27 Ιανουαρίου, 2020

Οι δυνατοί προκαλούν το σεβασµό όλων

              
             Γράφει ο KΩΣΤΑΣ ΠΑΔΟΥΒΑΣ 
            Αντιστράτηγος (ΜΧ) ε.α 

     Ύστερα απο την την πρόσφατη υπογραφή µεταξύ Τουρκίας-Λιβύης του, µνηµονίου (ειδος συμφωνιας) προέκυψαν ανησυχίες σε εθνικό επίπεδο εξ αιτίας της «επιδείνωσης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων καλής γειτονίας», που βρίσκονται και πάλι στην κόψη του ξυραφιού ή «επί ξηρού ακµής». Με τη «Συµφωνία» αυτή αφαιρούνται και στην καλύτερη περίπτωση αµφισβητούνται από τη γείτονα χώρα κυριαρχικά δικαιώµατα Ελλάδας και Κύπρου εντός των Αποκλειστικών Οικο- νοµικών Ζωνών (ΑΟΖ) και του εναέριου χώρου, στην περιοχή νότια από τις µικρασιατικές ακτές, όπου βρίσκονται και τα ση- µαντικά Ελληνικά νησιά Ρόδος- Καστελόριζο-Μεγίστη-Κάρπαθος, Κρήτη και η Δυτική ακτογραµµή της Κύπρου.  
Η «Συµφωνία Τουρκίας-Λιβύης»εντάσσεται στο µεγαλεπήβολο όραµα της Τουρκίας να κατακτήσει-ενσωµατώσει νέες εκτάσεις µε την ονοµασία «Γαλάζια πατρίδα», µε αυθαίρετες ειρηνικές ή βίαιες ενέργειες, στο πλαίσιο της επιδιωκόµενης αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης , παραβιάζοντας ή καταργώντας αφενός το υφιστάµενο εκεί εδαφικό status quo και αφετέρου τα κυριαρχικά δικαιώµατα της Ελλάδας και Κύπρου, όπως καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS). Το µακροχρόνιο µεγαλεπήβολο όραµα της Τουρκίας να νε- κραναστήσει την άλλοτε κραταιά Οθωµανική Αυτοκρατορία σε όλα τα επίπεδα (εδαφικό, οικονοµικό, δηµογραφικό, πολιτιστικό-θρησκευτικό κ.ά.), ενεργοποιήθηκε και πάλι δυναµικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και αµέσως άρχισε η ένταση στις Ε/Τ σχέσεις περιλαµβανοµένης της Κύπρου. Χαρακτηριστικές εφαρµογές του σχεδίου αυτού αποτελούν οι έµπρακτες αµφισβητήσεις της έκτασης της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας (1973), η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και η παράνοµη κατοχή Κυπριακού εδάφους (1974-...... ), οι αµφισβητήσεις του εναέριου εθνικού χώρου στα νησιωτικά και χερσαία συµπλέγµατα (1975-..... ), οι προκλήσεις µονωµένων θερµών επει- σοδίων (µε κίνδυνο εµπόλεµης σύγκρουσης µεταξύ των δυο χωρών) δυο τουλάχιστον φορές (το Μάρτιο του 1987 και το 1996 µε την κρίση των Ιµίων) και οι καθηµερινές επαναλήψεις προκλητικών βίαιων «παραβιάσεων-παραβάσεων» των εναερίων χώρων Ελλάδας-Κύπρου (FIR-ICAO), από Τουρκικά πολεµικά µαχητικά αεροπλάνα (πολλές φορές οπλισµένα). 
Στις εφαρµογές του ιδίου σχεδίου εντάσσονται και οι απαιτήσεις της Τουρκίας για αποστρατικοποίηση των Ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου έχοντας στρατιές στρατού ξηράς, στόλους θάλασσας και πολεµικής αεροπορίας πλησίον των εκεί Ελληνικών συνόρων, προφανώς για να εξασθένηση της αντίστασης όποτε αποφασίσει χρήση βίας (µε αποβατικές επιχειρήσεις παρόµοιες της Κύπρου του 1974) για την επέκταση των συνόρων της προς Δυσµάς, ως και ο κατακλυσµός µε πρόσφυγες και µετανάστες-λαθροµετανάστες των περιοχών της «Γαλάζιας πατρίδας» και της Ελληνικής ενδοχώρας. Η πρόσφατη καινοτοµία των Τουρκικών σχεδιασµών στην Ανατολική Μεσόγειο, εντάσσεται, επίσης, στο µεγαλεπήβολο οικονοµικό όραµα µιας µεγαλύτερης Τουρκίας και στοχεύει να ενδυναµώσει το όραµα της να γίνει «ενεργειακός κόµβος» στην περιοχή ελέγχοντας τις εξορύξεις πετρελαίων-φυσικού αερίου που υπάρχουν σε περιοχές των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, αποκοµίζοντας, πλην των άλλων, σηµαντικά οικονοµικά οφέλη. Με λίγα λόγια, όλοι οι παραπάνω σχεδιασµοί της Τουρκίας συνθέτους το µ ε γ α λ ο ϊ δ ε α τ ι σ µ ό που καλλιεργούσε ανέκαθεν και καλλιεργεί στο εσωτερικό της, προκειµένου να γίνει κάποια χρονική περίοδο ο «τοπάρχης» αποκλειστικά υπεύθυνος στην ευρύτερη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου µέχρι τη Μαύρη θάλασσα, στις περιοχές δηλαδή που διαιωνίστηκε το παµπάλαιο «Ανατολικό Ζήτηµα». Παράλληλα, αξιοποιώντας αριστοτεχνικά τις αδυναµίες των Μεγάλων Δυνάµεων (ΗΠΑ, ΕΕ , Κίνας , Ρωσίας ), επιδιώκει να συγκρίνεται µε αυτές ως κύριος «παίκτης» της ευαίσθητης ιστορικής περιοχής (Ανατολικού Ζητήµατος), κάνοντας χρήση ποικίλων παρελκυστικών τακτικών στην εξωτερική πολιτική, µε τελικό στόχο να αφαρπάσει την ανοχή τους στα επεκτατικά σχέδια που οραµατίζεται µε το βλέµµα καρφωµένο στα µέγιστα όρια της άλλοτε Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, τα οποία περιλάµβαναν ολόκληρη τη Ελληνική επικράτεια µετά της Κύπρου πριν από 200 χρόνια (1821). 
 Το αµιγές φιλειρηνικό Ελληνικό έθνος προσηλωµένο στις αρχές καλής γειτονίας, όπως τις δέχτηκε όταν έγινε µέλος της ΕΕ, παρόλο που έχει υποστεί ανελέητα εχθρικά πλήγµατα (συµφορές, όπως η άλωση της Πόλης το 1453, η Μικρασιατική καταστροφή 1922, η εισβολή στην Κύπρο 1974), από τους προγόνους των σηµερινών Τούρκων, δεν έχει αρκετά αφυπνιστεί, δεν έχει αποκωδικοποιήσει την εξωτερική Τουρκική γεωπολιτική τακτική σε όλο το βάθος της, ούτε διατηρεί στην καθηµερινότητά του τη φράση «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ » τιµώντας τη µνήµη των πογκρόµ των σφαγών και των γενοκτονιών που πραγµατοποίησε ο Οθωµανικός – Μουσουλµανικός λαός σε βάρος του. Όµως, είναι καιρός τώρα µε την πρόσφατη ευκαιρία της ωµής απειλής του status quoτων Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωµάτων µε τη «Συµφωνία Τουρκίας-Λιβύης», να γίνουν οικονοµικές και άλλες θυσίες, να καθοριστούν ετοιµότητες και προτεραιότητες αντιµετώπισης του επικίνδυνου γείτονα εξ ανατολών µε Ελληνικές Ένοπλες δυνάµεις και να καταρτιστεί υπερκοµµατικό νέο εθνικό δόγµα και αµυντικό σχέδιο άµυνας µε Ελληνικές Ένοπλες Δυνάµεις (τύπου Ισραήλ), για να προετοιµαστεί έγκαιρα και αµυνθεί αποτελεσµατικά η χώρα οπότε χρειαστεί, µε σύγχρονους τρόπους (στρατιωτικά, οικονοµικά, δηµογραφικά), διότι οι ευκαιρίες δεν περιµένουν (οι καιροί γαρ ου µενετοί), αλλά και για ένα ακόµη σοβαρότερο και ζωτικό λόγο, που τον χρειάζεται πολύ περισσότερο σήµερα η υπερήφανη και αειφόρος Ελλάδα: Να γίνει και να παραµείνει δυνατή χώρα για να προκαλεί το σεβασµό όλων (φίλων και εχθρών)! Το νέο εθνικό αµυντικό σχέδιο αυτονόητα θα είναι καθολικά αποδεκτό προϊόν (υπερκοµµατικών συνεργασιών), ατέρµονας διάρκειας, ανανεωµένου-αναπροσαρµοζόµενου µε παρόµοιο τρόπο όποτε κριθεί αναγκαίο. Γένοιτο! ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ ΔΕΚ 2019

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου