31 Ιανουαρίου, 2023

Η ΤΡΙΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΩΝ

 «Οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπὶ ματαίῳ· οὐ γὰρ μὴ καθαρίσει Κύριος ὁ Θεός σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ» (Ἐξ. κ΄ [20] 7). Νὰ μὴν παίρνεις στὸ στόμα σου τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου γιὰ μάταιες καὶ μηδαμινὲς ὑποθέσεις σου ἢ γιὰ νὰ καλύπτεις τὶς ἁμαρτωλὲς ἐνέργειές σου. Διότι ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, θὰ θεωρεῖ ἀκάθαρτο, μολυσμένο καὶ ἔνοχο καθέναν ποὺ χρησιμοποιεῖ χωρὶς σεβασμὸ τὸ Ὄνομά Του. 

Ἡ τρίτη ἐντολὴ τοῦ Δεκαλόγου τονίζει τὴν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ. Ἀπαγορεύει τὴν «ἐπὶ ματαίῳ», δηλαδὴ τὴν πρόχειρη, τὴν μηδαμινή, τὴν ἀνευλαβή, τὴ χωρὶς σοβαρὸ λόγο ἀναφορὰ καὶ χρήση τοῦ ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Τὸ ὄνομα εἶναι ἀχώριστο ἀπὸ τὸ πρόσωπο. Δὲν μποροῦμε νὰ προφέρουμε τὸ ἅγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ γιὰ πρόχειρα καὶ μηδαμινὰ πράγματα, διότι αὐτὸ σημαίνει ἔλλειψη φόβου Θεοῦ, ἔλλειψη ἐκτιμήσεως καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὸν Θεό. Εἶναι αὐθάδεια, προσβολὴ τοῦ ἁγίου Ὀνόματός Του. Βαρύτερη ἐκτροπὴ τῆς «ἐπὶ ματαίῳ» ἀναφορᾶς τοῦ ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ νὰ ὁρκιζόμαστε, γιὰ νὰ βεβαιώσουμε ὅτι αὐτὰ ποὺ λέμε εἶναι ἀληθινά. Πολλοὶ μάλιστα ἄνθρωποι, ἐνῶ ἔχουν ἁγνὲς ἀρχικὰ προθέσεις, στὴ συνέχεια παραβαίνουν τὸν ὅρκο τους καὶ γίνονται καὶ ἐπίορκοι. Ὁ Κύριος στὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία» Του, συμπληρώνοντας τὴν τρίτη ἐντολὴ τοῦ Δεκαλόγου, λέει ὅτι δὲν πρέπει καθόλου νὰ ὁρκιζόμαστε: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως» (Ματθ. ε΄ 34). Ἐγὼ σᾶς λέω νὰ μὴν ὁρκισθεῖτε καθόλου. Οὔτε στὸν οὐρανό, οὔτε στὴ γῆ, οὔτε στὰ Ἱεροσόλυμα, οὔτε στὴν κεφαλή σας, ἀλλὰ νὰ εἶναι ὁ λόγος σας ναί, ὅταν πράγματι εἶναι ναί· καὶ ὄχι, ὅταν πράγματι εἶναι ὄχι: «Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» (Ματθ. ε΄ 37). Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἑρμηνεύοντας τὴν τρίτη ἐντολὴ τοῦ Δεκαλόγου, γράφει ὅτι, ὅποιος ὁρκίζεται ψευδῶς, παραβαίνει τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι ἡ παράβαση τοῦ ὅρκου ἰσοδυναμεῖ μὲ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. «Γι᾿ αὐτό», συνεχίζει, «νὰ μὴν ὁρκίζεσαι ποτέ, ἀλλὰ νὰ ἀποφεύγεις ὁλωσδιόλου τὸν ὅρκο, διότι ἀπὸ τὸν ὅρκο προέρχεται καὶ ἡ παράβαση τοῦ ὅρκου, ποὺ ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ συγκαταλέγει τὸν ἐπίορκο μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς» (ΕΠΕ 8, 491). Ὁ ψεύδορκος ἁμαρτάνει δύο φορὲς ἀπέναντι στὸν Θεό, ἀφοῦ Τὸν ἐπικαλεῖται ὡς μάρτυρα ὅτι θὰ πεῖ τὴν ἀλήθεια, τὴν ὥρα ποὺ λέει ἀσύστολα ψέματα. Δὲν φθάνει ποὺ ψεύδεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, προσθέτει στὴ μιὰ παράβαση ποὺ κάνει, καὶ ἄλλη ἀκόμη πιὸ βαριά. Ἐπίσης, βαρύτατη ἐκτροπὴ ἀσεβείας καὶ προσβολῆς τοῦ ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ ἡ βλασφημία. Δυστυχῶς πολλοὶ ἄνθρωποι ἀντὶ νὰ δοξάζουν καὶ νὰ εὐχαριστοῦν τὸν Πλάστη καὶ Δημιουργό τους, τὸν Κύριο καὶ Θεό τους, τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή τους, ἀνοίγουν τὸ ἀπύλωτο στόμα τους καὶ Τὸν ὑβρίζουν. Βλασφημοῦν τὰ θεῖα, τὸν Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους, χωρὶς νὰ ντρέπονται γι᾿ αὐτὸ ποὺ κάνουν. Καὶ οἱ κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους γιὰ νὰ μὴ διώκεται ποινικὰ ἡ βλασφημία, καταπατώντας τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀσέβεια ἀπ᾿ αὐτήν; Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι, ὅποιος βλασφημεῖ τὰ θεῖα, «εἰς αὐτὴν ἀσεβεῖ τὴν θεότητα». Ἀσεβεῖ στὴ Θεότητα ὁ βλάσφημος. Τέλος, μεγάλη ἀσέβεια στὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ ἡ ἐπίκληση τοῦ ἁγίου Ὀνόματός Του ἀπὸ μάγους, ποὺ ὑπηρετοῦν πονηρὰ πνεύματα. Νὰ θυμηθοῦμε τὴ δαιμονισμένη νεαρὴ δούλη τῶν Φιλίππων ποὺ κατείχετο ἀπὸ πνεῦμα πύθωνος. Ὅταν εἶδε τοὺς ἁγίους ἀποστόλους Παῦλο καὶ Σίλα, ἔλεγε: «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας» (Πράξ. ις΄ [16] 17). Ἡ ἐνέργειά της, ὅπως καὶ ὅλων τῶν μάγων ποὺ χρησιμοποιοῦν εἰκόνες καὶ κομποσχοίνια καὶ ἐπικαλοῦνται τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ κατέχονται ἀπὸ μαντικὸ πνεῦμα, δὲν εἶναι εὐάρεστη στὸν Θεό. Δυστυχῶς ὀλισθαίνουμε οἱ ἄνθρωποι σὲ πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐκτροπὲς τῆς ἀνευλαβοῦς χρήσεως τοῦ ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Οἱ εὐλαβεῖς Ἰουδαῖοι ἀπέφευγαν νὰ προφέρουν τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ χρησιμοποιοῦσαν τὶς λέξεις Αἰώνιος, Ὕψιστος, Εὐλογητός, Ἅγιος. Ἀλίμονο, ἐὰν ἐμεῖς ἀναμειγνύουμε τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ στὰ ἀστεῖα μας· ἐὰν τὸ μπερδεύουμε μὲ τοὺς θυμούς μας· ἐὰν τὸ ποδοπατοῦμε μὲ τὶς ψευδορκίες μας· ἐὰν τὸ ὑβρίζουμε καὶ βλασφημοῦμε τὰ θεῖα. Ἂς μὴ θεωροῦμε ἀσήμαντες αὐτὲς τὶς ἐκτροπές. Ὁ Κύριος μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι δὲν θὰ μείνουν ἀτιμώρητες. «Οὐ μὴ καθαρίσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ». Ἂν δὲν ὑπάρξει μετάνοια καὶ διόρθωση, δὲν θὰ μᾶς καθαρίσει ὁ Κύριος. Θὰ θεωρεῖ ἀκάθαρτο, μολυσμένο καὶ ἔνοχο καθέναν ποὺ χρησιμοποιεῖ χωρὶς σεβασμὸ τὸ Ὄνομά Του.OΣΩTHΡ2213

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου