόμαστε. Αὐτό δείχνει τό θείο δώρο πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τήν ἐλευθερία, ἀπό τό ὁποίο φαίνεται ἡ θεϊκή καταγωγή του. Τήν ἐλευθερία τήν ὁποία ἀναγνωρίζει καί μετρᾶ πολύ σοβαρά καί ὁ πονηρός. Ξέρει ὅτι αὐτό εἶναι το μεγάλο ὄπλο τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποίο φοβᾶται καί τρέμει. Ξέρει ὅτι ἐάν δέ τοῦ συγκατατεθεῖ ὁ ἄνθρωπος, δέν μπορεῖ νά τοῦ κάνει κακό. Καταλαβαίνουμε νομίζω, πώς ὁ πονηρός ἀποκτᾶ δύναμη ἐπάνω μας, ὅταν ἐμεῖς ὄχι μόνο μία φορα, ἀλλά ξανά καί ξανά ὑποκείπτουμε στόν πειρασμό του.
Ὄταν τελικά ὁ πειρασμός γίνεται γιά ἐμᾶς συνήθεια καί τρόπος ζωῆς. Ὄταν ἐθιζόμαστε σέ συγκεκριμένη ἁμαρτητική διάθεση καί γινόμαστε δοῦλοι της. Ἀλλά καί πάλι ἡ κατάσταση αὐτή δεν εἶναι ὁ δαιμονισμός πού περιγράφεται στήν Εὐαγγελική περικοπή. Εἶναι μία ἐξασθενημένη ἔκφρασή της, μία ἤπια κατάσταση κατά τήν ὁποία ὁ πονηρός δέν μᾶς ἔχει καταλάβει πλήρως. Περιμένει. Περιμένει πότε ἐμεῖς θά κάνουμε τό μοιραίο καί κρίσιμο βῆμα. Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ στιγμή πού θά ἔχουμε πλέον τέτοια ἐξάρτηση ἀπό τήν ὅποια ἁμαρτητική διάθεση, γιά τήν ὁποία τελικά θά δώσουμε τήν καρδιά μας στόν πονηρό. Ὅταν πιά χωρίς καμιά ἀναστολή, θά παραδώσουμε ἐαυτόν στόν πονηρό, θά στραφοῦμε ὑπαρξιακά πρός αὐτόν καί θά λατρέψουμε τήν ἁμαρτία, δηλαδή τόν πονηρό σάν Θεό μας.
Ὄταν πιά ἡ θέλησή μας ἔχει παραδωθεῖ στήν ἁμαρτητική ἱκανοποίηση καί ἔχει ἀποστραφεῖ τελείως τό Θεό καί τό θέλημά Του. Τότε εἴμαστε σέ κατάσταση δαιμονισμοῦ καί γινόμαστε κακό καί για τόν ἐαυτό μας καί γιά τούς ἄλλους. Τότε πλέον δέν ὁρίζουμε τόν ἐαυτό μας καί ὁ πονηρός μᾶς κατευθύνει ὅπως ἐκείνος θέλει. Εἴμαστε ἕνα ὄργανο, ἕνα ἐργαλείο του, κυριαρχεῖ ἀπόλυτα ἐπάνω μας καί μάλιστα ὅταν θέλει μιλάει μέσα ἀπό εμᾶς. Ἀφοῦ πιά τοῦ ἔχουμε παραχωρήσει τήν ἐλευθερία μας, μπορεῖ ὅποτε θέλει νά μᾶς καταργεῖ καί νά χρησιμοποιεῖ τή φωνή μας γιά νά πεῖ αὐτό πού θέλει αὐτός. Ὄπως εἴδαμε καί στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, κατά τή στιγμή πού ὁ πονηρός ἀναγνωρίζει τήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ καί σάν νά εἶναι αὐτός οἱ δύο δυστυχισμένοι, μιλᾶ πρός τόν Ἰησοῦ σέ πρώτο πρόσωπο.
Τότε, ὁ μόνος πού μπορεῖ νά μᾶς λυτρώσει, νά μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπό τήν κατάσταση αὐτή, εἶναι ὁ Θεός. Αὐτο λέει καί ἡ κατάληξη τῆς φράσεως πού προαναφέραμε: «ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». Βέβαια κυριολεκτικά, αὐτό σημαίνει πώς παρακαλοῦμε τό Θεό νά διώξει ἀπό ἐμᾶς ἐκ τῶν προτέρων τόν πονηρό. Νά μήν μᾶς πλησιάσει κἄν. Νά μήν προλάβει νά μᾶς βάλει σέ πειρασμό. Δείχνει καθαρά ὄμως πώς εἶναι καί ὁ Μόνος πού μπορεῖ νά μᾶς ἀπαλλάξει.
Ἄν προσέξουμε λίγο περισσότερο τήν κατάληξη αὐτή τι καταλαβαίνουμε; Ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Θεός μᾶς λέει πώς εἴμαστε ἀδύναμοι ἀπέναντι στόν πονηρό. Μᾶς ἐπισημαίνει τήν ἀδυναμία μας καί αὐτό εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης Του! Εἶναι συγκλονιστικό! Εἶναι ἀπερίγραπτο! Εἶναι θεϊκό! Ἐδῶ, ὁ Θεός ὁμολογεῖ τήν ἀτέλειωτη ἀγάπη Του γιά ἐμᾶς. Εἶναι σάν νά μᾶς λέει: «Ξέρω ὅτι εἶστε ἀδύναμοι. Ξέρω πώς δέ θά δυσκολευτῆτε πολύ γιά νά προδώσετε αὐτή τήν ἀγάπη Μου. Ἀλλά Ἐγώ σᾶς ἀγαπῶ καί σᾶς ἐπισημαίνω τον κίνδυνο. Σᾶς ἀγαπῶ καί ὅταν κομμάτια καί διαλυμένοι θά θελήσετε νά γυρίσετε σέ Ἐμένα, θά σᾶς δεχθῶ καί θά γιατρέψω κάθε πληγή καί τραῦμα πού σᾶς ἔκανε ὁ πονηρός καί ἡ ἁμαρτια».
Ἐδῶ ὅμως ὄπως προαναφέραμε εἶναι και τό μεγάλο πρόβλημα. Ἡ θέληση, δηλαδή ἡ ἐλευθερία πού ἔχει παραδωθεῖ στόν πονηρό. Δέν τήν ἐπιστρέφει εὔκολα. Δέν παραδίνεται ἀπό τά δικαιώματα πού ἔχει ἐπάνω μας καί βέβαια, ἐάν καταλάβει πώς θέλουμε νά ἐλευθερωθοῦμε, θά προσπαθήσει μέ κάθε τρόπο νά μᾶς σκοτώσει. Γιατί αὐτό στήν πραγματικότητα θέλει, ὄπως φαίνεται καί στήν περικοπή ἀπό αὐτό πού ἔπαθαν οἱ δύστυχοι χοίροι. Γιά νά μᾶς «ρίξει» μᾶς λέει χίλια ψέματα καί κολακείες. Ἔτσι δέν θά δεχθεῖ νά φύγει χαμένος ἀπό τήν κυριαρχία πού εἶχε ἐπάνω μας. Δέν θά ἀποδεχθεῖ ὅτι ἕνας «πελάτης» του, φεύγει ἀπό τό «κατάστημα» του. Ποιό εἶναι τό καταστημά του; Ἡ κόλαση! Γιατί αὐτήν στήν πραγματικότητα προσέφερε τόσο καιρό στό θῦμα του, στήν ἀπατηλή ἔκφρασή της.
Ἀγαπητοί μου. Ὁ σπουδαίος Ρώσος συγγραφέας Ντοστογιέφσκι ἔχει πεῖ πώς στήν καρδιά, δηλαδή τή θέληση καί τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, κονταροκτυπιοῦνται ὁ Θεός καί ὁ διάβολος. Νικητής εἶναι αὐτός πού τελικά θά δώσει τή καρδιά του ὁ ἄνθρωπος. Ἄς ἔχουμε τό νοῦ μας καί ἄς ἐπαγρυπνεῖ ἡ καρδιά μας. Ἄς μάθουμε νά διακρίνουμε τήν ἁμαρτία καί νά τήν ἀποφεύγουμε μέ κάθε τρόπο. Πολύ θά βοηθήσει σ’αὐτό, μιά σωστή καί ὑγιής σχέση μέ ἕνα πνευματικό. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός μᾶς λέει πώς εἴμαστε ἀδυναμοι ἀπέναντι στόν πονηρό καί τίς μεθοδείες του. Ἄς ὀργανωθοῦμε λοιπόν κατάλληλα καί μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἄς ἀντισταθοῦμε στούς πειρασμούς. Εἶθε ὁ Χριστός νά εὐλογησει τόν ἀγωνα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου