Γεννήθηκε στὸ Παλιόκαστρο τῆς Χίου τὸ 1780, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Ἀποστόλη καὶ τὴν Μαρουλού. Σὲ νεαρὴ ἡλικία, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐργαζόταν κοντὰ στὸν ἐκεῖ ἐγκατεστημένο ἀδελφό του Ζαννῆ, ποὺ ἦταν ἔμπορος. Ἀργότερα, ἀῤῥαβωνιάστηκε κάποια νέα, καὶ ἐπειδὴ δὲν πῆρε τὴν συγκατάθεση τοῦ ἀδελφοῦ του, τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὸ κατάστημά του. Ἔπεσε σὲ μεγάλη φτώχεια καὶ θυμήθηκε ὅτι ὁ Σεΐχ- ουλ- ισλάμης ὄφειλε στὸν ἀδελφό του κάποιο ποσὸν ἀπὸ ἀγορά, ἐπὶ πιστώσει, ὑφασμάτων. Ἔτσι πῆγε στὸ σπίτι τοῦ Τούρκου γιὰ νὰ εἰσπράξει τὸ ποσὸ αὐτό, γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει ὁ ἴδιος. Ἐκεῖ ὅμως τὸν περιποιήθηκε κάποια νεαρὴ μωαμεθανίδα, ποὺ τὸν ἐρωτεύθηκε καὶ τοῦ δήλωσε ὅτι γιὰ νὰ τὴν παντρευτεῖ ἔπρεπε νὰ γίνει Μωαμεθανὸς ἢ νὰ πεθάνει. Ὁ Δημήτριος αἰφνιδιάστηκε, δέχτηκε τὶς προτάσεις τῆς μουσουλμανίδας καὶ παρέμεινε στὸ σπίτι αὐτὸ δυὸ μῆνες σὰν ἐξωμότης. Ὅταν ὅμως συνῆλθε, δραπέτευσε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πῆγε στὴ συνοικία τοῦ Σταυροδρομίου, ὅπου κρύφτηκε σὲ μία χριστιανικὴ οἰκογένεια. Συγχρόνως εἰδοποιήθηκε ὁ ἀδελφός του Ζαννῆς καὶ πῆγε νὰ τὸν συναντήσει. Ὁ Δημήτριος ἐξομολογήθηκε στὸν πνευματικὸ τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν πατέρα του στὴ Χῖο, ὅπου ἐξιστοροῦσε ὅλα τὰ γεγονότα καὶ τὸν πόθο του νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό. Ἀφοῦ λοιπὸν κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, παρουσιάστηκε στὸν Τοῦρκο Διοικητὴ καὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Οἱ Χιῶτες τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μάζεψαν χρήματα γιὰ νὰ τὸν ἀπελευθερώσουν, ἀλλ᾿ ὁ Δημήτριος τοὺς ἐπετίμησε καὶ τοὺς συνέστησε νὰ προσεύχονται γιὰ νὰ τελειώσει τὴν ζωή του μαρτυρικὰ γιὰ τὴν πίστη. Παρὰ τὶς κολακεῖες τῶν Τούρκων καὶ τὶς παρακλήσεις ἐκείνης τῆς μουσουλμανίδας, ὁ Δημήτριος παρέμεινε ἀκλόνητος στὴν πίστη του. Ἔτσι, μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια, ἀποκεφαλίστηκε στὶς 29 Ἰανουαρίου 1802. Τὸ λείψανό του παρέλαβαν οἱ Χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν μὲ εὐλάβεια σ᾿ ἕνα μοναστήρι στὸ νησὶ Πρώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου