Τή σημερινή δεύτερη Κυριακή τῶν νηστειῶν ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ ἁγία καί ὀρθόδοξος πίστη μας, τιμᾶ καί ὑμνεῖ τόν μεγάλο πατέρα της, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Ὁ ὁποίος χωρίς ὑπερβολή, θά μποροῦσε νά συγκαταλεγεῖ διπλά στούς μεγάλους τρεῖς ἱεράρχες, καθώς σέ τίποτε δέν ὑστερεῖ ἀπό αὐτούς. Γόνος εὐλαβοῦς καί εὐσεβοῦς οἰκογένειας, μεγάλωσε ὅπως πρέπει νά μεγαλώνει κάθε χριστιανός, μέ παιδεία καί νουθεσία Χριστοῦ. Μορφώθηκε καί μέ τήν κοσμική σοφία καί μέ τήν κατά Θεόν. Οἱ ἀρχές καί οἱ ἀρετές πού πῆρε ἀπό τούς γονεῖς του ἀλλά καί καλιέργησε ὁ ἴδιος, τοῦ ἔδωσαν χαρακτῆρα ἐνάρετο καί ταπεινό. Γι αὐτό καί ὁ ἅγιος Θεός τόν χαρίτωσε μέ πολλά θαυμαστά καί μεγάλα, ἱδιαιτέρως δέ τήν προσευχή καί τήν θαυματουργία.
Ἔζησε σέ μιά ἐποχή πού δημιουργήθηκαν καί πάλι προβλήματα πίστεως στήν ἐκκλησία. Αὐτά εἶχαν νά κάνουν μέ τό ἄν ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἔχει μέσα ἀπό τήν πίστη του ἐμπειρία Θεοῦ ἤ ὄχι. Ὁ ἰταλός μοναχός Βαρλαάμ ὑποστήριζε πώς αὐτό δέν εἶναι δυνατό. Καί θά μποροῦσε νά εἶχε ἐπικρατήσει ἡ γνώμη του, ἐάν δέν ὑπῆρχε ὁ ἅγιος Γρηγόριος. Ὁ ὁποίος ἔχοντας ὁ ἵδιος ζωντανή ἐμπειρία Θεοῦ, μέσα ἀπό τήν ἡσυχαστική ζωή καί τήν προσευχή, μπόρεσε νά ἀποδείξει πώς ὁ Θεός μπορεῖ νά γίνει ἐμπειρία γιά τόν πιστό ἄνθρωπο. Εἶναι μέν ἀπλησίαστος κατά τήν οὐσία Του, εἶναι δέ προσιτός κατά τίς ἐνέργειές Του.
Ὁ ἅγιος ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης καί μέ τή ζωή καί τίς διδαχές του, ἔγινε διδάσκαλος καί πατέρας τοῦ ποιμνίου του. Ὅλοι σ’αὐτόν ἔβλεπαν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Ὀνομάστηκε καί θαυματουργός, γιατί ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε καί τό χάρισμα αὐτό. Ἔτσι βοήθησε μέ κάθε τρόπο τοῦς χριστιανούς, γι αὐτό καί εἶναι ὁ μόνος ἅγιος πού ἀναγνωρίστηκε καί ἁγιοκατατάχθηκε πολύ γρήγορα. Μόλις ἐννέα χρόνια μετά τήν κοίμησή του. Ἀπόδειξη τῆς ἁγίας ζωῆς του ἀπό τή μία, ἀλλά καί τῆς ἄμμεσης ἀποδοχῆς καί ἀναγνώρισης ἀπό τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό τήν ἄλλη..
Ὅπως κάθε πατέρας τῆς πίστεώς μας, ἔτσι καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἄφησε παρακαταθήκη σέ ἐμᾶς μεγάλο καί σπουδαίο συγγραφικό ἔργο. Σέ μιά ἀπό τίς ὁμιλίες του, ἀναφέρεται στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἡ ὁποία μᾶς διηγήθηκε τό θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός παράλυτου ἀνθρώπου. Τόν ὁποίο γιά νά μπορέσει νά βρεθεῖ κοντά στον Ἰησοῦ, λόγο τοῦ ἀδιαχώρητου στό σπίτι ὅπου ἐδίδασκε, οἱ τέσσερεις πού τόν μετέφεραν χάλασαν τή σκεπή καί τόν κατέβασαν μέ σχοινιά μέσα, μπροστά στό Χριστό. Ὁ Ὁποίος βλέποντας ὅλη αὐτή τήν προσπάθεια καί τόν πονεμένο παράλυτο, τόν ἐθεράπευσε, μέ ἕνα λόγο. Καί ἑνῶ οἱ ἀπλοί ἄνθρωποι ἐθαύμαζαν καί ἐδόξαζαν τό Θεό, οἱ γραμματεῖς καί Φαρισσαῖοι δυσπιστοῦσαν καί ἀμφισβητοῦσαν τή δύναμη αὐτή καί τή θαυματουργία πού παρουσίαζε ὁ Ἰησοῦς.
Ἀναλύοντας λοιπόν ὁ ἅγιος μέ τή χάρη καί τή φώτιση πού εἶχε τή διήγηση, σημειώνει καί τά ἐξῆς.
«...Κάθε ἄνθρωπος πού εἶναι προσκολλημένος στίς ἡδονές καί τίς ἀπολαύσεις, εἶναι παράλυτος στήν ψυχή καί κατάκοιτος ἐπάνω στό κρεβάτι τῆς καλοπέρασης καί τῆς εὐχαρίστησης τῆς σάρκας. Ὅταν ὅμως ἐπιρρεαστεῖ καί πιστέψει ἀληθινά στό λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἐξομολογηθεῖ σωστά καί συνειδητά, κατανικά καί ἐξαλίφει τίς ἁμαρτίες πού τοῦ προκάλεσαν τήν παράλυση τῆς ψυχῆς του. Τότε φέρεται πρός τό Χριστό ἀπό τέσσερις δυνάμεις. Τήν αὐτοκριτική, τήν ἐξομολόγηση τῶν προηγούμενων ἁμαρτιῶν του, τήν ὑπόσχεση ἀποχῆς ἀπό τά κακά στό μέλλον καί τήν προσευχή πρός τό Θεό.
Γιά νά μπορέσει ὅμως ὁ ἄνθρωπος νά ἔρθει κοντά στό Θεό, πρέπει νά ξεσκεπασθεῖ ἡ ὀροφή του. Ὥς τέτοια, νά ἐνοήσουμε τό λογιστικό μέρος τῆς ψυχῆς. Τόν ἐπάνω ὄροφο τῆς ψυχῆς μας, ὅπου ἐκεῖ βρίσκεται ἡ διάθεση γιά πίστη καί ἐμπιστοσύνη πρός τό Θεό. Ὅσο αὐτή ἡ διάθεση μολύνεται καί ἀνακατεύεται μέ τά γήινα πάθη καί τίς ἀπολαύσεις, δέν μπορεῖ πραγματικά νά δοθεῖ στό Θεό ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν ὅμως λυθεῖ καί ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τίς ἡδονές καί ἀποτιναθεῖ ἀπό τίς τέσσερις προλεχθέντες δυνάμεις, μπορεῖ νά κατεβεῖ, δηλαδή νά ταπεινωθεῖ πραγματικά προσπέφτοντας μπροστά στό Χριστό καί νά ζητήσει τό ἔλεός Του καί τήν ἴαση ἀπό τήν παραλυσία τῆς ψυχῆς, τῆς ζωῆς του.
Πότε δέ γίνονται ὅλα αὐτά τά θαυμαστά ἔργα τῆς μετανοίας; Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐννοήσει πραγματικά καί ἀποδεχθεῖ τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ, ὥς θεανθρώπου Χριστοῦ καί τήν προσκυνήσει αὐτή μέ ἀληθινή πίστη. Ἀποδεχόμενος ἔτσι ἐπίσης πραγματικά τό λόγο καί τίς διαδαχές τοῦ Κυρίου, δηλαδή τό ἱερό εὐαγγέλιο. Τότε θά ἀκούσει καί αὐτός τήν προσφώνιση “τέκνο”, λαμβάνοντας παράλληλα τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, πού εἶναι θεραπεία ψυχῆς καί σώματος. Θά προσλάβει δέ ἐπιπροσθέτως καί δύναμη νά σηκώνει καί νά μεταφέρει μέ χαρά καί ὑγιή τρόπο τό κρεβάτι στό ὁποῖο ἦταν κατάκοιτος. Ὡς κρεβάτι νά ἐννοήσουμε τό σῶμα μας καί διά τοῦ ὁποίου ἐπιδίδεται στά ἔργα τῆς ἁμαρτίας ὁ νοῦς, ὅταν κυριαρχεῖται ἀπό τίς σαρκικές καί γήινες ἀπολαύσεις καί ἠδονές.
Μετά ἀπό αὐτή τή θεραπεία, ὁ νοῦς γίνεται πραγματικά ὁδηγός τοῦ σώματος καί ὡς ἐλεγχόμενο πλέον, τό ὁδηγεῖ σέ ζωή καί ἔργα μετανοίας. Ἔτσι ὅσοι τά βλέπουν νά δοξάζουν τό Θεό, πού μέ τή χάρη του, ἔκανε ἕναν πρώην ἁμαρτωλό, ὑπόδειγμα κατά Χριστόν ζωῆς καί μιά ζωντανή παρουσία Του στόν κόσμο. Αὐτή δέ ἡ θεραπεία καί μετατροπή τοῦ πονηροῦ καί κακοῦ, σέ ἀγαθό καί καλό, νά εἶναι ἕνα ζωντανό παράδειγμα τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καί μία ἀπόδειξη πώς τίποτε πού ἔχει ἀναφορά καί ἀνάθεση μετά πίστεως στό Θεό, δέν εἶναι ἀδύνατο. Νά εἶναι δέ πρός ὅλους τούς ὑπολοίπους χριστιανούς, παράδειγμα πρός μίμηση. Ζῆλος καί διάθεση γιά μιά πραγματική καί ἀληθινή ζωή πίστεως, στό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του...».
Εἶθε ἀγαπητοί μου νά ἔλθει καί σέ ἐμᾶς ὁ εὐλογημένος αὐτός ζῆλος καί διάθεση, γιά μιά ἀληθινή καί αὐθεντική κατά Χριστόν ζωή. Κι ἄς εἶναι ἀφορμή γι αὐτό ὁ καιρός τῆς νηστείας τόν ὁποῖο διατρέχουμε καί ἡ ἀναγνώριση καί ἐκτίμηση τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ μας, τήν ὁποία σέ λίγο καιρό θά θυμηθοῦμε καί θά τιμήσουμε. Ἄς μήν πάει ἄλλη μία σαρακοστή στή ζωή μας ἔτσι ἀναίσθητα καί ἀνόφελα γιά ἐμᾶς. Οἱ πρεσβεῖες δέ τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ, νά διεγείρουν καί νά ἐνισχύουν πρός αὐτό, τή διάθεση καί τήν ἐπιθυμία μας, ἀλλά κυρίως τό λογιστικό τῆς ψυχῆς μας. Δηλαδή, τήν αὐθεντική καί πραγματική ἀναφορά, ἀποδοχή καί ἐμπιστοσύνη μας, στό Θεό καί τό ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας Του γιά τή ζωή καί τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου.
π.Φιλιππος Μπεναζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου