ερωτεύονται δύο νέοι ο Juan Diego Marcilla και η Isabel Segura. Ο Juan ζητάει το χέρι της Isabel αλλά ο πατέρας της αρνείται εξαιτίας της κοινωνικής διαφοράς των δύο οικογενειών. Παρόλα αυτά ο πατέρας συμφωνεί να δώσει μια ευκαιρία στον Juan και του δίνει 5 χρόνια διορία να γίνει πλούσιος.
Ο Juan γίνεται σταυροφόρος με σκοπό να γίνει πλούσιος και να παντρευτεί την καλή του. Στην διάρκεια των 5 χρόνων ο πατέρας προσπαθεί να πείσει την κόρη να παντρευτεί έναν πλούσιο αλλά η κόρη αρνείται. Στο τέλος των 5 χρόνων η κόρη έχει πεισθεί ότι ο αγαπημένος της δεν θα επιστρέψει ποτέ και δίνει την συγκατάθεση της να παντρευτεί τον εκλεκτό του πατέρα της.
Όμως ο Juan επιστρέφει πλούσιος και ζητάει να συναντήσει την Isabel ιδιωτικά, όπου της ζητάει να τον φιλήσει. Εκείνη αρνείται επειδή είναι ήδη παντρεμένη. Αυτός από την συγκίνηση και απελπισία πέφτει μπροστά της νεκρός.
Στην κηδεία του την επομένη η Isabel αποφασίζει να πάει στην εκκλησία και να του δώσει το φιλί που αρνήθηκε την προηγούμενη μέρα.
Η συγκίνηση και η θλίψη της είναι τόσο μεγάλη που πέφτει και αυτή νεκρή την στιγμή που τον φιλάει.
Οι δύο νέοι θάφτηκαν πλάι πλάι στο παρεκκλήσι του καθεδρικού της Teruel.
Η ιστορία έγινε ταινία το 1962 από τον Raymond Rouleau και ο Μίκης Θεοδωράκης έντυσε μουσικά την ταινία «Les amants de Teruel»
με ερμηνεύτρια τη μοναδική Edith Piaf και στίχους του Jacques Plantes
'Ενα από τα τέσσερα τραγούδια των "Λιποτακτών" τραγουδημένο δυο μήνες νωρίτερα από το δισκάκι με τον Κώστα Χατζή. Μετά την εκτέλεση του 1960 με τη φωνή του συνθέτη και στίχους του αδελφού του Γιάννη Θεοδωράκη, επενδύει μουσικά την ταινία "Οι Εραστές της Τερουέλ", "Les Amants de Teruel"
Το τραγούδι αυτό έχει πάνω από 23!!! εκτελέσεις.
Μετάφραση της γαλλικής εκτέλεσης:
Ο ένας κοντά στον άλλο
κρατιούνται οι εραστές
που ξαναβρέθηκαν για να πορευθούν πλάι πλάι
που ξαναβρέθηκαν στο θάνατο
Γιατί η ζωή δεν μπόρεσε να τους καταλάβει
που ξαναβρέθηκαν στον έρωτα
Το μίσος δε μπόρεσε να τους αγγίξει
Τα φύλλα, τα φύλλα πέφτουν στο νυφικό κρεβάτι τους
Το χώμα να είναι ελαφρύ, ελαφρύ για τους εραστές του Teruel
που ενώθηκαν πια στο σκοτάδι...
Ο ένας κοντά στον άλλο,
κοιμούνται τώρα.
Κοιμούνται, λυτρωμένοι από το φόβο του σκοταδιού
Κρατημένοι χέρι με χέρι, στην ακινησία της προσευχής, ανανεώνοντας τον όρκο τους
στην αιώνια γαλήνη των βράχων
Η νύχτα τους ανοίγει την πόρτα
Όλα μπαίνουν σε τάξη
Η αγκαλιά τους συνεχίζεται, συνεχίζεται χωρίς σταματημό όπως μια νότα από την orgue (καθολικό εκκλησιαστικό όργανο)
Ανεπεξέργαστη αρχική μορφή από Αν.Τσαγκ.
δειτε το εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου