ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΝΗΣΤΕΙΑ

1. Αρχίζει ἡ νηστεία

Την Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς  ἡ ἁγία 
μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει

 τὴν ἔξωση τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν 
Παράδεισο.

Γιατί ὅμως ἐξορίστηκε ὁ ἄνθρωπος 
ἀπὸ τὸν

Παράδεισο; Διότι καταπάτησε τὴν
ἐντολὴ τῆς νηστείας· ἔφαγε ἀπὸ
 τὸ δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ 
καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, ἀπὸ τὸ 
ὁποῖο τοῦ εἶχε δώσει ἐντολὴ 
ὁ Θεὸς  να μη  φάει. 

Πολὺ  εὔστοχα λοιπὸν ὁ Μέγας 
Βασίλειος 

μᾶς καλεῖ νὰ νηστεύσουμε, 
ὥστε νὰ ξαναβροῦμε τὸν  
δρόμο γιὰ τὸν 

Παράδεισο: «Ἐπειδὴ οὐκ 
ἐνηστεύσαμεν, ἐξεπέσομεν 
τοῦ παραδείσου‧ 

νηστεύσωμεν τοίνυν, ἵνα 
πρὸς αὐτὸν ἐπανέλθωμεν»
(P.G. 31, 168).

Καθὼς ἤδη φθάσαμε στὴν
 ἀρχὴ τῆς Ἁγίας

καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, 

ἂς ξεκινήσουμε

τὴ νηστεία μὲ χαρὰ κι ἂς 
ἐντείνουμε

 τὸν πνευματικό μας ἀγώνα 
μὲ

 συγκεκριμένες ἀποφά-

σεις, μὲ πιὸ θερμὴ 
ἐξομολόγηση

 καὶ συχνότερη συμμετοχὴ
 στὴ θεία Εὐχαριστία.

Τώρα  εἶναι ὁ κατάλληλος 
καιρὸς νὰ ἐργαστοῦμε καὶ 
 νὰ κοπιάσουμε γιὰ τὸ καλὸ
 τῆς ψυχῆς μας‧ ἡ  ωφελεια 
 θα εἶναι μεγάλη: εἰρήνη, 
ψυχικὴ ἀνά-

παυση καί, τελικά, 
αἰώνια σωτηρία.

2. Κυριακὴ τῆς συγγνώμης

Ἐπιπλέον ἡ Κυριακὴ της Τυρινής 

 ὀνομάζεται  καὶ Κυριακὴ τῆς 
συγγνώμης.

 Ἡ ὀνομασία αὐτὴ  στηρίζεται 
στὴν παλαιὰ συνήθεια τῶν πιστών Χριστιανών

νὰ ἀλληλοσυγχωροῦνται

κατὰ τὸν Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ ὁ

ὁποῖος τελεῖται τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας

ἡμέρας, ὥστε νὰ ξεκινοῦν τὸν πνευμα-

τικὸ ἀγώνα τῆς Σαρακοστῆς συμφιλιω-

μένοι καὶ ἀγαπημένοι.

Τὸ πόσο σημαντικὸ εἶναι τὸ νὰ συγχω-

ροῦμε τοὺς ἄλλους φαίνεται ξεκάθαρα

ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ποὺ ἀνα-

γινώσκονται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ

περικοπή: «Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις

τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν

ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος». Δηλαδή,

ἐὰν συγχωρήσετε τὰ ἁμαρτήματα ποὺ

σᾶς ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, ὁ Πατέρας σας

ὁ οὐράνιος θὰ συγχωρήσει καὶ τὰ δικά

σας ἁμαρτήματα. Δὲν μποροῦμε λοιπὸν

νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ συγχωρήσει

τὶς ἁμαρτίες μας, ἐὰν ἐμεῖς πρῶτοι δὲν

ἔχουμε συγχωρήσει εἰλικρινὰ αὐτοὺς

ποὺ τυχὸν μᾶς ἔβλαψαν ἢ μᾶς ἀδίκησαν.

Βέβαια δὲν εἶναι εὔκολο νὰ συγχωρή-

σουμε τοὺς ἄλλους. Ἀντιδρᾶ ὁ ἐγωισμός

μας ἢ ἡ πεποίθηση ὅτι δῆθεν ἐμεῖς ἔχουμε

δίκιο. Σὲ κάθε περίπτωση ὅμως ἂς φέρ-

νουμε στὸ νοῦ μας τὸν ἀναμάρτητο Κύ-

ριο Ἰησοῦ ὁ Ὁποῖος ἐπάνω στὸ σταυρὸ

προσευχόταν γιὰ τοὺς σταυρωτές Του.

Ὅταν κι ἐμεῖς συγχωροῦμε αὐτοὺς ποὺ

μᾶς ἔφταιξαν σὲ κάτι, μιμούμαστε τὸν

ἴδιο τὸν Χριστό. Ἂς Τὸν παρακαλοῦμε

λοιπὸν Ἐκεῖνος νὰ μαλακώνει τὶς καρ-

διές μας, γιὰ νὰ συμπονοῦμε καὶ νὰ συγ-

χωροῦμε τοὺς ἄλλους. Τότε πραγματικὰ

θὰ αἰσθανθοῦμε τὴ λυτρωτικὴ καὶ σωτή-

ρια δύναμη τῆς ἀγάπης Του!

3. Ελεύθεροι  ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς γῆς

Στὸ  εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα της Κυριακης 

διαβάζουμε ἐπίσης καὶ τὴν προτροπὴ

τοῦ Κυρίου νὰ προσφέρουμε ἐλεημοσύ-

νη. Μὴ συγκεντρώνετε, λέει, θησαυροὺς

γιὰ τὸν ἑαυτό σας ἐδῶ στὴ γῆ 

 αλλά  στον οὐρανό. 

Πρῶτον, διότι τὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ

εἴτε φθείρονται εἴτε τὰ κλέβουν οἱ ἐπιτήδειοι. 

Καὶ δεύτερον, πρέπει νὰ θησαυρίζετε

θησαυροὺς ὄχι στὴ γῆ ἀλλὰ στὸν

οὐρανό, γιὰ νὰ εἶναι ἡ καρδιὰ σας προσ-

κολλημένη στὸ Θεὸ καὶ στὰ οὐράνια. Δι-

ότι «ὅπου ἐστὶν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ

ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν»· δηλαδή, ὅπου

εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ἡ

καρδιά σας.

Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἀξίζει νὰ τὸ ὑπογραμ-

μίσουμε. Εἶναι σημαντικὸ νὰ δώσουμε

στὴ ζωή μας σωστὸ προσανατολισμό.

Δυστυχῶς στὶς μέρες μας πολλοὶ κάναμε

τὸ τραγικὸ λάθος νὰ συνδυάσουμε τὴν

εὐτυχία μὲ τὸν πλοῦτο. Ἔτσι ἡ ζωή μας

κατάντησε ἀτελείωτο κυνήγι γιὰ τὴν ἀπό-

κτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν. Δάνεια καὶ ἐπιτό-

κια, μετοχὲς καὶ χρηματιστήρια, ἐπενδύ-

σεις καὶ κέρδη, ἔγιναν οἱ μόνιμες συζητή-

σεις μας. Καθὼς ὅμως ὅλα αὐτὰ ἀποδεί-

χθηκαν πλέον ἐντελῶς σαθρά, εἶναι ἐπι-

τακτικὴ ἀνάγκη νὰ ἀλλάξουμε προσα-

νατολισμὸ καὶ νὰ ἀκούσουμε τὸν αἰώνιο

λόγο τοῦ Θεοῦ: «Τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ

ἐπὶ τῆς γῆς» (Κολ. γ΄ 2). Στὰ ἄνω, στὰ

οὐράνια νὰ κατευθύνετε καὶ νὰ προσ-

ηλώνετε τὶς σκέψεις σας· ὄχι στὰ γήινα.

Αὐτὸ πρακτικὰ μποροῦμε νὰ τὸ ἐπιτύ-

χουμε καὶ μὲ τὴν ἐλεημοσύνη στοὺς φτω-

χούς. Τὰ χρήματα καὶ ἡ κάθε εἴδους βο-

ήθεια ποὺ παρέχουμε, ἀποταμιεύονται

μὲ ἀσφάλεια στὸν οὐρανό. Ἐκεῖ θὰ κλη-

θοῦμε νὰ ζήσουμε αἰωνίως, ἀπολαμβά-

νοντας πλούσια τὴν ἀνταμοιβὴ ἀπὸ τὸν

Κύριο γιὰ κάθε ἀγαθοεργία μας. Ἂς βο-

ηθήσουμε λοιπὸν τὴν ψυχή μας νὰ ξε-

κολλήσει ἀπὸ τὰ ἐπίγεια ἀγαθά. Στὸν

οὐρανὸ ἂς στρέφουμε διαρκῶς τὸ νοῦ

καὶ τὴν καρδιά μας, καὶ τότε ἡ ζωή μας

θὰ ἀποκτήσει ἄλλη προοπτική. Τὴν

προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητος.

ΟΣΩΤΗΡ2062