ΠΟΣΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΘΕΟ;

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ. ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΝΕΟΥ.

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/kyriaki-ig-loyka-toy-ploysioy?si=e4be5e34f2344d7e9324a9446afd40d6

Ὅλοι ὁπωσδήποτε ἀγαπητοί μου θά θυμόμαστε ἐκείνο τό λόγο πού συνήθως λέμε ὅταν ἡ πίστη μᾶς βάζει δύσκολα καί εἶναι ὁ  ἐξής:  «Πίστευε καί μή ἐρεύνα». Νομίζω πώς  τόν τελευταίο καιρό αὐτός ὁ λόγος δέν πολυακούγεται. Γιατί ἄραγε; Μήπως ἔχουμε πλέον μάθει τά πάντα γιά τήν πίστη, γιά τό Θεό καί ἄρα δέν ὑπάρχει λόγος ἔρευνας; Ἤ ἀντιθέτως ἔχουμε βρεῖ πλέον ἕναν τρόπο ζωῆς πού ὁ Θεός δέν ἔχει καί πολλά νά πεῖ καί μοιραία Τόν ἔχουμε ξεχάσει; 

Ὁ Χριστός ὅμως, ὁ Υἱός καί λόγος Του πού ἦλθε ὡς ἄνθρωπος στόν κόσμο, σέ ἀντίθεση μέ τή φράση πού προαναφέραμε, μᾶς τόνισε πώς πρέπει νά ἐρευνοῦμε τίς γραφές. «Ἐρευνᾶτε τᾶς γραφᾶς, ὅτι ὑμείς δοκείτε ἐν αὐταίς ζωήν αἰώνιον ἔχειν καί ἐκεῖναι εἰσίν αἰ μαρτυροῦσαι περί ἐμοῦ». (Ἰωάν,ε΄,39). «Ἐρευνᾶτε τίς γραφές γιατί πιστεύετε ὅτι μέσα σέ αὐτές θά βρεῖτε τήν αἰώνια ζωή, τή σωτηρία τῶν ψυχῶν σας. Αὐτές εἶναι πού μιλᾶνε καί γιά ἐμένα καί μέ φανερώνουν σέ ἐσᾶς». 

Πραγματικά ἔτσι εἶναι! Μέσα στήν Ἁγία Γραφή καί ἱδιαίτερα στήν Καινή Διαθήκη μᾶς συστήνεται ὁ Θεός διά τοῦ Υἱοῦ Του Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Καινή Διαθήκη καί γενικά ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι ὁ πιό προσιτός γιά ἐμᾶς δρόμος καί τρόπος, γιά νά πλησιάσουμε καί νά δοῦμε καλύτερα τό Θεό. Νά Τόν φέρουμε λίγο πιό κοντά μας, ὅπως μέ τά κιάλια φέρνουμε κοντά μας μακρινά μας πράγματα. Γι αὐτό θά πρέπει ἀπαραίτητα ὅλοι μας καθημερινά ἔστω καί λίγο νά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή. Ἔτσι γιά νά ἔχουμε μία καλή ἐπαφή μέ τό Θεό καί Αὐτός μετά ἄς εὐλογήσει τήν πίστη μας γιά ὅτι περισσότερο, τό ὁποίο θά εἶναι ὡφέλιμο καί σωτήριο. 

Στήν κατάσταση αὐτήν τῆς μελέτης καί τῆς ἔρευνας τῆς Γραφῆς φαίνεται ὅτι ἧταν καί νεαρός πλούσιος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀπό τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιο τοῦ ὁποίου τήν περίοδο διανύουμε. Αὐτός λοιπόν πλησίασε τόν Ἰησοῦ καί Τόν ρώτησε τί νά κάνει γιά νά λάβει τήν αἰώνια ζωή. Ὁ Ἰησοῦς πού ἔβλεπε τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων κατάλαβε ἀμέσως μέ τί διάθεση Τόν πλησίασε. Τοῦ ἀπαντάει λοιπόν πώς ἀφοῦ διαβάζει τίς Γραφές καί γνωρίζει τίς ἐντολές,  εἶναι σέ καλό δρόμο. 

Ὁ νεαρός ἀπαντᾶ εὐθαρσῶς πώς τίς ἐντολές τίς τηρεῖ ἀπαρεγκλητα ἀπό μικρό παιδί! Πολύ σημαντικό καί ὡφείλουμε νά τό δεχτοῦμε. Ἀπ’ ὅτι φαίνεται καί ὁ καρδιογνώστης Χριστός τό δέχεται. Ἀλλιῶς θά τοῦ ἔλεγε πώς δέν εἶναι εἰλικρινής. Ὅμως ἐπειδή καί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἵδια ἡ Ἀλήθεια καί δέν κοροΐδεψε  ποτέ κανέναν, τοῦ ἀποκαλύπτει κάτι πού τού λείπει καί ἔτσι ὁ κόπος του δέν εἶναι σωστός καί ἀποτελεσματικός. Τοῦ λέει λοιπόν πῶς θά μπορέσει νά ὁλοκληρώσει σωτήρια τήν πίστη  πού ἔχει καί σέ συνάρτηση μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν νά γίνει τέλειος. 

Τοῦ τονίζει πώς γιά νά ἀποκτήσει θησαυρούς στόν οὐρανό, θά πρέπει νά πουλήσει ὅλα τά ὑπάρχοντά του, νά τά μοιράσει στούς φτωχούς καί νά Τόν ἀκολουθήσει. Ἐδῶ εἶναι πού τά πράγματα ἀλλάζουν γιά τό νεαρό, πού ἧταν πολύ πλούσιος. Στό ἄκουσμα τοῦ λόγου τοῦ Ἰησοῦ, πάει καί τό θᾶρρος, πάει καί ἡ πίστη, πάει καί ἡ Γραφή, πάνε καί οἱ ἐντολές! Ὅπως λέει τό ἱερό κείμενο ἔγινε περίλυπος, δηλαδή στενοχωρέθηκε πάρα πολύ. Ἡ ἐπιλογή του ἧταν νά φύγει ἔτσι, ἀμίλητος καί φυσικά οὔτε λόγος γιά νά ἀποδεχθεῖ αὐτό πού τοῦ πρότεινε ὁ Ἰησοῦς. 

Τότε ὁ Χριστός εἶπε ἐκείνη τή μεγάλη ἀλήθεια πού ὅλοι ξέρουμε, πώς εἶναι πολύ δύσκολο ἕνας πλούσιος νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή. Εἶναι, εἶπε, πιό εὔκολο νά περάσει τό χοντρό καραβόσκοινο (τό κάμηλον) ἀπό τήν τρύπα μιᾶς βελόνας, παρά ἕνας πλούσιος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὅσοι Τόν ἄκουσαν ἀμμέσως ἀναρωτήθηκαν καί τοῦ εἶπαν: Τότε; Ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ; Κανένας! Ὁ Χριστός τούς ἀπάντησε πώς αὐτό πού εἶναι ἀδύνατο γιά τόν ἄνθρωπο, εἶναι δυνατό καί εὔκολο γιά τό Θεό. 

Σίγουρα, ὅλο αὐτό τό περιστατικό πού μᾶς ἀφηγεῖται ἡ Εὐαγγελική περικοπή, θά δημιουργεῖ καί σέ ἐμᾶς προβληματισμό καί ἴσως νά γεννᾶται μέσα μας μία ἀποθάρυνση. Σάν ἐκείνη τοῦ νεαροῦ. Ἀρχικά αὐτό δέν εἶναι κακό. Ἄν δημιουργηθεῖ σημαίνει ὅτι ἀκούσαμε μέ προσοχή τό Θείο λόγο καί μέσα μας ὑπάρχει ἡ θέληση καί ἡ διάθεση γιά νά λάβουμε κι ἐμεῖς τή αἰώνια ζωή. Νά κερδίσουμε τόν παράδεισο. Νά σώσουμε τίς ψυχές μας. Τό νά δημιουργηθοῦν λοιπόν ἀρχικά τέτοια συναισθήματα δέν εἶναι κακό. 

Κακό θά εἶναι νά μᾶς ἐπηρεάσουν τόσο πολύ ὅπως τόν νεαρό τῆς περικοπῆς καί νά σταματήσουμε κάθε ἐνδιαφέρον, ἀναζήτηση καί προσπάθεια γιά τόν περιπόθητο παράδεισο. Καί πραγματικά δέν θά πρέπει γιά κανένα λόγο νά γίνει αὐτό, γιατί ὁ ἵδιος ὁ Χριστός μᾶς δίνει τήν ἀπάντηση γιά τό πῶς θά τό ἐπιτύχουμε. Ἀπλά θά πρέπει νά Τόν ἐμπιστευθοῦμε πραγματικά καί ὁλοκληρωτικά. Τέλεια. Αὐτή ἡ ἐμπιστοσύνη θά μᾶς δώσει τήν αἰώνια ζωή. 

Αὐτό δέν εἶχε καί ὁ νεαρός καί ἀποχώρησε περίλυπος. Μπορεῖ νά γνώριζε καλά τίς Γραφές, τίς ἐντολές τίς ὁποίες τηροῦσε ὁλοκληρωτικά καί ἀπό παιδί, νά εἶχε τόν πόθο γιά τήν αἰώνια ζωή. Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδείχτηκαν λίγα γιά νά τόν βοηθήσουν στήν ἐπιθυμία του. Ὄχι γιατί δέν ἀξίζουν! Ἀντιθέτως ὅπως προαναφέραμε εἶναι ἀπαραίτητα γιά νά πλησιάσουμε τό Θεό. Θά πρέπει ὅμως μέσα ἀπό αὐτά καί τή σύγκλησή μας πρός Αὐτόν, νά ἀρχίσουμε νά Τόν ἐμπιστευόμαστε. Ἐάν ὅλη αὐτή ἡ διαδικασία λειτουργήσει σωστά, τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεό.

Ἐάν μέσα ἀπό αὐτά καταφέρουμε ἔστω καί λίγο, ἐλάχιστα, ἀλλά πραγματικά νά ἐνωθοῦμε μέ τή Θεία χάρη, τότε θά νοιώσουμε τόσο πλήρεις πού δέ θά ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τίποτε ἄλλο κοσμικό, παρά μόνο ἀπό τό Θεό. Τότε θά δωθοῦμε ὁλοκληρωτικά σ’Αὐτόν! Τότε σίγουρα θά ἀσφαλίσουμε τή ζωή μας καί θά κερδίσουμε τόν παράδεισο. 

Ὅμως ὅπως ἐμφαντικά ἀποδεικνύεται καί πάλι μέσα ἀπό τήν παραβολή, δέν εἶναι τόσο εὔκολο νά ἀποκηρυξουμε τόν κόσμο ἀπό τή ζωή μας. Καί δέν εἶναι μόνο ὁ πλοῦτος, πού σίγουρα δέν ἀφορᾶ καί ὅλους μας. Ὡς κόσμο νά ἐννοήσουμε κάθε τι πού μπορεῖ νά εἶναι πιό πολύ σημαντικό στή ζωή μας ἀπό τό Θεό. Ὁτιδήποτε πού στήν καρδιά μας κατέχει τή θέση πού πρέπει νά ἔχει μόνο ὁ Θεός. Τή θέση τοῦ πρωταγωνιστή. Τή θέση τοῦ κυρίαρχου. Τή θέση τοῦ Βασιλιά στό θρόνο τῆς καρδιᾶς μας. 

Μόνο τότε ἐπαληθεύεται ἡ πίστη μας. Μόνο τότε πραγματικά γνωρίζουμε ἀλλά καί γνωριζόμαστε ἀπό τό Θεό. Τότε μόνο ἔχουμε τό Θεό καί ἀφοῦ Τόν ἔχουμε, δέν ἔχουμε ἀνάγκη τίποτε ἄλλο. Εἴμαστε πραγματικά πιστοί καί Τόν ἀκολουθοῦμε μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, πολλές φορές ρισκάροντας κατά κόσμον. Ναί! Γιατί ἡ ἀληθινή πίστη δέν εἶναι ἕνα κατά Θεόν βόλεμα, ἀλλά ἕνα ρίσκο γιατί πραγματικά ἐμπιστευόμαστε τό Θεό. 

π. ΦΙΛΙΠΠΟΣ  ΜΠΕΝΑΖΗΣ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΡΑΜΑΣ