Η αγία μας Εκκλησία ανοίγει την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τον Εσπερινό που θα τελεστεί την Κυριακη της Τυρινης . Ονομάζεται και Εσπερινός της συγγνώμης, γιατί στο τέλος της ακολουθίας του δίνουμε και παίρνουμε συγγνώμη, ώστε με ελαφρή τη συνείδησή μας να ξεκινήσουμε τον πνευματικό αγώνα μας, για την κατάκτηση της αρετής και για την ένωσή μας με τον Κύριο μας, που είναι ο νυμφίος της ψυχής μας, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.
Η περίοδος αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία και πρέπει να την αξιοποιήσουμε πνευματικά, όσο γίνεται καλύτερα. «Στάδιο των αρετών» την ονομάζουν οι εμπνευσμένοι και θεοφώτιστοι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας και παρακινούν τον κάθε χριστιανό, που επιθυμεί να γίνει καλύτερος, ν” ανεβεί ψηλότερα, να εγκαταλείψει τα γήινα, με προθυμία να εισέλθει σ” αυτό το Στάδιο και με επιθυμία αγωνιστική να αποκτήσει όσες αρετές δεν έχει ή να αυξήσει εκείνες που υπάρχουν.
Κανένας δεν είναι τέλειος, αν δεν θέλει να γίνει τελειότερος. Όλοι έχουμε αδυναμίες και πικραίνουμε τον Κύριό μας με τα λάθη μας ή τις παραλείψεις μας. Επομένως πρέπει να ευρίσκουμε ευκαιρίες διορθώσεως. Κανένας δεν πρέπει αυτάρεσκα να λέγει «ως εδώ φτάνει». Οι κορυφές της τελειότητας είναι πολλές. Σε όλη τη ζωή μας πρέπει να αγωνιζόμαστε για την κατάκτηση αυτών των κορυφών, ώστε να φθάσουμε «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».
Κάνουμε λάθη και πρέπει να τα διορθώσουμε. Διαπράττουμε σφάλματα και αμαρτίες και πρέπει να τα εξαλείψουμε. Παραλείπουμε τα καθήκοντα μας και τις υποχρεώσεις μας και πρέπει να φανούμε συνεπείς.
Βλέπουμε τους άλλους και ή τους αδικούμε με τη στέρηση της αγάπης μας προς αυτούς ή τους πληγώνουμε με τη φαρμακερή γλώσσα της κατακρίσεως. Όλα αυτά είναι ανάγκη να τα προσέξουμε και να συνειδητοποιήσουμε τις βλαπτικές τους συνέπειες.
Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ότι με όλα αυτά πληγώνουμε και πληγωνόμαστε, ζημιώνουμε και ζημιωνόμαστε και προπάντων πικραίνουμε Εκείνον που μας αγαπάει και που για μας Σταυρώθηκε.
Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι μια ευκαιρία τακτοποιήσεως των εκκρεμοτήτων μας, επιγνώσεως και διορθώσεως, ψυχικής αναγεννήσεως και πνευματικής καρποφορίας, συμφιλιώσεως με το Θεό και αποκαταστάσεως. Και όλα αυτά διορθώνονται και τακτοποιούνται, κατά την περίοδο αυτήν, γιατί η Εκκλησία μας προσφέρει στον καθένα χωριστά και σε όλους μαζί τον τρόπο το σοφό και την μέθοδο την αποτελεσματική, αλλά και τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού, που είναι η σωτήρια μας και η αναγέννησή μας.
Από την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μας συνιστά τη συγγνώμη, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε το πρώτο βήμα, αφού η κακία, η εμπάθεια, το μίσος και ο φθόνος που υπάρχουν μέσα μας, μας εμποδίζουν να προσευχηθούμε και να ιδούμε με τα μάτια του σώματος και της ψυχής μας τον άνθρωπο και τον Θεάνθρωπο.
Μας συνιστά, στη συνεχεία, αδιάλειπτη προσευχή που μας ανακουφίζει και μας επιτρέπει να μιλάμε με τον ίδιο το Θεό και να φθάνουμε μέχρι το θρόνο του, από όπου θα παίρνουμε την χάρη και το έλεος του.
Μας παρακινεί για νηστεία «Ητις εκτέμνει πάσαν κακίαν» και συντελεί σε μια κάθαρση σωματική και ψυχική, που τη νιώθουν μόνο όσοι την έχουν δοκιμάσει.
Μας προτρέπει σε μετάνοια, που κρατάει στα χέρια της το κλειδί του Παραδείσου και που μας ξαναδίδει την ομορφιά, που μας έκλεψε και κατέστρεψε η αμαρτία.
Μας συνιστά την ταπείνωση, που οι Πατέρες την ονομάζουν υψοποιόν και μας συμβουλεύει να μισήσουμε τον εγωισμό, γιατί τον μισεί και ο Θεός και μάλιστα Εκείνος «υπερήφανοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».
Τέλος μας προσκαλεί στη Θεία Κοινωνία, λέγοντας συχνά – πυκνά «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», που είναι και το κορύφωμα της προσφοράς της Εκκλησίας μας, το τέρμα των αγώνων μας, η αμοιβή και το στεφάνωμα της ψυχής μας.
http://www.immspartis.gr/?page_id=470
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου