ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ...!

       H ἀλληλεγγύη ποὺ σώζει 

 «Ὅσο ὑπάρχουν Ἄνθρωποι, γίνονται τέτοια θαύματα. (...) Ἡ περίπτωση τοῦ 13χρονου Ἠλία Ντεμίρι, μαθητῆ σήμερα τοῦ 1ου Γυμνασίου Εὐκαρπίας Θεσσαλονίκης, ἀποτελεῖ βάλσαμο στὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ ζοῦμε, καὶ ἡ ἀλληλεγγύη εἶναι μέγα ζητούμενο. (...) Γιατὶ ὁ Ἠλίας κινδύνεψε καὶ σώθηκε ἀπὸ τοὺς συμμαθητές, τοὺς δασκάλους, τὴν ἐκπαιδευτικὴ καὶ μαθητικὴ κοινότητα τῆς Θεσσαλονίκης, τοὺς ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους ποὺ πρόσφεραν συνολικὰ 120.000 εὐρὼ γιὰ νὰ χειρουργηθεῖ σὲ εἰδικὸ κέντρο στὸ Παρίσι». Καθὼς διηγεῖται ὁ διευθυντὴς τοῦ σχολείου κ. Ἀλέξανδρος Φιλιππίδης, «‘‘ὁ Ἠλίας, Ε΄ τάξη, 11 χρονῶν, ἔπαιζε μπάλα κι ἔσπασε τὸ πόδι του. Τοῦ τό ’βαλαν στὸν γύψο, ἀλλὰ ὅταν τὸν ἔβγαλε κούτσαινε καὶ τίποτε δὲν πήγαινε καλά. Ξαναπῆγαν στὸ νοσοκομεῖο, ἀλλὰ ὅταν βγῆκαν ἀπὸ τὸ ‘‘Γ. Γεννηματᾶς’’, ἡ διάγνωση δὲν ἄφηνε περιθώρια. Ὀστεοσάρκωμα’’ (...) ‘‘Πήγαινε νὰ σώσεις τὸ παιδί σου καὶ ἐμεῖς θὰ βοηθήσουμε’’, εἶπε ὁ δάσκαλος (...). Οἱ γονεῖς καὶ ὁ Ἠλίας ἔφυγαν γιὰ τὴ Γαλλία καὶ πίσω οἱ συμμαθητὲς καὶ οἱ φίλοι του, ὁ διευθυντής, οἱ δάσκαλοι τοῦ 1ου Δημοτικοῦ, μιὰ διαχειριστικὴ ἐπιτροπὴ ποὺ συγκροτήθηκε, ὁ διευθυντὴς τῆς τράπεζας, ὁ παπὰς τῆς ἐνορίας, ἕνας τραπεζικὸς λογαριασμὸς ποὺ δεχόταν σπασμένους κουμπαράδες παιδιῶν, τὰ χαρτζιλίκια τους, χρήματα ἀπὸ τὸ δημοτικὸ συμβούλιο Εὐκαρπίας, τὰ ὅμορα σχολεῖα καὶ ὕστερα ἄλλα σχολεῖα τοῦ νομοῦ Θεσσαλονίκης. (...) Ὅσο ὁ Ἠλίας ἐπὶ 18 μῆνες ἔδινε τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς στὴ Γαλλία, ὁ κύκλος ἄνοιγε, ἡ ἀγκαλιά, οἱ προσφορὲς μεγάλωναν. Κυρίως ἀνώνυμοι. (...) ‘‘Ἔζησα συγκλονιστικὲς στιγμές’’, λέει ὁ δάσκαλος, ‘‘καὶ σ’ ὅλους αὐτοὺς ἀνήκει ἡ διάκριση καὶ ἡ τιμὴ ποὺ μοῦ ἀπευθύνουν’’». Βέβαια τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἐπαίνεσε ἐγγράφως «τὸν διευθυντή, τοὺς δασκάλους καὶ τὸ 1ο Δημοτικὸ Εὐκαρπίας». Ἐπιπλέον ὅμως ὁ Ἀλβανὸς Ὑπουργὸς Παιδείας σὲ εἰδικὴ τελετὴ ἀπένειμε στὸν κ. Φιλιππίδη «τιμητικὴ διάκριση. Διότι συνέλεξε, ‘‘παρὰ τὴν οἰκονομικὴ δυσπραγία στὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὰ ἀποθέματα τῶν ἁπλῶν Ἑλλήνων σεβαστὸ χρηματικὸ ποσὸ γιὰ νὰ σώσει τὴ ζωὴ ἑνὸς Ἀλβανοῦ μαθητῆ του, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἀνίατη ἀσθένεια’’» («Ἡ Καθημερινὴ» 7-6-2012). Τὸ ἀξιοθαύμαστο καὶ συγκινητικὸ αὐτὸ περιστατικὸ ἔρχεται στοὺς δύσκολους καιρούς μας νὰ μᾶς παρηγορήσει καὶ νὰ τονώσει τὶς ἐλπίδες μας γιὰ τὸ μέλλον τῆς χειμαζόμενης Ἑλλάδος. Διότι μᾶς δείχνει γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸν ἀπαράμιλλο ψυχικὸ πλοῦτο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ πιστεύει καὶ νὰ στηρίζεται στὶς αἰώνιες ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο μᾶς διδάσκει τὴ γνήσια ἀγάπη γιὰ τὸν συνάνθρωπο, ἄσχετα ἀπὸ σύνορα ἢ ἄλλους διαχωρισμοὺς τοῦ παρόντος κόσμου.Ο ΣΩΤΗΡ2049