ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ - ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

  Πολὺ βοηθεῖ στὴν ἑνότητα τῆς οἰκογένειας τὸ κοινὸ τραπέζι. Νὰ καθίσουν ὅλοι, γονεῖς καὶ παιδιά, μὲ εὐχάριστη διάθεση νὰ φᾶνε μαζὶ καὶ νὰ ποῦν τὰ νέα τους, τὶς ἐντυπώσεις τους, νὰ ἀναφέρουν κάτι ὠφέλιμο, ἐνδιαφέρον, χρήσιμο καὶ οἰκοδομητικό. Νὰ ποῦν καὶ κάτι εὐχάριστο, νὰ γελάσουν, νὰ χαροῦν, ὥστε τὸ κοινὸ τραπέζι νὰ μὴν τοὺς στηρίζει μόνο σωματικά, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀνακουφίζει, νὰ τοὺς τονώνει καὶ νὰ τοὺς δένει ψυχικά. 

Μιὰ τέτοια ἀτμόσφαιρα καὶ εἰκόνα ζηλευτῆς οἰκογενειακῆς εὐτυχίας περιγράφει ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς ὅταν ἀπευθύνεται στὸν πιστὸ οἰκογενειάρχη καὶ λέγει: «Ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου. ἰδοὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον» (Ψαλ. ρκζ΄ 3-4). Ἡ γυναίκα σου θὰ εἶναι σὰν τὴν κληματαριὰ γεμάτη καρποὺς μέσα στὸ σπίτι σου, ποὺ θὰ τὸ στολίζει μὲ τὴν ἐργατικότητα καὶ τὴν νοικοκυροσύνη της. Καὶ οἱ ἀπόγονοί σου θὰ κάθονται γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι σου σὰν νεοφυτευμένα ἐλαιόδενδρα. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐλογία ποὺ ἀπολαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ποὺ φοβᾶται τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθεῖ τὶς ἐντολές Του. 

 Πολὺ περισσότερο βοηθητικὴ εἶναι ἡ κοινὴ προσευχή. Ἔστω καὶ μιὰ ὀλιγόλεπτη προσευχὴ ποὺ θὰ ποῦν οἱ σύζυγοι μαζί, στὴν ὁποία θὰ συμμετέχουν καὶ τὰ παιδιὰ καθὼς μεγαλώνουν, φέρνει πολλὴ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸ σπίτι. Μόνο ὅταν ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ἀνάμεσα μας ὁ Θεός, μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἐσωτερικὴ ταύτιση, πραγματικὴ ἑνοτητα, ἀληθινὴ κοινωνία. Ἐκεῖ μπροστὰ στὸ εἰκονοστάσι, μὲ τὸ «Βασιλεῦ οὐράνιε» καὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν», μὲ τὸ Ψαλτήρι στὰ χέρια, μὲ ἀναμμένο καντήλι καὶ τὸ εὐωδιαστὸ θυμίαμα, ἐκεῖ συγκροτεῖται ἡ οἰκογένεια, φανερώνει τὸ καλύτερό της πρόσωπο, παίρνει δύναμη νὰ ἀντέχει στὶς δυσκολίες καὶ νὰ μὴν κλονίζεται στοὺς ποικίλους κραδασμούς. Ἴσως ὅμως αὐτά, τὸ κοινὸ τραπέζι καὶ ἡ κοινὴ προσευχή, νὰ ἦταν κατορθωτὰ σ’ ἄλλους καιρούς. Στὴν ἐποχὴ τῶν ἔντονων ρυθμῶν, τῶν πολλῶν ἀπασχολήσεων καὶ ποικίλων διασπάσεων ἴσως δὲν εἶναι ἐφικτά, μάλιστα σὲ καθημερινὴ βάση. Ὅμως ἂς μὴν παραιτηθοῦμε τελείως. Ἂς γίνονται ὅποτε εἶναι δυνατὸν καὶ ὅσο εἶναι δυνατόν· καὶ ἂν δὲν μποροῦν ὅλοι, ἂς συμμετέχουν ὅσοι μποροῦν. Νὰ καταβάλλεται ὅμως προσπάθεια νὰ γίνονται ὁπωσδήποτε τὸ Σαββατοκύριακο, ὅπου ὁ διαθέσιμος χρόνος εἶναι περισσότερος, διότι δὲν ὑπάρχουν οἱ συνήθεις ἐπαγγελματικὲς ὑποχρεώσεις γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ οἱ ἐντατικὲς παρακολουθήσεις μαθημάτων γιὰ τὰ παιδιά. Τότε τὸ κοινὸ τραπέζι μπορεῖ νὰ γίνει μὲ μεγαλύτερη ἄνεση καὶ ἡ κοινὴ προσευχὴ μὲ περισσότερη ἐπιμέλεια. Κατὰ τὸ Σαββατοκύριακο μπορεῖ καὶ κάτι ἄλλο νὰ βοηθήσει τὴν οἰκογένεια νὰ βρεθεῖ μαζί. Μιὰ ἔστω σύντομη ἔξοδος, μιὰ μικρὴ ἐκδρομὴ ἢ ἐπίσκεψη σ’ ἕνα προσκύνημα, μποροῦν νὰ χαρίσουν ὄμορφες καὶ εὐχάριστες στιγμὲς καὶ ὠφέλιμες ἐμπειρίες, ποὺ ἐνισχύουν τὴν ἑνότητα τῆς οἰκογένειας. Τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου γιὰ τὴν οἰκογένεια τὴ χριστιανική, ποὺ δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὰ κοσμικὰ φρονήματα καὶ τὶς ἀνάλογες συνήθειες, πάντα ἔχει κάτι ἰδιαίτερο καὶ ἅγιο νὰ δώσει. Μπορεῖ νὰ διαβάσουμε ὅλοι μαζὶ τὸ ἀποστολικὸ καὶ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε ἔτσι καλύτερα γιὰ τὸν αὐριανὸ ἐκκλησιασμό. 

 Ὁ κοινὸς ἐκκλησιασμὸς συντελεῖ περισσότερο ἀπὸ καθετὶ ἄλλο στὴν ἑνότητα τῆς οἰκογένειας. Ἂν μάλιστα ὑπάρχει ἡ ἀπαραίτητη προετοιμασία γιὰ τὴν συμμετοχὴ ὅλων στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, στὴν κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τότε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ κοινωνοῦμε, γίνεται ὁ ἑνοποιός, ποὺ ἑνώνει ὅλους σὲ συμπαγὲς καὶ ἄρρηκτο σῶμα. Εἶναι πολὺ βοηθητικὸ νὰ ἔρχονται μαζὶ οἱ γονεῖς καὶ καθὼς μεγαλώνουν, καὶ τὰ παιδιά, στὸν πνευματικὸ ἱερέα, καὶ ἐκεῖ, στὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας καὶ ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, νὰ ἀποθέτουν τὸ βάρος τῆς ψυχῆς τους καὶ νὰ τακτοποιοῦν τὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάζονται μεταξύ τους. Τότε μποροῦν νὰ ζοῦν ἐκείνη τὴν ὁμοψυχία καὶ ἑνότητα ποὺ μόνο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὁ Θεὸς ποὺ κατοικεῖ στὶς ψυχές τους, δημιουργεῖ. Τότε ἑνώνονται «εἰς ἑνὸς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν», καθὼς μὲ καθαρὲς ψυχὲς προσέρχονται νὰ μεταλάβουν τὰ θεῖα Μυστήρια. Αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ εὐλογημένη, ἡ πιὸ μεγάλη ὥρα τῆς οἰκογένειας. Εἶναι ἡ ὥρα ποὺ ἡ οἰκογένεια μεταλαμβάνει τοῦ Θεοῦ «εἰς ζωὴν αἰώνιον», προγεύεται τὴν αἰώνια κοινωνία τῆς ἀγάπης της στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 

   Μ’ αὐτοὺς τοὺς τρόπους οἱ σκορπισμένοι στοὺς δρόμους τοῦ κόσμου γυρίζουμε στὸ σπίτι μας καὶ ζοῦμε μὲ χαρὰ στὴν οἰκογένειά μας, μέσα στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας, στὴν Ἐκκλησία. Καὶ προετοιμάζουμε μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὴν κοινὴ πορεία μας στὴν οὐράνια οἰκία τοῦ Πατρός, στὴν πανευφρόσυνη καὶ ἀτελεύτητη Βασιλεία Του.