Για την χαρά πλαστήκαμε ,
απ΄ του Θεού τα χέρια,
ταχιά το λησμονήσαμε ,
πιάσαμε τα μαχαίρια.
---
Από το ξύλο του κακού ,
δεν έπρεπε να φάμε,
τους όρους παρακούσαμε ,
την κεφαλή χτυπάμε.
---
Κοιλάδα έγινε η γη ,
της λύπης και του πόνου,
χωρίς πυξίδα η ζωή,
πάθη ενστίκτου μόνου.
---
Συνείδηση καταπατώ,
και θέλω να χορτάσω,
και από την σάρκα πιο μακρυά,
ποτέ μου δεν θα φτάσω.
---
Απ΄ τον καρπό της γνώσεως ,
δεν έπρεπε να φάω,
την εντολή του Πλάστου μου ,
έπρεπε να φυλάω.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ12122025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου