Το θείο κήρυγμα για την Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου 4 Σεπτεμβρίου 2022 | orthodoxia.online

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μνημονεύει το γεγονός με τον πλούσιο νέο, ο οποίος πλησίασε τον Κύριο και Τον ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή.
Ο Κύριος αρχικά του υπενθύμισε τις εντολές, το «ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (ΜΑΤΘ. 19, 18-19). Και ο νέος Του αποκρίθηκε πως όλα αυτά τα τηρεί από τα νιάτα του.
Στην ουσία ο Κύριός μας προσπαθεί με μία παιδαγωγική μέθοδο να ανιχνεύσει την πραγματική αιτία που χωρίζει τον άνθρωπο από την Βασιλεία του Θεού. Προχωρά ο Κύριος μέχρι του σημείου εκείνου, ώστε να βρει αλλά και να αποδείξει στον άνθρωπο το πραγματικό του πρόβλημα. Και ο Χριστός του λέει στη συνέχει ότι πρέπει να κάνει και κάτι ακόμη σημαντικό. Να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να Τον ακολουθήσει.
Και στο σημείο αυτό τίθεται το ερώτημα: Δηλαδή μέχρι τώρα, τηρώντας τις εντολές Του, δεν Τον ακολουθούσε; Άρα, μπορεί να μην μοιχεύουμε, μπορεί να μην κλέβουμε, μπορεί να μην ψευδομαρτυρούμε, μπορεί να τιμάμε τον πατέρα μας και τη μητέρα μας, αλλά τον Κύριό μας να μην Τον ακολουθούμε; Με αυτό φανερώνεται η πνευματική εκτροπή, που είναι να τηρούμε τις εντολές ως μια προσπάθεια επιβεβαίωσής μας, ως μια προσπάθεια να αποδείξουμε ότι η σωτηρία μας εξαρτάται από τον εαυτό μας.
Ο Κύριος δείχνει πως, ενώ μπορεί να έχουμε αρετές δεν βιώνουμε αληθινά τον Χριστό. Γιατί είπε στο νέο «πούλησε τα υπάρχοντά σου… κι έλα να με ακολουθήσεις»; (ΜΑΤΘ. 19, 21). Πότε ακολουθούμε τον Θεό; Όταν δεν έχουμε θησαυρό άλλο μεγαλύτερο από τον Χριστό. Όταν το παν για εμάς είναι ο Χριστός. Όταν όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα στη ζωή μας.
Δηλαδή να μην έχουμε θησαυρούς; Να μην κρατάμε τίποτα για τον εαυτό μας; Να έχουμε με μέτρο και φυσικά να μην λειτουργούν υπεράνω και αντί του Χριστού, αλλά να είναι ενταγμένα στο Σώμα του Χριστού. Δηλαδή οτιδήποτε επίγειο αγαθό να μας δίνει την προωθητική δύναμη προς τον Χριστό και να μην μας αποκλείει από τον Χριστό.
Ο Κύριος αυτό ήθελε να βγάλει από την καρδιά του πλουσίου νέου. Ήθελε να βγάλει αυτό το κάτι που θα τον εμπόδιζε να πλησιάσει τον Χριστό. Ό,τι δηλαδή λειτουργεί μέσα στην καρδιά μας και είναι ισχυρότερο της Αληθείας, ισχυρότερο του Θεού, είναι αποκλεισμός από την Βασιλεία Του. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι δενόμαστε με τα υλικά πράγματα αυτού του κόσμου και απομακρυνόμαστε από τα ουράνια αγαθά. Έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στη γη και όχι στον ουρανό! Είμαστε πραγματικά σε άσχημη πνευματική κατάσταση!
Ο νέος του σημερινού Ευαγγελίου λυπήθηκε από τα λόγια του Χριστού που του είπε, «πούλησε τα υπάρχοντά σου… κι έλα να με ακολουθήσεις» (ΜΑΤΘ. 19, 21), γιατί είχε πολλή περιουσία. Μην ξεγελιόμαστε. Ο πλούτος δεν εξαρτάται τόσο από την ποσότητα όσο από την εξάρτηση. Μπορεί να έχεις λίγα, αλλά να έχεις ήθος χειρότερο από κάποιον που έχει πολλά.
Ο πλούτος που μας δένει με τη γη μπορεί να μην είναι μόνο τα χρήματα, αλλά να είναι και η αγάπη για τον εαυτό μας, το να θέλουμε να αποκτήσουμε δύναμη από εγκόσμια μέσα, το να καμαρώνουμε για τις δήθεν αρετές μας, μπορεί να είναι ο ναρκισσισμός μας και πολλά άλλα. Όλα αυτά είναι «ο πλούτος μας», που δεν τολμάμε να τον αφήσουμε, να τον πουλήσουμε και να ακολουθήσουμε τον Χριστό. Όμως ο Χριστός μας ανοίγει ένα παραθυράκι. «Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστι, παρά δε Θεώ πάντα δυνατά εστι» (ΜΑΤΘ. 19, 26).
Τελικά, όλη η ιστορία της προσωπικής μας διαδρομής είναι εκεί. Να επενδύσουμε στον Χριστό, να φθάσουμε στο προσωπικό μας αδιέξοδο και να στραφούμε στον Χριστό. Γιατί το κάνει αυτό ο Χριστός; Διότι Αυτός είναι η όντως χαρά μας. Αλλιώς δεν θα έχουμε την ωριμότητα να αποδεχθούμε τον Χριστό ως Σωτήρα της ψυχής μας, ως τη χαρά της ζωής μας.
Και προσπαθεί ο Χριστός με άλλους τρόπους, παιδαγωγικούς, να μας μυήσει στην όντως ζωή. Γι’ αυτό πρέπει να πάμε με τα προβλήματά μας μπροστά στον Χριστό και να Του πούμε: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αλλά έρχομαι σε Σένα, γιατί Εσύ είπες ότι αυτά που είναι αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό». Αυτή τελικά είναι η στάση που γεννά την πνευματική ζωή στον άνθρωπο. Και ο Απόστολος Παύλος μας λέει: «Χάριτι Θεού εστέ σεσωσμένοι» (ΕΦΕΣ. 2, 8). Αυτό χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. Ότι σωζόμαστε μόνο με την Χάρη του Θεού.
Ο Θεός οικονομεί έτσι τα πράγματα για να μην καυχιόμαστε και για να έχουμε σχέση με τον αδελφό μας. Εμείς, όταν αισθανόμαστε δυνατοί, κοιτάμε το πολύ-πολύ μόνο τους ομοίους μας. Τους κατώτερους τους περιφρονούμε. Η περιφρόνηση των κατωτέρων μας είναι η ένδειξη άρρωστης ψυχής που δεν έχει το ήθος και την αγάπη του Χριστού. Όλα αυτά τα οικονομεί ο Θεός για να βγούμε από το δικό μας μικρόκοσμο και να δούμε τους περιφρονημένους και τους περιθωριακούς αδελφούς μας με την ίδια τιμή που θα βλέπαμε και τους επιτυχημένους.
Αν εξετάσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας θα βρούμε πολλές ελλείψεις και θα ανακαλύψουμε την πνευματική μας πτωχεία. Ενώ νομίζουμε ότι έχουμε πνευματικότητα βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτήν. Γι’ αυτό ας αγωνιζόμαστε και ας προσπαθούμε να κατανοούμε τα μηνύματα που μας στέλνει ο Χριστός στην καθημερινή μας ζωή.

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Κ. Γιαννακόπουλος
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Αλεξίου Αιγίου