Ρήματα Ζωής

– Γέροντα, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό του;

– Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.

Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

.

Στα μελαγχολικά φώτα των πολυκατοικιών, στα νοσοκομεία και φυλακές, στους δρόμους και τις ρίμες της ζωής, στα αζήτητα και το περιθώριο υπάρχουν άγιες ψυχές, που ομολογούν Χριστό. Αυτούς δεν θα τους ανακηρύξει ποτέ κανείς. Έλεγαν οι παλιοί αγιορείτες,

«Εε, παιδί μου, υπάρχουν πολλοί άγιοι αφανείς, που δεν τους ξέρει κανείς, μονάχα ο Θεός και θα τους εμφανίσει σε δύσκολες εποχές και μέρες…».

Κανείς μας δεν μπορεί να πει στον Θεό σε ποια ανθρώπινη καρδιά θ’ αναπαυθεί. Είναι απόλυτα δική του επιλογή. Γι’ αυτό και στην Βασιλεία Του θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Αυτός γνωρίζει τα παιδιά του. Μόνο εκείνος ξέρει να διακρίνει τις ψυχές που λάμπουν.

Όπως εκείνη του νεωκόρου, από μία ενορία των Αθηνών, που μόλις τελείωνε η Θεία Λειτουργία έτρεχε στα Φαρμακεία, πότε να του δώσουν και άλλοτε ν’ αγοράσει με τον πενιχρό του μισθό φάρμακα, ώστε να τα μοιράσει σε σπίτια και νοσοκομεία. Έλιωσε τα πόδια του στην αγάπη. Άγιασε η καρδιά του!

Εκείνη την πανέμορφη κοπέλα σε Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, που υπέφερε από καρκίνο κι' όμως, μέσα στην οδύνη των χημοθεραπειών, δεν σταμάτησε να ψελλίζει, "Δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός...".

Ο ταπεινός αγρότης από την Κρήτη, που αγόγγυστα φρόντιζε, έλουζε, περιποιούνταν και τραγουδούσε στην κατάκοιτη γυναίκα του!

Η μητέρα εκείνη που χώρισε και μόνη της μεγάλωσε τέσσερα παιδιά. Προσευχόταν κι έλεγε "Χριστέ μου κράτα με να τα μεγαλώσω, βάστα με να τα καταφέρω". Μου έλεγε: «Πάτερ, δεν είχαμε να φάμε. Στο σκοτάδι ζούσαμε στην αρχή. Ρεύμα δεν είχα κι όμως δεν έδωσα το κορμί και την ψυχή μου στον διάολο. Ο Θεός με φώτισε κι έμαθα να ράβω. Με την βελόνα και καθαρίζοντας σπίτια μεγάλωσα και πάντρεψα όλα μου τα παιδιά. Δεν με άφησε ο Θεός. Μου έστελνε ευλογία κι έδινα και σε άλλους που είχαν ανάγκη. Γιατί είχα νιώσει τι θα πει πείνα».

Η γριά πλύστρα που ανάγκασε τον Εβραίο νομπελίστα συγγραφέα Σίνγκερ να πει ότι δεν θα είχε νόημα ο παράδεισος δίχως αυτήν την Πλύστρα. Και σαφέστατα τόσοι άλλοι, ανώνυμοι και αφανείς «άγιοι» της καθημερινότητας, που αγάπησα και φανέρωσαν τον Χριστό στην ζωή της βιοπάλης. Γιατί οι «άγιοι» δεν είναι απαραίτητο να φοράνε πάντα ράσο. Μπορεί να ντύνονται με μπλουτζιν ή φούστα πλισέ. Ένα μονάχα είναι βέβαιο, ότι πάντες στάθηκαν γυμνοί από κάθε εξουσία μπροστά στον Θεό και τον άνθρωπο κι έλιωσαν την ζωής τους στην αγάπη. Άλλωστε τι νόημα θα είχε ο παράδεισος χωρίς όλους αυτούς;

Αντιγραφή

"Προσευχή με το Ψαλτήρι"

Θέλει πολλή προσευχή σήμερα. Η μόνη λύση είναι η προσευχή, αλλιώς δεν γίνεται. Πάντως το Ψαλτήρι βοηθάει πολύ. Είναι κεραυνός για τον διάβολο. Πόση παρηγοριά βρίσκω με το Ψαλτήρι! Το χώρισα σε τρία μέρη. Κάθε μέρα διαβάζω κι ένα μέρος. Σε τρεις μέρες το τελειώνω και μετά το αρχίζω πάλι από την αρχή. Διαβάζω την περίπτωση του Ψαλμού και κάνω καρδιακή προσευχή για την περίπτωση αυτήν και για όσους πάσχουν σωματικά και ψυχικά. Μετά διαβάζω τον Ψαλμό και στο τέλος κάθε Ψαλμού λέω: «Ο Θεός, ανάπαυσον τους κοιμηθέντας δούλους σου». Αυτήν την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι την βλέπω σαν την πιο θετική βοήθεια προς τον κόσμο.

Αγίου Παϊσίου "Λόγοι περί Προσευχής", Τόμος ς΄, εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Σουρωτής

~~~~~

Διαβάζεις ψαλτήρι; Ανοίγεις τις πόρτες του Παραδείσου καί κλείνεις τις πόρτες της κόλασης. Λυνεις όλα τα βιοτικά σου προβλήματα. Τι πρόβλημα έχεις και δεν υπάρχει μέσα στο ψαλτήρι για να αιτηθείς; Το τυπικό της εκκλησίας μας, ορίζει πέραν της χρήσεώς του στις ιερές ακολουθίες, καθημερινά να διαβαζονται τμήματα του ιερού ψαλτηρίου, τα λεγόμενα "καθίσματα" ξεκινώντας απ' το Σάββατο εσπέρας, έως το άλλο Σάββατο πρωί, που τελειώνει και η ανάγνωση όλου του ψαλτηρίου. Αναγινώσκει δηλαδή η εκκλησία μας, όλο το βιβλίο του ψαλτηρίου μια φορά την εβδομάδα με απλά λόγια.

Κατά την διάρκεια της μεγάλης τεσσαρακοστής, το ψαλτήρι διαβάζετε ολόκληρο, δύο φορές την εβδομάδα. Αυτή η "σειρά" σήμερα ακολουθείται ακριβώς, στα ιερά μοναστήρια. Στις ενορίες λόγω των εργασιών του λαού, καταλιμπάνονται. Υπαρχουν όμως αρκετοί χριστιανοί και χριστιανές, που καθημερινά διαβάζουν το ψαλτήρι, όπως και ιερείς που πάνε στην εκκλησία νωρίς το πρωί και πριν την έναρξη του όρθρου, διαβάζουν τα ορισμένα καθίσματα.

Τα καθίσματα είναι τμήματα των ψαλμών που ορίζει η εκκλησία μας να διαβάζουμε καθημερινά. Ονομαζονται καθίσματα, διότι συνηθιζόταν κατά την ανάγνωσή τους, λόγω των πολλών ωρών ορθοστασίας των πατέρων, να κάθονται ελαφρώς!!!

Οι ψαλμοί του Δαυίδ είναι συνολικά 150. Οι 150 ψαλμοί είναι διηρημενοι σε 20 καθίσματα. Καθημερινά λοιπόν η εκκλησία μας διαβάζει δύο καθίσματα το πρωί στον Όρθρο κι ένα κάθισμα στον Εσπερινό. Όποιος και όποια μπορεί, ας βάλει το ψαλτήρι στην Ζωή του. Θα δείτε αποτελέσματα που δεν θά το πιστεύετε!

Ierousalaim Israel

"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η Βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. 5, 3). Είναι απ' τις λίγες φράσεις του Ευαγγελίου που τόσο πολύ παρεξηγήθηκαν και έγιναν αφορμή να εισπράξει η Εκκλησία πολλαπλές κατηγορίες με το εξής πάνω-κάτω περιεχόμενο: η Εκκλησία προτιμά -δήθεν- τους λιγότερο έξυπνους, για να μπορεί να τους χειραγωγεί υποσχόμενη μια μελλοντική βασιλεία και μακαριότητα.

Και αυτή η ανυπόστατη κατηγόρια εκτοξεύεται για έναν και μόνο λόγο: δώσαμε στον όρο "πτωχός τω πνεύματι" ένα λάθος περιεχόμενο.

Ποιός είναι άραγε πτωχός τω πνεύματι στην πραγματικότητα και ποιά η διάσταση που δίνει η Εκκλησία στην πνευματική πτωχεία;

Σίγουρα πολύ διαφορετική απ' αυτή που νομίζουμε.

Πτωχός στο πνεύμα δεν είναι ο ανεγκέφαλος ή ο ελλιπής σε γνώσεις ή ο,τιδήποτε άλλο μειωτικό της νοημοσύνης μπορούμε να φανταστούμε.

Πτωχός τω πνεύματι μπορεί να είναι ο πανέξυπνος, που όμως αισθάνεται μηδαμινός μπροστά στη σοφία του Θεού.

Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που δεν φοβάται να σταθεί μπρος στα λάθη του και να τα σηκώσει.

Αυτός που αρνήθηκε να ζήσει σαν τους "έξυπνους" και να γίνει "επιτυχημένος" για να εισπράξει το μπράβο των βολεμένων.

Αυτός που αρνήθηκε τη δόξα των ανθρώπων.

Είναι αυτός που πήρε την απόφαση να ζήσει για μία Αγάπη θυσιάζοντας πολλές άλλες.

Πτωχός τω πνεύματι ήταν ο Γλαύκος, ο ομηρικός ήρωας, που δέχτηκε ν' ανταλλάξει τα χρυσά του όπλα με τα χάλκινα του Διομήδη για χάρη της φιλίας τους.

Πτωχοί τω πνεύματι είναι πολλοί απ' αυτούς που ο κόσμος θεωρεί ανόητους, γιατί δεν συμβιβάστηκαν με δικά του μέτρα και σταθμά, γιατί απλά του πήγαν κόντρα.

Αυτός που έβαλε το Εσύ πάνω από το Εγώ.

Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που είδε στα μάτια των άλλων τον εαυτό του, γιατί είχε κατεβάσει τον εαυτό του πιο κάτω απ' όλους τους άλλους.

Είναι αυτός που παλεύει για ένα όνειρο, ακόμα κι αν αυτό είναι ανέφικτο.

Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που δάκρυσε, όταν δάκρυσες και γέλασε όταν γέλασες και σώπασε όταν έσφαλες.

Αυτός που ήθελε να σου δώσει τα πάντα, αλλά ένιωθε πως δεν έχει τίποτα δικό του και ζήτησε από τον Θεό να σου δώσει τον Παράδεισο.

Αυτός που δέχεται τους κολαφισμούς της κοινωνίας, γιατί της έθιξε την "αξιοπρέπεια" με το να είναι αποτυχημένος κατ' αυτήν ή απλά διαφορετικός.

Γιατί περίμενε την αγάπη και την κατανόηση και πήρε την απόρριψη και την καταδίκη.

Είναι όντως πτωχός τω πνεύματι, γιατί οι συνθήκες τον ταπεινώνουν. Και πνευματική πτωχεία είναι η ταπείνωση όσο έξυπνοι κι αν είμαστε, όσο ευφυείς και κατακτητές του σύμπαντος.

Ας σκεφτούμε πως πτωχοί τω πνεύματι είναι όλοι οι άγιοι που παραδόθηκαν άνευ όρων στα χέρια του Θεού και ακολούθησαν τα ίχνη Του.

Ας σκεφτούμε πως πτωχός τω πνεύματι ήταν πρώτος Εκείνος ο Βασιλιάς που δέχτηκε να σταυρωθεί απ' τους υπηκόους Του, ο Δημιουργός που αφέθηκε στα χέρια των δημιουργημάτων Του. Και τότε ίσως προτιμήσουμε αυτή την "πτωχεία" απ' τον εγωισμό, το μίσος, την αμαρτία και τα τόσα άλλα φτωχά "πλούτη" του κόσμου...

Κωνσταντίνος Τσόλκας

 ΙΩΑΝΝΗΣ  ΖΑΧΟΣ