Αὐτό πού ἀναγνωρίζει τόν Θεό εἶναι ἡ καρδιά.

ΚΥΡΙΑ   ΣΗΜΕΙΑ 

1.  Ἡ ἀγάπη, ἡ ἀνιδιοτέλεια καί ἡ μονολόγιστη εὐχή τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξαν τά βιώματα τῶν Ἁγίων κάθε ἐποχῆς.

2.  Μέ βάση τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό νά ἐξηγοῦνται οἱ χαρές, οἱ λῦπες, ἡ καθημερινότητα  και  νά ἀντιμετωπίζονται τά προβλήματα που  συναντα  καποιος .

3. Ἡ ζωή  ἔχει ἕνα σκοπό: τήν ἕνωση μέ τόν Θεό. Σέ κάθε ἄλλη περίπτωση ἡ ζωή εἶναι ἄσκοπη.

4. Στίς καθαρές καρδιές ζεῖ ὁ Θεός.

 ...«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Μέ αὐτή τή φράση πού ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Χριστός μας, κάλεσε τούς πρώτους μαθητές Του. Αὐτό τό κάλεσμα ὁ Χριστός τό κάνει πάντοτε. Ἔς ἀεί καί μέσα ἀπό τό εὐαγγέλιό, τήν ἐκκλησία Του καί τό κήρυγμά της καλεῖ κάθε ἄνθρωπο πού θά τό ἀκούσει, νά Τόν ἀκολουθήσει. Γιά νά τόν κάνει ἀδελφό Του καί ὑϊό τοῦ Θεοῦ. Νά τό σώσει. Νά τόν κάνει πολίτη τοῦ παραδείσου καί τῆς Βασιλείας Του. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος πού θέλει ὅλοι νά σωθοῦνε καί νά ἔρθουνε σέ ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας.

Ὄμως οἱ ἄνθρωποι ἀνάλογα μέ τόν προσανατολισμό τῆς ψυχῆς τους ἀποδέχονται τόν Χριστό ἤ τόν ἀπορρίπτουν. Ἐκεῖνο πού εἶναι ἡ εἰδοποιός διαφορά εἶναι ἡ διατήρηση τῆς ἄδολης καρδιᾶς. Αὐτό πού ἀναγνωρίζει τόν Θεό εἶναι ἡ καρδιά. Κατά τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο «Μακάριοι οἱ καθαροί τῆ καρδία ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».

 Ἡ καρδιά κατά τους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό κέντρο τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου. Ὄχι βεβαίως ἡ σωματική καρδιά ἀλλά ἡ πνευματική. «Ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» ὅπως κήρυξε ὁ Ἰησοῦς. «Ὁ ἀγαθός ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καί ὁ πονηρός ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά...ἐκ γάρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τό στόμα λαλεῖ. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ κάθαρση τῆς καρδίας εἶναι τό πρῶτο στάδιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. 

Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά κάνει τήν πνευματική ἐκείνη πορεία ὥστε στήν θέση τοῦ θυμοῦ νά ἐγκατασταθεῖ ἡ ἀγάπη, στή θέση τῆς ἐπιθυμίας ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀνιδιοτέλεια καί στή θέση τοῦ ἄκαρπου λογισμοῦ ὁ Θεός. Ἡ ἀγάπη, ἡ ἀνιδιοτέλεια καί ἡ μονολόγιστη εὐχή τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξαν τά βιώματα τῶν Ἁγίων κάθε ἐποχῆς.

 Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά ξεκαθαρίσει στό νοῦ του ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ πρώτη ἀγάπη. Ὅλα τά ἄλλα ἕπονται. Ἡ καθημερινότητα καί ἡ βιοπάλη νά μήν ἀποτελοῦν τό κέντρο τῆς ζωῆς καί τῶν διαλογισμῶν ἀλλά μέ βάση τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό νά ἐξηγοῦνται οἱ χαρές, οἱ λῦπες, ἡ καθημερινότητα, νά ἀντιμετωπίζονται τά προβλήματα. 

Ἡ ἀγάπη, ἡ ἀνιδιοτέλεια καί ἡ μονολόγιστη εὐχή τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξαν τά βιώματα τῶν Ἁγίων κάθε ἐποχῆς

 Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στό κέντρο τῆς καρδιᾶς του ἔχει ἰσορροπία καί δέν διακατέχεται ἀπό ἄγχος ἤ πανικό. Ἡ ζωή του ἔχει ἕνα σκοπό: τήν ἕνωση μέ τόν Θεό.

 Σέ κάθε ἄλλη περίπτωση ἡ ζωή εἶναι ἄσκοπη καί αἰτία δυστυχίας καί ἀποπροσανατολισμοῦ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βγάλει ἀπό τό κέντρο τῆς καρδιᾶς του τόν Θεό τότε στρέφεται στά κτίσματα ἀντί στόν Κτίστη καί δέν βρίσκει λύτρωση στήν ἀναζήτησή του γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔχει πλασθεῖ ἀπό τόν Θεό, γιά τόν Θεό προκειμένου νά ζήσει μέ τόν Θεό Κανένα ὑποκατάστατο δέν γεμίζει τόν ἄδειο χῶρο τῆς καρδιᾶς του καί εἶναι δυστυχισμένος. Σήμερα, δισεκατομμύρια ἄνθρωποι βρίσκουν μία ἰσορροπία στά ψυχοφάρμακα ὅμως στήν οὐσία παρακάμπτουν τό προβλημα ἀντί νά τό ἐπιλύουν. Τό πρόβλημα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι χημικό ἀλλά πνευματικό.

 Στήν σημερινή Εὐαγγελική διήγηση οἱ ἁπλοί ψαράδες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ ἀναγνώρισαν τόν Κύριο καί τόν ἀκολούθησαν. Τό κριτήριο ἦταν ἡ ἁπλότητα καί ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους. Ὁπως ἀναφέρουν οἱ Πατέρες οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν «ἁλιευτικῶς» καί ὅχι ἀποδεικτικῶς. Τό κήρυγμά τους ἦταν ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τους ἀλλά καί τῆς ἰδιοσύστασης τοῦ χαρακτήρα τους. Δέν ἐκήρυξαν μέ βάσει τήν διαλεκτική ἤ ἀλλη μέθοδο ἀπόδειξης ἀλλά μέ βάσει τήν ἁπλότητα τοῦ νοῦ τους. Τελικά ἡ σωτηρία δέν εἶναι ἀποτέλεσμα νοητικό ἀλλά θέμα ἐσωτερικῆς ἀξιολόγησης προτεραιοτήτων. Ὅπως λέγει ὁ ὀρθόδοξος λαός μας: «πρῶτα ὁ Θεός».

Στίς καθαρές καρδιές ζεῖ ὁ Θεός.

Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο ὁ κόσμος δέ γνώρισε μέσα ἀπό τή σοφία του τήν κοσμική τό Θεό, ἀλλά ὁ Θεός θέλησε νά σωθεῖ ὁ κόσμος μέσα ἀπό τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου Του, πού σέ πολλούς φαντάζει ὡς ἀνοησία. Ὄμως τά μωρά τού κόσμου, τούς ἀπλούς καί ἄδολους στήν καρδιά ἀνθρώπους διάλεξε ὁ Θεός, γιά νά ντροπιάσει καί νά ἀποδείξει ὡς ἄσοφο, κάθε σοφό τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Ἄν ὁ Θεός προσηγγίζετο γνωστικῶς μόνον θά ἦταν Θεός τῶν ἔξυπνων. Ὅμως ἀποζητᾶ «καρδίαν καθαράν καί πνεῦμα εὐθές» γιατί στίς καθαρές καρδιές ζεῖ ὁ Θεός.

               Σήμερα ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἁγίους ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους, τό ἁλιευτικό κήρυγμά τους καί ἀσφαλῶς ἡ εὐδοκία τοῦ Κυρίου θά ἐπαναφέρει τόν κόσμο ἀπό τήν ἁμαρτία στήν εὐθεία ὁδό.