21 Νοεμβρίου, 2018

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ.

Η εξέγερση του Ίλιντεν το καλοκαίρι του 1903 σηματοδοτεί την ένοπλη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων στη Μακεδονία, αλλά δεν αποτελεί την απαρχήν της βουλγαρικής επιδρομής, ούτε το θρίαμβό της. Η επιδρομή προϋπήρχε από το 1878 και συνεχίσθηκε σαν αντίδραση στην ματαίωση της Μεγάλης Βουλγαρίας, από το Συνέδριο του Βερολίνου, οπότε η απογοήτευση δημιούργησε ένα βουλγαρικό <<αλυτρωτικό>> κίνημα σε βάρος της Μακεδονίας, ώστε αυτή να επανέλθει στα όρια της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, που εγκαθίδρυε την κυριαρχία των Βουλγάρων σε όλη τη σημερινή Βόρειο Ελλάδα. Το Ίλιντεν απέτυχε. Οι Μακεδόνες δεν ενώθηκαν με τους Βουλγάρους αντάρτες, που είχαν έλθει από τη Βουλγαρία, και ο οθωμανικός τακτικός στρατός μαζί με τους ατάκτους πέρασε δια πυρός και σιδήρου όλη την <<ύποπτη>> περιοχή της Δυτικής και Βορείου Μακεδονίας, όπου εκδηλώθηκε το κίνημα. Περισσότερα από 22 χωριά και 8.000 σπίτια κάηκαν μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της σοδειάς, κυρίως σιτηρά, που ωρίμαζε στα χωράφια. Πενήντα χιλιάδες κάτοικοι έμειναν άστεγοι. Το ελληνικό Κρούσοβο μεταβλήθηκε σε σωρό από καπνίζοντα ερείπια. Τα αντίποινα, που είχαν επιδιώξει οι οργανωτές για να ξεσηκώσουν αναγκαστικά τον κατατρεγμένο πληθυσμό, ήσαν σκληρότατα, αλλά ο πληθυσμός παρέμεινε αδρανής. Δεν ακολούθησε τους Βουλγάρους.
Το Ίλιντεν αποτελούσε πλέον μίαν ανάμνηση, αλλά προσέφερε μια μεγάλη υπηρεσία στον μακεδονικό ελληνισμό: Η Αθήνα πληροφορήθηκε επιτέλους πως <<κάτι τρέχει>> στη Μακεδονία. Γι΄ αυτό, από τότε ως σήμερα, θεωρεί το Ίλιντεν σαν την απαρχή της βουλγαρικής ένοπλης επιδρομής, ενώ, στην πραγματικότητα είναι η απαρχή απλώς της ελλαδικής ενημερώσεως για την αιματηρή τραγωδία και άμυνα του μακεδονικού ελληνισμού. Οι κομιτατζήδες πέρασαν στο ελλαδικό λεξιλόγιο και άρχισαν να διεκδικούν με τη δράση τους ένα μέρος από την ελλαδική επικράτεια....

Το Ίλιντεν απέτυχε ως βουλγαρική εξέγερση, αλλά επέτυχε να σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου στην Αθήνα. Όχι ακριβώς στο επίσημο ελλαδικό κράτος, αλλά σε στιβαρούς και ακλόνητους πατριώτες με μεγάλη επιρροή. Στην Αθήνα ένας δημοσιογράφος, ο Δημήτριος Καλαποθάκης, διευθυντής της εφημερίδας <<Εμπρός>> ιδρύει το Μακεδονικό Κομιτάτο, που συνενώνει με τη σοφή συμπαράσταση του Μακεδόνα πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, όλες τις ζωντανές δυνάμεις του Έθνους και τους νεαρούς Αξιωματικούς. Στη Θεσσαλονίκη τοποθετείται Γενικός Πρόξενος ο Λάμπρος Κορομηλάς, στην Καστοριά έχει φθάσει Μητροπολίτης ο φλογερός Καραβαγγέλης και στο Μοναστήρι γραμματέας του Γενικού Προξενείου έρχεται από το 1902 ένας μεγάλος Έλληνας: Ο Ίων Δραγούμης, γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός της Ναταλίας, γυναίκας του Παύλου Μελά.

Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, που οδηγεί, ένα χρόνο αργότερα, το φθινόπωρο του 1904, στον συγκλονισμό της ελληνικής πρωτεύουσας: σε κάποιο μακρινό χωριό της μακρινής και άγνωστης Μακεδονίας, στη Στάτιστα, σκοτώθηκε ο Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μιχαήλ Μελάς, πολεμώντας για τη Μακεδονία....(Αποσπάσματα από το βιβλίο <<Εμείς οι Μακεδόνες>> του Ν.Ι. Μέρτζου).

Και ο Μακεδόνας Αγώνας αρχίζει πλέον για να μην χαθεί η Μακεδονία. Και θα χυθούν ποταμοί αίματος και ιδρώτα.

                              ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ  ΚΟΜΙΤΑΤΖΙΔΕΣ  ΠΟΥ  ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟ  ΙΛΙΝΤΕΝ
                                                       ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
ΓΕΡΜΑΝΟΣ  ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΛΑΜΠΡΟΣ  ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ  ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
ΑΝΤΓΟΣ ΠΑΤΙΑΛΑΚΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου