Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ!!

Πολλὰ τὰ προβλήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν, οἱ δυσκολίες καὶ οἱ ἀσθένειες ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν, τὰ βάσανα τῆς ζωῆς μας. 

Καὶ καταφεύγουμε οἱ πιστοὶ στὸν πανάγαθο πατέρα Θεὸ καὶ Τὸν παρακαλοῦμε γιὰ ὅλα αὐτά. Ἐκεῖνος νὰ βοηθήσει, Ἐκεῖνος νὰ συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ δώσει λύση στὰ προβλήματά μας, Ἐκεῖνος νὰ ἀνακουφίσει καὶ να ὁδηγήσει σὲ ἀναψυχὴ τὴν ταλαιπωρημένη ἀπὸ τὶς θλίψεις ψυχή μας. 

 Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει πῶς πρέπει νὰ καταφεύγουμε στὸν Θεό, πῶς νὰ διατυπώνουμε τὰ σχετικὰ αἰτήματά μας. «Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεὸν» (Φιλιπ. δ΄ 6). Μὴ σᾶς καταλαμβάνει, λέγει, ἀγωνιώδης μέριμνα γιὰ τίποτε, ἀλλὰ νὰ παρακαλεῖτε μὲ προσευχὲς καὶ δεήσεις γιὰ καθετὶ ποὺ χρειάζεσθε, καὶ τὰ αἰτήματά σας νὰ τὰ γνωστοποιεῖτε στὸν Θεὸ συνοδεύοντάς τα καὶ μὲ εὐγνώμονα εὐχαριστία. Μᾶς ἀφαιρεῖ πρῶτα τὴν ἀγωνία. Καμιὰ ταραχὴ καὶ μέριμνα βασανιστική. 

Μιλῆστε στὸν Θεό, μᾶς προτρέπει. 

Μὲ προσευχὲς καὶ ἱκεσίες θερμὲς πέστε τὰ βάσανά σας στὸν Θεό. 

 Στὸν τρόπο τῆς προσευχῆς ὅμως μᾶς ὑποδεικνύει κάτι ἀξιοπρόσεκτο. 

 Ὅταν ἀπευθύνεσθε στὸν Θεό, μὴ διατυπώνετε μόνο αἰτήματα. Συγχρόνως ἐκφράστε καὶ εὐχαριστίες. Μὴν ἀναφέρετε μόνο τὰ προβλήματά σας. Φανερῶστε καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη σας. 

 Προσευχηθεῖτε στὸν Θεὸ καὶ παρακαλέστε Τον. Ἀλλὰ «μετὰ εὐχαριστίας». Πόσα ἀγαθά, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, μᾶς χάρισε ὁ Θεὸς στὸ παρελθόν μας! 

Πόσες οἱ φανερὲς εὐεργεσίες του κατὰ τὸ παρελθὸν διάστημα τῆς ζωῆς μας, καὶ πόσες οἱ ἀφανεῖς, αὐτὲς ποὺ πέρασαν ἀπαρατήρητες, ποὺ δὲν τὶς καταλάβαμε! \

Καὶ τώρα ποὺ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀνάγκες τοῦ παρόντος στὴν προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακὴ καὶ ἐθνική μας ζωή, ἂς Τὸν εὐχαριστήσουμε γιὰ ὅσα μᾶς ἔδωσε γενναιόδωρα στὸ παρελθόν. 

 Ἔχουμε κάποια ἀσθένεια καὶ ζητοῦμε νὰ μᾶς χαρίσει τὴν ὑγεία; Συγχρόνως ἂς Τὸν εὐχαριστήσουμε ποὺ τόσα χρόνια μᾶς χάριζε τὸ μεγάλο δῶρο τῆς ὑγείας, ποὺ πολὺ περισσότερο τὸ ἐκτιμοῦμε τώρα ποὺ τὸ χάσαμε. 

 Περνοῦμε κάποιο δύσκολο πειρασμό, ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν ψυχή μας καὶ ἀπειλεῖ νὰ τὴν ρίξει στὴ θανατηφόρα ἁμαρτία; 

Καθὼς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν προαιώνιων ἐχθρῶν καὶ ἐπίβουλων τῆς σωτηρίας μας, ἂς Τὸν εὐχαριστοῦμε ποὺ τόσες φορὲς στὸ παρελθὸν μᾶς ἔσωσε ἀπὸ παρόμοιους πειρασμοὺς καὶ δὲν ἐπέτρεψε νὰ πέσουμε στὶς παγίδες τῶν παγκάκων δαιμόνων. 

 Νὰ συνδυάζουμε τὰ αἰτήματά μας μὲ εὐχαριστία, μᾶς καλεῖ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. 

 Ἀλλὰ γιατί τὸ κάνει αὐτό; 

Γιατί μᾶς προτρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό, ὅταν Τοῦ ζητοῦμε; 

 Τὸ κάνει διότι ἡ ἀνάμνηση τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ στὸ παρελθὸν τονώνει τὴν πίστη μας στὸ ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς φροντίζει μὲ τὴν ἄπειρη ἀγάπη του, γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς τὶς ἀνάγκες μας καὶ τὰ συμφέροντά μας, καὶ μὲ τὴν ἀνεξιχνίαστη σοφία του καὶ τὴν παντοδυναμία του ὅλα τὰ μπορεῖ καὶ πολὺ εὔκολα τὰ κατορθώνει. 

Ὅσο τὰ σκεπτόμαστε αὐτὰ καὶ βαθύτερα τὰ συνειδητοποιοῦμε, αὐξάνουν οἱ ἐλπίδες μας ὅτι καὶ τώρα ὁ πανάγαθος Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει, καὶ πάλι μὲ πολλὴ στοργὴ θὰ μᾶς φροντίσει, καὶ ἂν χρειασθεῖ καὶ θαῦμα θὰ κάνει γιὰ τὴ σωτηρία μας. 

 Νά λοιπὸν ὅτι ἡ εὐχαριστία στὴν προσευχή μας γιὰ τὶς μέχρι τώρα δωρεὲς τοῦ Θεοῦ αὐξάνει τὶς ἐλπίδες μας γιὰ τὸ παρὸν καὶ γιὰ τὸ μέλλον καὶ στερεώνει τὴν πίστη μας. 

Καὶ μιὰ προσευχὴ ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν βεβαία ἐλπίδα στὸν Θεὸ καὶ ἀπευθύνεται σ’ Αὐτὸν μὲ ἀκράδαντη πίστη, εἶναι πολὺ δυνατὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ προσευχή. 

Σείει τὸν οὐρανὸ καὶ κάνει θαύματα. 

 Ἐπιπλέον ἡ γεμάτη εὐγνωμοσύνη εὐχαριστία στὸν Θεὸ φανερώνει λεπτότητα καὶ εὐγένεια ψυχῆς, ποὺ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς καταστάσεώς της καθίσταται περισσότερο δεκτικὴ τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ. 

 Ἔτσι δὲν ἔγινε μὲ τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς δέκα λεπροὺς ποὺ θεράπευσε ὁ Κύριος; (βλ. Λουκ. ιζ΄ 11-19) Ὁ ἕνας αὐτὸς γύρισε νὰ εὐχαριστήσει γιὰ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία τοῦ σώματός του. Δέχτηκε τότε καὶ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς. «Ἀναστὰς πορεύου», τοῦ εἶπε ὁ Χριστός, «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». 

Ἡ πίστη σου ἦταν ἡ αἰτία τῆς θεραπείας ὄχι μόνο τοῦ σώματός σου, ἀλλὰ ἔγινε καὶ ἡ καλὴ ἀρχή, ποὺ θὰ σὲ ὁδηγήσει καὶ στὴν πνευματικὴ λύτρωση καὶ σωτηρία. 

Οἱ ὑπόλοιποι ἐννέα ἀπόλαυσαν τὴ θεραπεία τοῦ σώματος. 

Ὁ ἕνας ποὺ ἦλθε νὰ εὐχαριστήσει τὸν Εὐεργέτη του, πῆρε μιὰ ἐπιπλέον ἀσύγκριτη εὐεργεσία, τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του. 

 Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς καλεῖ νὰ διατυπώνουμε τὰ αἰτήματά μας «μετὰ εὐχαριστίας». 

 Ὁ Μέγας Βασίλειος συμβουλεύει σχετικά: «Προσευχόμενος, μὴ εὐθέως ἐπὶ αἴτησιν ἔρχου». Ὅταν προσεύχεσαι, μὴν ἀρχίζεις ἀμέσως μὲ αἰτήματα. Διότι ἔτσι θὰ παρεξηγηθεῖ εὔκολα ἡ διάθεσή σου. Θὰ φαίνεται δηλαδὴ ὅτι προσεύχε- σαι μόνο ἐπειδὴ ἔχεις κάποια ἀνάγκη. 

 Ἡ προσευχή, λέγει ὁ ἱερὸς πατήρ, πρέπει νὰ ἀρχίζει μὲ δοξολογία τοῦ Θεοῦ, νὰ συνεχίζεται μὲ λόγους ταπεινοφροσύνης καὶ νὰ συμπληρώνεται μὲ εὐχαριστία. 

Ἀφοῦ κάμεις ἔτσι, καταλήγει ὁ Μ. Βασίλειος, «τότε λοιπὸν αἴτησον ὃ ὀφείλεις αἰτῆσαι», τότε νὰ ζητήσεις αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ ζητήσεις. 

 Ὁ Θεὸς θέλει νὰ Τὸν δοξάζουμε καὶ νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε. Ὄχι γιατὶ κερδίζει κάτι ὁ Ἴδιος ἀπὸ αὐτά. Ἀλλὰ διότι αὐτὴ ἡ στάση τῆς ψυχῆς μας Τοῦ δίνει τὴ δυνατότητα νὰ συνεχίζει νὰ μᾶς πλουτίζει μὲ περισσότερα καὶ μεγαλύτερα δῶρα. Νὰ διατυπώνουμε λοιπὸν «μετὰ εὐχαριστίας» τὰ αἰτήματα τῶν προσευχῶν μας. 

Καὶ ὁ Θεός, ὁ μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος, θὰ δέχεται τὶς προσευχές μας καὶ θὰ ἐκπληρώνει τὰ αἰτήματά μας, ἐφόσον αὐτὸ μᾶς ὠφελεῖ καὶ συντελεῖ στὴ σωτηρία μας.ΟΣΩΤΗΡ2054