Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Εχουμε χρέος νὰ προσευχόμαστε θερμὰ γιὰ τὴν Πατρίδα μας 

Ἀνοίγει τὴν καρδιά του ὁ ἀπόστολος

Παῦλος κι ἀφήνει νὰ ξεχυθεῖ ὁ πλούσιος

σὲ αἰσθήματα στοργῆς ἐσωτερικός του κό-

σμος. Ἔκδηλη διακρίνουμε τὴ συγκίνησή

του καθὼς ἀναφέρεται στοὺς ὁμοεθνεῖς του

Ἰσραηλίτες ποὺ δὲν πίστεψαν στὸν Μεσσία

Χριστὸ κι ἔμειναν μακριὰ ἀπὸ τὸν δρόμο

τῆς σωτηρίας. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ πόνο ψυχῆς

γράφει: «Ἡ εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ

ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσρα-

ήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν», δηλαδή, ἡ σφοδρὴ

ἐπιθυμία καὶ εὐαρέσκεια τῆς καρδιᾶς μου

καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ ἀπευθύνω στὸν Θεὸ

γιὰ τοὺς Ἰσραηλίτες – παρὰ τὴν ἀπιστία ποὺ

δείχνουν – εἶναι νὰ σωθοῦν.

Ὁ ἀποκαλυπτικὸς αὐτὸς λόγος τοῦ ἁγί-

ου Ἀποστόλου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ

δοῦμε πῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος φανέρω-

νε τὴν ἀγάπη του πρὸς τοὺς συμπατριῶτες

του καὶ πῶς καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ ἐκδη-

λώνουμε τὴν ἀγάπη μας αὐτή.

1. Η ἀγάπη τοῦ ἀπ. Παύλου

γιὰ τοὺς συμπατριῶτες του

Μὲ ἔκπληξη καὶ θαυμασμὸ στέκεται κανεὶς

μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τοῦ ἀπο-

στόλου Παύλου. Ναί! Ὁ μέγας Παῦλος ποὺ

διέτρεξε ὅλη τὴν οἰκουμένη γιὰ νὰ διαδώσει

τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου‧ αὐτὸς ποὺ δι-

εκήρυξε ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὑπάρχουν

φυλετικὲς διακρίσεις‧ αὐτός, ὁ Ἀπόστολος

τῶν ἐθνῶν, ποτὲ δὲν ξεχνοῦσε τὴν πατρίδα

του. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι μὲ σεμνὴ καύ-

χηση ἀνέφερε συχνὰ τὴν καταγωγὴ καὶ τὴν

ἐθνικότητά του: «Ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι

Ἰουδαῖος Ταρσεύς, τῆς Κιλικίας οὐκ ἀσή-

μου πόλεως πολίτης» (Πράξ. κα΄ 39, κβ΄ 3).

Μάλιστα δὲν ἔπαυσε ν’ ἀγαπᾶ τοὺς συμπα-

τριῶτες του ἀκόμη καὶ τότε ποὺ αὐτοὶ τὸν

πλήγωναν μὲ τὴν ἀχάριστη συμπεριφορά

τους καὶ τοὺς σκληροὺς 

διωγμοὺς ἐναντίον του...

Τὸ πιὸ συγκλονιστικὸ ὅμως εἶναι ὅτι ἡ ἔν-

τονη ἀγάπη καὶ τὸ διαρκὲς ἐνδιαφέρον του

γιὰ τοὺς ὁμοεθνεῖς του τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ

γράψει τοὺς ἑξῆς συγκινητικοὺς λόγους:

«Ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι

ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου,

τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα» (Ρωμ. θ΄

3). Δηλαδή: Θὰ εὐχόμουν ἐγώ, ποὺ τίποτε

δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὲ χωρίσει ἀπὸ τὸν

Χριστό, νὰ χωρισθῶ ἀπὸ Αὐτὸν γιὰ πάντα,

ἐὰν ἦταν δυνατὸν νὰ γίνει αὐτό, γιὰ χάρη

τῶν ἀδελφῶν μου Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι εἶναι  φυσικοὶ συγγενεῖς μου.

Αὐτὸ τὸ ἐξαίρετο παράδειγμα φιλοπατρί-

ας τοῦ ἀποστόλου Παύλου μᾶς διδάσκει ὅτι

ἡ χριστιανικὴ πίστη δὲν καταργεῖ τὴν ἀγά-

πη στὴν πατρίδα, ἀλλὰ τῆς δίνει νόημα βα-

θύτερο καὶ οὐσιαστικότερο. Πῶς μποροῦμε

λοιπὸν κι ἐμεῖς ὡς πιστοὶ χριστιανοὶ νὰ ἐκ-

δηλώνουμε τὴν ἀγάπη μας 

πρὸς τὴν πατρίδα;

2. Η δική μας ἀγάπη στὴν Πατρίδα

Μιὰ λέξη εἶναι αὐτὴ ποὺ φανερώνει τὴν

ἀγάπη στὴν ὕψιστη μορφή της: ἡ θυσία.

Μᾶς τὸ εἶπε ὁ Κύριος: «Μείζονα ταύτης ἀ-

γάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ

θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰω. ιε΄ 13). Με-

γαλύτερη ἀγάπη πρὸς τοὺς φίλους του

κανεὶς δὲν ἔχει ἀπ’ αὐτήν, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ

νὰ προσφέρει καὶ νὰ θυσιάσει τὴ ζωή του

γιὰ χάρη τῶν φίλων του. Ἐφόσον λοιπὸν

ἀγαποῦμε τὴν Πατρίδα μας, ὀφείλουμε νὰ

εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀναλάβουμε κόπους καὶ

δαπάνες γιὰ χάρη τοῦ κοινοῦ καλοῦ, ἀκόμη

καὶ νὰ θυσιάσουμε τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας,

ἂν χρειαστεῖ!

Ἐπιπλέον ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα ἐκ-

δηλώνεται καὶ μὲ τὴν προσευχή μας γι’ αὐ-

τήν. Ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπηύθυ-

νε δέηση πρὸς τὸν Θεὸν «ὑπὲρ τοῦ Ἰσρα-

ήλ», ἔτσι κι ἐμεῖς ἔχουμε χρέος νὰ προσευ-

χόμαστε θερμὰ γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ νὰ

παρακαλοῦμε τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ χαρίζει στὸ

Ἔθνος μας εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, καί – τὸ

κυριότερο – μετάνοια! Ἄλλωστε καὶ ἡ ἁγία

μας Ἐκκλησία εὔχεται στὴ θεία Λειτουργία

ὄχι μόνο «ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου»

ἀλλὰ καὶ εἰδικὰ «ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν

ἔθνους».

Τέλος, τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὴν Πατρίδα

τὴν φανερώνουμε καὶ μὲ τὴν ἐνάρετη καὶ

ἁγία ζωή μας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολό-

γος συμβουλεύει σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπιστολές

του: «Τὴν πατρίδα τίμησον, καὶ τῇ ἀρετῇ βο-

ήθησον» (ΕΠΕ 7, 52). Εἶναι τιμὴ καὶ ἐγγύ-

ηση γιὰ τὴν πατρίδα νὰ ἀνατρέφει ἀνθρώ-

πους μὲ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα. Ὅσο ἔχουμε

πιστοὺς χριστιανούς ποὺ προσεύχονται,

μετανοοῦν καὶ ἀγωνίζονται, τὸ Ἔθνος μας

δὲν κινδυνεύει. Θὰ ζεῖ καὶ θὰ μεγαλουργεῖ

μὲ τὴ βοήθεια καὶ τὴ δύναμη τοῦ παντοδύ-

ναμου Θεοῦ.

❁ ❁ ❁

Βεβαίως δὲν εἶναι ὁ ἀπόστολος Παῦλος

τὸ μοναδικὸ παράδειγμα φιλοπατρίας. Τὸ

ἀξεπέραστο πρότυπο καὶ στὸ θέμα τῆς ἀ-

γάπης πρὸς τὴν Πατρίδα εἶναι ὁ Κύριος Ἰη-

σοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος κατὰ τὴν ἐπίγεια

ζωὴ καὶ δράση του ἔδειξε ἰδιαίτερο ἐνδια-

φέρον γιὰ τὴ σωτηρία τῶν συμπατριωτῶν

του. Καὶ τὸ πιὸ συγκινητικό: ὅταν κάποτε

ἀντίκρισε τὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ, ἔκλα-

ψε μὲ λυγμοὺς γι’ αὐτήν, διότι γνώριζε τὸ

οἰκτρὸ τέλος ποὺ θὰ εἶχε 

ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας της...

Ἂς ἀναλογιστοῦμε κι ἐμεῖς τὴν εὐθύνη μας

κι ἂς ἀφήσουμε τὸ δάκρυ καὶ τὸ στεναγμό

μας νὰ γίνουν προσευχὴ θερμὴ πρὸς τὸν

παντοδύναμο καὶ πανάγαθο Θεό, γιὰ νὰ

κάνει καὶ πάλι τὸ θαῦμα του καὶ νὰ σώσει τὸ

Ἔθνος μας. Αὐτὸς εἶναι ἡ μόνη μας ἐλπίδα!

Ο ΣΩΤΗΡ2048