ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΠΑΙΔΙ

     Προχωροῦν στὸ γάμο τους οἱ νέοι ἄνθρωποι μὲ συγκίνηση καὶ χαρά, μὲ ὄνειρα καὶ προσδοκίες. Μιὰ νέα ζωὴ ἀρχίζει γιὰ τοὺς νεόνυμφους, ποὺ τὴν ἐνισχύει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὶς εὐχὲς καὶ τὴ χάρη τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. 

    Ἦταν ὁ καθένας τους μόνος μέχρι λίγο πρίν, καὶ τώρα ζοῦν μαζί. Συνδέονται μὲ δεσμὰ ἀγάπης τόσο βαθιᾶς καὶ ξεχωριστῆς, ποὺ μπροστὰ σ’ αὐτὴ τὴ νέα κατάσταση ἐξασθενοῦν ὅλες οἱ παλαιότερες διαπροσωπικὲς σχέσεις, ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ δεσμοὶ ποὺ τοὺς συνέδεαν μὲ τὴν 

πατρική τους οἰκογένεια. Τώρα ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον εἶναι κάτι μοναδικό. Καὶ οἱ δυὸ μαζὶ αἰσθάνονται πὼς εἶναι ἕνα, ποὺ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς χωρίσει. Ἀπολαμβάνουν μὲ μιὰ χαρὰ τελείως ἰδιαίτερη αὐτὴ τὴ νέα πραγματικότητα ποὺ δημιουργήθηκε καὶ μὲ πρωτόγνωρα αἰσθήματα τὴ ζοῦν: Ἀποτελοῦν οἱ δυό τους μιὰ νέα οἰκογένεια! Καὶ σὲ λίγο, ὅπως συνήθως συμβαίνει, οἱ δύο γίνονται τρεῖς. Μιὰ νέα μικροκαμωμένη, χαριτωμένη ὕπαρξη ἀρχίζει τὴ ζωή της ἀνάμεσά τους. Τοὺς κοιτᾶ ἔκπληκτη μὲ τὰ μικρά της ἀθῶα μάτια, ἁπλώνει τὰ ἀδύναμα χεράκια της νὰ στηριχθεῖ ἐπάνω τους, ἀρχίζει ἀπὸ τὶς πρῶτες κιόλας ἑβδομάδες νὰ τοὺς χαμογελᾶ. Καὶ αὐτοὶ δὲν πιστεύουν στὰ μάτια τους, δὲν τὸ χωρᾶ ὁ νοῦς τους. Μέχρι χθὲς ἦταν σύζυγοι. Καὶ τώρα ἔγιναν γονεῖς! Πῶς ἔγινε αὐτό; Πῶς ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος παρουσιάσθηκε ἀνάμεσά τους καὶ προῆλθε ἀπὸ αὐτούς; Πῶς μέρα μὲ τὴ μέρα μεγαλώνει, γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ τὸ μικρὸ καὶ ἀδύναμο βρέφος ἕνα νήπιο αὔριο, ἕνα χαριτωμένο παιδὶ στὴ συνέχεια, ἕνας ἀνήσυχος ἔφηβος μετά, καὶ τελικὰ ἕνας ὥριμος ἄνδρας, μιὰ ὥριμη γυναίκα, ποὺ θὰ προσφέρουν τὰ δικά τους χαρίσματα στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων καὶ θὰ ἔχουν ἀποφασιστικὴ συμμετοχὴ στὴ ζωὴ τοῦ κόσμου γενικότερα; Ἕνα θαῦμα εἶναι ἡ ζωή, ἕνα μυστήριο, ποὺ καὶ ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ ἐξιχνιάσει. Πῶς συλλαμβάνεται ὁ ἄνθρωπος στὰ μητρικὰ σπλάχνα, πῶς ζεῖ καὶ αὐξάνεται ἐκεῖ, πῶς κατόπιν γεννιέται καὶ μεγαλώνει, πῶς ὑποκύπτει στὴ συνέχεια στὴ διαδικασία τῆς φθορᾶς καὶ φθάνει στὸ τέλος; Καὶ ἀκόμη περισσότερο· πῶς μαζὶ μὲ τὴ ζωὴ τοῦ χαρίζεται καὶ ἡ ἀθάνατη ψυχή; Πῶς ἐπηρεάζεται ὁ ψυχικός του κόσμος ἀπὸ τὸν καιρὸ ἀκόμη τῆς κυοφορίας, πῶς κληρονομοῦνται τὰ ψυχικὰ ἰδιώματα τῶν γονέων, πῶς ἀναπτύσσεται σιγὰ σιγὰ καὶ ὁλοκληρώνεται ἡ προσωπικότητά του; Μυστήριο ὁ ἄνθρωπος! Μυστήριο ἡ ζωή! Καὶ οἱ γονεῖς διακονοῦν ταπεινὰ αὐτὸ τὸ μυστήριο, ὑπηρετοῦν τὸ θαῦμα, συμμετέχουν στὴ γέννηση μιᾶς ἀθάνατης ὑπάρξεως, ἑνὸς νέου ἄνθρωπου, ποὺ φέρει τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα του καὶ εἶναι προορισμένος νὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα. Ἡ ἀποστολή τους μεγάλη καὶ ὑψηλή, ζηλευτὴ καὶ ἁγία. Γι’ αὐτὸ καὶ προκαλεῖ τὴν ἀπορία ἡ ἄρνηση κάποιων νέων συζύγων νὰ προχωρήσουν σ’ αὐτὴ τὴν ἀποστολή. 

     Ὁ κύριος δισταγμός τους εἶναι μήπως μπροστὰ στὸ μέγεθος τῆς εὐθύνης; Τότε θὰ ἦταν κατανοητός. Ποιὸς εἶναι ἄξιος καὶ ἱκανός, ποιὸς εἶναι τόσο δυνατός, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ σηκώσει ἕναν ἄνθρωπο στὰ χέρια του; Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰ παντοδύναμα χέρια ποὺ κρατοῦν μέσα τους ὅλο τὸν κόσμο, αὐτὰ τὰ χέρια εἶναι ποὺ σηκώνουν τελικὰ τὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὴ δική Του δύναμη οἱ σύζυγοι γίνονται γονεῖς, μὲ τὴ δική Του βοήθεια θὰ μεγαλώσουν καὶ τὰ παιδιά τους. Ὅμως ἄλλο εἶναι ὁ δισταγμὸς ποὺ γεννᾶ ἡ αἴσθηση τῆς εὐθύνης, καὶ ἄλλο ἡ ἄρνηση ποὺ γίνεται γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἐπικαλοῦνται οἱ νέοι σήμερα. Τώρα πρέπει νὰ γνωρισθοῦμε καλύτερα οἱ δυό μας, λένε. Τώρα ἔχουμε νὰ τελειώσουμε τὸ σπίτι μας. Θέλουμε νὰ ζήσουμε καὶ λίγο ἀνέμελα, νὰ χαροῦμε τὴ ζωή μας, νὰ μὴν μποῦμε ἀμέσως σὲ φροντίδες. Ἔχει ἐξάλλου καὶ ἔξοδα ἕνα παιδί, καὶ σήμερα δὲν ὑπάρχει ἡ ἀπαιτούμενη οἰκονομικὴ ἄνεση. Δὲν ἀντέχουμε τέτοια βάρη ἀπὸ τώρα. Βέβαια, δὲν λέμε ὄχι· θέλουμε ἕνα παιδί. Ἀλλὰ ἀργότερα. Θὰ τὸ σκεφθοῦμε καὶ θὰ τὸ προγραμματίσουμε ἀργότερα, μὲ τὴν ἄνεσή μας.

     Τί θὰ ἀπαντήσουμε σ’ ὅλα αὐτά; Λένε ὅτι θὰ τὸ σκεφθοῦν ἀργότερα καὶ θὰ τὸ πραγματοποιήσουν τότε ποὺ ἐκεῖνοι θέλουν. Καὶ πῶς εἶναι βέβαιοι γι’ αὐτό; Ὅλοι ὅσοι τὸ ἀποφασίζουν, τὸ κατορθώνουν; Μόνο ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸ θέλουν ἐξαρτᾶται; Δὲν ὑπάρχει καὶ κάποιος Ἄλλος ποὺ ρυθμίζει αὐτὰ τὰ πράγματα; Ἀλλὰ καὶ μόνο ἀνθρώπινα νὰ τὸ δεῖ κανείς, δὲν εἶναι γνωστὸ ὅτι ὅσο περνάει ὁ καιρός, τόσο περιορίζονται οἱ πιθανότητες, ὅσο προχωροῦν τὰ χρόνια, τόσο λιγοστεύουν οἱ ἀντοχὲς ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ νὰ μεγαλώσει ἕνα παιδί; Ἔχει ἔξοδα ἕνα παιδί. Ναί, ἔχει. Ἀλλὰ εἶναι προτιμότερο νὰ ζοῦν ἄνετα οἱ δυὸ καὶ νὰ εἶναι μόνοι, ἀπὸ τὸ νὰ περιορίσουν λίγο τὶς ἀνέσεις τους καὶ νὰ ἔχουν καὶ παιδιὰ ἀνάμεσά τους, νὰ ζεσταίνουν τὴν καρδιά τους καὶ νὰ δίνουν χαρὰ στὴ ζωή τους; Ὑποστηρίζουν ἀκόμη πὼς τὸ παιδί, καθὼς θὰ ἔλθει ἀνάμεσά τους, θὰ 

ἐξασθενήσει τὸν μεταξύ τους σύνδεσμο. Βέβαια θὰ τοὺς ἀπασχολεῖ, ἀλλὰ στὸ πρόσωπό του θὰ συναντῶνται πιὸ οὐσιαστικά, στὴν παρουσία του θὰ χαίρονται βαθύτερα τὸν σύνδεσμό τους. Ἑνώνουν τὰ παιδιά, δὲν χωρίζουν τοὺς γονεῖς, ὅταν ὑπάρχει βαθιά, ἀληθινὴ ἀγάπη. Ὅσο γιὰ τὸ σπίτι ποὺ πρέπει νὰ ἑτοιμαστεῖ καλύτερα, ἀσφαλῶς καταλαβαίνουμε πὼς τὰ ἄψυχα δὲν συγκρίνονται μὲ τὸν ἄνθρωπο· ἡ ἀξία τους εἶναι μηδαμινὴ μπροστὰ στὴν ἀξία τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθάνατης ψυχῆς ἑνὸς ἀνθρώπου. Πόσα 

παλάτια παραμένουν ψυχρά, παγωμένα, νὰ φιλοξενοῦν ἀνθρώπους μοναχικούς, 

βυθισμένους στὴ θλίψη καὶ στὴ μελαγχολία! Καὶ πόσα φτωχὰ σπίτια εἶναι ὄμορφες γωνιὲς τοῦ παραδείσου, γιατὶ μέσα τους φιλοξενοῦν ἀθῶες παιδικὲς ὑπάρξεις καὶ ἀντιλαλοῦν ἀπὸ τὶς χαρούμενες φωνές τους! Ἔχουν κόπο τὰ παιδιά, ζητοῦν φροντίδες καὶ ἐπιμέλεια. Ἀλλὰ ἔτσι ἀξίζει ἡ ζωή. Τί νὰ τὴν κάνεις μιὰ ζωὴ μὲ ἄνεση καὶ καλοπέραση, ὅμως χωρὶς συνέχεια καὶ προοπτική, χωρὶς δημιουργικότητα καὶ θυσία, δηλαδὴ χωρὶς ἀγάπη, χωρὶς χαρά; Ὅταν ὁ Θεὸς συνέστησε τὸ πρῶτο ζεῦγος, «εὐλόγησεν αὐτοὺς λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς» (Γεν. α΄ 28). Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὴ εἶναι ἡ δόξα του. Αὐτὸ εὐλόγησε ὁ Θεός. Ἂς προχωροῦν οἱ νέοι σύζυγοι μὲ 

πίστη καὶ ἀποφασιστικότητα. Γιὰ νὰ εἶναι χαρούμενη καὶ εὐλογημένη ἡ ζωή τους, μέσα στὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κάτω ἀπὸ τὸ στοργικό του βλέμμα.Ο ΣΩΤΗΡ2041