Πώς Προσευχόταν η Οσία Μαγδαληνή της Καλύμνου

 
Τὸ παράδειγμα τῶν ἀσκητικῶν της κατορθωμάτων καὶ τῶν ἐλεημοσυνῶν της ἀποτελεῖ ἀσφαλῆ ὁδηγὸ γιὰ ἐκεῖνες τὶς ψυχὲς ποὺ θέλουν νὰ ξεπεράσουν τὴ φύση τους καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν ὑπερφυσικὸ δρόμο, τὸ δρόμο ποὺ ὑπερβαίνει τὰ ἀνθρώπινα μέτρα. Ἀποτελεῖ πυξίδα ἀλάνθαστη σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν συνανθρώπων μας «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε» (Ῥωμ. ιδ΄ 15).

Γιὰ τὴ γερόντισσα Μαγδαληνὴ θὰ μπορούσαμε καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸ σοφὸ Παροιμιαστὴ νὰ θέσουμε τὸ ἐρώτημα καὶ νὰ ἀπαντήσουμε μὲ βεβαιότητα: ” Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη (Παροιμ. 29 ,10-31). Στὸ ποίημα, αὐτὸ τοῦ Παροιμιαστοῦ εἶναι διάχυτη ἡ ἐκτίμηση καὶ ὁ θαυμασμός του γιὰ τὴ γυναίκα. ῾Ο ὁδοστρωτήρας τοῦ πανδαμάτορα χρόνου δέν ἔφθειρε τὸν ὕμνο αὐτὸ καὶ ἡ λήθη τῶν αἰώνων δὲν τὸν ἀφάνισε.  Μὲ διατηρημένη τὴ διαχρονικότητα καὶ ἐπικαιρότητά του προβάλλει σύγχρονος μέσα στοὺς ἱεροὺς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας μας καὶ προβάλλεται στὰ πρόσωπα σύγχρονων μορφῶν τοῦ ἀσκητισμοῦ, ὅπως τῆς Ὁσίας Γερόντισσας Μαγδαληνῆς, ὁμολογουμένως δὲ ὠχριᾶ μπροστά του κάθε πρόσφατη παραγωγὴ τοῦ φεμινισμοῦ. Ἡ ἁπλὴ καὶ ἐνάρετη Γερόντισσα, μὲ τὰ ἀνώτερά της ψυχικὰ χαρίσματα, τὴν ψυχική της ἀντοχή, τὴν αὐταπάρνηση τῶν ἐγκοσμίων καὶ τὴν ἀγωνιστική της διάθεση, μὲ τὴν ὁποία ἔμεινε ἀμετακίνητη στὶς ὑγιεῖς ἀρχὲς καὶ πεποιθήσεις της καὶ πιστὴ καὶ ἀκλόνητη στὴν ἀγάπη τοῦ Οὐράνιου νυμφίου της, ἀναδείχθηκε πιὸ πολύτιμη καὶ ἀπὸ τοὺς πολυτελεῖς λίθους.  Σχόλαζε στὴν προσευχὴ καὶ ὧρες ὁλόκληρες συνομιλοῦσε μαζί του καὶ τοῦ ἔλεγε:

– Νά, εἶμαι μπροστά σου, Κύριε! Ἐσὺ γνωρίζεις τοὺς πόθους μου. Ἐσὺ ὡς καρδιογνώστης γνωρίζεις τὰ ἐσώψυχά μου. “Ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου” (Ψαλμ. 68, 10) θέλω νὰ μὲ καταφάγει κατὰ τὰ λόγια τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ. Φώτισε, Κύριε, τὴ σκοτισμένη διάνοιά μου. Ἐλευθέρωσέ την ἀπὸ τὰ φιλόσαρκα φρονήματα. Γέμισε τὴν καρδιά μου μὲ τὴν πανευφρόσυνη λύπη σου. Γιατὶ μ᾿ αὐτὴ βρίσκω τὸ μυστικὸ δρόμο ποὺ μὲ φέρνει σὲ Σένα, κι ὄχι μὲ τὶς ἀπατηλὲς σοφίες καὶ τὶς χαρὲς τοῦ κόσμου τούτου. Ὁδήγησέ με σταθερὰ στὴν παστάδα Σου.

Ὁ πόθος μου νὰ μείνω κοντά σου σὲ ὅλη μου τὴ ζωὴ ἂς εἶναι θυμίαμα εὔοσμο, ποὺ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν θρόνο σου. Ἂς μοῦ ἀνοίξει τὴν κλεισμένη πύλη, γιὰ νὰ μπεῖ ἡ ψυχή μου στὴ χώρα τῶν μυστηρίων Σου. Καθάρισέ με ἀπὸ κάθε τι τὸ γηϊνο, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ δῶ κάποτε τὸ πρόσωπό Σου σύμφωνα μὲ τὸ μακαρισμό σου: “Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται” (Ματθ. ε΄ 8).

Ὅπως ὅλες οἱ ψυχὲς ποὺ θέλουν νὰ ἀφερωθοῦν στὸ Θεό, ἔτσι καὶ ἡ Μαρία δέχθηκε φοβερὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ τὸν πονηρό, καὶ μάλιστα ἀπὸ τοὺς γονεῖς της καὶ τὰ ἀδέλφια της, γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἡ Γραφὴ ποὺ λέει ὅτι “ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ” (Ματθ. ι΄ 36). Ἡ ἁπλή, ὅμως, καὶ φωτισμένη κόρη ἐπέδειξε ἀληθινὰ ἀνδρικὸ φρόνημα κατὰ τὰ χρόνια τῆς δοκιμασίας της αὐτῆς. Ὁ νοῦς της ἔτρεχε στὴν Ἁγία Βαρβάρα, στὴν Ἁγία Μαρίνα, στὴν Ἁγία Εἰρήνη καὶ ἔπαιρνε κουράγιο. Πῶς ἐκεῖνες ἄντεξαν στὶς πιέσεις τῶν γονιῶν τους καὶ πῶς μὲ τὴ Θεία Χάρη τὶς ξεπέρασαν; Ἀτένιζε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν παντοδύναμο Χριστό μας καὶ γνώριζε καλά, ὅτι Ἐκεῖνος θὰ τὴν προστατέψει ἀπὸ τὴν ἀγριότητα τῶν δικῶν της ἀνθρώπων καὶ θὰ τῆς ἀνοίξει τὸ δρόμο γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ θείου πόθου της. Γι’ αὐτὸ καὶ τοῦ ὑποσχόταν διὰ βίου ἀφιέρωση λέγοντάς Του:

– Ποιὸς μπορεῖ νὰ μὲ χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη Σου, Κύριε; “Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα … (Ῥωμ. η΄ 35).

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Καθηγητὴς ΑΤΕΙ Πειραιῶς,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Πηγή: megalomartys.wordpress.com