Εκεί που το αλαζονικό μάτι σκανδαλίζεται η ταπεινή καρδιά γονατίζει με δέος! Ο γλυκύτατος Ιησούς έγινε δεκτός από τους ταπεινούς, απορρίφθηκε από τους αλαζόνες και τους υποκριτές. Έτσι έγινε τότε. Ετσι γίνεται σήμερα, έτσι γίνεται εις τους αιώνες. Στο βασίλειο του Χριστού δεν υπάρχει θέση, παρά μόνο για παιδιά, για εκείνους που έχουν παιδική καρδιά και αγαθή προαίρεση. Οι εγωιστές δεν χωράνε στο βασίλειο των ταπεινών και αγνών ψυχών. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος πως «τον εγωιστή, ακόμα και αν τον βάλεις στον Παράδεισο, δεν θα βρει ανάπαυση! Συνεχώς θ’ αναρωτιέται γιατί δεν έχει εκείνος την πρώτη θέση! Να καθόμαστε στην εκκλησία στις τελευταίες θέσεις γιατί εκεί είναι τα πιο φτηνά εισιτήρια για τον Παράδεισο»!
Χριστούγεννα, χωρίς Χριστό
Ἐπικρατεῖ, δυστυχῶς, ἐν πολλοῖς, τό πνεῦμα τῆς «νέας ἐποχῆς» πού δέν ἐνδιαφέρει ἡ παράδοσις, ἐθνική καί ἐκκλησιαστική, τά ἤθη καί τά ἔθιμα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας, ἡ πολιτιστική καί πνευματική ζωή τοῦ τόπου, ἀλλά δίδεται περισσότερη σημασία εἰς τήν «διαφορετικότητα» (διαφορά εἰς τήν θρησκευτικότητα) καί στίς «ἰδιαιτερότητες» (ἀλλότρια ἤθη καί ἀλλοιώτικοι τρόποι ζωῆς). Δι’ αὐτόν τόν λόγον πολλές Χριστουγεννιάτικες καί Ἐθνικές ἑόρτιες ἐκδηλώσεις εἶναι «ἄχρωμες καί ἄοσμες» μέ τήν πρόφασιν νά μή θιγοῦν τό θρησκευτικό καί τό πατριωτικό συναίσθημα ἀλλοδαπῶν κι ἐκείνων, πού ἔχουν ἰδιαιτερότητες, ἐνῶ ἀγνοοῦνται ἐν τοῖς πράγμασιν τά δικαιώματα τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν συμπατριωτῶν μας.
Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ
https://orthodoxia.online/
Ποιός ξέρει πόσες φορές να πήγε στο σπήλαιο αυτό της Βηθλεέμ ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί; Ίσως να ξεκίνησε από εκεί για ν’ αναμετρηθεί με τον Γολιάθ, που τον σκότωσε με μια πέτρα της σφεντόνας του, ενώ εκείνος ήταν οπλισμένος ως τα δόντια. Τώρα στο σπήλαιο αυτό κείται το νεογέννητο βρέφος που, κατά τους νόμους των ανθρώπων, είναι απόγονος του ίδιου αυτού βοσκού Δαυίδ. Κι αυτό το βρέφος θ’ αναμετρηθεί μ’ έναν φοβερό Γολιάθ, τον σατανά, που βασιλεύει στην Ιερουσαλήμ μεταμφιεσμένος σε Γολιάθ-Ηρώδη, στην Ρώμη μεταμφιεσμένος σε Γολιάθ-Καίσαρα, στον κόσμο ολόκληρο μεταμφιεσμένος σε Γολιάθ-αμαρτία και στον μέγιστο όλων των Γολιάθ, τον θάνατο.
Ολόκληρος ο στρατός των δαιμόνων είναι οπλισμένος ως τα δόντια και θα καγχάσει αν δει τον Ιησού να βαδίζει εναντίον του με κάποιο φαινομενικά άχρηστο όπλο, όπως ο Γολιάθ κάγχασε όταν είδε τον Δαυίδ με την σφεντόνα του. Το νικηφόρο όπλο του Ιησού θα ’ναι κάτι πιο απαλό από την πέτρα. Θα είναι ξύλινο, ένας ξύλινος σταυρός.
~~~~~
Ποιοι ήταν οι τρεις μάγοι;
Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες και οι σοφοί, οι αστρονόμοι από Ανατολών, δηλαδή οι πιό απλοί και οι πιό σοφοί άνθρωποι του κόσμου ετούτου!
Ακόμη και σήμερα, αυτοί που ειλικρινέστερα από όλους λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, ως Θεό και Σωτήρα, είναι οι πιό απλοί και οι πιό σοφοί του κόσμου. Απεναντίας, η διεστραμμένη απλοϊκότητα και η ημιμάθεια υπήρξαν πάντοτε εχθροί της Θεότητος του Χριστού και πολέμιοι του Ευαγγελίου Του.
Ποιοί ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από Ανατολών; Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Λέει λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι Βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο. Αυτοί ήταν επίσης και ειδήμονες αστρονόμοι. Το λαμπρό άστρο που είδαν, τους φανερώθηκε για ν’ αναγγείλει την Γέννηση του Νέου Βασιλέως.
Κατά τον Άγιο Δημήτριο του Ροστώφ, το αστέρι αυτό εμφανίστηκε σε αυτούς, εννέα μήνες πριν από την Γέννηση του Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο της Υπερφυούς Συλλήψεως Αυτού στην Παρθενική Μήτρα της Ύπεραγίας Θεοτόκου. Οι σοφοί αστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αυτό το αστέρι και προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι το οποίο τελικώς πραγματοποίησαν. Έφτασαν στη Βηθλεέμ λίγο αφότου γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου. Ο ένας εξ’ αυτών ονομαζόταν Μελχιώρ. Ήταν γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια. Αυτός πρόσφερε το χρυσάφι ως δώρο στον Κύριο. Ο δεύτερος ονομαζόταν Γάσπαρ, ήταν νέος με ροδαλό πρόσωπο και αγένειος. Αυτός πρόσφερε το λιβάνι ως δώρο στον Κύριο. Ο τρίτος ονομαζόταν Βαλτάσαρ. Είχε μελαχρινή επιδερμίδα και δασύτριχη γενειάδα. Αυτός πρόσφερε το μύρο ως δώρο στον Κύριο. Αυτοί ήταν οι Μάγοι με τα δώρα.
Μετά τον θάνατό τους, τα σκηνώματά τους μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη,·από την Κωνσταντινούπολη στο Μιλάνο και από το Μιλάνο στην Κολωνία.
Μπορούμε επίσης να πούμε, ότι αυτοί οι τρεις σοφοί άνδρες εκπροσωπούσαν τις τρεις κύριες φυλές των ανθρώπων, που κατάγονταν από τους τρεις γιους του Νώε: Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. Ο Πέρσης σοφός εκπροσωπούσε τους Ιαφεθίτες, ο Άραβας τους Σημίτες και ο Αιγύπτιος τους Χαμίτες. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι διά μέσου των τριών αυτών, τρόπον τινά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκύνησε τον Ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριο!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Βασιλική της γεννήσεως του Κυρίου στην Βηθλεέμ
Νότια της Ιερουσαλήμ και σε απόσταση 9 χλμ. περίπου, πάνω σ’ έναν λοφίσκο κατάφυτο από αμπέλια, συκιές κι ελιές, βρίσκεται η Βηθλεέμ, μια κωμόπολη της Παλαιστίνης. Το όνομά της σημαίνει τόπος άρτων, τόπος γόνιμος. Σήμερα οι Άραβες ονομάζουν την Βηθλεέμ Μπέιτ-Λαχμ, δηλαδή τόπος κρέατος, γιατί εκτρέφει πολλά πρόβατα.
Η Βηθλεέμ ήταν διάσημη για τους Εβραίους, γιατί εκεί σταμάτησε ο Αβραάμ κατεβαίνοντας για την Μεσοποταμία, αλλά και γιατί εκεί γεννήθηκαν γνωστοί άνδρες της Παλιάς Διαθήκης, όπως ο Ωβήδ, ο Ιεσσαί και ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Δαβίδ. Η μεγαλύτερη όμως δόξα της Βηθλεέμ είναι ότι εκεί σ’ ένα σπήλαιο γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός.
Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια το Σπήλαιο ήταν γνωστό και το τιμούσαν οι Χριστιανοί. Αργότερα, γύρω στο 100 μ.Χ., ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, λεηλάτησε όλη την Παλαιστίνη και βεβήλωσε το Σπήλαιο. Στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η μητέρα του, η Αγία Ελένη, το 327 μ.Χ. έχτισε μεγαλοπρεπή Ναό. Έχει σχήμα Σταυρού και είναι ένα από τα σπουδαιότερα σωζόμενα μνημεία Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής.
Στον Ιερό Ναό εσωτερικά δίπλα στο καθολικό, κατεβαίνει κανείς τα σκαλοπάτια και βρίσκεται μπροστά στο Άγιο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Χριστού. Κάτω ακριβώς από το Καθολικό του Ναού βρίσκεται το Άγιο Σπήλαιο, διαστάσεων 12Χ4 και ύψους 3 μέτρων, στο οποίο μπαίνει κανείς αφού κατέβει τα 13 σκαλοπάτια που έχει. Το Άγιο Σπήλαιο φωτίζεται μόνο από καντήλια. Στο σημείο που γεννήθηκε το Θείο Βρέφος υπάρχει ένα μεγάλο αστέρι από ασήμι και μάρμαρο, στο δάπεδο. Πάνω απ’ αυτό το σημείο είναι η Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων. Σε άλλο σημείο του Σπηλαίου βρίσκεται η Αγία Φάτνη, που ανήκει στους Λατίνους. Εκεί, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου γίνεται με συγκινητική μεγαλοπρέπεια ο γιορτασμός της γέννησης του Ιησού, με παρουσία επισήμων, του Πατριάρχη και πολλών πιστών.
Σύμφωνα με την παράδοση, οι Πέρσες κατακτητές το 614 μ.Χ., σεβάστηκαν τον Ναό της Γεννήσεως και δεν τον κατέστρεψαν, αναγνωρίζοντας τους 3 Πέρσες Μάγους, στο ψηφιδωτό που βρισκόταν στον δυτικό τοίχο του Νάρθηκα, με την παράσταση της Γεννήσεως του Χριστού και της Προσκυνήσεως υπό των Μάγων. Το Άγιο Σπήλαιο είναι σκαλισμένο στον φυσικό βράχο και είναι ο αυθεντικός τόπος της Γέννησης.
Ευτυχώς για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το 1757 μ.Χ. με διάταγμα του σουλτάνου Οσμάν του τρίτου, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ανακτά πλήρως την δικαιοδοσία του Ναού και του Σπηλαίου. Ο τόπος που γεννήθηκε ο Ιησούς ανήκει στους Έλληνες Ορθόδοξους. Ένα ασημένιο δεκατετράκτινο αστέρι που συμβολίζει το φωτεινό άστρο της γέννησης του Χριστού υποδεικνύει τη θέση που ενσαρκώθηκε ο Θείος λόγος. Απέναντι από τον τόπο της Γέννησης είναι η Αγία Φάτνη και σύμφωνα με την παράδοση, η αγία Ελένη βρήκε την αυθεντική πήλινη φάτνη την οποία αντικατέστησε με μια ασημένια. Αυτή η φάτνη μεταφέρθηκε στην βασιλική της Σάντα Μαρία Μαντζόρε στην Ρώμη και σωζόταν έως τον 12ο αιώνα. Πλάι στην φάτνη βρίσκεται το προσκύνημα των μάγων και βορειοδυτικά του σπηλαίου υπάρχει μια δεξαμενή απ’ όπου η Παρθένος άντλησε νερό απ’ αυτήν, για να πλύνει το Θείο Βρέφος.
Dogma gr
❈ Γιά πολλά χρόνια (περίπου 700), τά Χριστούγεννα γιορτάζονταν μαζί μέ τά Θεοφάνια, στίς 6 Ἰανουαρίου. Ἀργότερα, γιά πρακτικούς λόγους μεταφέρθηκε ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων στίς 25 Δεκεμβρίου. Βιολογικά, ἄν λάβουμε ὑπόψη, ὅτι ὁ Εὐαγγελισμός ἔγινε στίς 25 Μαρτίου, τότε πράγματι ὁ Χριστός γεννήθηκε στίς 25 Δεκεμβρίου.
❈ Ὁ ἀστέρας τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δέν ἦταν κάποιος ἀστερισμός, ἀλλά Ἄγγελος Κυρίου, πού ἔλαβε μορφή ἀστέρος καί ἀνῆκε στό ἀγγελικό τάγμα τῶν δυνάμεων. Ὁ Ἄγγελος αὐτός ἔλαμπε πιό πολύ ἀπό τό ἥλιο, ἐπί 2 συναπτά ἔτη καί δέν τόν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι, διότι οἱ Ἄγγελοι ἐκπέμπουν Ἄκτιστο Φῶς. Οἱ 3 Μάγοι (Μελκούμ, Ἰάσπαρ καί Βαλτάσαρ) δέν εἶχαν φτάσει σέ τέτοιο πνευματικό ἐπίπεδο, ὥστε νά εἶναι ἄξιοι τῆς θέας τοῦ Ἀκτίστου Φωτός, ἀλλά ὁ Θεός ἔκανε συγκατάβαση, ὥστε νά τόν βλέπουν μόνο αὐτοί.
Ὡς γνωστόν τά ἀστέρια κινοῦνται ἀπό τήν Ἀνατολή πρός τή Δύση. Ὅμως, αὐτός ὁ ἀστέρας – Ἄγγελος ἐκινεῖτο ἀπό τόν Βορρᾶ πρός τό Νότο, κάτι πού οἱ Μάγοι παρατήρησαν. Καί διαβάζοντας στήν Παλαιά Διαθήκη στό βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν, πού προφητεύεται ὁ ἀστέρας τοῦ ἀναμενομένου Μεσσία, ἀποφάσισαν νά ἀκολουθήσουν τόν ἀστέρα αὐτόν, γιά νά φθάσουν στόν Χριστό μετά ἀπό 2 χρόνια. Καί βρῆκαν τόν Κύριο, πού ἦταν 2 ἐτῶν καί ὄχι βρέφος.
Τά Ἅγια Λείψανα τῶν 3 Μάγων, φυλάσσονται σήμερα στήν Κολωνία τῆς Γερμανίας καί εὐωδιάζουν.
❈ Σκοπός τούς (παγκοσμιοποιητῶν καί ἀντιχρίστων) εἶναι νά κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Γι' αὐτό πλασάρουν στήν ἀγορά σατανικά δῶρα, πού ὑμνοῦν τόν διάβολο, τόν δαίμονα τῆς πορνείας καί τῆς σατανολατρείας. Ὅποια μαγαζιά δέν δεχτοῦν νά πουλᾶνε αὐτά τά εἴδη, τά κλείνουν... Στό ἐμπόριο γιά παράδειγμα, κυκλοφοροῦν δύο εἰδῶν πεντάκτινα ἀστέρια – ἄστρα. Στό πρῶτο εἶδος ἡ κορυφή ἔχει μία μύτη, ἐνῶ στό δεύτερο εἶδος ἔχει δύο μύτες. Τό πρῶτο εἶδος συμβολίζει τό δαιμόνιο τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῆς πορνείας καί πάσης ἀνηθικότητας. Εἰκονίζει μιά γυναῖκα γυμνή, μέ τά χέρια καί τά πόδια ἀνοιχτά. Αὐτά τά λένε οἱ ἴδιοι οἱ σατανιστές πού κάνουν σατανολατρίες. Μέσα στά ὄργιά τους ἔχουν αὐτό τό σύμβολο. Οἱ μεγάλοι ἀρχιερεῖς τοῦ Σατανᾶ χρησιμοποιοῦν τό ἄστρο μέ τίς 2 μύτες, πού συμβολίζουν τά 2 κέρατα τοῦ σατανᾶ καί συμβολίζει τόν τράγο...
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Τελευταίες ευχές Γρηγόρη Αυξεντίου (Χριστούγεννα 1956)
Τώρα που οι Άγγλοι τα έριξαν όλα εναντίον μας, δεν ξέρουμε τί μας επιφυλάσσει ο Αγώνας και η μοίρα του καθενός. Όμως, είτε ζήσουμε, είτε πεθάνουμε, ένα πρέπει να είναι μια μέρα το έπαθλο για νεκρούς και ζώντες. Να γίνει η Κύπρος ελληνική και να ζήσει ελεύθερη κι ευτυχισμένη. Ο Αγώνας δεν είναι πάρε – δώσε. Και όσοι επιζήσουν, ας μην αναμένουν ή –ακόμα χειρότερο– ας μην επιδιώξουν άλλες ανταμοιβές κι αξιώματα, γιατί οι υπηρεσίες προς την πατρίδα δεν εξαργυρώνονται. Και πάνω απ' όλα, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η αγάπη κι η ομόνοια είναι καθήκον και χρέος προς την πατρίδα. Ο διχασμός υπήρξε πολλές φορές κατάρα της φυλής μας και η διχόνοια παραλίγο να καταστρέψει την Επανάσταση του Εικοσιένα και να αφανίσει την Ελλάδα. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, αποβλήθηκα από την τάξη στο μάθημα της ιστορίας, γιατί αυθαδίασα, υποστηρίζοντας τον Κολοκοτρώνη και τον Δημήτρη Υψηλάντη στη συζήτηση για τον Μαυροκορδάτο και τους πολιτικούς. Αυτά είχα να σας πω και καλά Χριστούγεννα.
«Ατενίζοντας την σκλάβα γη μας»
Τα Χριστούγεννα στην εποχή μας
Αναμφίβολα ο εορτασμός της Γεννήσεως του Κυρίου στην Πατρίδα μας είναι πλέον εντελώς διαφορετικός από αυτόν που γνωρίζαμε παλαιότερα. Εκείνοι που ακολουθούν την Ρωμαίϊκη Παράδοση κατά τις ημέρες αυτές, είναι πλέον ελάχιστοι. Σαν να βρεθήκαμε ξαφνικά σε μια άλλη Χώρα! Το κέντρο του εορτασμού δεν είναι πλέον ο ορθόδοξος Ναός. Ο εξωτερικός διάκοσμος στις πόλεις και στα χωριά, θυμίζει Ευρώπη και όχι Ελλάδα. Μα και στα σπίτια μέσα, οι οικογένειες χρησιμοποιούν ό,τι πιο εντυπωσιακό και πιο μοντέρνο υπάρχει στο εμπόριο. Τα κάθε μορφής λαμπιόνια εντυπωσιάζουν κυρίως τα παιδιά και κυριαρχούν στον εορταστικό διάκοσμο. Τα τοποθετούμε μάλιστα και σε μέρη που να φαίνονται απέξω χάριν του ανταγωνισμού, για να κάνουμε επίδειξη… Οι οικογένειες που μαζεύονταν παλαιότερα από τα πέρατα του κόσμου, προκειμένου να γιορτάσουν όλοι μαζί και να αισθανθούν, έστω και για λίγο, την οικογενειακή θαλπωρή, σκορπίζουν ακόμα περισσότερο, νομίζοντας ότι θα ζεσταθούν εσωτερικά στις πόλεις του εξωτερικού, όπου η παγωμάρα της αθεΐας είναι ακόμα πιο φοβερή! Ο αγώνας για εσωτερική καθαρότητα, προκειμένου να ετοιμάσουμε μέσα μας τόπο για να γεννηθεί ο Χριστός στην φάτνη της ψυχής μας, άγνωστος στους περισσότερους. Τα φτηνά υποκατάστατα της παρουσίας του Χριστού είναι πολύ εύκολο να βρεθούν στην εποχή μας. Το θέμα είναι ότι όλ’ αυτά μας προσφέρουν μια πολύ πρόσκαιρη, επιδερμική και ψεύτικη χαρά, που μας εγκαταλείπει πολύ γρήγορα και μέσα μας αφήνει ακόμα μεγαλυτερο κενό. Η ανία των εορτών είναι μια έκφραση που θα την ακούσουμε πάλι πολύ συχνά. Τα παιδιά μας, που σε άλλες εποχές χαίρονταν περισσότερο από τους μεγάλους τις ημέρες αυτές, τώρα στα σχολεία δεν ακούνε πια τίποτα σχεδόν για τον Χριστό αλλά για την μάγισσα Φρικαντέλα! Σαν να είναι καταδικασμένα τα καημένα να ζουν -θέλουν δεν θέλουν- στην προ Χριστού εποχή. Και οι πιο πολλοί γονείς, που δεν καίει μέσα τους η φλόγα της Πίστης και το καντηλάκι της ψυχής τους είναι τελείως σβησμένο, τι να τους πουν για να τα ζεστάνουν; Πρέπει πρώτα οι ίδιοι να ζεσταθούν. Όλοι μας πονάμε για τα δυστυχισμένα παιδιά της εποχής μας, που τα περισσότερα θα πάνε να πούνε τα κάλαντα για να πάρουν καινούργιο και όσο γίνεται πιο σύγχρονο κινητό ή ηλεκτρονικά παιχνίδια. Με αυτά θα κάνουν επίδειξη για να δημιουργήσουν -άθελά τους θέλω να πιστεύω- αισθήματα κατωτερότητας στα άλλα παιδιά, που οι γονείς τους θ’ αναγκαστούν να τους κρατήσουν τα χρήματα που θα μαζέψουν για να πάρουν κάτι να φάνε αυτές τις γιορτινές ημέρες, ή να πληρώσουν κανέναν λογαριασμό… Πραγματικά, τέτοιες μέρες, οι περισσότεροι αναγκαζόμαστε να βιώσουμε τραγικές καταστάσεις. Και αν ακόμα έχουμε την δυνατότητα να μη μας λείψουν από το σπιτικό μας τα απαραίτητα, οι δυσκολίες των διπλανών μας, μας κάνουν να πονάμε και δεν αφήνουν την χαρά μας να είναι ολοκληρωμένη. Ο Χριστός όμως γεννιέται και πάλι. Η ζωντανή παρουσία του μέσα στην ιστορία, μας δίνει την δυνατότητα να υπερβούμε πολλές αντιξοότητες, αντινομίες και τραγικότητες της εποχής της έκρηξης της τεχνολογίας στην οποία ζούμε. Αυτά όμως δεν γίνονται αυτόματα και με μαγικό τρόπο. Είναι απαραίτητο όλοι μας να εγκολπωθούμε το σωτήριο μήνυμά Του, ώστε να γίνει και για μας μήνυμα σωτηρίας και ελπίδας μέσα στους σκοτεινούς καιρούς της αποστασίας.
π. Γεώργιος Τριαντάφυλλος
Χριστούγεννα: η γιορτή των μεγάλων αντιθέσεων. Από κείνη την νύχτα, ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο εποχές. Την προ και την μετά Χριστόν. Εκείνη τη νυχτα σήμανε συναγερμός σε όλη τη γη. Σε κάθε άκρη τ' ουρανού. Ακόμα και στον Άδη! Διότι άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για το σπάσιμο των δεσμών του θανάτου.
Μη διστάζεις! Προχώρα, ψυχή μου, στην Φάτνη. Πλησίασε τον στάβλο. Εκεί θα βρεις την πιο μεγάλη ανάπαυση. Εκεί τα πάντα είναι χαρά! Δεν μυρίζει πλέον η δυσοσμία των ζώων, αλλά ευωδιάζει Χριστός! Σαν τα πιο πανέμορφα λουλούδια! Εκεί δεν θ'ακούσεις μουγκρητά και φωνές ζώων, αλλά αγγελικές φωνές, γλυκιές, θαυμάσιες. Ουράνιες μελωδίες.
Έλα ψυχή μου, στην Φάτνη! Όταν οι άλλοι και φέτος γιορτάζουν μακρυά Του, εσύ πλησίαζέ Τον. Όχι για να Τον ζεστάνεις, αλλά για να ζεσταθείς! Όχι για να του πας δώρα, αλλά για να σου προσφερθεί ο ίδιος σαν το πιο πολύτιμο δώρο. Γιατί Χριστούγεννα με τον Χριστό σημαίνει πως ζεις και βιώνεις την πιο μεγάλη τρέλα μέσα στην ζωή σου! Χριστούγεννα με τον Χριστό σημαίνει πως είσαι στον δρόμο που Εκείνος απ' την αγάπη Του ετοίμασε για σένα! Ψυχή μου!
«Ιησούς Χριστός Νικά»
Χριστούγεννα σημαίνει, πως ψάχνω τον αδερφό μου. Εσένα που με αδίκησες. Εσένα που με κατάκλεψες. Εσένα που μου χρωστάς και δεν μου δίνεις. Εσένα που ξεπούλησες την αδελφική αγάπη για να έχεις ένα χωράφι παραπάνω. Ένα σπίτι παραπάνω, για να ωφεληθούν τα παιδιά σου και να ζούν σαν άρχοντες. Και ν’ αδικηθούν τα δικά μου και να ζούν σε νοικιασμένα υπόγεια.
Χριστούγεννα σημαίνει, πως σε περιμένω αδερφέ μου, να έρθεις να παραγράψουμε όλα τα χρέη για να παραγράψει και ο Χριστός τα δικά μας.
Άργησα να καταλάβω τα παράξενα μυστικά Του: "Ο ΘΕΛΩΝ ΠΡΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΩ ΠΑΝΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ", "ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΩΜΕΝΟΥΣ ΥΜΑΣ", "ΟΣ ΓΑΡ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΣΩΣΑΙ ΑΠΟΛΕΣΕΙ ΑΥΤΗΝ".
Άργησα να καταλάβω ότι για να κερδίσω πρέπει να χάσω. Για να πάρω πρέπει να δώσω. Για ν’ ανέβω πρέπει να κατέβω. Θ’ ανοίξουν όμως τα μάτια μου, όταν ανοίξουν τα σπλάχνα μου.
Χριστούγεννα αληθινά θυμάμαι ήταν τότε, όταν ένας φίλος μου εισαγγελέας, έφυγε από το εορταστικό τραπέζι -δεν μου κατεβαίνει μπουκιά είπε- και πήγε να φάει με τους φυλακισμένους.
Μαρία Μουρζά
Χαρτοπαιξία και ποδαρικό
Κάποιος γνωστός αναζητούσε χρήματα, ψιλά, για να παίξει χαρτιά απόψε.
- "Βρε ευλογημένε, τέτοια μέρα θα καλέσεις τον διάβολο στο σπίτι σου; ωραίο ποδαρικό.
-Μα πάτερ, δεν παίζουμε με πολλά χρήματα. Δεν παίζουμε άλλη μέρα του χρόνου. Λίγο, για το καλό.
-Ναί, αλλά δεν φοβάσαι; Τα χαρτιά τί εκπροσωπούν; Τι προσφέρουν; Τι αποτέλεσμα φέρουν; Δεν σκέφτεσαι ποιος θα έρθει εκεί ανάμεσά σας; Οι καλεσμένοι σου τουλάχιστον κάποια στιγμή θα φύγουν. Εκείνος θα μείνει. Θα έρθεις μετά και θα μου πεις "πάτερ δεν πάμε καλά". Εγώ τί θα πρέπει να κάνω; Αφού είναι στην ζωή σας, στο σπίτι σας με πρόσκληση. Εδώ δεν κολλάνε ευχές".
Απλά ανατρίχιασα και μονο με την σκέψη.
Ευλογημένο το νέο έτος με νου φωτεινό εν Κυρίω!
π. Νικόλαος Παππάς
[Περισσότερες αλήθειες για την αμαρτία της χαρτοπαιξίας στο βιβλίου του μακαριστού Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου "Οι 52 δαίμονες της χαρτοπαιξιας"]
~~~~~
Αυτό είναι το ευλαβικό "ποδαρικό"!!!
"Με την αλλαγή του χρόνου ο γονιός έδωσε στο καθένα από τα παιδιά του το εικόνισμα του Αγίου του και ο ίδιος επήρε το εικόνισμα της Παναγιάς με τον Χριστό αγκάλη... Βγαίνουν από το σπίτι... το θυμιατό αναμμένο και ξαναμπαίνουν στο σπίτι... Ο γονιός ψελλίζει το "δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών"...
'Κύριε Ιησού Χριστέ, όπως μπαίνουμε με τα εικονίσματα στα χέρια, να μπαίνουν οι Άγιοι στο σπίτι μας να το βλογούν όλο το χρόνο..."
Φανούρης Μοσκιού
- «Θες λοιπόν, να σου δώσω συνέντευξη;», ρώτησε ο Θεός.
- «Αν Σου περισσεύει χρόνος», απάντησα.
Ο Θεός χαμογέλασε:
- «Έχω μια αιωνιότητα, άρα υπάρχει αρκετός χρόνος για να κάνω οτιδήποτε. Τι ερωτήσεις σκέφτεσαι να μου κάνεις;»
- «Τι είναι αυτό που Σε εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;»
Και ο Θεός απάντησε:
• Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους, λησμονούν το παρόν τους, κι έτσι δεν ζουν ούτε το μέλλον ούτε το παρόν.
• Ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου.
• Ότι βιάζονται ν’ αποβάλουν την παιδικότητά τους: Θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα και ύστερα παρακαλούν να ξαναγίνουν παιδιά.
• Ότι χάνουν την υγεία τους, προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά κι ύστερα χάνουν τα λεφτά τους για να ξαναβρούν την υγεία τους.
Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό Του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα:
- «Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα ήθελες να μάθουν τα παιδιά Σου;»
Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:
• «Να μάθουν ότι δεν μπορούν ν’ αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν, είναι να γίνουν άξιοι ν’ αγαπηθούν.
• Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στην ζωή μας.
• Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.
• Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.
• Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς ν' ανοίξεις στον άλλο πληγές, που μετά παίρνει πολλά χρόνια να τις γιατρέψεις.
• Να μάθουν την συγχώρεση, συγχωρώντας.
• Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πώς να δείξουν ή πώς να εκφράσουν τα αισθήματα τους.
• Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, ΕΚΤΟΣ από την ευτυχία!
• Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα και να το βλέπουν διαφορετικά.
• Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα να σε συγχωρούν οι άλλοι˙ πρέπει να μπορείς κι εσύ ο ίδιος να συγχωρήσεις τον εαυτό σου.
• Και να μάθουν ότι για τα παιδιά μου, εγώ θα είμαι πάντα εδώ.
Από το ποίημα του James J. Lachard (Jim Brown), «Μια συνέντευξη με τον Θεό»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου