ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 .

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Αὐγούστου 2022, ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιη΄ 23-35)

23 Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 24 ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. 26 πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. 27 σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 28 ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. 29 πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι· 30 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 31 ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. 33 οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα; 34 καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. 35 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

23 Ἐπειδή στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν τό καθῆκον νά συγχωροῦμε ὅσους μᾶς ἔχουν φταίξει εἶναι ἀπεριόριστο, γι’ αὐτό μοιάζει ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μ’ ἕναν ἐπίγειο βασιλιά, πού θέλησε νά τοῦ ἀποδώσουν λογαριασμό οἱ δοῦλοι καί αὐλικοί του, στούς ὁποίους εἶχε ἀναθέσει τή διαχείριση τῶν φόρων καί τῶν εἰσπράξεών του. 24 Κι ὅταν αὐτός ἄρχισε νά κάνει τό λογαριασμό, τοῦ ἔφεραν ἕνα χρεώστη, ὁ ὁποῖος χρωστοῦσε δέκα χιλιάδες τάλαντα, δηλαδή ἕνα ἀμύθητο ποσό. 25 Ἐπειδή ὅμως αὐτός δέν εἶχε νά πληρώσει, διέταξε ὁ Κύριος νά πουληθεῖ κι αὐτός καί ἡ γυναίκα του καί τά παιδιά του κι ὅλα ὅσα εἶχε, καί νά πληρωθεῖ τό χρέος. 26 Ἔπεσε λοιπόν καταγῆς ὁ δοῦλος καί τόν προσκυνοῦσε λέγοντας: Κύριε, δῶσ’ μου λίγο χρόνο ἀκόμη, κι ὅλα ὅσα χρωστῶ θά σοῦ τά πληρώσω. 27 Τότε ὁ κύριός του τόν λυπήθηκε καί αἰσθάνθηκε συμπάθεια γι’ αὐτόν, κι ἔτσι τόν ἄφησε ἐλεύθερο, τοῦ χάρισε μάλιστα καί τό δάνειο. 28 Ὅταν ὅμως βγῆκε ἔξω ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, βρῆκε ἕναν ἀπό τούς συνδούλους του πού τοῦ χρώσταγε ἑκατό δηνάρια, δηλαδή ἕνα μικρό ποσό. Κι ἀφοῦ τόν σταμάτησε, τόν πίεζε σκληρά λέγοντας: Ἐξόφλησέ μου ὅ,τι μοῦ χρωστᾶς. 29 Ἔπεσε λοιπόν στά πόδια του ὁ σύνδουλός του καί τόν παρακαλοῦσε λέγοντας: Περίμενέ με καί δῶσ’ μου μιά παράταση χρόνου, καί θά σέ πληρώσω. 30 Αὐτός ὅμως δέν ἤθελε, ἀλλά πῆγε στό δικαστήριο καί τόν ἔριξε στή φυλακή, μέχρι νά πληρώσει ὅ,τι χρωστοῦσε. 31 Ὅταν ὅμως εἶδαν οἱ ἄλλοι σύνδουλοί του αὐτά πού ἔγιναν, λυπήθηκαν πολύ. Κι ἀφοῦ ἦλθαν στόν κύριό τους, τοῦ διηγήθηκαν ὅλα ὅσα συνέβησαν. 32 Τότε ὁ κύριός του τόν προσκάλεσε καί τοῦ εἶπε: Δοῦλε πονηρέ, ὅλο τό χρέος ἐκεῖνο, τό τόσο μεγάλο, σοῦ τό χάρισα, ἐπειδή μέ παρακάλεσες. 33 Δέν ἔπρεπε καί σύ νά λυπηθεῖς καί νά σπλαχνισθεῖς τό σύνδουλό σου, ὅπως κι ἐγώ σέ λυπήθηκα καί σοῦ ἔδειξα ἔλεος, ἄν καί δέν εἶμαι σύνδουλός σου ἀλλά κύριός σου; 34 Καί ὀργισμένος ὁ κύριός του τόν παρέδωσε σ’ αὐτούς πού βασανίζουν τούς φυλακισμένους, γιά νά τόν τιμωροῦν μέχρι νά ἐξοφλήσει ὅλα ὅσα χρωστοῦσε. 35 Ἔτσι θά κάνει σέ σᾶς καί ὁ ἐπουράνιος Πατέρας μου, στόν ὁποῖο λόγῳ τῶν ἀναρίθμητων ἁμαρτιῶν σας εἶστε χρεῶστες ἀναρίθμητου χρέους, ἐάν δέν συγχωρήσετε ὁ καθένας σας τόν ἀδελφό του ὄχι μέ τό στόμα σας μόνο ἀλλά ἀπό τήν καρδιά σας.Αφορμή για την σημερινή Ευαγγελική παραβολή του σκληρού άκαρδου δούλου, ήταν η ερώτηση του Αποστόλου Πέτρου «Κύριε πόσες φορές θα σφάλλει σε μένα ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; Ως επτά φορές;». Ο Χριστός του απαντά «εβδομηντάκις επτά», για να του δείξει ότι απεριόριστες φορές μπορεί να συγχωρήσει κανείς τον συνάνθρωπό του, υπερβαίνοντας έτσι για πάντα οποιοδήποτε όριο. Και παίρνοντας αφορμή διηγείται την παραβολή του αχάριστου δούλου.

<< Στην παραβολή αυτή χαρακτηριστικές είναι οι αντιθέσεις. Κατ αρχήν, της διαφοράς του χρέους: Ο ένας δούλος, προφανώς κάτοχος υψηλής θέσεως και αρμοδιοτήτων στο βασίλειο – ένα είδος διευθύνοντος «δούλου», σατράπη, όφειλε στο βασιλιά ασύλληπτα μεγάλο ποσό, «μύρια τάλαντα», περίπου δέκα εκατομμύρια σημερινά ευρώ, που είχαν όμως τότε πολύ μεγαλύτερη αγοραστική αξία.

Ο άλλος δούλος, υφιστάμενος στον προηγούμενο από την τάξη των μικρών και αδυνάτων, όφειλε ένα ασήμαντο ποσό, εκατό δηνάρια. Και το χαρακτηριστικότερο: αυτά τα χρήματα ήταν από εκείνα που ο μεγαλόσχημος συνδουλός του είχε πάρει από το βασιλιά.

Η δεύτερη αντίθεση είναι εντονότερη: Ο μεν βασιλιάς «σπλαγχνισθείς» χαρίζει στον μεγαλοθεσίτη δούλο το υπέρογκο ποσό που καταχράσθηκε και τον ελευθερώνει, εκείνος δε όχι μόνο δεν δείχνει την ελάχιστη κατανόηση στο συνδουλό του, που του ζητά λίγη πίστωση χρόνου, άλλα γρήγορα γρήγορα τον βάζει στη φυλακή, «έως ου αποδώ το οφειλόμενον», του στερεί δηλαδή κάθε ελευθερία.

Και ένα τρίτο σημείο: Αυτή τη σκληρότητα την δείχνει «μόλις βγήκε» από την τραγική θέση, στην όποια είχε οδηγήσει τον εαυτό του μόλις είχε απολαύσει την ασύγκριτη μεγαλοψυχία του «Κυρίου του».

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι διπλής κατευθύνσεως, αλλά πολλαπλής. Κυρίως οι σχέσεις μας έχουν αναφορά στον Θεό. Η εξάρτησή μας από Εκείνον μας φέρνει σε αυτόματη συνάφεια με όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορούμε να το παραθεωρούμε και να βλέπουμε ξεχωριστό κεφάλαιο τις σχέσεις με τον Θεό και άλλο κλειστό κεφάλαιο λογαριασμού τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας.

Μέσα στο πεντακάθαρο φως της παραβολής αυτής φαίνεται ζωηρά τι φοβερή υποκρισία δείχνουμε, όταν τη μια στιγμή ικετεύουμε, «Κύριε, μακροθύμησον επ’ εμοί», και σε λίγο πεισμώνουμε και «δεν θέλουμε» να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας για κάτι μικρό – η έστω «μεγάλο» στα δικά μας μάτια >>.

Μητροπολίτης Μαρωνείας κ. Παντελεήμων.

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Αὐγούστου 2022, ΙΑ΄ Ματθαίου (Α΄ Κορ. θ΄ 2-12)

2 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπό­στο­λος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀπο­­στο­λῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. 3 ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί. 4 Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν; 5 μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς; 6 ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι; 7 τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρ­ποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; 8 Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦ­τα λαλῶ; ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει; 9 ἐν γὰρ τῷ Μωσέως νό­μῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; 10 ἢ δι᾿ ἡμᾶς πάντως λέγει; δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ᾿ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ᾿ ἐλπίδι. 11 Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευμα­τικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν; 12 εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλ­λον ἡμεῖς; ἀλλ᾿ οὐκ ἐχρη­σάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

2 Ἐάν γιά ἄλλους δέν εἶμαι Ἀπόστολος, τουλάχιστον ὅμως γιά σᾶς εἶμαι Ἀπόστολος. Διότι ἡ σφραγίδα μέ τήν ὁποία πιστοποιεῖται ἐπίσημα τό ἀποστολικό μου ἀξί­ωμα, μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου, εἶστε ἐσεῖς, τούς ὁποί­ους ἐγώ ὁδήγησα στό Χριστό. 3 Ἡ ἀπάντησή μου πρός ἐκείνους πού μέ ἀμφισβητοῦν καί ἀμφιβάλλουν ἄν εἶμαι Ἀπόστολος, εἶναι αὐτή πού δίνεται ἀπό τή θεία αὐτή σφραγίδα. 4 Ἀφοῦ λοιπόν εἶμαι κι ἐγώ Ἀπόστολος σάν τούς ἄλ­λους Ἀποστόλους, ρωτῶ: Δέν ἔχουμε κι ἐγώ καί οἱ συν­ερ­­γάτες μου δικαίωμα νά φᾶμε καί νά πιοῦμε αὐτά πού μᾶς προσφέρουν οἱ μαθητές μας; 5 Δέν ἔχουμε κι ἐμεῖς δικαίωμα νά περιφέρουμε μαζί μας στίς περιοδεῖες γυναίκα, Χριστιανή ἀδελφή, γιά νά μᾶς διακονεῖ, ὅπως κάνουν καί οἱ ὑπόλοιποι Ἀπό­στολοι κι αὐτοί πού θεωροῦνται ἀδελφοί τοῦ Κυρίου καί ὁ Κηφᾶς; 6 Ἤ μήπως μόνο ἐγώ κι ὁ Βαρνάβας δέν ἔχουμε δικαίωμα νά μήν ἐργαζόμαστε κάποιο βιοποριστικό ἐπάγ­γελ­μα, γιά νά καλύπτουμε ἀπ’ αὐτό τά ἔξοδά μας; 7 Εἴμαστε στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ πού ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἐξάπλωση τῆς βασιλείας του. Ποιός ποτέ παίρνει μέρος σέ ἐκστρατεία ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ μέ δικά του ἔξοδα; Εἴμαστε ἀμπελουργοί πού καλλιεργοῦμε τό πνευματικό ἀμπέλι τοῦ Χριστοῦ. Ποιός φυτεύει ἀμπέλι καί δέν τρώει ἀπό τόν καρπό του; Εἴμαστε πνευματικοί ποιμένες κι ἐσεῖς εἶστε τά πρόβατά μας. Ποιός βόσκει ποίμνιο, φροντίζει γι’ αὐτό, καί δέν τρώει ἀπό τό γάλα τοῦ ποιμνίου; 8 Ἀλλά μήπως αὐτά πού λέω εἶναι σύμφωνα μόνο μέ ἀνθρώπινες συνήθειες καί παραδείγματα; Ἤ μήπως δέν λέει τά ἴδια καί ὁ θεόπνευστος νόμος; 9 Βεβαίως τά λέει αὐτά ὁ νόμος. Διότι ἔχει γραφεῖ στό Μω­σαϊκό νόμο: Δέν θά κλείσεις μέ φίμωτρο καί δέν θά βουλώσεις τό στόμα τοῦ βοδιοῦ πού ἁλωνίζει. Θά ἀφή­σεις τό στόμα του ἐλεύθερο νά φάει ἀπό τά στάχυα πού μέ τόσο κόπο ἁλωνίζει. Ἀλλά ρωτῶ: Μήπως ὁ Θεός ὡς νομοθέτης ἐνδιαφέρεται γιά τά βόδια; 10 Ἤ μήπως γιά μᾶς τούς λογικούς βεβαίως ἀνθρώπους τά λέει καί τά νομοθετεῖ αὐτά; Ναί, γιά μᾶς τά λέει. Διότι γιά μᾶς τούς πνευματικούς ἐργάτες καί καλλι­­­ερ­­­­­γητές γράφτηκε ὅτι ὁ καλλιεργητής ὀφείλει νά καλ­λι­ερ­­γεῖ τή γῆ μέ τήν ἐλπίδα νά ἀπολαύσει τή σοδειά· κι ἐκεῖνος πού γεμάτος ἐλπίδα ἁλωνίζει, ὀφείλει νά μετέ­χει καί νά ἀπολαμβάνει τόν καρπό πού μέ ἐλπίδα πε­­ρί­με­νε νά ἀποκτήσει ἀπ’ τόν ἀγρό του. 11 Κι ἐμεῖς ὑπήρξαμε ἀνάμεσά σας σποριάδες πνευματικοί καί καλλιεργητές. Ἐάν λοιπόν ἐμεῖς σπείραμε στίς καρδιές σας τόν πνευματικό σπόρο τῆς ἀλήθειας καί σᾶς μεταδώσαμε πνευματικά χαρίσματα, εἶναι μεγάλο πράγμα ἄν ἐμεῖς θερίσουμε τά ὑλικά ἀγαθά σας ὡς καρπό τῆς πνευματικῆς αὐτῆς σπορᾶς; 12 Κι ἄν ἄλλοι χρησιμοποιοῦν τά δικαιώματα πού τούς δίνει ὁ νόμος σέ σᾶς τούς μαθητευόμενους, δέν δι­­καιούμαστε νά χρησιμοποιήσουμε τήν ἐξουσία αὐτή πο­λύ περισσότερο ἐμεῖς; Ἀλλ’ ὅμως ἐμεῖς δέν κάναμε χρήση τῶν δικαιωμάτων μας αὐτῶν. Ἀντιθέτως ὑπο­φέ­ρουμε κά­θε εἶδους στερήσεις, γιά νά μήν παρεμβάλουμε οὔτε τό παραμικρό ἐμπόδιο στό κήρυγμα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου τοῦ Χριστοῦ.

https://www.osotir.org/2022/08/22/apostolos-28-augoustou-2022/