Αν αισθανθεί ότι η αγάπη προς τον πλησίον δεν είναι αυτή που θέλει ο Χριστός, τότε ας απέχει από τη θεία κοινωνία. Την σπουδαιότητα της τελευταίας εντολής για την εκκλησία, ο Άγιος Νεκτάριος την τεκμηριώνει και με τέσσερις παραπομπές στον Ιωάννη:«ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει, καὶ σκάνδαλον ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν· ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ, καὶ οὐκ οἷδε ποῦ ὑπάγε» (Α΄Ιω.2, 10-11), «πᾶς ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους» (Α΄Ιω.3, 10-11), «ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μένει ἐν τῷ θανάτῳ, πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστί» (Α΄Ιω.3, 15), «ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν; καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ» (Α΄Ιω.4, 20-21)277 . Η αγάπη προς τον πλησίον, είναι ένδειξη της αγάπης προς τον Θεό και το μέτρο που δείχνει την ποσότητα της αγάπης προς τον Θεό, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος και παραπέμπει στον Ματθαίο: «᾿Εὰν, λέγει ὁ Κύριος προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου» (Ματθ.5, 23-24). Αν λοιπόν ο Χριστός δεν επιτρέπει την προσφορά δώρου στο θυσιαστήριο αν δεν έχεις πριν συμφιλιωθεί με τον αδερφό σου, πως θα επιτρέψει τη θεία κοινωνία; Ο εγωισμός είναι ο μόνος φραγμός της αγάπης, αφού περιορίζει αυτή στη λατρεία του εαυτού μας. Όποιος δεν αγαπά τον αδερφό του, δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό. Όποιος αγαπά τον Θεό, δεν γίνεται να μην αγαπά και τον πλησίον του, αφού ο Θεός κατοικεί στην καρδιά του και η θεία δύναμη που μένει στον άνθρωπο σπάει τα δεσμά του εγωισμού και της φιλαυτίας και ελευθερώνει την αγάπη που εκτείνεται προς όλους. Οπότε, η έλλειψη της αγάπης προς τον πλησίον είναι και έλλειψη της αγάπης προς τον Θεό, συμπεραίνει ο Άγιος Νεκτάριος και μας ξαναλέει ότι προσερχόμενοι στη θεία κοινωνία πρέπει να’ χουμε εκτός από τον φόβο Θεού και την πίστη προς τα άγια και την αγάπη προς τον πλησίον278 . Διαφορετικά, «κρίμα στον εαυτό μας δίνουμε, τρώγοντας και πίνοντας χωρίς να διακρίνουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού» και παραπέμπει και πάλι στην Α΄Κορ.11, 29279 . Οπότε, μεγάλη και επείγουσα η ανάγκη να συμμορφωθούμε στις απαιτήσεις της Εκκλησίας και έτσι να προσερχόμαστε στο ιερό θυσιαστήριο, αφού διαφορετικά απομακρυνόμαστε απ’ τον δρόμο της σωτηρίας και παραπέμπει στα λόγια του Χριστού: «ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ιω.6, 53-54). Είτε κοινωνάμε ανάξια, είτε καθόλου, αιώνια ζωή δεν έχει. Αυτή παρέχεται μόνο σ’ αυτούς που ζουν κατά Θεό. Μέση οδός δεν υπάρχει, ή πρέπει να είμαστε αληθινοί οπαδοί του Χριστού και να ακολουθούμε τη χριστιανική πολιτεία ή αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία. Στη συνέχεια, ο Άγιος Νεκτάριος αναφέρεται στα χαρίσματα που αποκτούν αυτοί που άξια μεταλαμβάνουν, εκτός της σωτηρίας και έτσι γίνονται εικόνα και ομοίωμα του Θεού280 . Με τη θεία μετάληψη ενωνόμαστε με τον Θεό, ερχόμαστε σε σχέση και επαφή με τον Θεό και έτσι λαμβάνουμε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Αγάπη, ειρήνη, χαρά μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια και πολλές ακόμα αρετές, μας λέει ο Άγιος και παραπέμπει στην προς Γαλ.5, 22. Οι οφθαλμοί της ψυχής ανοίγονται, η καρδιά καθαρίζεται. Σε αυτούς που με πίστη προσέρχονται θεραπεύει και το σώμα και πολλές φορές και η ζωή χαρίζεται.
-101-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου