«Ανομίες τῶν Αγίων Πραγμάτων»

   Στὸ 28ο κεφάλαιο τοῦ ἱεροῦ Βιβλίου τῆς Ἐξόδου ὁ Θεὸς μεταξὺ τῶν ἄλλων ὑποδεικνύει στὸν Μωυσῆ νὰ κάνει καὶ ἕνα πέταλο ἀπὸ χρυσάφι, πάνω στὸ ὁποῖο θὰ ὑπάρχει σφραγίδα μὲ τὸν τίτλο «Ἁγίασμα Κυρίου». 

 Αὐτὸ τὸ πέταλο θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ προσαρμόσει στὸ ἐμπρὸς μέρος τῆς ἀρχιερατικῆς Μίτρας, ποὺ θὰ φοροῦσε στὸ κεφάλι του ὁ ἀδελφός του Ἀαρών, ὁ κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ πρῶτος Ἀρχιερέας. 

 Ποιὸς ὅμως ἦταν ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ἔπρεπε νὰ τοποθετηθεῖ τὸ πέταλο αὐτὸ στὴ Μίτρα τοῦ Ἀρχιερέα; Αὐτὸ διευκρινίζεται στὸν στί- χο 34 τοῦ 28ου κεφαλαίου. Ἐκεῖ λέει ὁ Θεὸς τὰ ἑξῆς: «Καὶ ἐξαρεῖ Ἀαρὼν τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἁγίων, ὅσα ἂν ἁγιάσωσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, παντὸς δόματος τῶν ἁγίων αὐτῶν». Ἡ φράση φαίνεται δυσκολονόητη. Ὅπως ὅμως εἶναι διατυπωμένη στὸ πρωτότυπο ἑβραϊκὸ κείμενο, ἡ ἔννοιά της γίνεται εὐκολότερα φανερή. Οἱ σύγχρονοι ἑρμηνευτὲς μεταφράζουν τὸ ἀντίστοιχο σημεῖο ὡς ἑξῆς: «Ὁ Ἀαρὼν θὰ σηκώνει τὶς ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων». Τὴ διατύπωση «οἱ ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων» τὴ χρησιμοποιήσαμε καὶ ὡς τίτλο τοῦ ἄρθρου μας. 

  Ἂς δοῦμε τώρα τὸ νόημά της. Τί λοιπὸν σημαίνει «ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων»; Μιὰ πρόχειρη ἑρμηνεία τοῦ κειμένου θὰ ἦταν ὅτι «ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων» εἶναι π.χ. ἡ ἀσέβεια ποὺ δείχνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμα κι ὅταν ἀσχολοῦνται μὲ ἅγια πράγματα, ἀκόμα κι ὅταν προσφέρουν ἅγιες προσφορὲς γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. 

 Τὸ πέταλο ἑπομένως θὰ παραμένει στὸ μέτωπο τοῦ Ἀαρὼν σὰν ἀπόδειξη ὅτι σηκώνει ὁ Ἀαρὼν ὡς Ἀρχιερέας τὶς παραβάσεις ποὺ κάνει ὁ λαός, μάλιστα τὶς παραβάσεις ποὺ κάνει ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν ὥρα ποὺ ἀσχολεῖται μὲ ἅγια πράγματα, ἀκόμα κι ὅταν προσφέρει στὸν Θεὸ ἅγιες προσφορές. Θὰ εἶναι τὸ πέταλο πάντοτε στὸ μέτωπό του, γιὰ νὰ γίνονται δεκτὲς ἀπὸ τὸν Θεὸ αὐτὲς οἱ ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους προσφερόμενες ἱερὲς προσφορές. Οἱ ἑρμηνευτὲς λένε: Ἀκόμα καὶ οἱ ἁγιότερες προσφορὲς ποὺ προσφέρονται στὸν ἅγιο Θεὸ ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους, μετέχουν τοῦ μολυσμοῦ αὐτῶν ποὺ τὶς προσφέρουν. Ἡ ἁγιότητα ὅμως τοῦ πετάλου ποὺ φέρει ὁ Ἀαρὼν ἐπάνω στὴ Μίτρα τὶς μεταβάλλει, τὶς ἐξαγνίζει, ἀφαιρεῖ αὐτὰ τὰ μολύσματα καὶ καθαρίζει τὰ προσφερόμενα δῶρα. Δηλαδὴ ὁ Ἀρχιερέας μὲ τὸ πέταλο αὐτὸ ποὺ ὅρισε ὁ Θεὸς ἐξαγνίζει τὰ προσφερόμενα δῶρα καὶ τοὺς προσφέροντες αὐτά. 

Ἀπὸ ποῦ εἶχε τὴ δύναμη αὐτὸ τὸ χρυσὸ πέταλο νὰ ἀφαιρεῖ τὶς ἀνομίες τοῦ λαοῦ; Τὸ πέταλο ἦταν ἕνα ἁπλὸ μέταλλο. Χρυσὸ μέν... ἀλλὰ μέταλλο, τίποτε παραπάνω. Τὴ δύναμη νὰ ἀφαιρεῖ ἁμαρτήματα τοῦ τὴν ἔδινε τὸ ὄνομα «ἁγίασμα Κυρίου» ποὺ ἦταν γραμμένο ἐπάνω του. Ὁ Ἀρχιερέας τῶν Ἑβραίων εἶναι τύπος, προτύπωση τοῦ ἀληθινοῦ Ἀρχιερέα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ἔλθει. Πότε; Κανεὶς δὲν γνώριζε... Ὅμως τὸ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεὸς ὅτι θὰ ἔλθει. Καὶ πράγματι κάποια στιγμὴ ἦλθε. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, τὸ παιδίον τῆς Βηθλεέμ. Δὲν ἔχει ἐνδυμασία Ἀρχιερέως, δὲν ἔχει χρυσὸ πέταλο στὸ μέτωπο μὲ τὸ ὄνομα «ἁγίασμα Κυρίου». Ὁ Ἀρχιερέας μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Ἴδιος Ἅγιος. Εἶναι ὁ Ἴδιος Κύριος. Εἶναι ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων καὶ Κύριος τῶν κυρίων. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ χάρη μας καὶ μᾶς συμπαθεῖ, παίρνει ἐπάνω Του τὶς ἀσθένειες καὶ τὶς ἀδυναμίες μας, ὅλα τὰ ἁμαρτήματά μας. Καὶ τί ἁμαρτήματα! Ἂς σκεφθοῦμε... Πόσες φορὲς κι ἐμεῖς σὰν τοὺς Ἑβραίους παρουσιάζουμε «ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων»! Τὰ ἱερὰ Μυστήρια μᾶς δίνουν τὴ χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἀρχιερέως μας. Ὅμως... πόσες φορὲς προσερχόμαστε σ᾿ αὐτὰ ἐπιπόλαια καὶ ἀπρόσεκτα...! Πᾶμε στὸ ναὸ νὰ λειτουργηθοῦμε καὶ ἡ καρδιά μας βρίσκεται ἔξω ἀπὸ αὐτόν! Προσφέρουμε πρόσφορα καὶ νάμα, ὄχι ὅμως καὶ τὴν καρδιά μας... Ἀνάβουμε κερί, ἀλλὰ εἶναι σβησμένη μέσα μας ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ... Προσευχόμαστε, κοινωνοῦμε, ἀλλὰ κρατᾶμε στὴν ψυχή μας ἀντιπάθειες γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας... «Ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων»! Τί θὰ κάνουμε λοιπόν; Νὰ μὴν ἀπογοητευόμαστε... Ὑπάρχει τώρα πολὺ περισσότερο τὸ «Ἁγίασμα Κυρίου». Εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Ἅγιος Κύριος! Αὐτὸς μᾶς ἐλεεῖ, ὅταν ζητοῦμε ἔλεος γιὰ τὶς «ἀνομίες τῶν ἁγίων πραγμάτων»! Αὐτὸς μᾶς ἁγιάζει, ἐφόσον μετανοοῦμε. Γιατί τολμοῦμε νὰ μετέχουμε τῶν ἱερῶν Μυστηρίων; Διότι μᾶς ἁγιάζει ὁ Κύριος. Γι᾿ αὐτὸ βαπτίζουμε τὰ παιδιά μας. Γι᾿ αὐτὸ γίνονται οἱ γάμοι. Γι᾿ αὐτὸ κοινωνοῦμε, γι᾿ αὐτὸ τολμοῦν νέοι νὰ γίνονται ἱερεῖς. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐξομολογούμαστε. Γι᾿ αὐτὸ μετέχουμε τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου. Ζητοῦμε τὸν ἁγιασμὸ τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως, τοῦ ἀπ᾿ αἰῶνος ἕως τοῦ αἰῶνος, γιατὶ Αὐτὸς θὰ μᾶς κρίνει κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία Του. Αὐτὸς θὰ μᾶς ἐλεήσει, θὰ μᾶς ἁγιάσει, θὰ μᾶς χαρίσει τὴ θεία Του Βασιλεία.ΟΣΩΤΗΡ2060