«Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε»
Ἀπὸ την τελευταια Κυριακὴ τοῦ Σεπτεμβρίου,μέχρι σχεδὸν τὰ Χριστούγεννα
ἀναγινώσκονται στὴν ἐκκλησία περικοπὲς
ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο.
Μεσα σε αυτες υπαρχει και η περικοπη
που αναφερεται στη θαυμαστὴ ἁλιεία
καὶ τὴν κλήση τῶν πρώτων
μαθητῶν, ποὺ ἦταν ψαράδες.
Μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ Κυρίου ἔπιασαν
ἀνέλπιστα – μέρα μεσημέρι! –
πρωτοφανὲς πλῆθος ψαριῶν.
Τότε ὁ Πέτρος ἀντέδρασε μὲ τρόπο
παράδοξο.
Ἔπεσε στὰ γόνατα τοῦ Κυρίου καὶ
Τοῦ εἶπε: «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ
ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε»·
βγὲς ἀπὸ τὸ πλοῖο μου,
διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, Κύριε.
Ἀπροσδόκητη πράγματι στάση!
Γι᾿ αὐτὸ ἀξίζει νὰ ἐπιμείνουμε καὶ
νὰ δοῦμε τί σημαίνει αὐτὸς
ὁ λόγος τοῦ Πέτρου καὶ πῶς μπορεῖ νὰ
ἐφαρμοσθεῖ στὴ δική μας ζωή.
1. Βαθιὰ συναίσθηση ἁμαρτωλότητος
Μόλις εἶδε τὸ θαῦμα ὁ Πέτρος, δὲν
εἶπε: «Σ᾿ εὐχαριστῶ, Κύριε. Νὰ ἔρχεσαι
συχνὰ νὰ εὐλογεῖς τὰ δίχτυα μου, γιὰ νὰ
πιάνω πολλὰ ψάρια καὶ νὰ μὴν κοπιά-
ζω μάταια». Οὔτε σκέφθηκε: «Ἐπειδὴ
εἶμαι εὐσεβής, γι᾿ αὐτὸ μὲ ἀντάμειψε ὁ
Θεός». Ἀλλὰ τί εἶπε; «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ,
ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε».
Διώχνει τὸν Κύριο ὁ Πέτρος; Ὁπωσ-
δήποτε ὄχι, ἐφόσον ἀμέσως μετὰ Τὸν
ἀκολουθεῖ γιὰ πάντα. Τὸ «ἔξελθε ἀπ᾿
ἐμοῦ» ποὺ λέει, σημαίνει: Δὲν εἶμαι ἄξι-
ος νὰ Σὲ ἔχω στὸ πλοιάριό μου. Γιατί;
«Ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε». Διότι
εἶμαι ἁμαρτωλός, δὲν ἀξίζω εὐεργεσίες
ἀλλὰ τιμωρίες.
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Πέτρου δείχνει
πολὺ μεγάλη ἀρετή – νὰ ὁμολογεῖ καν-
εὶς τὴν ἁμαρτωλότητά του τὴ στιγμὴ τῆς
εὐτυχίας του! Νὰ συντρίβεται ὅταν τὸν
εὐλογεῖ ὁ Θεός! Τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι λό-
για ἀνθρώπου ποὺ ἔχει ζωντανὴ εὐσέ-
βεια καὶ βαθιὰ συναίσθηση ἁμαρτωλό-
τητος, ποὺ ἀγαπᾶ καὶ εὐλαβεῖται τὸν
Θεό, ποὺ πραγματικὰ ταπεινώθηκε ἀ-
πέναντι στὸ Θεὸ καὶ δὲν ζεῖ πλέον γιὰ
τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ γιὰ Ἐκεῖνον. Φανε-
ρώνουν ἄνθρωπο ποὺ ζεῖ τὴ μετάνοια
καὶ ἔχει ἀληθινὴ ταπείνωση καὶ αὐτο-
γνωσία.
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Πέτρου ἀποτε-
λεῖ φρόνημα καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων, οἱ
ὁποῖοι σὲ κάθε εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ
ταπεινώνονται πιὸ πολύ, ἀναγνωρί-
ζουν σταθερὰ τὴ δική τους ἀναξιότητα
ἀφενός, καὶ τὸ θαυμαστὸ ἔλεος τοῦ Θε-
οῦ ἀφετέρου· καὶ γι᾿ αὐτὸ γίνονται ἄξιοι
ὅλο καὶ μεγαλύτερων εὐεργεσιῶν, κάτι
ἀσφαλῶς ποὺ ὀφείλουμε νὰ κάνουμε
καὶ ἐμεῖς· ὅλοι μας· ὁ καθένας μας.
2. Νὰ ἀγαπήσουμε εἰλικρινὰ τὸν Κύριο.
Πῶς λοιπὸν μποροῦμε νὰ μιμηθοῦμε
τὸν ἀπόστολο Πέτρο; Νὰ νιώθουμε βα-
θιὰ καὶ ἐμεῖς καὶ νὰ λέμε: «Ἔξελθε ἀπ᾿
ἐμοῦ...». Δὲν εἶμαι ἄξιος τῶν εὐεργεσιῶν
Σου. Εἶμαι ἁμαρτωλός! Πρωτίστως σὲ
κάθε εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ νὰ προσπα-
θοῦμε νὰ εὐχαριστοῦμε ταπεινὰ τὸν
Θεό, νὰ ὁμολογοῦμε ὅτι εἴμαστε ἁμαρ-
τωλοὶ καὶ δὲν ἀξίζουμε τὰ δῶρα Του, τὰ
ὁποῖα μᾶς δίνει ἐπειδὴ εἶναι πολυεύ-
σπλαχνος καὶ ἐλεήμων.
Τὸ σημαντικότερο ὅμως εἶναι νὰ ζοῦμε
σωστὰ τὴ χριστιανικὴ ζωή. Διότι ἡ χρι-
στιανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ νὰ τη-
ροῦμε κάποια ἐξωτερικὰ καθήκοντα –
νὰ ἀνάβουμε τὸ κερί μας στὴν ἐκκλη-
σία, νὰ κάνουμε καμιὰ ἐλεημοσύνη, νὰ
λέμε τὶς ἁμαρτίες μας στὸν ἱερέα… – μὲ
ἀντάλλαγμα νὰ μᾶς προστατεύει ὁ Θεός.
Ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι
νὰ θέλουμε τὸν Θεὸ ὑπηρέτη τῆς ἐγωι-
στικῆς εὐτυχίας μας, ἀλλὰ πραγματικὸ
Κύριο τῆς ζωῆς μας.
Νὰ Τοῦ δώσουμε τὴν καρδιά μας.
Νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε.
Νὰ ταπεινωθοῦμε ἀπέναντί Του κάνον-
τας ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του, ἐφαρμό-
ζοντας τὶς ἐντολές Του, ὄχι ἐξωτερικὰ
ἀλλὰ μὲ συμμετοχὴ τοῦ ἐσωτερικοῦ μας
κόσμου.
Ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι ἡ εἰλι-
κρινὴς ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ζων-
τανὴ γνωριμία μαζί Του· γνωριμία ἡ
ὁποία συνεχῶς θὰ μᾶς ἐκπλήσσει καὶ
θὰ μᾶς συγκλονίζει: θὰ γνωρίζουμε ὅλο
καὶ περισσότερο τὴν ἀγάπη καὶ τὴ με-
γαλειότητα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δική μας
ἁμαρτωλότητα. Ἂν ζοῦμε ἔτσι τὴ χρι-
στιανικὴ ζωή, τότε κάθε φορὰ ποὺ θὰ
νιώθουμε τὴν εὐλογία καὶ ἐπίσκεψη τοῦ
Θεοῦ στὴ ζωή μας, θὰ μποροῦμε νὰ λέ-
με κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Πέτρο
γεμάτοι εὐγνωμοσύνη καὶ συντριβή:
«Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός
εἰμι, Κύριε».
Τὰ δίχτυα ἦταν κατάφορτα ἀπὸ ψάρια,
πρώτη φορὰ τόσα πολλά. Ἂν τὰ που-
λοῦσαν, θὰ εἶχαν ἕνα πολὺ καλὸ εἰσό-
δημα. Ὅμως οἱ ἁπλοὶ ψαράδες τῆς Γεν-
νησαρὲτ δὲν ἔριξαν βλέμμα πλεονεξίας
στὰ δίχτυα, ἀλλὰ μὲ τὰ ἀνοιχτὰ μάτια
τῆς καθαρῆς ψυχῆς τους ἀντιλήφθη-
καν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στὴν κα-
θημερινότητά τους. Καὶ αὐτὸ ἄλλαξε τὴ
ζωή τους. Ἂς σταματήσουμε λοιπὸν νὰ
ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ γιὰ τὰ δῶρα ποὺ μᾶς
δίνει, καὶ ἂς προσπαθήσουμε νὰ γνωρί-
σουμε τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ νὰ Τὸν ἀγα-
πήσουμε. Ἂς γίνει ὁ Θεὸς τὸ μόνο ἀγα-
θό μας, ὄντως ὁ Κύριός μας, ὁ Σωτήρας
καὶ Λυτρωτής μας καὶ ἡ μόνη χαρά μας
στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡ 2161
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου