Προσέχουμε τί τρῶμε;

Κάθε λογικὸς καὶ φρόνιμος ἄνθρωπος προσέχει τὴ διατροφή του. Προσέχει ὥστε αὐτὰ ποὺ τρώει νὰ εἶναι καθαρὰ καὶ ὑγιεινά, νὰ μὴν ἔχει  λήξει ἡ ἡμερομηνία τῆς καταναλώσεώς  τους, γιὰ νὰ μὴν πάθει τροφικὴ δηλητηρίαση.

Ἡ μαγειρικὴ ἔχει ἀναχθεῖ σὲ ἐπιστή-

μη. Ἀρκετὰ τηλεοπτικὰ κανάλια καὶ ρα-

διοφωνικοὶ σταθμοὶ ἀφιερώνουν καθη-

μερινὰ ἐκπομπὲς γιὰ τὴν καλὴ διατρο-

φή.

Εἰδικοὶ ἐπιστήμονες Διατροφολόγοι

καὶ Διαιτολόγοι ζοῦν καὶ πλουτίζουν ἀ-

πὸ τὶς ἐπισκέψεις στὰ ἰατρεῖα τους πολ-

λῶν πελατῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται

γιὰ τὴν καλὴ διατροφή τους. Καὶ σ’ ὅλα

τὰ βιβλιοπωλεῖα βρίσκει κανεὶς ράφια

γεμάτα μὲ βιβλία εἰδικὰ γιὰ τὴ διατρο-

φή, ἑλληνικὰ ἀλλὰ καὶ ξενόγλωσσα.

Τί φανερώνουν ὅλα αὐτά; Τί ἄλλο

παρὰ τὴ φροντίδα γιὰ τὴ διατροφὴ τοῦ

σώματος. Καὶ εἶναι τοῦτο λογικὸ καὶ

συνετὸ καὶ δικαιολογημένο, ἀλλὰ καὶ

ἐπιβεβλημένο. Διότι οὐαὶ καὶ ἀλίμονο

στὸν ἄνθρωπο ποὺ δὲν προσέχει τί

τρώει. Ἀποδεικνύεται ὁ ἴδιος ἐχθρὸς

τοῦ ἑαυτοῦ του. Καταστρέφει τὴν ὑγεία

του. Δηλητηριάζει τὸν σωματικό του

ὀργανισμό.

Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δὲν ἔχουμε μόνο

σῶμα. Ἔχουμε καὶ ψυχή. Καὶ ὅπως

ἔχει ἀνάγκη τὸ σῶμα ἀπὸ καλή, ὑγιεινὴ

τροφὴ γιὰ νὰ ἔχει ὑγεία καὶ δύναμη,

ἔτσι χρειάζεται καλή, ὑγιεινὴ τροφὴ καὶ

ἡ ψυχή μας.

Καὶ πῶς τρέφεται ἡ ψυχή μας; Κυρίως καὶ πρωτίστως τρέφεται μὲ τὴν ἐπικοινωνία της μὲ τὸν Πλάστη καὶ Δη-

μιουργό της. Ὅταν προσευχόμαστε μὲ

συναίσθηση καὶ ὁλόψυχα στὸν Θεό,

ὀξυγονώνεται ἡ ψυχή μας, παίρνει

πνευματικὸ ὀξυγόνο ἀπὸ Ἐκεῖνον ποὺ

εἶναι ἡ Πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ νιώθει ἀνανε-

ωμένη. Ὅ,τι εἶναι ὁ ἥλιος γιὰ τὸ σῶμα,

αὐτὸ εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ ἡ προσευχή,

ἔλεγε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Τὴ ζωο-

γονεῖ (ΕΠΕ 31, 180). Τὴν τρέφει καὶ τὴν

ἐνδυναμώνει.

Τρέφεται ἐπίσης προπάντων ἡ ψυχὴ

μὲ τὸ Μέγα Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχα-

ριστίας. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος

Κύριος μιλώντας γιὰ τὴ θεία Κοινω-

νία. «Ἡ σάρξ μου», εἶπε, «ἀληθῶς ἐστι

βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι

πόσις» (Ἰω. ς΄ 55). Τὸ σῶμα μου καὶ τὸ

αἷμα μου δηλαδὴ εἶναι ἀληθινὴ πνευ-

ματικὴ τροφή, ποὺ χορταίνει τὴν ψυχὴ

καὶ ἱκανοποιεῖ τὴ δίψα της αἰωνίως.

Ὅσοι δὲν κοινωνοῦν ἢ κοινωνοῦν σὲ

πολὺ ἀραιὰ χρονικὰ διαστήματα, ἀφή-

νουν νηστικὴ τὴν ψυχή τους καὶ διψα-

σμένη.

Τρέφεται ἀκόμη ἡ ψυχὴ καὶ μὲ τὴ με-

λέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁγίας

Γραφῆς, καὶ τῶν Ὀρθοδόξων βιβλίων

καὶ περιοδικῶν, τὰ ὁποῖα τὴν ἑρμηνεύ-

ουν καὶ τὴν ἀναλύουν. Ὁρισμένοι χά-

νουν τὶς ὧρες τους μπροστὰ στὴν ὀθό-

νη τῆς τηλεοράσεως ἢ τοῦ ἠλεκτρονι-

κοῦ ὑπολογιστοῦ καὶ στὶς ἀτέλειωτες

συζητήσεις γύρω ἀπὸ τὶς εἰδήσεις γιὰ

τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ἐπαναλαμ-

βάνουν τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, καὶ κατόπιν

δὲν τοὺς μένει χρόνος ἀλλὰ καὶ διάθε-

ση γιὰ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ

ἄλλων Ὀρθόδοξων περιοδικῶν καὶ βι-

βλίων. Τὰ ἀπορρίπτουν αὐτά, τὰ τόσο

ὠφέλιμα γιὰ τὴν ψυχή τους, λέγοντας

«τὰ ξέρουμε ἐμεῖς αὐτὰ ἀπὸ τὸ σχο-

λεῖο». Καὶ στεροῦν ἔτσι τὴν ψυχή τους

ἀπὸ τὴ χάρη τῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ

Θεοῦ καὶ τῶν Ὀρθόδοξων βιβλίων καὶ

περιοδικῶν.

Τὸ δὲ χειρότερο ποὺ συμβαίνει στὶς

μέρες μας εἶναι ὅτι ἀρκετοί, ποὺ δὲν

τρέφονται ψυχικὰ μὲ τὸν καθαρὸ λόγο

τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὰ Ὀρθόδοξα ἔντυπα,

ρίχνουν μέσα στὴν ψυχή τους ὡς ἄλλη

τροφὴ βρώμικα σκουπίδια ἀπὸ αὐτὰ

ποὺ προβάλλουν καθημερινὰ οἱ τηλεο-

ράσεις. Τέτοια εἶναι καὶ ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ

βιβλία ποὺ ἀραδιάζονται στοὺς πάγ-

κους τῶν περιπτέρων στὶς διάφορες

ἐκθέσεις βιβλίων, ποὺ ὀργανώνονται

κάθε τόσο. Βιβλία γιὰ τὴν ἀνηθικότητα,

βιβλία γιὰ τοὺς γκουρού, βιβλία γιὰ τὴ

μαγεία κλπ. Τέτοια ἐπίσης εἶναι καὶ τὰ

περισσότερα πολύχρωμα περιοδικὰ

ποὺ πουλοῦν οἱ περιπτεράδες· μολυ-

σμένες τροφὲς ποὺ κυκλοφοροῦν ἐλεύ-

θερα καὶ τὶς ἀγοράζουν οἱ πελάτες γιὰ

νὰ δηλητηριάζουν τὶς ψυχές τους καὶ

νὰ μολύνουν καὶ τὰ σπίτια τους.

Δὲν εἶναι ἀλήθεια παραλογισμὸς νὰ

προσέχουμε – καὶ πολὺ μάλιστα – τὸ

τί θὰ μπεῖ κυρίως στὸ στομάχι μας, καὶ

νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὸ τί θὰ βλάψει ἢ

θὰ ὠφελήσει τὴν ψυχή μας; Τόσο πολὺ

χάσαμε τὴ δυνατότητα τοῦ ὀρθοῦ κρι-

τηρίου; Ὑποτιμοῦμε καὶ περιφρονοῦμε

τὰ πρωτεύοντα καὶ ὠφέλιμα γιὰ τὸν

ἴδιο τὸν ἑαυτό μας καὶ προκρίνουμε καὶ

ἐπιλέγουμε ὅσα μᾶς βλάπτουν;

Ἡ ἀλάθητη καὶ αἰώνια φωνὴ τοῦ Θε-

ανθρώπου ἀντηχεῖ διὰ μέσου τῶν αἰ-

ώνων καὶ φθάνει μέχρι τὶς μέρες μας:

«Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ

τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ-

χὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀν-

τάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μάρκ.

η΄ 36-37). Προσοχὴ λοιπὸν στὴν ψυχή

μας σὰν τὰ μάτια μας! Μὴν τὴν ἀφή-

νουμε νηστική, πεινασμένη καὶ διψα-

σμένη. Οὔτε νὰ τὴν τρέφουμε μὲ ἑλκυ-

στικὰ μὲν καὶ πολύχρωμα, μολυσμένα

ὅμως καὶ δηλητηριώδη ὑποπροϊόντα

τοῦ πνεύματος!ΟΣΩΤΗΡ2052