1. Η ἀγάπη υπερβαίνει τα εμπόδια
Ἀσφυκτικὰ γεμάτο τὸ σπίτι στὴν
Καπερναούμ, ὅπως μᾶς περι-
γράφει τὸ ἱερὸ Εὐαγ-
γέλιο. Δὲν μποροῦσε κανεὶς οὔτε
κὰν ἔξω στὴν πόρτα νὰ πλησιά-
σει. Κι ὅμως, ἕνας ἄνθρωπος πα-
ράλυτος, ξαπλωμένος σὲ φορεῖο,
κατόρθωσε νὰ φτάσει ἀκριβῶς
μπροστὰ στὸν Κύριο. Ὄχι μόνος
του βέβαια, ἀλλὰ «αἰρόμενος ὑπὸ
τεσσάρων». Τέσσερις γεροδεμέ-
νοι ἄνδρες τὸν σήκωσαν, τὸν ἀνέ-
βασαν στὴ στέγη τῆς οἰκίας, τὴν
ξήλωσαν σὲ ἕνα τμῆμα της κι ἀπὸ
ἐκεῖ τὸν κατέβασαν στὸ σημεῖο
ποὺ ἦταν ὁ Χριστός. Τολμηρὸ καὶ
ἔξυπνο ἐγχείρημα!
Πόσο ἐφευρετικὴ λοιπὸν γίνεται
ἡ ἀγάπη! Οἱ τέσσερις συνοδοὶ τοῦ
παραλυτικοῦ δὲν ἀπογοητεύτηκαν
ἀπὸ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου, ποὺ
τοὺς ἐμπόδιζε νὰ πλησιάσουν τὸν
Κύριο. Ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης ποὺ
ἔκαιγε στὶς καρδιές τους δὲν τοὺς
ἄφηνε νὰ ἡσυχάσουν ἂν δὲν ἔβρι-
σκαν λύση. Καὶ τελικὰ βρῆκαν τὴ
λύση μ’ ἐκεῖνο τὸ ἀπίστευτο τόλμημα νὰ
τὸν κατεβάσουν ἀπὸ τὴ στέγη!
Αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἂς καλλιεργήσουμε κι
ἐμεῖς. Ἀγάπη ποὺ ἐμπνέει γιὰ νὰ ὑπερ-
βαίνουμε τὰ ἐμπόδια καὶ νὰ ἀνακουφί-
ζουμε πολλοὺς ἀδελφούς μας: ἀσθενεῖς
ποὺ στενάζουν ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν τα-
λαιπωρία μέσα στὰ νοσοκομεῖα· ἀνθρώ-
πους μὲ κινητικὰ προβλήματα ποὺ δὲν
ἔχουν κάποιον νὰ τοὺς μεταφέρει· ἡλι-
κιωμένους ποὺ ἀναζητοῦν λίγη συντρο-
φιά· πολύτεκνες μητέρες ποὺ πασχίζουν
νὰ ἀνταποκριθοῦν στὶς ἀνάγκες τῶν παι-
διῶν τους. Σὲ κάθε ἔργο φιλανθρωπίας
ἂς εἴμαστε πρόθυμοι νὰ βοηθοῦμε χωρὶς
νὰ μᾶς λυγίζουν οἱ δυσκολίες. Ἡ ἀγάπη
κάνει θαύματα!
2. Καθαροὶ λογισμοὶ
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ποὺ διέκρινε τὴν πί-
στη τοῦ παραλυτικοῦ – καὶ τῶν συνοδῶν
του – ἀμέσως τοῦ χάρισε αὐτὸ ποὺ εἶχε
πρωτίστως ἀνάγκη: τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρ-
τιῶν του. Τότε κάποιοι Γραμματεῖς ἄρχι-
σαν μὲ τὸ λογισμό τους νὰ κατηγοροῦν
τὸν Κύριο ὡς δῆθεν βλάσφημο. Σκέπτον-
ταν: Πῶς τολμᾶ νὰ λέει «ἀφέωνταί σοι αἱ
ἁμαρτίαι σου», ἀφοῦ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ
νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες;... Ἀμέσως ὅμως ὁ
Κύριος Ἰησοῦς ὡς καρδιογνώστης Θεὸς
ἀντιλήφθηκε τοὺς λογισμούς τους καὶ
τοὺς ἐπέκρινε: «Τί ταῦτα διαλογίζεσθε
ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;». Γιατί κυκλοφο-
ρεῖτε τέτοιους λογισμοὺς μέσα στὶς καρ-
διές σας;...
Ἂς σταθοῦμε λίγο σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ λογισμοὶ ἀποτελοῦν
ἕναν ὁλόκληρο κόσμο μέσα μας ποὺ ἐπη-
ρεάζει τὴ ζωή μας, κατευθύνει τὶς πράξεις
μας, διαμορφώνει τὴν ὅλη μας προσωπι-
κότητα. Ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ξεκινοῦν εἴτε
οἱ καλὲς εἴτε οἱ ἁμαρτωλές μας πράξεις.
Εἶναι ἀνάγκη λοιπὸν νὰ παλέψουμε
σκληρὰ στὸ πεδίο τῶν λογισμῶν. Νὰ ἀ-
γωνιζόμαστε γιὰ νὰ μὴ μολύνεται ὁ νοῦς
μας ἀπὸ σκέψεις καὶ φαντασίες πονηρὲς
καὶ ἀκάθαρτες, ἐντυπώσεις καὶ ἀναμνή-
σεις ἁμαρτωλές, μοχθηρὲς καὶ ζηλότυ-
πες. Ἂς προσευχόμαστε νὰ μᾶς δίνει ὁ
Θεὸς τὴ χάρη Του, γιὰ νὰ καθαρίζει τὸ
ἐσωτερικό μας, νὰ φωτίζεται ὁ νοῦς μας
ἀπὸ τὸ θεῖο Νόμο καὶ ἡ καρδιά μας νὰ γί-
νεται κατοικητήριο δικό Του.
3. Τὸ δυσκολότερο θαῦμα
«Τί εἶναι εὐκολότερο;», συνέχισε ὁ
Κύριος ἐλέγχοντας τοὺς ἀπορημένους
Γραμματεῖς, «νὰ πῶ στὸν παραλυτικό,
εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου, ἢ
νὰ τοῦ πῶ, σήκω καὶ πάρε στὸν ὦμο σου
τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτα;»... Ὁπωσ-
δήποτε ἐκεῖνοι θεωροῦσαν δυσκολότερο
αὐτὸ τὸ τελευταῖο.
Κι ἐμεῖς ἴσως τὸ ἴδιο θὰ λέγαμε. Διότι πο-
λὺ πιὸ βέβαιο καὶ ὁρατὸ ὡς ἀποτέλεσμα
εἶναι τὸ θέαμα ἑνὸς παραλύτου ποὺ ση-
κώνεται καὶ περπατᾶ, παρὰ τοῦ ἀνθρώ-
που ποὺ ἡ ψυχή του θεραπεύτηκε ἀπὸ
τὴν ἁμαρτία. Κι ὅμως τὸ γεγονὸς τῆς σω-
τηρίας μιᾶς ψυχῆς ἀποτελεῖ ἀσυγκρίτως
ἀνώτερο θαῦμα ἀπὸ κάθε σωματικὴ ἴα-
ση. Ὅσο ἀνώτερη εἶναι ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ
σῶμα, τόσο πιὸ σημαντικὴ εἶναι ἡ ὑγεία
τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία.
Τί ὠφελεῖ ἂν ἔχουμε σωματικὴ ὑγεία, ἀλ-
λὰ τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες
μᾶς πιέζει τὴ συνείδηση; Ὁ ἀσθενὴς ποὺ
ἐξομολογεῖται καὶ λαμβάνει τὴν ἄφεση τῶν
ἁμαρτιῶν, ἀκόμη κι ἂν δὲν ἀποκτήσει ἀμέ-
σως τὴν ὑγεία τοῦ σώματός του, πάντως
αἰσθάνεται τὸ φορτίο τῆς ἀσθενείας του νὰ
γίνεται πολὺ πιὸ ἐλαφρό.
Γι’ αὐτὸ κι ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὸ ἱερὸ
Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου εὔχεται «εἰς ἴα-
σιν ψυχῆς τε καὶ σώματος». Ἂς ζητοῦμε
λοιπὸν πρῶτα τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας
κι ἔπειτα τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ἔχουμε
ἀνάγκη πρωτίστως ἀπὸ μετάνοια. Αὐτὸ
εἶναι τὸ δυσκολότερο θαῦμα, ἀλλὰ σωτή-
ριο γιὰ τὴν ψυχή μας.ΟΣΩΤΗΡ2063
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου