Αν και τα πήγαινε καλά στο σχολείο, είχε έντονη επιθυμία για τη μοναστική ζωή. Όταν ενηλικιώθηκε, μπήκε στο μοναστήρι της Ρίλα στη δυτική Βουλγαρία. Εκεί διορίστηκε σε έναν Γέροντα, με τον οποίο έζησε με υπακοή για έξι χρόνια. Όταν η αυστηρότητα του Γέροντα έγινε αφόρητη, ο Ιωάννης επέστρεψε στο σπίτι.
Περίπου εκείνη την εποχή οι Σέρβοι ξεσηκώθηκαν σε εξέγερση κατά της μουσουλμανικής κυβέρνησης. Ζητήθηκε από τον πατέρα του Ιωάννη να αναλάβει τη διοίκηση μιας οθωμανικής ταξιαρχίας, αλλά εκείνος αρνήθηκε να πολεμήσει εναντίον άλλων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Οι Μουσουλμάνοι επιτέθηκαν στον Γεώργιο με έξαλλο θυμό. Τον μαχαίρωσαν και μετά τον αποκεφάλισαν. Η μητέρα και οι αδερφές του Ιωάννη συνελήφθησαν επίσης από τους Αγαρηνούς και τελικά συμφώνησαν να ασπαστούν το Ισλάμ.
Ο Ιωάννης τράπηκε σε φυγή και κρύφτηκε στο σπίτι μιας ηλικιωμένης Ορθόδοξης γυναίκας. Η μητέρα του και οι αδερφές του έμαθαν πού κρυβόταν και το είπαν στους Μουσουλμάνους. Όσοι στάλθηκαν να τον συλλάβουν δεν ήξεραν πώς έμοιαζε, έτσι η ηλικιωμένη γυναίκα τους είπε ότι δεν τον γνώριζε. Η γυναίκα τον βοήθησε να δραπετεύσει στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, όπου γνώρισε τον Άγιο Ευθύμιο, ο οποίος θα δοκιμαζε επίσης το μαρτύριο.
Ο Ιωάννης όμως δεν θέλησε να μείνει στο Βουκουρέστι και έτσι έφυγε για το Άγιο Όρος. Στο δρόμο επισκέφτηκε το χωριό Σούμλα, όπου συναντησε εναν φίλο του πατέρα του Ευθύμιο. Μαθαίνοντας ότι ο Ευθύμιος είχε αρνηθεί τον Χριστό και έγινε Μουσουλμάνος, ο Ιωάννης λυπήθηκε πολύ και έφυγε από το χωριό.
Δεν είχε φτάσει πολύ μακριά όταν Τούρκοι στρατιώτες τον σταμάτησαν και του πήραν όλα τα υπάρχοντά του. Απαίτησαν να ασπαστεί το Ισλάμ και φοβισμένος τους είπε ότι θα το έκανε. Ικανοποιημένοι με αυτή την απάντηση, τον άφησαν να φύγει.
Ο Ιωάννης έφτασε στο χωριό Εσκί Ζαγορά, όπου συνάντησε έναν Αθωνίτη μοναχό από τη μονή Γρηγορίου. Ταξίδεψαν μαζί στο Άγιο Όρος και ο Ιωάννης εγκαταστάθηκε στη Σκήτη της Αγίας Άννας. Εκεί γνώρισε τον πατέρα Βασίλειο.
Μια μέρα ο Ιωάννης και ο πατέρας Βασίλειος ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη για δουλειές του μοναστηριού. Όσο ήταν εκεί, οι μοναχοί Δαβίδ και Ευθύμιος από τη Δημητσάνα υπέστησαν μαρτύριο επειδή ήταν χριστιανοί. Ο Ιωαννης φλεγόταν από τον πόθο του μαρτυρίου. Ο π. Βασίλειος όμως τον προέτρεψε να αναβάλει την πρόθεσή του και έτσι επέστρεψαν στο Άγιο Όρος. Λίγο καιρό μετά πέθανε ο πατέρας Βασίλειος.
Όταν ένας μοναχός από τη Σκήτη της Αγίας Άννας του είπε το μαρτύριο του Νεομάρτυρα Ευθυμίου (22 Μαρτίου), ο Ιωάννης γέμισε για άλλη μια φορά ζήλο για το μαρτύριο. Τέθηκε υπό την πνευματική καθοδήγηση του Γέροντα Ακακίου, ο οποίος του όρισε την προσευχή, τις μετανοιες και την ανάγνωση του Ευαγγελίου.
Με τον καιρό, ο Ιωάννης βρέθηκε άξιος του μοναστηριού πηρε το μοναχικο σχημα και του δόθηκε το νέο όνομα Ιγνάτιος. Ο Γέροντας Ακάκιος τον ευλόγησε να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη με τον μοναχό Γρηγόριο για να μαρτυρήσει τον Χριστό. Αφού έλαβε τα Ιερά Μυστήρια στην Κωνσταντινούπολη, ο Ιγνάτιος ένιωσε ότι ήταν έτοιμος για τη δοκιμασία του.
Ντυμένος με μουσουλμανική περιβολή, ο Ιγνάτιος πήγε μπροστά στον καδή και διακήρυξε την πίστη του στον Χριστό. Του είπε πώς είχε υποσχεθεί να γίνει μουσουλμάνος όταν ήταν νεότερος, αλλά τώρα πέταξε το τουρμπάνι του στα πόδια του καδή και είπε ότι δεν θα αρνηθεί ποτέ τον Χριστό.
Νομίζοντας ότι ο Ιγνάτιος ήταν παράφρων, ο καδής τον προειδοποίησε ότι αν δεν συνέλθει θα υπομείνει φρικτά μαρτύρια πριν τον θανατώσουν. Από την άλλη, αν ασπαζόταν το Ισλάμ, θα έπαιρνε πλούσια δώρα και μεγάλη τιμή από αυτούς.
Ο θαρραλέος μάρτυρας είπε στον καδή να κρατήσει τα δώρα του, γιατί ήταν απλώς προσωρινά δώρα. «Οι απειλές σας για βασανιστήρια και θάνατο δεν είναι κάτι καινούργιο», είπε, «και τις γνώριζα πριν έρθω εδώ. Μάλιστα, ήρθα εδώ εξαιτίας τους, για να πεθάνω για τον Χριστό μου».
Ο Άγιος Ιγνάτιος συνέχισε αποκαλώντας τον Μωάμεθ «ψευδπροφήτη, δάσκαλο της απώλειας και φίλο του διαβόλου». Τότε κάλεσε τους Μουσουλμάνους να πιστέψουν στον Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό.
Τότε ο καδής θύμωσε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να μιλήσει, γι' αυτό έκανε νόημα σε έναν υπηρέτη να οδηγήσει τον Άγιο Ιγνάτιο έξω από το δωμάτιο. Ο Ιγνάτιος γύρισε και χτύπησε τον υπηρέτη, μετά γονάτισε μπροστά στον καδή και λύγισε τον λαιμό του, σαν να τον προσκαλούσε να τον αποκεφαλίσει. Ωστόσο, άλλοι υπηρέτες μπήκαν στο δωμάτιο και τον έσυραν στη φυλακή.
Αργότερα, ο Ιγνάτιος οδηγήθηκε στον καδή για ανάκριση. Όταν ρωτήθηκε ποιος τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, απάντησε: «Ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός με έφερε εδώ».
Και πάλι ο καδή τον παρότρυνε να το ξανασκεφτεί, γιατί έμελλε να βιώσει ασύλληπτα βασανιστήρια. «Μην περιμένετε να σας αποκεφαλίσουν για να συλλέξουν οι Χριστιανοί το αίμα σας ως ευλογία», είπε, «γιατί σκοπεύω να σας κρεμάσω».
Ο Ιγνάτιος απάντησε: «Θα μου κάνεις μεγάλη υπηρεσία είτε με κρεμάσεις είτε με ρίξεις στο σπαθί. Δέχομαι τα πάντα για την αγάπη του Χριστού».
Βλέποντας ότι δεν μπορούσε να απομακρύνει τον Ιγνάτιο από τη χριστιανική του πίστη, ο καδής διέταξε να τον κρεμάσουν. Μεταφέρθηκε στη θέση Δακτυλόπορτα, όπου εκτελέστηκε η ποινή. Το σώμα του μάρτυρα παρέμεινε κρεμασμένο εκεί για τρεις ημέρες, στη συνέχεια κάποιοι ευσεβείς χριστιανοί πλήρωσαν λύτρα γι' αυτό και το μετέφεραν στο νησί Πρωτη για ταφή.
Ο Άγιος Ιγνάτιος έδωσε τη ζωή του για τον Χριστό στις 8 Οκτωβρίου 1814. Η μνήμη του τιμάται επίσης την 1η Μαΐου με τους Αγίους Ακάκιο και Ευθύμιο.
Η κεφαλή του Αγίου Ιγνατίου βρίσκεται στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα στο Άγιο Όρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου