Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ὁ νέος ἱερομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, ἔζησε στὴ Νεάπολη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (τούρκ. Νέβ-Σεχήρ) τὸν δέκατο ὄγδοο αἰώνα. Ἦταν ἱερέας στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ ὑπηρετοῦσε μὲ δικαιοσύνη καὶ ὁσιότητα τὸ ποίμνιό του ὡς ἀληθὴς λειτουργός τοῦ Ὑψίστου. Προικισμένος μὲ τὶς ἀρετὲς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πραότητας, τῆς φιλαδελφίας καὶ τῆς ἀνεξικακίας, ταπεινὸς καὶ ἄμεμπτος, ἦταν τὸ στήριγμα καὶ ἡ παραμυθία τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν ποὺ ζοῦσαν τότε κάτω ἀπὸ τὸ ζυγὸ τῶν Τούρκων. Ὡς ἐπίγειος ἄγγελος ὁ θεῖος Γεώργιος ὑπηρετοῦσε μὲ προθυμία τοὺς συνανθρώπους του, καλλιεργώντας τὰ θεία χαρίσματα καὶ εὐαρεστώντας τὸν Θεό.
Τὸ ἔτος 1797, προσκλήθηκε στὸ χωριὸ Μαλακοπὴ -ποὺ βρισκόταν σὲ ἀπόσταση ἕξι ὡρῶν ἀπὸ τὴ Νεάπολη- γιὰ νὰ ἱερουργήσει σὲ κάποια μεγάλη γιορτὴ καὶ νὰ ἁγιάσει τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανούς, γιατί ὁ ἱερέας τους ἦταν ἀσθενὴς ἤ, κατὰ τὴ γνώμη ἄλλων, κρυβόταν ἀπὸ τὴ μανία τῶν Ἀγαρηνῶν. Ὁ γέροντας, πιὰ, Γεώργιος ἀποδέχθηκε εὐχαρίστως τὴν πρόσκληση, χωρὶς νὰ ὑπολογίσει τὴν ταλαιπωρία καὶ προπάντων τοὺς κινδύνους.
Ἀνεβασμένος στὸ γαϊδουράκι του, καχεκτικός, πορευόταν πρόθυμος. Κόντευε πιὰ στὴ Μαλακοπή, ὅταν ξαφνικὰ στὴ θέση «Κομπιὰ Ντερέ», δηλαδὴ «ρεματιά», δέχθηκε τὴν ἄγρια ἐπίθεση Τούρκων βοσκῶν, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν ἐπάνω του ἐξαγριωμένοι καὶ μὲ ἀπερίγραπτη μανία. Τὸν λήστεψαν, τὸν γύμνωσαν καί, τέλος, τοῦ ἔδωσαν μαρτυρικὸ θάνατο ἀποκόπτοντας τὴν τιμία κεφαλή του. Τὸ σῶμα του, γυμνὸ καὶ ματωμένο, μαζὶ μὲ τὸ κεφάλι κατέληξαν σὲ παρακείμενο φαράγγι, ἡ ψυχὴ ὅμως πέταξε κοντὰ στὸν Κύριόν της, γιὰ νὰ τὴν κατατάξει στοὺς Ὁσίους καὶ τοὺς Ἱερομάρτυρες.
Πέρασαν τέσσερις ἡμέρες, χωρὶς ὁ Ἅγιος ἱερέας νὰ ἐμφανισθεῖ στὴ Μαλακοπή, ἀλλὰ οὔτε νὰ ἐπιστρέψει στὴ Νεάπολη. Ἀνήσυχοι οἱ Νεαπολίτες βγῆκαν σὲ ἀναζήτησή του. Βρῆκαν τὸ ἅγιο σῶμα του καὶ τὴν τιμία κεφαλὴ καὶ, θρηνώντας καὶ κλαίγοντας γιὰ τὸν σκληρὸ θάνατο τοῦ ποιμένα τους, τὸν κήδευσαν ἐπιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τὴ μανία τῶν Ἀγαρηνῶν. Πάνω στὸν τάφο μία πέτρα ἔφερε τὴν ἁπλὴ ἐπιγραφὴ: «Ἱερεὺς Γεώργιος».
Πέρασε ἔτσι ἀρκετὸς καιρός, ὅταν μία νύκτα ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς ἐμφανίζεται σὲ ὅραμα σὲ μία εὐλαβῆ χήρα, διηγούμενος τὰ ὅσα συνέβησαν καὶ προτρέποντάς την νὰ ἐνημερώσει τὴ Δημογεροντία, γιὰ νὰ φροντίσουν νὰ τὸν βροῦν στὴν τοποθεσία, ὅπου εἶχε ταφεῖ. Ἡ γυναίκα δὲν ἔδωσε σημασία, ὅταν ὅμως ἔπειτα ἀπὸ λίγες μέρες τὸ ὄνειρο ἐπαναλήφθηκε, ἔντρομη ἔπραξε ὅσα τῆς ζήτησε ὁ ἅγιος. Δίχως ἀναβολὴ οἱ εὐσεβεῖς Νεαπολίτες μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ἱερέα τους, ὀνόματι Νεόφυτο, γιὸ τοῦ ἐπίσης ἱερέα Βασιλείου, συνεφημερίου τοῦ ἁγίου, σπεύδουν καὶ ἀνασκάπτουν τὸν πρόχειρο ἐκεῖνο τάφο. Ὤ, τοῦ θαύματος! Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ὑπάρχει σῶο καὶ ἀκέραιο διαχέοντας οὐράνια εὐωδία καὶ Χάρη! Ἀφοῦ τὸ προσκύνησαν μὲ εὐλάβεια καὶ δέος, τὸ τοποθέτησαν σὲ ξύλινη λάρνακα καὶ τὸ μετέφεραν στὴν οἰκία τοῦ π. Νεοφύτου, ὅπου, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἴδιου τοῦ Ἁγίου, φυλασσόταν σὲ ἕνα κελί.
Ἐκεῖ προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι καὶ ξένοι, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν Ἅγιο καὶ νὰ λάβουν ἁγιασμὸ ἀπὸ τὸ σεπτὸ λείψανό του. Ἀρχίζουν νὰ τελοῦνται θαύματα. Ἀσθένειες καὶ ἀναπηρίες θεραπεύονται, ἄτεκνοι ἀποκτοῦν παιδιά, ψυχικὰ νοσήματα ἐξαφανίζονται, ἀκόμη καὶ γιὰ ἀνομβρία καταφεύγουν στὸν Ἅγιο οἱ Νεαπολίτες, γιὰ νὰ δοῦν σὲ λίγη ὧρα τὴν εὐλογημένη βροχὴ νὰ πέφτει δυνατή. Ὅλοι ὁμολογοῦσαν πόσο θαυματουργὸς ἀναδείχτηκε ὁ Ἅγιος Γεώργιος!
Τὸ 1924, μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, ἀναχώρησαν καὶ οἱ Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας γιὰ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα παίρνοντας ὁ καθένας μαζί του, ὅ,τι θεωροῦσε πολυτιμότερο. Ὁ τότε ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος, θεωρώντας πρῶτο του καθῆκον τὴν ἀσφαλῆ μεταφορὰ τοῦ θαυματουργοῦ καὶ ἄφθαρτου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τὸ μετέφερε ἀπὸ τὴν παραλία τῆς Μερσίνης μὲ ἀτμόπλοιο στὴν Ἀττική. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ εἶχε μεγάλη θαλασσοταραχή, ἡ ὁποία ὅμως κόπασε μὲ θαῦμα τοῦ Ἁγίου.
Στὴν Ἀττικὴ τὸ ἱερὸ λείψανο παραδόθηκε στοὺς Νεαπολίτες, οἱ ὁποῖοι τὸ τοποθέτησαν μὲ εὐλάβεια στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου στὴ Νέα Νεάπολη τοῦ Περισσοῦ. Ἀπὸ τότε ἄπειρα εἶναι τὰ θαύματα καὶ οἱ ἰάσεις, ποὺ ἐνεργεῖ ὁ Ἅγιος Γεώργιος σὲ ὅσους μὲ πίστη ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά του.
Ἀπὸ τὶς 2-11-1999, κατόπιν παρακλήσεως τοῦ Α΄ Μητροπολίτη Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κυροῦ Διονυσίου καὶ εὐγενοῦς παραχωρήσεως τοῦ Σεβασ. Μητροπολίτη Τριφυλίας καὶ Ὀλυμπίας κ.κ. Στεφάνου, τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου εἶναι θησαυρισμένο στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Νεαπόλεως, γιὰ μόνιμη εὐλογία τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτη τιμᾶται στὶς 3 Νοεμβρίου.
https://agiazoni.gr/%e1%bc%85%ce%b3-%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b5%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%e1%bd%81-%cf%80%cf%81%ce%b5%cf%83%ce%b2%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου