Και συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, με λόγια του Χριστού πάνω στα οποία στηρίζονται τα προηγούμενα: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ.16, 24), (Μάρκ.8, 34), «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ.2, 4). Συνεχίζει με περικοπές που δείχνουν ότι δεν αρκεί μόνο η ελευθερία του ανθρώπου: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω.15, 5) και ακόμα «ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται» (Ιω.10, 9). Επίσης, μας λέει ότι η χάρις του θεού προπορεύεται, αφού προσκαλεί, ενθαρρύνει, δυναμώνει, η θέληση του ανθρώπου αποφασίζει και η χάρις συμπληρώνει τη σωτηρία150 . Παραπέμπει στον Παύλο και στην Α΄Τιμ.2, 4 , λέγοντας για τον Θεό ότι «θέλει πάντων τη σωτηρία», οπότε προσκαλεί κάθε αμαρτωλό άνθρωπο σε μετάνοια και σωτηρία. Χρειάζεται όμως και ο άνθρωπος να μετανοήσει ώστε να σωθεί.
Στο 2ο μέρος ,ο Άγιος Νεκτάριος θα εξετάσει τον τρόπο και τον χρόνο που ο αμαρτωλός άνθρωπος πρέπει να ενεργεί ώστε να σωθεί. Το χωρίζει σε τρία μέρη:
α. εγκαίρως πρέπει να επιζητεί ο άνθρωπος τη διόρθωση της ζωής του.
β. η θεία χάρις απομακρύνεται από τον αμετανόητο άνθρωπο.
γ. η μετάνοια μας πρέπει να’ ναι αληθινή.
α. Ο λόγος για τον οποίο πρέπει ο άνθρωπος να επιζητεί εγκαίρως τη διόρθωση του εαυτού του μέσω της μετάνοιας είναι ο πόθος της σωτηρίας και ο φόβος της απώλειας. Ο πρώτος λόγος, γιατί δεν γνωρίζουμε το χρόνο της ζωής μας, λέει ο Άγιος Νεκτάριος και παραπέμπει στον Παύλο: «ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ» (Ά Θεσ.5, 2, 4), για τον ερχομό του θανάτου151 .
Ο 2ος , γιατί αν συνηθίσουμε το κακό, τότε είναι δύσκολη η μετάνοια και η επιστροφή στην ευθεία οδό. Η συνήθεια, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, λόγω της συνεχής επανάληψης, παίρνει θέση φύσεως στον άνθρωπο. Γίνεται τόσο ισχυρή που ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτή. Αυτός που έχει κυριευθεί και έχει συνηθίσει στην αμαρτία, ενεργεί ως υπήκοος, η δική του θέληση έχει χαθεί, ενεργεί κατά των ευχών και επιθυμιών του και κάνει ότι θέλει να αποφύγει. Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας της συνήθειας στην αμαρτία, που όταν αυτή γίνει κυρίαρχος των διαθέσεων μας δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας152 . Στη συνέχεια, αναφέρει ένα παράδειγμα από τον Πλούταρχο, ώστε να πείσει εμάς, ποτέ να μην ενδώσουμε σε κάτι που οι αρχές μας δεν συμφωνούν. Από τις αρχές μας να παραιτούμαστε μόνο όταν ο ορθός λόγος τις ελέγχει ως εσφαλμένες και μας πείθει γι’ αυτό. Διαφορετικά, να μένουμε σ’ αυτές. Οι αρχές είναι ο οδηγός του βίου μας153 . Οπότε, συμπεραίνει ο Άγιος Νεκτάριος, πρέπει με κάθε τρόπο να αποφεύγουμε την αμαρτία και όταν αμαρτάνουμε, πρέπει άμεσα να διορθώνουμε με τη μετάνοια, που είναι η απόφαση για μη επανάληψη της αμαρτίας. Διαφορετικά, γινόμαστε δούλοι του εχθρού και όργανα όχι της δικής μας θέλησης. Παραθέτοντας και ένα παράδειγμα από τον Ιερεμία, ο Άγιος Νεκτάριος κλείνει την ενότητα (α), λέγοντας πόσο δυστυχία είναι να μάθει κανείς στο κακό και πόσο δύσκολη μετά η απομάκρυνση από αυτό.
-58-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου