Νὰ ἐνισχύεται ἡ καλή μας διάθεση!

Οἱ θλίψεις εἶναι περαστικές. Μὲ τὴν ὑπομονὴ μποροῦμε νὰ τὶς ὑπερνικήσουμε.   
Η κα­λή μας διάθεση ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας νοσεῖ.

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν καλὴ διάθεση νὰ πράττουν τὸ ἀγαθό, νὰ βαδίζουν μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ εὐαρεστοῦν ἐν­ σύμφωνα ενώπιόν του. Ἀλλὰ ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας ἡ διάθεσή τους παρουσιάζει δείγματα διαστροφῆς. Τὸ ἀπο­ τέλεσμα αὐτῆς τῆς διαστροφῆς εἶναι ὅτι πολλὲς φορὲς ἀντὶ νὰ βαδίζουν στὸν ἴσιο δρόμο, σὰν τὰ ἀτίθασα γίδια στρίβουν δεξιὰ κι ἀριστερά. Δὲν ἤμασταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔτσι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ ἅγιος Θεὸς τὰ ἔκανε ὅλα καλὰ λίαν. «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λί­ αν» (Γέν. α΄ 31). Πολὺ περισσότερο τὸν ἄνθρω­ πο, τὴν κορωνίδα τῶν δημιουργημάτων του, «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν» (Γέν. α΄ 27)! Τὸν ἔκανε βασιλιὰ ὅλης της κτίσεως. Τοῦ χάρισε ὡς κατοικία τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, γιὰ νὰ ζήσει μὲ τὶς ἰδανικότερες συνθῆκες, νὰ τελειωθεῖ πνευματικὰ καὶ νὰ φθάσει ἀπὸ τὸ «κατ’ εἰκόνα» στὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔμεινε σ’ αὐτὴ τὴ ζηλευτὴ κατάσταση. Ἔπεσε στὴν ἁμαρτία καὶ ἀμαύρωσε τὸ πρωτόκτιστο κάλλος του. Ἀπὸ τότε ἔχει ροπὴ καὶ κλίση πρὸς τὸ κακό. Κυριαρχεῖ στὸ ἐσωτερικό του «ἕτερος νόμος», ἄλλος νόμος, ἄλλη δύναμη, ὁ νόμος καὶ ἡ δύναμη τῆς ἁμαρτίας, ποὺ ἀντιστρατεύεται στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, σὲ ὅσα ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησή του ἀναγνωρίζουν ὡς ὀρθά. Αὐτὸς ὁ ἕτερος νόμος, ὅταν δὲν προσέχουμε, μᾶς παρασύρει στὸ κακό. Δὲν κάνουμε τὸ καλὸ ποὺ θέλουμε, ἀλλὰ τὸ κακὸ ποὺ δὲν θέλουμε, αὐτὸ πράττουμε. Ἡ διάθεσή μας ἔγινε εὐόλισθη καὶ εὐμετάβολη. «Εὐόλισθος ἡμῶν ἡ γνώμη, εὐπερίτρεπτος ἡ προαίρεσις. Διὰ τοῦτο ἑαυτοὺς πανταχόθεν ἀσφαλίζεσθαι καὶ τειχίζεσθαι χρή», συμβουλεύει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἐπιβάλλεται νὰ ἀσφαλίζουμε ἀπὸ παντοῦ τὸν ἑαυτό μας, νὰ τὸν περι­τειχίζουμε ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές. Εἶναι λοιπὸν ἀνάγκη νὰ ἐνισχύεται ἡ κα­λή μας διάθεση, διότι ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας νοσεῖ. Καὶ ὅπως οἱ σωματικὲς ἀσθένειες ἀνάλογα μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμε­τωπίζονται πηγαίνουν εἴτε πρὸς τὸ κα­λύτερο εἴτε πρὸς τὸ χειρότερο, ἔτσι καὶ ἡ ἀσθενὴς διάθεσή μας ἀνάλογα μὲ τὸν τρόπο ποὺ ζοῦμε πηγαίνει εἴτε πρὸς τὸ καλύτερο εἴτε πρὸς τὸ χειρότερο. Ὅσο πιὸ πολὺ ἁγιαζόμαστε, τόσο ὑγιέστερη γίνεται. Ὅσο πιὸ πολὺ ἁμαρτάνουμε, τόσο ἀσθενέστερη. Ἀλλά, ὅπως ὅταν εἴμαστε ἀσθενεῖς σωματικά, ἐπιμελούμεθα τὴν ὑγεία μας γιὰ νὰ πάρουμε τὸ κα­λύτερο, ἔτσι καὶ ὅταν εἴμαστε ἀσθενεῖς πνευματικά, νὰ ἐπιμελούμεθα τὸν ἁγια­σμό μας, γιὰ νὰ ὑγιαίνουμε πνευματικά, νὰ ἀναθάλλουμε, νὰ θέλουμε πάντοτε τὸ καλό, νὰ ἀγαποῦμε πάντοτε τὴν ἀλήθεια, νὰ βαδίζουμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, «τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον» (Ρωμ. ιβ΄ 2). Ἀκόμη εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνισχύεται ἡ καλή μας διάθεση, διότι ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας ἔχει καταπτοηθεῖ. Τὸ ἠθικό μας εἶναι πάρα πολὺ πεσμένο. Χάσαμε τὴ θερμότητα, τὸ ζῆλο, τὸν ἐνθουσιασμό μας. Κυ­ ριευθήκαμε ἀπὸ ραθυμία καὶ νυσταγμό. Γιὰ νὰ ὀρθοποδήσουμε, χρειάζεται νὰ καταβάλλουμε προσπάθεια ἀναπτερώσεως τοῦ ἠθικοῦ μας, νὰ νήφουμε καὶ νὰ γρηγοροῦμε, νὰ ὑποδαυλίζουμε τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν Θεό! Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, σχολιάζοντας τὸν ἀποστολικὸ λόγο «τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν» (Β΄ Κορ. δ΄ 17), γράφει ὅτι ὁ θεῖος Παῦλος ἀποκαλεῖ «τὴν θλῖψιν ἐλαφράν», γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴ διάθεση τῶν ἀγωνιζομένων πιστῶν. «Ἐλαφρὰν τὴν θλῖψιν ἐκάλεσε διὰ τὴν προαίρεσιν τῶν ἀγωνιζομένων». Θέλει νὰ ἀναπτερώσει τὸ ἠθικό μας, νὰ συσφί­ξει τὰ παραλυμένα γόνατά μας. Μᾶς βε­βαιώνει ὅτι οἱ θλίψεις εἶναι περαστικές. Μὲ τὴν ὑπομονὴ μποροῦμε νὰ τὶς ὑπερνικήσουμε. Ἐπίσης σχολιάζοντας ὁ χρυσορρήμων Πατὴρ τὸν ἀποστολικὸ λόγο «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα» (Ἐφ. ς΄ 12), σημειώνει ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ στίβου «οὐχ ἵνα καταβάλῃ, ἀλλ’ ἵνα διεγείρῃ τὰ φρονήματα τῶν στρατιωτῶν». Βοηθεῖ νὰ ἐνι­ σχυθοῦν οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ καλοῦ ἀγώνα, νὰ εἰσέλθουν στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, νὰ παλέψουν μὲ τὸν ἀντίδικο διάβολο καὶ νὰ τὸν νικήσουν. Νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸν λόγο τοῦ ὑψιπέτου Εὐαγγελιστοῦ: «Νεανίσκοι... ἰσχυροί ἐστε καί... νενικήκατε τὸν πονηρόν» (Α΄ Ἰω. β΄ 14). Τέλος, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνισχύεται ἡ καλή μας διάθεση, διότι τὰ περισσότερα ἐρεθίσματα τῆς ἀποστατημένης κοινωνί­ας μας εἶναι ἀρνητικά. Πιὸ πολὺ κινδυνεύουμε νὰ ζημιωθοῦμε ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, παρὰ νὰ ὠφεληθοῦμε πνευματικά. Μερικὲς φορές, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, μιμούμεθα πρότυπα κοσμικὰ καὶ ζοῦμε ἀντιπνευματικά. Ὅμως ὑπάρχουν καὶ καλὲς εὐκαιρίες ποὺ ἐνισχύουν τὴν καλή μας διάθεση. Ἐμεῖς σὰν τὶς μέλισσες νὰ πηγαίνουμε ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν εὐώδη ἄνθη, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει νέκταρ, ἐκεῖ ποὺ θὰ ὠφεληθοῦ­με πνευματικά. Ἔτσι θὰ βοηθούμεθα νὰ ποιοῦμε τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Κι ἂν βαδίζουμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ βροῦμε ἔλεος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρί­σεως.Ο ΣΩΤΗΡ2046