26 Ιουλίου, 2021

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ

 
1. Στην  χώρα  των  Γεργεσηνν

Μὲ ἕνα πλοιάριο ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ μαθητές Του πέρασαν στὴν ἀπέναντι ὄχθη τῆς  λίμνης τῆς Τιβεριάδος, στὴν περιοχὴ τῶν Γεργεσηνῶν. Καθὼς λοιπὸν προχωροῦσαν πλάι στὴν ἀκροθαλασσιά, ξαφνικὰ βρέθηκαν μπροστά τους δύο  ἄνθρωποι μὲ ἄγρια ὄψη καὶ σκοτεινὸ βλέμμα. Οἱ  ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶχαν κυριευθεῖ ἀπὸ δαιμόνιο  καὶ γι’ αὐτὸ ἦταν ἐπιθετικοὶ καὶ πολὺ ἐπικίνδυνοι· ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς. Μάταια  οἱ κάτοικοι ἐπιχειροῦσαν νὰ τοὺς συλλάβουν καὶ  νὰ τοὺς δέσουν μὲ ἁλυσίδες. Ἐκεῖνοι ἔσπαζαν τὶς  ἁλυσίδες καὶ κυκλοφοροῦσαν ἀνεξέλεγκτοι! Νά ὅμως ποὺ τώρα βρέθηκαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ τί συνέβη; Μόλις ἀντίκρισαν τὸν Κύριο, τοὺς κατέλαβε τρόμος καὶ πανικός! 

─«Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ;», ἄρχισαν νὰ φωνάζουν. Τί κοινὸ ὑπάρχει μεταξύ μας  Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; Τί θέλεις ἐδῶ; Ἦλθες γιὰ νὰ  μᾶς βασανίσεις πρὶν τὴν ὥρα μας;... Τὰ λόγια αὐτὰ ποὺ ἔλεγαν οἱ ταλαίπωροι δαιμονιζόμενοι ἦταν λόγια τῶν πονηρῶν πνευμάτων.  Καταλάβαιναν τὰ πονηρὰ πνεύματα ὅτι μπροστά  τους βρισκόταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτρεμαν στὴ  σκέψη ὅτι θὰ τοὺς ἔδιωχνε μὲ τὴν παντοδύναμη  ἐξουσία Του.  Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακό! Αὐτοὶ ποὺ τοὺς  ἔτρεμε ὅλος ὁ κόσμος ἄρχισαν οἱ ἴδιοι νὰ τρέμουν καὶ νὰ πανικοβάλλονται μὲ τὴν παρουσία  τοῦ Χριστοῦ καὶ μόνο! Χωρὶς Ἐκεῖνος νὰ μιλήσει,τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀναστατώθηκαν καὶ ἄρχισαν νὰ κραυγάζουν ἀπεγνωσμένα. Εἶναι ἀλήθεια καὶ πρέπει νὰ τὸ τονίσουμε: Ὅπου ἐμφανίζεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς  Χριστός, ἀπὸ ἐκεῖ φυγαδεύονται οἱ δαίμονες! Γι’ αὐτὸ καὶ ὅποιος εἶναι ἑνωμένος  μὲ τὸν Χριστό, δὲν φοβᾶται κανέναν καὶ τίποτε! Οἱ ἄνθρωποι ποὺ φοβοῦνται τὰ φαντάσματα, τοὺς ἐφιάλτες, τὶς μαγεῖες καὶ  τὰ πονηρὰ πνεύματα, δὲν ἔχουν γνωρίσει  τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Ἂς προσέξουμε  ὅμως κάτι: δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε σύμμαχό μας τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἂν  πρῶτα δὲν κόψουμε κάθε σχέση μὲ τὸν  διάβολο καὶ τὰ ἔργα του, ὅπως εἶναι ἡ μαγεία, τὰ μέντιουμ, τὰ ζώδια, οἱ ἀστρολόγοι, ὁ σατανισμὸς κι ὁ ἀποκρυφισμός. Ὅποιος ἀποφεύγει τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου, ἀγωνίζεται κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐπικαλεῖται μὲ πίστη τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, δὲν ἔχει νὰ φοβηθεῖ τίποτε. Ὅποιος κάνει μὲ εὐλάβεια τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἐκκλησιάζεται τακτικά, ἐξομολογεῖται καὶ  κοινωνεῖ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, δὲν  κινδυνεύει ἀπὸ τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Τὰ ὑπερνικᾶ, διότι ἔχει μαζί του τὴν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Χριστοῦ.  Ἂς μὴν ἀφήνουμε λοιπὸν τὸν φόβο καὶ  τὸν πανικὸ νὰ μᾶς κυριεύουν. Ὁ διάβολος  ἔχει περιορισμένη δύναμη. Δὲν μπορεῖ νὰ  κάνει τίποτα, ἂν δὲν τοῦ τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ καὶ ζητᾶ τὴν ἄδειά Του!

2. Κτύπημα ἀγάπης

Ἔτσι ἔκαναν καὶ οἱ δαίμονες. Ζήτησαν  ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ εἰσέλθουν σὲ ἕνα κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκε ἐκεῖ κοντά, κι Ἐκεῖνος  τοὺς  τὸ ἐπέτρεψε.

─Νὰ πᾶτε, τοὺς εἶπε. 

Καὶ πράγματι, οἱ  δαίμονες ἔφυγαν ἀπὸ τοὺς δύο ἀνθρώπους ποὺ τόσο καιρὸ ταλαιπωροῦσαν καὶ  πῆγαν στοὺς χοίρους.  Τότε, μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια ὅλων, τὸ κοπάδι μὲ τοὺς χοίρους ὅρμησε μὲ μανία κι ἔπεσε ἀπὸ τὸν γκρεμὸ στὴ  θάλασσα. Τρομερὴ καταστροφή! Κι αὐτὸ  τὸ ἐπέτρεψε ὁ Κύριος, ὄχι μόνο γιὰ νὰ  ἐλευθερωθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν δαιμόνων, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δώσει ἕνα μάθημα στοὺς Γεργεσηνούς, οἱ ὁποῖοι ἔτρεφαν κοπάδια μὲ χοίρους, πράγμα ἀπαγορευμένο γιὰ τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο. Στὸ μεταξὺ οἱ βοσκοὶ ἔτρεξαν στὴν πόλη  καὶ περιέγραψαν ὅλα τὰ φοβερὰ γεγονότα, καὶ ἰδιαιτέρως τὴ θεραπεία τῶν δαιμονιζομένων. Τότε οἱ κάτοικοι τῆς πόλης ξεσηκώθηκαν καὶ πῆγαν νὰ βροῦν τὸν Κύριο γιὰ νὰ Τοῦ ζητήσουν νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ  τὰ ὅρια τῆς περιοχῆς τους. Καὶ ὁ Χριστὸς μπῆκε στὸ πλοῖο, πέρασε στὴν ἀπέναντι  ὄχθη καὶ ἐπέστρεψε στὴν Καπερναούμ. Οἱ δύστυχοι Γεργεσηνοί! Ἔχασαν τὴν  εὐκαιρία νὰ ἀνακαλύψουν, μέσα ἀπὸ τὴν  καταστροφή, τὴ δική τους ἐνοχή. Ὁ πνιγμὸς τῶν χοίρων ἦταν πράγματι μεγάλη οἰκονομικὴ ζημιά. Ἦταν ὅμως κι ἕνα  ἠχηρὸ κτύπημα ποὺ ἐπεσήμαινε τὴν παρανομία καὶ τὴν αἰσχροκέρδειά τους. Μερικὲς φορὲς ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει κάποια δοκιμασία γιὰ νὰ συνέλθουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε πορεία. Κάθε ἀποτυχία ἢ θλίψη εἶναι μιὰ εὐκαιρία νὰ ἀναλογιστοῦμε: Γιατί τὸ ἐπέτρεψε αὐτὸ ὁ Θεός; Τί ζητᾶ  ἀπὸ μένα; Μήπως εἶμαι ἔνοχος σὲ κάτι  ποὺ δὲν εἶχα προσέξει;... Μήπως αὐτὴ ἡ  δοκιμασία εἶναι ἕνα ἀκόμη δεῖγμα τῆς ἀγάπης Του, ποὺ θέλει νὰ μὲ ὁδηγήσει σὲ βαθύτερη μετάνοια;...Ἂν ἔτσι ταπεινὰ σκεπτόμαστε καὶ προσευχόμαστε ζητώντας τὸν φωτισμὸ τοῦ  Θεοῦ, τότε θὰ διαπιστώνουμε ὅτι ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐπιτρέπει τὸ κάθε γεγονὸς  στὴ ζωή μας γιὰ τὸ καλό μας. Ἂς προχωροῦμε λοιπὸν μὲ πίστη στὴν ἀγαθὴ Πρόνοιά Του, μὲ ταπείνωση καὶ ὑπομονὴ στὶς  δυσκολίες καὶ ἂς ἀφήνουμε τὸν πρῶτο καὶ  τὸν τελευταῖο λόγο σ’ Ἐκεῖνον.ΟΣΩΤΗΡ2114

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου