Ο ἅγιος μάρτυς Πολύευκτος

Ο ἅγιος μάρτυς Πολύευκτος ἔζησε στὰ χρόνια τῶν σκληρῶν διωγμῶν τοῦ 3ου αἰῶνος στὴν περιοχὴ τῆς Ἀρμενίας. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη βασίλευαν ὁ Δέκιος (249-251) καὶ ὁ Οὐαλεριανός (251-259). Ὁ Πολύευκτος μαζὶ μὲ τὸ φίλο του Νέαρχο ὑπηρετοῦσαν ὡς ἀξιωματικοὶ στὸ στρατόπεδο τῆς 12ης ρωμαϊκῆς λεγεώνας, ποὺ εἶχε τὴν ἕδρα της στὴ Μελιτηνή (σημερινὴ πόλη Μαλάτια τῆς  Τουρκίας). Ὁ Νέαρχος ἦταν φλογερὸς χριστιανός. Πιστὸς ἀκόλουθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὶς ἐντολὲς τοῦ οὐρανίου Στρατηγοῦ του καὶ μὲ τὸ ὡραῖο παράδειγμά του εἵλκυε ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ στὸν Χριστὸ τὴν καρδιὰ τοῦ φίλου του Πολυεύκτου, ποὺ ὅμως ἀκόμα δὲν εἶχε βαπτισθεῖ. 
Ἐκεῖνες τὶς μέρες δημοσιεύτηκε τὸ ἀπειλητικὸ διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα, ποὺ καλοῦσε ὅλους τοὺς στρατιωτικοὺς νὰ ὁμολογήσουν δημόσια τὴν πίστη τους στὰ εἴδωλα καὶ νὰ θυσιάσουν στοὺς θεοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν. Καὶ ἀλίμονο σ’ ἐκείνους ποὺ θὰ περιφρονοῦσαν τὴν αὐτοκρατορικὴ διαταγή. Θάνατος σκληρὸς τοὺς περίμενε. Ἡ ὥρα εἶχε φθάσει γιὰ νὰ φανερωθεῖ ἡ γνησιότητα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ τῶν δύο ἀγαπημένων στρατιωτικῶν φίλων.
 –Μὴ φοβᾶσαι, εἶπε στὸ Νέαρχο ὁ Πολύευκτος. Δὲν πρόκειται νὰ σ’ ἀφήσω ἀπὸ φίλο. Οὔτε θὰ χωρισθοῦμε. Τὸν Χριστό, ποὺ μοῦ Τὸν διδάσκεις τόσο ἁπαλὰ καὶ πειστικά, Τὸν ἀγαπῶ ὅπως καὶ σύ! Δυνατά. Πίστεψέ με! Τὸν εἶδα ἀπόψε σὲ ὅραμα. Τὸν εἶδα ποὺ μοῦ ἔπαιρνε τὴ στρατιωτικὴ στολὴ καὶ μ’ ἔντυνε μὲ μιὰ ἀλλιώτικη ὁλοφώτεινη στολή. Καὶ δίπλα μου μὲ περίμενε ἕνα φτερωτὸ ἄλογο... Ὅραμα ποὺ προμήνυε τὸ μεγαλεῖο μιᾶς ζωῆς (τοῦ Πολυεύκτου), ποὺ προσφέρεται θυσία γιὰ τὸ Χριστὸ στὸ βωμὸ τοῦ μαρτυρίου. Καὶ μετὰ πετᾶ στὸν οὐρανὸ ἐλεύθερη καὶ δοξασμένη! Οἱ καλοδιάθετες ψυχὲς δέχονται ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ εἶναι ἕτοιμες μὲ θαυμαστὴ ἁπλότητα νὰ ὑπακούουν σ’ Αὐτόν. Τέτοια ψυχὴ καὶ καρδιὰ διέθετε ὁ Πολύευκτος. Εἶχε πλέον μάθει ὅτι τὸ λουτρὸ τοῦ αἵματος τοῦ μαρτυρίου ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ λουτρὸ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος. Καὶ ἀδημονοῦσε μὲ ἱερὸ πόθο πότε κι αὐτὸς νὰ μαρτυρήσει. Ὁ Νέαρχος μυστικὰ προσευχόταν στὸ Θεὸ νὰ στηρίξει τὰ βήματα τοῦ 
κατηχουμένου φίλου του. Καὶ δοξολογοῦσε τὸν ὕψιστο Κύριο, ποὺ ἐνίσχυε μὲ πλούσια χάρη τὴ φιλία καὶ τῶν δύο. Χάρη ποὺ φαινόταν σὲ ὅσα ζοῦσε καὶ ἔλεγε ὁ Πολύευκτος κεῖνες τὶς ὧρες:  
–Ὁ νοῦς μου εἶναι προσηλωμένος στὸν οὐρανό. Τά μάτια μου στραμμένα σὲ ἕνα μόνο πρόσωπο: τὸν Ἰησοῦ Χριστό! Τὴ λαμπρότητά του τὴ νιώθω στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου. Ἂς προχωροῦμε μαζί, Νέαρχε. Ἂς τολμήσουμε νὰ Τὸν ὁμολογήσουμε μὲ θάρρος. Μ’ αὐτὲς τὶς ἱερὲς σκέψεις οἱ δυὸ φίλοι ἔτρεξαν στὸν τόπο τῆς ὁμολογίας. Ἐκεῖ ἦταν ἀνηρτημένη καὶ ἡ δικτατορικὴ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα.
 –Ὄχι! φώναξε ὁ Πολύευκτος. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑποχρεωνόμαστε νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ ὁμολογοῦμε ἕνα ψέμα. Πιστεύω στὸν ἀληθινὸ Θεό. Εἶμαι χριστιανός! 
 Καὶ ἀφοῦ ἀπέσπασε καὶ κατέβασε τὴ διαταγὴ τοῦ ἄρχοντα, ἔτρεξε πρὸς τοὺς ἱερεῖς ποὺ κρατοῦσαν τὰ εἴδωλα καὶ τὰ συνέτριψε. Ἀμέσως τὸν συνέλαβαν ὡς ἱερόσυλο καὶ τὸν μαστίγωσαν ἀνελέητα. 
Ὁ πεθερὸς τοῦ μάρτυρα  ο Φήλιξ, ποὺ ἦταν καὶ διοικητὴς τῆς ἐπαρχίας, προσπάθησε μὲ γλυκόλογα νὰ τὸν μεταπείσει:  
–Θυμήσου, παλληκάρι μου, τὴ γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου! Ποῦ ἀφήνεις τέτοια τιμημένη οἰκογένεια; 

 –Ἂς μὲ ἀκολουθήσουν καὶ αὐτοί, ἀπάντησε ὁ Πολύευκτος. Ἂς ἔρθουν κοντά μου, ἂν θέλουν τὴν εὐτυχία τους. Ἀλλιῶς θὰ χαθοῦν μαζὶ μὲ τὰ ψεύτικα εἴδωλα ποὺ προτιμοῦν.
 
–Ποιὸς δαίμονας σὲ ἐξαπάτησε; τοῦ φώναξε ἡ γυναίκα του.

 –Κανείς! ἀπάντησε ὁ γενναῖος στρατιωτικός. 

 Καὶ μετὰ ἀπηύθυνε ἔκκληση ἀγάπης πρὸς τὴ σύζυγό του καὶ τῆς ἔλεγε: 

 –Παυλίνα μου! ἔλα κοντά μου. Πίστεψε καὶ σὺ στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἀξίζει νὰ θυσιάζεις μιὰ τόσο μικρὴ καὶ πρόσκαιρη ζωὴ γιὰ μιὰ αἰωνιότητα εὐτυχίας μαζὶ μὲ τὸν Χριστό! 

 Ὅμως ἡ Παυλίνα σιώπησε. Ἔμεινε στὴν ἄλλη ὄχθη, στὴν ὄχθη τῆς ψεύτικης ζωῆς τῆς γῆς... Δὲν θέλησε νὰ ἀκολουθήσει στὴ δόξα τὸ σύζυγό της. 
 Ὅλοι παρακολουθοῦσαν μὲ ἔκπληξη τοὺς δραματικοὺς 
διαλόγους. Φοβήθηκαν ὅμως οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ μήπως πιστέψουν στὸν Κύριο τὰ καλοδιάθετα πλήθη. 
Ἡ φωνὴ τοῦ Πολυεύκτου, τοῦ ἀξιωματικοῦ τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, δὲν συνέφερε νὰ ἀκούγεται ἄλλο. Γιατὶ ἦταν φωνὴ μιᾶς δυνατῆς ἀγάπης στὸν Χριστό, ποὺ ἔσβηνε ὅλες τὶς ἄλλες τῆς γῆς ἀγάπες. Καὶ πυροδοτοῦσε μιὰ ἄλλη φλόγα ποὺ κατέκαιγε τὸ κακό. Γι’ αὐτὸ ἡ φωνὴ αὐτὴ σὲ λίγο δὲν θὰ ἀκούγεται ἄλλο. Μὲ χαρὰ ὁ Μάρτυς ἄκουσε τὴν τελικὴ ἀπόφαση ὅτι θὰ θανατωθεῖ μὲ ἀποκεφαλισμὸ «διὰ ξίφους». Στὸν τόπο τοῦ Μαρτυρίου του ὁ Πολύευκτος ἀφοῦ ἐνίσχυσε τοὺς παρευρισκόμενους χριστιανοὺς καὶ 
ὑποσχέθηκε στὸν Νέαρχο ὅτι θὰ τὸν θυμᾶται γιὰ πάντα στὸν οὐρανὸ καὶ θὰ προσεύχεται γι’ αὐτόν, εἰρηνικὸς ἔγειρε τὸ κεφάλι του στὸ σπαθὶ τοῦ δημίου. 
Ὁ Πολύευκτος ὁ Στρατιωτικὸς ἀπὸ τὴν τιμημένη 12η ρωμαϊκὴ λεγεώνα μετετέθη στὸ ἐνδοξότερο καὶ ἡρωικότερο τάγμα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων στὸν Παράδεισο! Τὰ ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου μὲ δέος τὰ παρέλαβαν οἱ τολμηρότεροι ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὰ ἐνταφίασαν μὲ εὐλάβεια στὴ Μελιτινή. Στὴν περιοχὴ τοῦ Φιλαδελφίου καὶ τοῦ Ταύρου τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνηγέρθη Ναὸς πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου. 
 ❁ ❁ ❁ 
 Πολύευκτος! 
 Μιὰ γενναία μαρτυρικὴ μορφὴ τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας μὲ φωνὴ δυνατῆς ὁμολογίας καὶ ζωὴ κρυστάλλινης παρρησίας γιὰ τὸν Ἕνα καὶ Μοναδικὸ καὶ Πρῶτο τῆς καρδιᾶς του ἀγαπημένο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό! 
Οὔτε τὸ ἐπάγγελμα, οὔτε ἡ οἰκογένεια, οὔτε καὶ ἡ ἀγάπη του γι’ αὐτὴ τὴ ζωή του μπόρεσαν νὰ τὸν ἀποσπάσουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου! Γι’ αὐτὸ καὶ θυσιάστηκε!... Ἂς δώσουμε κι ἐμεῖς τὴν πρώτη θέση τῆς καρδιᾶς μας στὸν Χριστὸ γιὰ νὰ ἀνήκουμε στοὺς «ἀξίους» φίλους του (Ματθ. ι΄ 37). Μᾶς τὸ ζήτησε ὁ Ἴδιος. Καὶ Τοῦ ἀξίζει. Καὶ μᾶς συμφέρει. Ἂς τολμήσουμε...
Ο ΣΩΤΗΡ 2036