30 Οκτωβρίου, 2019

Ὅλη τὴ νύχτα ἔσκαβα...


Ολη τὴ νύχτα ἔσκαβα! Δὲν ἔσκαβαν τὰ χέρια μου... Ὁ νοῦς μου, ἡ ψυχή μου ἔσκαβε! 
Ἔσκαβε στὰ γεγονότα τὰ τωρινὰ καὶ τὰ ἀρχαῖα. Πῶς κατάντησε ἔτσι ἡ πατρίδα μου; 
Αὐτὴ ποὺ κάποτε ἦταν λαμπρὴ καὶ δοξασμένη μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, τώρα ἔχει γίνει κουρέλι ποὺ πάνω του πατοῦν καγχάζοντας οἱ ἄλλοι λαοί. 
Τὴν ἐμπαίζουν, τὴ χλευάζουν, τὴν περιφρονοῦν, τὴν διασύρουν ὑβριστικά. 
 Θυμᾶμαι τὶς παλιές της ἔνδοξες μεγάλες μέρες. Τί χρόνια ἐκπληκτικὰ ἦταν ἐκεῖνα! Αἰχμαλωτίστηκε ἡ σκέψη μου στὴ μελέτη τους. Οὔτε κατάλαβα πῶς πέρασε ἡ νύχτα... Τὸ ξημέρωμα μὲ βρῆκε ξάγρυπνο. 
Ἔφτασε τὸ πρωὶ κι ἐγὼ ἀκόμα ἔσκαβα... Ἔσκαβα στὶς σελίδες τῆς ἱστορίας, σκάλιζα τὰ μεγάλα γεγονότα... Τότε δόξες καὶ μεγαλεῖα... Τώρα ταπεινώσεις καὶ ἐξευτελισμοί. 
 Περασμένα μεγαλεῖα καὶ διηγώντας τα νά... νὰ μὴν ἔχεις πιὰ δάκρυ, νὰ μὴν κλαῖς πιά. 
Ναί, στέρεψαν πραγματικὰ τὰ δάκρυά μου. Ἀλήθεια, τί ἔγινε; Μᾶς ξέχασε τελείως ὁ Θεός; Μέχρι ἐδῶ ἦταν; Μᾶς ἐγκατέλειψε ὁριστικά, γιὰ πάντα; Δὲν θὰ δείξει ἔλεος; Ἐξαντλήθηκε λοιπὸν τὸ ἄπειρο ἔλεός του; 
Τόσο πολὺ ὀργίστηκε μαζί μας;... 
 Οἱ ἀναγνῶστες μας πιθανὸν θὰ νομίζουν ὅτι τὰ παραπάνω λόγια εἶναι δικά μας, λόγια ποὺ τὰ γράψαμε γιὰ τὴ σημερινὴ κατάσταση τῆς πατρίδας μας. 
 Ἀλλὰ δὲν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι ἐλεύθερη ἀπόδοση τῶν πρώτων δέκα στίχων τοῦ 76ου (ος΄) Ψαλμοῦ. 
 Ὁ ποιητὴς Ἀσάφ (ἀπόγονος τοῦ μεγάλου ποιητοῦ Ἀσάφ, ποὺ ἦταν σύγχρονος μὲ τὸν Δαβίδ) συνέγραψε τὸν Ψαλμὸ γύρω στὸ 700 π.Χ. 
Τὸν συνέγραψε δὲ μὲ ἀφορμὴ κάποια μεγάλη καταστροφὴ τῶν Ἑβραίων. 
Ἐνδεχομένως τότε ποὺ κατέρρευσε τὸ βόρειο βασίλειο τῶν δέκα φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπαρηγόρητος τελείως ἦταν ὁ Ἀσάφ: «ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου»! Ἔστρεφε τὴν προσοχή του στὸ Θεὸ καὶ γέμιζε χαρά: «ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφράνθην». 
Τὴν ἔστρεφε στὰ δεινὰ τῆς πατρίδας του καὶ τὰ ἔχανε, λιποψυχοῦσε: «ἠδολέσχησα, καὶ ὠλιγοψύχησε τὸ πνεῦμά μου». 
Ἄϋπνος, ἔβλεπε τοὺς στρατιῶτες νὰ ἐναλλάσσονται στὶς φρουρές: «προκατελάβοντο φυλακὰς οἱ ὀφθαλμοί μου». 
Κι ὅλη τὴ νύχτα μελετοῦσε, σκάλιζε τὰ περασμένα: «νυκτὸς μετὰ τῆς καρδίας μου ἠδολέσχουν, καὶ ἔσκαλλε τὸ πνεῦμά μου». Ἀγωνιοῦσε. Μήπως ἐξαντλήθηκε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ; «Μή... εἰς τέλος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἀποκόψει;». 
 Μὰ ποῦ ἐπιτέλους κατέληξε; 
 Ἡ συνέχεια εἶναι συναρπαστική. 
Βρέ, τί ἔπαθα, εἶναι σὰν νὰ λέει... Πῶς δὲν καταλάβαινα τίποτε μέχρι τώρα; 
Τώρα ἄνοιξε ὁ νοῦς μου: «Καὶ εἶπα· νῦν ἠρξάμην, αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου»· καὶ εἶπα· τώρα ἄρχισα νὰ καταλαβαίνω. Αὐτὴ ἡ ἀλλαγή, ἡ ἀλλοίωση, ἡ μεταβολὴ πρὸς τὸ χειρότερο τῶν πραγμάτων τῆς πατρίδας μου εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, τὸ χέρι τοῦ Κυρίου, ἡ δεξιά του κατευθύνει ἔτσι τὰ πράγματα καὶ τὰ κατευθύνει ἔτσι γιὰ τὸ καλό μας... Ναί, τώρα ἄρχισα νὰ καταλαβαίνω... Νὰ καταλαβαίνω τί; Νὰ καταλαβαίνω ὅτι ἡ φοβερή μας δοκιμασία, ἡ κατάπτωσή μας, ὁ ἔσχατος ἐξευτελισμός μας εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ. 
Μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸ δρόμο του, καὶ μέσα ἀπὸ τὴ δοκιμασία μᾶς συνεφέρει πνευματικῶς καὶ μᾶς φέρνει καὶ πάλι κοντά του. 
Ἔργο τῆς πανσοφίας καὶ τῆς ἀγάπης του εἶναι ἡ ταλαιπωρία μας. Δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιθετικότητας τῶν ἐχθρῶν μας. Ἡ ἐπιθετικότητα τῶν ἐχθρῶν εἶναι τὸ μέσον, αὐτὸ ποὺ φαίνεται. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ τῆς ἐπιτρέπει νὰ ἐκδηλωθεῖ. Καὶ τὸ ἐπιτρέπει πάντα καὶ μόνο γιὰ τὸ καλό μας. ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! Τὸ γράφουμε μὲ κεφαλαῖα γράμματα γιὰ νὰ τονίσουμε τὴν ἀλήθεια ποὺ ἐκφράζει.. Ἔτσι ἐνεργεῖ ὁ Θεός. Ἄλλοτε προκαλεῖ καὶ ἄλλοτε ἐπιτρέπει νὰ ἐκδηλωθοῦν δυσάρεστες σὲ μᾶς καταστάσεις. Αὐτὸν τὸν τρόπο τῶν ἀφανῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ ὀνομάζει ὁ Ψαλμωδὸς «ἀλλοίωσιν τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου». 
Ὁ Θεὸς εἶναι ποὺ ἐπιφέρει αὐτὴ τὴν ἀλλοίωση, τὴ μεταβολὴ τῶν καταστάσεων. 
Σὲ μᾶς συχνὰ αὐτό, ὅπως καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ψαλμωδοῦ, φαίνεται κακό, καταστροφή. 
Στὴν πραγματικότητα ὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ καταστροφὴ εἶναι εὐεργεσία, εἶναι «ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», εἶναι βαριὰ καὶ δύσκολη θεραπεία γιὰ κάποια πνευματικὴ ἀρρώστια ποὺ μᾶς ἔχει προσβάλει. 
 Τέτοια ἀλλοίωση ἐπιφέρει ὁ Θεὸς καὶ στὴν πατρίδα μας σήμερα. Μὴ μᾶς ξεγελοῦν τὰ ἐξωτερικὰ γεγονότα. Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ νὰ βλέπουμε. Δόξα τῷ Θεῷ, καλὰ θὰ πᾶμε. Ἐκεῖνος, ὁ Κύριος τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἱστορίας, εἶναι καὶ θὰ εἶναι μαζί μας. Εὐλογητὸς στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!ΟΣΩΤΗΡ2054

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου