Ὢ Παρθένε θεία... πῶς νὰ περιγράψω ὅλες
σου τὶς χάριτες;
Πῶς νὰ σὲ δοξάσω, τὸν θησαυρὸ τῆς δόξης;
Καὶ μόνο ἡ δική σου μνήμη
ἁγιάζει αὐτὸν ποὺ σὲ ἐπικαλεῖται.
Κι ἕνα μόνο
νεῦμα πρὸς ἐσένα κάμνει τὸ νοῦ μας πιὸ καθαρό, ἀνυψώνοντάς τον ἀμέσως σὲ θεῖο ὕψος.
Μὲ
τὴ δική σου μεσολάβηση γίνεται πιὸ καθαρὸ
τὸ μάτι τῆς διάνοιας· φωτίζεται τὸ πνεῦμα μὲ
τὴν ἔλευση τοῦ θείου Πνεύματος.
Διότι ἔγινες
οἰκονόμος καὶ φρούριο χαρίτων, ὄχι γιὰ νὰ τὶς
κρατήσεις ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ γιὰ νὰ γεμίσεις τὰ σύμπαντα μὲ
τὴ Χάρη.
Καὶ βέβαια ὁ οἰκονόμος τῶν ἀκένωτων θησαυρῶν εἶναι ἐπόπτης, γιὰ νὰ ἐπιβλέπει
τὴ διανομή.
Γιὰ ποιὸ λόγο ἄλλωστε νὰ κρατήσει κανεὶς κλειδωμένο τὸν πλοῦτο, ἀφοῦ δὲν
κινδυνεύει νὰ μειωθεῖ;
Μετάδωσε λοιπόν, Δέσποινα, πλουσιοπάροχα
σὲ ὅλο τὸ λαό σου, στὸ κτῆμα αὐτὸ τὸ δικό σου,
τὴν εὐσπλαχνία καὶ τὶς χάριτές σου.
Ἀπάλλαξέ μας ἀπὸ τὰ δεινὰ ποὺ μᾶς ἔχουν κατακυριεύσει. Βλέπεις ἀπὸ πόσες καὶ τί εἴδους συμφορὲς καταπονούμεθα, δικές μας καὶ ξένες, οἱ
ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ ἐξωτερικὲς καὶ
ἐσωτερικὲς αἰτίες. Ὅλα μὲ τὴ δική σου δύναμη
μεταμόρφωσέ τα πρὸς τὸ καλύτερο, ἀφενὸς μὲν
συμφιλιώνοντας τοὺς ὁμοεθνεῖς μας μεταξύ
τους καὶ ἀφετέρου ἀπομακρύνοντας τοὺς ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐπιτίθενται σὰν
ἄγρια θηρία.
Δῶσε ἀντιστάθμισμα στὰ δικά
μας πάθη τὴ δική σου βοήθεια καὶ θεραπεία,
προσφέροντας καὶ στὶς ψυχὲς καὶ στὰ σώματα πλούσια τὴ χάρη σου καὶ διαρκή.
Κι ἂν δὲν
τὴν χωροῦμε, κάνε μας πιὸ χωρητικοὺς καὶ μὲ
τέτοια εὐρύτητα πνεύματος, ὥστε νὰ δοξάζουμε, σωζόμενοι καὶ ἐνδυναμούμενοι ἀπὸ τὴ δική
σου χάρη, τὸν προαιώνιο Λόγο, ὁ Ὁποῖος
ἔλαβε σάρκα ἀπὸ σένα, μαζὶ μὲ τὸν ἄναρχο
Πατέρα Του καὶ τὸ ζωοποιὸ Πνεῦμα, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ
στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες. Ἀμήν.
(PG 151, 473).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου