18 Απριλίου, 2018

Συγλονιστική μαρτυρία: «Ο Θαυματουργός Σταύρος μου θεράπευσε το ανεύρυσμα στο κεφάλι

Δημοσιεύτηκε στις 18 Απριλίου 2018 από Angel

Διαβάστε το συγκλονιστικό θαύμα το οποίο συνέβη στην βαρβάρα από την Αθήνα.
«Θα ήθελα να σας πω για ένα θαύμα που έζησα εγώ και η οικογένεια μου στην εκκλησία των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό.

Στις 3 Ιανουάριου 2017 το απόγευμα η αδερφή μου Βάρβαρα, ηλικίας 27 ετών, υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία από ανεύρυσμα, στο σπίτι της στην Αθήνα. Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο της Νίκαιας, Άγιος Παντελεήμων η αλλιώς Γ.Ν. Δυτικής Αττικής, Αγία Βαρβάρα το οποίο εφημέρευε. Εκεί την ανέλαβε ένας πολύ κάλος νευροχειρουργός ο κύριος Φρατζόγλου. Όπως είπε και ο ίδιος: «με φώναξαν να δω την αξονική τομογραφία μιας ασθενούς που ήταν σε κώμα λόγω εκτεταμένης αιμορραγίας στον εγκέφαλο. Η εικόνα ήταν απελπιστική , όλο το αριστερό ημισφαίριο είχε γεμίσει με αίμα». Η Βαρβάρα μπήκε στο χειρουργείο και ο γιατρός, καθάρισε την αιμορραγία και μας είπε: «Έκανα μια απέλπιδα προσπάθεια να αφαιρέσω το αιμάτωμα παρόλο που ήξερα ότι οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν μηδαμινές πράγμα που το είπα και στη μητέρα της ασθενούς. Το χειρουργείο ήταν εργώδες καθώς το αιμάτωμα ήταν στο βάθος του εγκεφάλου». Για να αποκατασταθεί η αιμορραγία στο αγγείο που αιμορραγούσε, χρειαζόταν να γίνει άλλη μια επέμβαση που λέγετε εμβολισμός. Ο εμβολισμός είναι μια πολύ λεπτή επέμβαση στον εγκέφαλο που κλείνει τα αγγεία που έχουν σπάσει και αιμορραγούν. Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτή η επέμβαση με επιτυχία χωρίς περεταίρω προβλήματα, πρέπει η κλινική κατάσταση του ασθενούς να είναι σταθερή τουλάχιστον για 3 εβδομάδες και η εγκεφαλική πίεση να βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ενώ, η εγκεφαλική πίεση ενός φυσιολογικού ανθρώπου είναι περίπου 8 της αδερφής μου ήταν λίγο πάνω από 40.

Η Βαρβάρα μας, μεταφέρθηκε στη Μ.Ε.Θ όπου παρέμεινε αρκετές ημέρες διασωληνωμένη σε κώμα χωρίς καμία αντίδραση τις πρώτες ημέρες. Μετά την πρώτη εβδομάδα άρχισε να δείχνει κάποια σημεία σταθερότητας και αναθαρρήσαμε όλοι. Πλέον περιμέναμε να περάσουν οι μέρες ώστε να γίνει ο εμβολισμός. Και ενώ υπήρχε κάποια συγκρατημένη αισιοδοξία ξαφνικά, τρείς μέρες πριν τον εμβολισμό (20 Ιανουάριου), έρχεται η δεύτερη αιμορραγία στο ίδιο αγγείο η οποία ήταν το ίδιο εκτεταμένη όπως και η πρώτη. Στις 21/01/17 ξαναμπήκε η Βαρβάρα στο χειρουργείο, το οποίο διήρκησε 7 ώρες. Βγαίνοντας από το χειρουργείο ο γιατρός είπε: «μπήκα να κάνω μία απέλπιδα προσπάθεια αν και η εμπειρία μου, λέει ότι είναι μία τελειωμένη υπόθεση». Ξαναμπήκε στη Μ.Ε.Θ και μας ενημέρωσαν οι γιατροί για τη σοβαρότητα της κατάστασης, χωρίς τη συγκρατημένη αισιοδοξία που υπήρχε τις προηγούμενες ημέρες. Ο κ. Φρατζόγλου που την χειρούργησε και τις δύο φορές αλλά και οι υπόλοιποι γιατροί της εντατικής δεν μας έδιναν πολλές ελπίδες για να ζήσει, αλλά μας είπαν πως είναι πλέον στο χέρι του Θεού αν θα αντέξει ο οργανισμός της. Την επόμενη μέρα 22/01/17 μια μέρα που δεν ξεχνιέται, μας κάλεσαν από το πρωί ώστε να περιμένουμε μέσα στη μέρα το μοιραίο. Μας είπαν ότι η Βαρβάρα μας άφηνε, η πίεση του εγκεφάλου ήταν σε επικίνδυνα υψηλά επίπεδα.

Οι γονείς μου είχαν καταρρεύσει, δεν ήξεραν τι να πουν, τι να κάνουν, ήταν στιγμές απόγνωσης. Ο αδελφός μου προσευχήθηκε να μείνει στη ζωή και έκανε τάμα να πάει τα ξημερώματα στην Παναγία της Τήνου όπως και έκανε. Όμως στις 23/01/17 οι γιατροί δεν μας έδιναν ελπίδες ότι θα μείνει κοντά μας. Η κατάσταση της ήταν τόσο κρίσιμη που επέτρεπαν στη μητέρα μου να μπαίνει πολλές φορές την ημέρα στη Μ.Ε.Θ, ώστε να βρίσκεται κοντά της κατά τις τελευταίες της στιγμές κι ας μην επιτρεπόταν. Η μητέρα μου δεν άντεξε και υπέστη καρδιακό έμφραγμα, το οποίο ξεπέρασε. Η κατάσταση της Βαρβάρας παρέμενε κρίσιμη αλλά σταθερή. Έως την Παρασκευή 27/01/17 ήταν δυνατή, κρατιόταν ακόμη. Μέσα στην ημέρα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από μια φίλη μας οπού με ενημέρωσε για τον «Ιερό ναό των Αγίων Ισιδώρων» στον Λυκαβηττό, όπου μας είπε πως είναι εκεί ο πατέρας Δημήτριος ο οποίος κρατάει στα χεριά του ένα πολύ θαυματουργό Σταυρό. Είχε πάει η αδελφή της φίλης μας όταν γέννησε, γιατί μπήκε το μωρό τους στην εντατική και δεν θα κατάφερνε να ζήσει κατά τα λεγόμενα των γιατρών. Όμως την ευλόγησε με τον Τίμιο Σταυρό και με την δύναμη του και την προσευχή του πατρός Δημητρίου το μωρό ζει σήμερα και είναι 4 ετών. Έτσι λοιπόν το πρωί της Κυριακής (29 Ιανουαρίου) που είχε ο ναός την «υποδοχή του ιερού λείψανου του Αγίου Ισίδωρου του Πηλουσιώτου» πήγαμε στον ναό να προσευχηθούμε, να ανάψουμε ένα κεράκι για την Βαρβάρα και να μιλήσουμε με τον πατέρα Δημήτριο για το πρόβλημα μας. Εκεί γνωρίσαμε και μιλήσαμε με τον πατέρα Σταύρο όπου μας ενημέρωσε για τον πατέρα Δημήτριο και για τον θαυματουργό του Σταυρό. Τον ενημερώσαμε για την κατάσταση της Βαρβάρας και μας είπε ότι θα προσευχηθεί και να πάρουμε λαδί από το ευχέλαιο της Μεγάλης Τέταρτης για να την μυρώνουμε κάθε μέρα στο κεφάλι, στα χέρια και στα ποδιά της. Μας είπε επίσης να του πάμε κάποιο ρούχο της, για να το σταυρώσει καθώς δεν ήταν σε θέση να έρθει η ίδια.

Φεύγοντας από το εκκλησάκι πήραμε το λαδάκι που μας είχε πει και ένα Σταυρό . Πήγαμε στο νοσοκομείο, μπήκα στην εντατική και έβαλα λάδι όπως μου είχε πει και τον Σταυρό κάτω από το μαξιλάρι της. Το απόγευμα της ιδίας μέρας (Κυριακή) είχαμε μαζί μας ένα ρούχο της Βαρβάρας για να το σταυρώσει ο πατέρας Δημήτριος. Αφού το σταύρωσε και προσευχήθηκε, μας είπε πως μέσα σε τρεις μέρες θα έρθετε να μου πείτε κάτι ευχάριστο για την Βαρβάρα. Φύγαμε, πήγαμε στο νοσοκομείο και της ακουμπήσαμε το ρούχο στο σώμα της. Φεύγοντας το βραδύ από το νοσοκομείο η ενημέρωση των γιατρών ήταν πως η κατάσταση της υγείας της ήταν πολύ κρίσιμη και δεν πίστευαν πως θα προλάβει να κάνει τον εμβολισμό. Κρατιόταν στη ζωή με μηχανική υποστήριξη και με υπερβολική δόση φαρμάκων. Εμείς έχοντας στο μυαλό μας τα λόγια του πατρός Δημητρίου πήγαμε το επόμενο πρωινό στο νοσοκομείο, ελπίζοντας να γίνει το θαύμα. Αυτή η μέρα είχε έρθει!!! Οι γιατροί μόλις πήγαμε μας ενημέρωσαν πως άρχισε πάλι να βελτιώνεται σιγά σιγά και πως τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Έπαιρνε αρκετά λιγότερα φάρμακα και τα αποτελέσματα των εξετάσεων της, είχαν βελτιωθεί. Ήταν Δευτέρα και έπρεπε να βρούμε ασθενοφόρο για να μεταφερθεί την Τετάρτη σε άλλο νοσοκομείο για τον εμβολισμό παρόλο που η μέχρι τότε κατάσταση της, δεν επέτρεπε καμία μετακίνηση ούτε καν ενδονοσοκομειακά, εμείς πλέον σχεδιάζαμε την μετακομιδή της ώστε να γίνει η επέμβαση. Δεν ήξερα τι έπρεπε να πιστέψω θρησκεία; Ή επιστήμη; Στο γυρισμό για το σπίτι με το ταξί δέχθηκα μια κλήση στο κινητό μου από το κινητό της Βαρβάρας, το οποίο το είχα στην τσάντα μου απενεργοποιημένο από τις 3 Ιανουαρίου που έπαθε την πρώτη εγκεφαλική αιμορραγία. Εκεί είπα μέσα μου «τι έγινε τώρα; πως έγινε αυτό;». Γνωστό κατάστημα κινητής τηλεφωνίας δεν μπόρεσε να μου το εξηγήσει. Κάθε φόρα που το θυμάμαι, νιώθω όπως εκείνη την στιγμή, δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις. Με αυτό κατάλαβα ότι δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλουμε για την πίστη μας.

Πίστευα λίγο περισσότερο στη δύναμη της επιστήμης και της τεχνολογίας και το γεγονός αυτό πιστεύω ότι έγινε για να μου δείξει την αλήθεια, ότι μόνο ο « Κύριος μπορεί». Έτσι , την Τετάρτη 1 Φεβρουάριου (δηλαδή την τρίτη μέρα από τότε που μας σταύρωσε ο πατέρας Δημήτριος) η Βαρβάρα έκανε τον εμβολισμό στο νοσοκομείο «Υγεία». Ο γιατρός της ο κύριος Ανδρέου μας είπε πως όλα πήγαν καλά. Τελικά μετά από 10 μέρες βγήκε από την Μ.Ε.Θ πράγμα αδιανόητο για όλους τους εντατικολόγους που δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν με βάση την εικόνα που είχαν μέχρι και πριν λίγα 24ωρα. Μεταφέρθηκε σε απομονωμένο θάλαμο της Νευροχειρουργικής κλινικής σε κατάσταση σχεδόν φυτική δηλαδή δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον και τρεφόταν από ρινογαστρικό σωλήνα. Μας πληροφόρησαν ότι δεν είναι αισιόδοξοι για την πορεία της αποκατάστασης της, προετοιμάζοντας μας για το ενδεχόμενο να μείνει φυτό ή στην καλύτερη περίπτωση να της μείνει βαριά διανοητική και κινητική αναπηρία.

Στο σημείο αυτό, η Βαρβάρα είχε πλέον ξεπεράσει τον κίνδυνο για την ζωή της αλλά οι βλάβες που προκάλεσαν οι αιμορραγίες ήταν άγνωστες. Παρόλα αυτά, σιγά σιγά άρχισε να τρώει και να πίνει κανονικά. Οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους από την πρόοδο της. Έμεινε δέκα με δώδεκα μέρες ακόμα στο νοσοκομείο μέχρι να μπορεί να στηρίζετε στο κρεβάτι και να μην είναι μονίμως ξαπλωμένη. Έφυγε από το νοσοκομείο στις 2 Μάρτιου 2017 και πήγε σε κέντρο αποκατάστασης. Λόγω του ότι δεν είμαστε από την Αθήνα, αλλά από την Μεσσηνία, δεν μπορούσαμε να είμαστε συχνά στους Αγίους Ισιδώρους. Την Κυριακή 5 Μάρτιου πήγαμε στο ναό για να δούμε τον πατέρα Δημήτριο και να του πούμε τα νέα της Βαρβάρας. Με το που μας είδε μας θυμήθηκε και στη συνέχεια μας άκουσε προσεκτικά αφού του διηγηθήκαμε τα γεγονότα. Και ενώ του εκφράσαμε τις ανησυχίες των γιατρών για την μετέπειτα πορεία της, εκείνος μας είπε με απόλυτη σιγουριά ότι η Βαρβάρα θα αποκατασταθεί πλήρως, δε θα είναι φυτό και θα ζει όπως ζουν όλοι οι άνθρωποι. Επίσης μας είπε ότι σύντομα θα μας αναγνωρίσει και θα αρχίσει να μιλάει, παρότι ο γιατρός βγαίνοντας από το χειρουργείο μας είπε: «η αιμορραγία έχει καλύψει όλο το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, το οποίο έχει καταστραφεί και είναι το κέντρο πρόσληψης και εκφοράς του λόγου».

Όμως ο πατέρας Δημήτριος μας είπε: «το αίμα στο εσωτερικό του εγκεφάλου της, ήταν σε τεράστια ποσότητα και μαύρο, αλλά ο εγκέφαλος της δεν απορρόφησε ίχνος από αυτό το αίμα και μπορεί να σας το επιβεβαιώσει και ο γιατρός». Του τηλεφώνησα και ήταν όλα έτσι ακριβώς όπως μας τα είπε, και μάλιστα έμεινε άφωνος όταν του μεταφέραμε τα λόγια του πατρός Δημητρίου, γιατί μόνο αυτός είχε δει εσωτερικά το κεφάλι της. Τέλος μας ξαναείπε για άλλη μια φορά πως: «όλα θα πάνε καλά με την Βαρβάρα, η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως είναι κοντά και θα την δείτε τελείως διαφορετική». Μέχρι εκείνη την Κυριακή, η Βαρβάρα γνώριζε ελάχιστα πράγματα μόνο τους γονείς και τα αδέρφια της, μιλούσε ελάχιστα λίγες κουβέντες που δύσκολα καταλαβαίναμε και μετακινούνταν αποκλειστικά με το αναπηρικό καροτσάκι. Εκείνη την Κυριακή λοιπόν πήγαμε να την επισκεφτούμε όπως κάθε μέρα. Είχε σηκωθεί μονή της από το κρεβάτι και τραγουδούσε πεντακάθαρα ένα τραγούδι που της άρεσε πολύ. Βλέποντας αυτά αμέσως μέσα στην χαρά μας, θυμηθήκαμε τα λόγια του πατρός Δημητρίου, που μας είπε «θυμηθείτε την ημέρα της Σταυροπροσκυνήσεως». Αφού πέρναγε ο καιρός και πήγαινε όλο και καλυτέρα και καταλάβαινε όλο και περισσότερα από αυτά που της λέγαμε, της μιλήσαμε για τον ναό των « Αγίων Ισιδώρων», τον πατέρα Δημήτριο και για μερικά από τα πολλά που συνέβησαν όλο αυτό το διάστημα. Ήθελε πάρα πολύ να έρθει να τον επισκεφτεί και να προσευχηθεί κι αυτή. Της είπαμε ότι ήταν λίγο δύσκολο γιατί έχει πολλά σκαλιά για να ανέβει στο ναό και θα χρειαστεί να την πάρουμε αγκαλιά. Αυτή επέμενε να πάμε. Έτσι την Δευτέρα 19 Ιουνίου στην « ιερά πανήγυρη του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου», πήγαμε να προσευχηθούμε μαζί με την Βαρβάρα.

Όπως ήταν φυσικό την ανεβάσαμε εμείς στα χέρια γιατί δεν μπορούσε μονή της. Ο ναός είχε πάρα πολύ κόσμο αφενός λόγω της πανηγύρεως, αφετέρου δε λόγω του Τιμίου Σταυρού όπου ο πατέρας Δημήτριος θα ευλογούσε τους πιστούς. Έτσι καθίσαμε και εμείς στη σειρά μας και περιμέναμε. Όταν έμαθε ο πατέρας Δημήτριος ότι βρισκόμασταν στην εκκλησία μαζί με την Βαρβάρα, μας κάλεσε να περάσουμε μπροστά. Έβαλε πάνω στο σώμα της το Σταυρό και προσευχήθηκε. Μετά από λίγο της είπε: « κατέβα τα σκαλοπάτια μόνη σου και ξανανέβα». Η Βαρβάρα μπροστά στα μάτια όλων, ανέβηκε και κατέβηκε μόνη της τα σκαλιά χωρίς βοήθεια αρκετές φορές». Λίγο πριν φύγουμε ο πατέρας Δημήτριος της έβαλε τον Τίμιο Σταυρό στο στόμα και προσευχήθηκε ξανά ώστε να λυθεί η γλώσσα της και να αρχίσει να μιλάει και πάλι καθαρά. Συγκεκριμένα τη στιγμή που της είχε το Σταυρό στο στόμα της είπε να κάνει ένα επιφώνημα με συνεχόμενη αύξηση της έντασης. Ξαφνικά την ρώτησε το όνομα του και η Βαρβάρα με καθαρή φωνή, φώναξε δυνατά «παπά Δημήτρη». Εγώ και η μητέρα μου δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας όπως και ο περισσότερος κόσμος που παρακολουθούσε , πολύ περισσότερο εμείς που ζούσαμε μέσα στο πρόβλημα της Βαρβάρας και ξαφνικά βλέπαμε με τα μάτια μας, να συντελείται το θαύμα για το δικό μας αγαπημένο πρόσωπο.

Πλέον η Βαρβάρα έχει φύγει από το κέντρο αποκατάστασης, συνεχίζει τις φυσιοθεραπείες της και απέχει πολύ λίγο από την αρχική της υγιή κατάσταση. Σας ευχαριστούμε για όλα!!!!!!!!

ο μπαμπάς της: Πραντάλος Ευστάθιος
η μητέρα της: Χριστοπούλου Σεβαστή
τα αδέλφια της: Αναστασία, Κωνσταντίνος & Ευγενία Πραντάλου».