Ο Μητροπολίτης Πρωην Ηλείας Αντώνιος

 
Ο Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος (Αντώνιος Πολίτης) (1890 - 13 Νοεμβρίου 1963) ήταν Έλληνας θεολόγος και επίσκοπος, μητροπολίτης Ηλείας την περίοδο 1922 - 1945 οπότε κηρύχθηκε έκπτωτος λόγω της προσχώρησής του στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ. Αποκαταστάθηκε στο αξίωμα του Μητροπολίτη το 1958, ενώ μετά τον θάνατό του, το έτος 2000 η Εκκλησία της Ελλάδος τον αποκατέστησε ηθικά.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Σύρο στις 15 Ιουνίου 1890.Οι γονείς του κατάγονταν από τα Ψαρά, η μητέρα του ανήκε στην οικογένεια Φιλίνη όπου πολλά μέλη της αγωνίστηκαν κατά την Επανάσταση του 1821. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1914 χειροτονήθηκε διάκονος στον Ιερό Ναό Ποσειδωνίας Σύρου. Το ίδιο έτος διορίζεται Ιεροκήρυξ της τότε Επισκοπής Χαλκίδος και Καρυστίας και τον Φεβρουάριο του 1917 χειροτονείται Πρεσβύτερος υπό του Χαλκίδος Χρυσάνθου εις τον Ι. Ναόν Χρυσοσπηλιωτίσσης Αθηνών. Υπηρέτησε παράλληλα, ζητώντας ο ίδιος τη στράτευσή του, ως στρατιωτικός ιερέας στο Μικρασιατικό Μέτωπο την περίοδο 1918-1922. Για την προσφορά του τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, τον Χρυσούν Σταυρόν Φοίνικος, τον Πολεμικό Σταυρό και το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας.

Τον Δεκέμβριο του 1922 χειροτονήθηκε επίσκοπος και εξελέγη μητροπολίτης Ηλείας. Ασχολήθηκε με την οργάνωση της Μητροπόλεως, και μάλιστα λόγω της καλλιέργειάς του και της γνώσης ξένων γλωσσών συνέγραψε πολλές ιστορικές, κοινωνικές και άλλες μελέτες. 

Το 1943 στη διάρκεια της κατοχής εγκατέλειψε την έδρα του αρνούμενος να συνεργαστεί με τις κατοχικές αρχές και κατέφυγε στα βουνά συντασσόμενος με την παράταξη του ΕΑΜ. Οι αντιστασιακές οργανώσεις ανακήρυξαν τον Αντώνιο, Αρχηγό του ΕΑΜ Πελοποννήσου. Στις 11-5-1944, στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας, θα συγκεντρωθούν οι αντιστασιακές δυνάμεις της χώρας σε ενός είδους εθνικού συμβουλίου. Ο Μητροπολίτης Αντώνιος θα είναι μεταξύ των επικεφαλής και θα εκπροσωπεί την Ηλεία και την Πελοπόννησο. Μετά την απελευθέρωση συνέχισε να παραμένει στην παράταξη του ΕΑΜ με αποτέλεσμα να σχολάζει από το 1945 οπότε και κηρύχθηκε έκπτωτος.

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 παρέστη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.

Δικαιώθηκε τον Μάρτιο του 1958 και αποκαταστάθηκε στο αξίωμά του, ως πρώην Μητροπολίτης Ηλείας. Απεβίωσε στις 13 Νοεμβρίου του 1963, στο Αιγάλεω Αττικής όπου ζούσε από το 1946. Υπάρχει μάλιστα εκεί οδός με ονομασία στη μνήμη του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

Αναγνώριση

Τον Νοέμβριο του 2000 πραγματοποιήθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος η μετά θάνατον αναγνώριση και ηθική αποκατάσταση του Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιου, του Μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ και κληρικών που αγωνίστηκαν κατά την Εθνική Αντίσταση ως μέλη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Εκδόθηκε μάλιστα και ειδικός αφιερωματικός τόμος 

Το όνομα του Αντωνίου δόθηκε σε δρόμους: Αιγάλεω Αττικής, Πάτρα, Πύργο, Αμαλιάδα. Ο Μητροπολίτης Αντώνιος στον Πύργο τιμάται και με το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης στο Επαρχείο. Στη Σύρο επίσης έχει φιλοτεχνηθεί και τοποθετηθεί στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στην προτομή του, με το επίγραμμα: "Αντώνιος Ν. Πολίτης, Μητροπολίτης Ηλείας (1890-1963), Στον αγωνιστή ιεράρχη της Εθνικής Αντίστασης, Με ευγνωμοσύνη και τιμή, Ο γενέθλιος Δήμος του".

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια