Προσευχή-εκκλησιασμός Στήλη Αποριών Στο δρόμο για την αρετή
Ερώτηση που λάβαμε:
Όπως ξέρουμε το πιο σωστό και όμορφο στην σχέση μας με τον Θεό είναι η απάρνηση του θελήματος μας. Να προχωράμε στη ζωή κάνοντας την προσπάθειά μας, έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό και στο δικό Του θέλημα.
Σύμφωνα όμως με τα παραπάνω είναι σωστό να παρακαλάμε τον Θεό και μάλιστα με επιμονή(προσευχές, παρακλήσεις, τάματα) για πράγματα που θα θέλαμε στη ζωή μας ή για θέματα που μας δυσκολεύουν και μας στεναχωρούν, όπως θέματα υγείας, επιτυχία σε εξετάσεις, αποκατάσταση επαγγελματική – οικογενειακή κ.α
Δεν δείχνουν όλα αυτά ένα δικό μας ισχυρό θέλημα; Ποια πρέπει να είναι η στάση μας;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Μέσα στα ιερά Ευαγγέλια γίνεται επανειλημμένα λόγος για την επιμονή που πρέπει να έχουμε στην προσευχή. Όταν, δηλαδή, ένα αίτημα της προσευχής μας δεν εκπληρώνεται, εμείς να μην απογοητευόμαστε, αλλά να συνεχίζουμε να το ζητούμε από τον Θεό χωρίς να παραιτούμαστε, εφόσον βέβαια γνωρίζουμε πως αυτό που ζητούμε δεν είναι αντίθετο με το θέλημάTου. Μπορεί ο Θεός για χρόνια να μη δίνει απάντηση στις προσευχές μας. Αυτό δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι επιτρέπεται να σταματήσουμε. Διότι οι προσευχές που κρατάνε χρόνια κάνουν τελικά τα μεγαλύτερα θαύματα. Να επιμένουμε, να συνεχίζουμε, να ικετεύουμε με αμείωτη την πίστη μας και με αμετακίνητη την ελπίδα. Ο Θεός ακούει. Και γνωρίζει εκείνος γιατί καθυστερεί. Εμείς γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να υποχωρήσουμε και ότι όσο περισσότερο περιμένουμε, τόσο μεγαλύτερο δώρο μας ετοιμάζει η αγάπη του.
Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, αφού ο Κύριος διηγείται την παραβολή του αναιδούς φίλου, λέει τους χαρακτηριστικούς λόγους: «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.» (Λουκ. ια’ 9-10).
«Αἰτεῖτε», «ζητεῖτε», «κρούετε». Αυτές οι τρεις προστακτικές διαρκείας δείχνουν την επιμονή που πρέπει να διακρίνει τις προσευχές μας. Δεν λέει, “αιτήσατε”, “ζητήσατε”, “κρούσατε” μια φορά. Αλλά «Αἰτεῖτε… ζητεῖτε…. κρούετε».
Πολλές φορές, διαρκώς και χωρίς διακοπή, χωρίς να κουράζεστε, επιμένετε στην προσευχή σας, επανέρχεστε στα αιτήματα σας, χτυπάτε την πόρτα του Θεού.
Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει σχετικά τα εξής: «Δεν μας πρόσταξε απλώς να ζητούμε, αλλά με πολλή επιμονή και δύναμη. Αυτό σημαίνει το “ζητείτε”.Χρειάζεται λοιπόν μία τέτοια σταθερή απόφαση και επιμονή: αν δεν λάβω, δεν φεύγω· δεν σταματώ την προσευχή, αν δεν εκπληρωθεί το αίτημά μου.»
Αυτή βέβαια είναι η στάση που πρέπει να έχουμε στην προσευχή μας. Από την άλλη, όμως, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για απόλυτη ελεύθερη παράδοση στο θέλημα του Θεού, κατά το παράδειγμα του ίδιου του Κυρίου μας, ο Οποίος είπε στον Ουράνιο Πατέρα του στην προσευχή του στη Γεθσημανή, για το πικρό ποτήριο του φρικτού Πάθους που ήξερε ότι θα υποφέρει «Πατέρα μου, ἄς φύγει ἀπό μένα τό ποτήρι αὐτό τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου, ἐάν εἶναι δυνατόν νά συμβιβασθεῖ αὐτό μέ τό σχέδιό σου γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως νά γίνει ὄχι ὅπως θέλω ἐγώ, ἀλλά ὅπως ἐσύ θέλεις. (Ματθ. κστ΄ 39)
Αντίστοιχο παράδειγμα είναι εκείνο του Αποστόλου Παύλου, που υπέφερε από μια άσχημη ασθένεια για την οποία παρακάλεσε επίμονα τον Κύριο τρεις φορές να τον απαλλάξει αλλά παραδόθηκε απόλυτα στο θέλημά Του όταν Εκείνος του απάντησε «σοῦ εἶναι ἀρκετή ἡ χάρις πού σοῦ δίνω. Διότι ἡ δύναμή μου ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής καί μέ τήν ἐνίσχυσή μου κατορθώνει μεγάλα καί θαυμαστά» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9).
Επιμονή στην προσευχή, λοιπόν, και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου