Σχετικα με την Ἐλευθερη Ἀποστολικη Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς.

 Μια προσηλυτιστική δραστηριότητα  λαμβάνει χώρα αὐτές τίς μέρες στήν Ελλαδα– καί ὄχι μόνον - ἀπό μέλη τῆς λεγόμενης «Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς».

Πρέπει νά γνωρίζετε, ὅτι ἡ ἱστορική τους ἀφετηρία ἀρχίζει γύρω στό 1910 στίς Η.Π.Α., καί γρήγορα διαδόθηκε στόν ὑπόλοιπο κόσμο. Αὐτό φανερώνει ὅτι δέν ἔχουν συνεχή διαδοχή ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί τούς Ἀποστόλους του. Στόν χῶρο τους ἰσχυρίζονται ὅτι συνεχίζονται τά χαρίσματα πού ὑπῆρχαν κατά τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ κατά τήν Πεντηκοστή, τά ὁποῖα ἔπαυσαν νά ὑπάρχουν στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο. Αὐτή ἡ πεποίθηση, σχετιζόμενη καί μέ ἄλλες ἐκστατικές ἐνέργειες στόν χῶρο τους, ἔγιναν ἀφορμή, ἡ κίνησή τους νά δεχθεῖ αὐστηρότατη κριτική καί νά χαρακτηριστεῖ ὡς αἱρετική καί ἀπό κινήσεις τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου, ἀπό τόν ὁποῖο προῆλθε. Ἰσχυρίζονται ὅτι κατέχουν τήν «μόνη ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια» καί ἀποτελοῦν τήν ἀληθινή ἐκκλησία. Ὅπως εἶναι γνωστό ἀπό τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τό ὁποῖο καί ἐκεῖνοι ὁμολογοῦν ὅτι δέχονται, ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, ὡς «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» εἶναι μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική. Ἄλλωστε, ἡ θεωρούμενη «ἐκκλησία τῶν Πεντηκοστιανῶν» δέν εἶναι μία, ἀφοῦ στόν ἕνα αἰῶνα ἱστορίας της ἔχει διαιρεθεῖ σέ κάποιες δεκάδες διαφοροποιημένων «ἐκκλησιῶν». Κάθε μία ἀπό αὐτές θεωρεῖ τίς περισσότερες ἀπό τίς ἄλλες, ἤ ὅλες, ἀτελεῖς. Ἐπιπλέον, προβάλλεται ὡς θεμέλιο τῆς πίστεώς τους μόνo ἡ Ἁγία Γραφή, καί ἀπορρίπτεται ἐκ προοιμίου ἡ Ἱερά Παράδοση τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τά ἄλλα Προτεσταντικά «Κινήματα Ἁγιότητας» πρίν τόν 20ο αἰ. Ἀναφορικά μέ τά Μυστήρια, καί ἰδιαιτέρως τό Βάπτισμα, ἀφοῦ ἀπογυμνώνεται ἀπό τήν ἔννοια τοῦ μυστηρίου, τό διαχωρίζουν σέ δύο πράξεις, στό βάπτισμα μέ νερό καί στό βάπτισμα μέ Ἅγιο Πνεῦμα. Τό πρῶτο ἀποτελεῖ γι᾽ αὐτούς μία ἁπλή «τελετή ἀφιερώσεως», ἐνῶ μέ τό δεύτερο πιστεύουν ὅτι ὁ βαπτιζόμενος λαμβάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅλες οἱ βαπτίσεις πού ἀναφέρονται στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἔγιναν μία καί μόνη φορά, καί οἱ βαπτισθέντες ἔλαβαν τήν καθαρτική χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἰσχυρίζονται ὅτι μετά τό «βάπτισμα στό Ἅγιο Πνεῦμα» ὁμιλοῦν ξένες γλῶσσες, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Αὐτό τό φαινόμενο πού παρατηρεῖται στίς συνάξεις τους δέν ἔχει καμία σχέση μέ τή γλωσσολαλιᾶ τῶν Ἀποστόλων. Τούς Ἀποστόλους, ὅταν μιλοῦσαν, τούς καταλάβαινε ὁ καθένας στή γλώσσα του. Ἐξ ἄλλου, τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας στούς ἀποστολικούς χρόνους οὔτε ἀπαραίτητο γνώρισμα ὅλων τῶν χριστιανῶν ἦταν, οὔτε κεντρική θέση κατεῖχε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐρωτᾶ μέ νόημα: «Μή πάντες γλῶσσαις λαλοῦσι;» Γιά τήν ἱερωσύνη πρεσβεύουν, ὅτι ὁ κάθε πιστός εἶναι καί ἱερέας. Σ᾽ αὐτούς ὑπάρχουν διακονίες, καί μία ἀπ᾽ αὐτές εἶναι τοῦ ποιμένος. Ὁ Χριστός ὅμως ἐπέλεξε δώδεκα Ἀποστόλους, στούς ὁποίους παρέδωσε τόν Μυστικό Δεῖπνο, καί ἔδωσε τήν ἐξουσία σ᾽ αὐτούς καί στούς διαδόχους τους νά συγχωροῦν ἁμαρτίες. Ἀνάμεσα στά ἄλλα καινοφανή πού πρεσβεύουν, ἰδιαίτερη θέση κατέχει ἡ θεωρία περί τῆς «Ἀρπαγῆς τῆς ἐκκλησίας» πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου. Πιστεύουν ὅτι οἱ «ἐκλεκτοί τοῦ Χριστοῦ» θά ἁρπαχθοῦν στόν οὐρανό, γιά νά μήν δεινοπαθήσουν ἐκεῖνες τίς ἡμέρες, ἀντίθετα ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους πού δέν θά ἔχουν αὐτή τήν εὐκαιρία! Μάλιστα, ὑπάρχει ἱκανός ἀριθμός ψεύτικων προφητειῶν γιά τόν χρόνο τῆς Ἀρπαγῆς, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν ἐπαληθευτεῖ, πρός ἀπογοήτευση τῶν ὀπαδῶν τους. Ἰδιαίτερη προσοχή χρειάζεται ἐπίσης στό γεγονός, ὅτι οἱ διάφορες κινήσεις Πεντηκοστιανῶν ἀνά τήν ὑφήλιο ὑπόσχονται ὅτι ἀποτελοῦν χῶρο θεραπείας τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν, μέ συνέπεια νά παγιδεύονται ἄνθρωποι πού αἵρουν τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας. Στούς δύσκολους καιρούς πού διανύουμε, ἄς ἀντλήσουμε ἐλπίδα καί δύναμη ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική, καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τό μόνο καταφύγιο μέσα στήν ταραχή καί τό φόβο τῆς ἐποχῆς μας. Ἐλπίδα μακρυᾶ ἀπό ψεύτικες προφητεῖες καί ὑποσχέσεις γιά ἐπιβίωση μόνο στούς «ἐκλεκτούς» ὀπαδούς. Ἡ μάνα μας Ἐκκλησία, ἐπειδή εἶναι «ὁ Χριστός παρατεινόμενος στούς αἰώνες», δέν μπορεῖ νά διαλέγει ἀνάμεσα σέ «ἐκλεκτούς» καί «ἀπολωλότες», ἀλλά ἀπεργάζεται τήν σωτηρία πρός ὅλους. Ὁ Χριστός ἦλθε, γιατί θέλει νά σωθοῦν ὅλοι, κι ὅλοι νά ἔλθουν στήν ἐπίγνωση τῆς Ἀλήθειας. Πράγμα πολυτίμητο! 

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΛΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΡΙΘΜ.103