ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

1.Η Εκκλησια ''πολεμουμένη νικά''

   Πανηγυρικὴ καὶ λαμπρὴ ἡ σημερινὴ ἡμέ-

ρα, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡμέρα κατὰ

τὴν ὁποία ἑορτάζουμε τὸ ἐκπληκτικὸ θαῦμα
τῆς πίστεως, τὸν θρίαμβο γιὰ τὴν ἐπικράτη-
ση τῆς ἀλήθειας τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῆς
πλάνης τῶν αἱρέσεων.
2.000 χρόνια τώρα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλη-
σία «πολεμουμένη νικᾷ» (ἱερὸς Χρυσό-
στομος)! Καταδιώκεται, ἀλλὰ δὲν σταματᾶ
νὰ ἐξαπλώνεται‧ σπιλώνεται, ἀλλὰ διατη-
ρεῖ καθαρὴ καὶ ἀνόθευτη τὴν ἀλήθεια‧ φυ-
λακίζεται, καὶ μένει πάντα ἐλεύθερη‧ φαίνε-
ται ὅτι πεθαίνει, ἀλλὰ ἀνασταίνεται. Διωγμοὶ
καὶ μαρτύρια, αἱρέσεις καὶ συκοφαντικὲς ἐ-
πιθέσεις, κύματα ἀθεΐας καὶ πολεμικῆς τοῦ
διαβόλου δὲν στάθηκαν ἱκανὰ νὰ ἀκυρώ-
σουν τὸν σωστικὸ λόγο καὶ τὴν ἁγιαστικὴ
δύναμή της. Κι ἐπαληθεύεται ἔτσι ὁ προφη-
τικὸς λόγος τοῦ Κυρίου ποὺ εἶπε ὅτι «πύλαι
ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ις΄
18)· δηλαδή, ὁ θάνατος καὶ οἱ ὀργανωμένες
δυνάμεις τοῦ κακοῦ ποτὲ δὲν θὰ κατανική-
σουν τὴν Ἐκκλησία!
Ἂς δοξάζουμε λοιπὸν τὸν παντοδύναμο
Κύριο, διότι μᾶς ἀξίωσε νὰ γίνουμε μέλη τῆς
ἁγίας Του Ἐκκλησίας, κι ἂς ἀγωνιζόμαστε
γιὰ νὰ διατηρήσουμε ἀκέραιο τὸ θησαυρὸ
τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ
τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἱεράρχες, τοὺς
Μάρτυρες καὶ τοὺς Ἀσκητὲς καὶ ὅλους τοὺς
Ἁγίους, ποὺ ἔζησαν ὡς πιστοὶ καὶ ἀφοσιω-
μένοι μαθητὲς Ἐκείνου.

 2. Τὸ χρέος τῆς ἱεραποστολῆς

     Ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς
Ἐκκλησίας εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁμολογοῦμε στὸ
«Πιστεύω» μὲ τὴ λέξη «Ἀποστολική». Ἡ
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διατηρεῖ τὴν ἀποστο-
λικὴ διαδοχὴ καὶ συνεχίζει τὸ ἔργο τῶν ἁγί-
ων Ἀποστόλων. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἱερὸ Εὐαγ-
γέλιο κατὰ τὴν ἐπίσημη αὐτὴ ἡμέρα μᾶς
μεταφέρει στὴν κλήση τῶν πρώτων μαθη-
τῶν τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶχε ἤδη
ἀπευθύνει στὸν Ἀνδρέα καὶ τὸν Ἰωάννη
τὴν πρόσκληση νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν, κι
ἔπειτα στὸν Πέτρο, ποὺ ὁδηγήθηκε στὸν
Χριστὸ ἀπὸ τὸν ἀδελφό του, τὸν Ἀνδρέα.
Τώρα ὁ Κύριος καλεῖ τὸν Φίλιππο. Κι ἐ-
κεῖνος τρέχει ἀμέσως νὰ βρεῖ τὸν φίλο του
τὸν Ναθαναὴλ καὶ νὰ τοῦ ἀναγγείλει τὴν
εὐχάριστη εἴδηση: «Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς
ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν,
Ἰησοῦν»· Αὐτὸν γιὰ τὸν Ὁποῖο ἔγραψε ὁ
Μωυσῆς στὸ Νόμο καὶ προφήτευσαν οἱ
προφῆτες, Τὸν βρήκαμε! Εἶναι ὁ Ἰησοῦς!
Ἡ αὐθόρμητη αὐτὴ κίνηση τοῦ Φιλίπ-
που φανερώνει τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδια-
φέρον του γιὰ τὸν πλησίον. Αὐτὸ ἀποτε-
λεῖ οὐσιῶδες γνώρισμα καὶ κάθε συνειδη-
τοῦ χριστιανοῦ. «Οὐδὲν ψυχρότερον χρι-
στιανοῦ ἑτέρους μὴ σώζοντος», σημειώνει
ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (PG 60,
162). Τίποτε πιὸ ψυχρὸ δὲν ὑπάρχει ἀπὸ
τὸν χριστιανὸ ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴ
σωτηρία τῶν ἄλλων.
Ἀποτελεῖ χρέος ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελ-
φούς μας νὰ τοὺς διαφωτίζουμε σχετικὰ μὲ
τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Νὰ τοὺς συ-
στήσουμε ἕνα κατάλληλο βιβλίο ἢ περιο-
δικό, κάποια ὁμιλία πνευματικοῦ καταρτι-
σμοῦ· νὰ τοὺς βοηθήσουμε γιὰ τὴ συνει-
δητὴ συμμετοχή τους στὰ Μυστήρια τῆς
Ἐκκλησίας‧ νὰ τοὺς ὑποδείξουμε μὲ διά-
κριση ποιὸ εἶναι τὸ ὀρθὸ σύμφωνα μὲ τὴν
Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Πάνω ἀπ’
ὅλα νὰ τοὺς διδάσκουμε μὲ τὸ παράδειγμά
μας, τὸ ὁποῖο, ἂν εἶναι σωστό, ἀποτελεῖ
τὴν πιὸ πειστικὴ ἀπόδειξη ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο
ἐφαρμόζεται καὶ σήμερα, καὶ φωτίζει, εἰρη-
νεύει καὶ ἁγιάζει τὴν ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου.

 3. Προσωπικὴ ἐμπειρία πίστεως

     Βέβαια ἡ ὀρθόδοξη πίστη δὲν κατακτᾶται
ὡς θεωρητικὴ γνώση, οὔτε ἐξαντλεῖται
στὴ διδασκαλία κάποιων δογμάτων. Στὴν
οὐσία ἀποτελεῖ προσωπικὴ ἐμπειρία καὶ
βίωμα ζωῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Φίλιππος πρό-
τεινε στὸν φίλο του τὸν Ναθαναὴλ νὰ ἔρθει
ὁ ἴδιος καὶ νὰ γνωρίσει προσωπικὰ τὸν
Χριστό. «Ἔρχου καὶ ἴδε»! τοῦ εἶπε. Εἶναι
ἀπαραίτητο νὰ πλησιάσουμε μόνοι μας νὰ
γευθοῦμε, νὰ καταλάβουμε τί πιστεύου-
με, τί εἶναι ἡ χριστιανικὴ ζωή, τί μεγαλεῖα
ζοῦμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Νὰ ἐκτι-
μήσουμε τὴν πίστη μας, ποὺ εἶναι ἀληθινὴ
καὶ ὁλοζώντανη. Νὰ τὴ χαροῦμε καὶ νὰ τὴν
ἀπολαύσουμε! Τί μπορεῖς νὰ καταλάβεις,
ἂν σοῦ μιλᾶνε μόνο γιὰ τὴ γλυκύτητα ποὺ
ἔχει τὸ μέλι, κι ἐσὺ δὲν τὸ ἔχεις γευθεῖ οὔτε
μία φορά;... Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι
θησαυρός. Ἡ λατρεία μας, πλοῦτος ἀνεξ-
άντλητος. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι χαρὰ καὶ
ἀπόλαυση. Ὅλα αὐτὰ ὅμως μποροῦμε νὰ
τὰ νιώσουμε, μόνο ἂν τὰ γευθοῦμε προσωπικά.
Μέσα στὸν ἀλλοπρόσαλλο κόσμο ποὺ
ζοῦμε, σὲ καιροὺς πρωτοφανοῦς συγχύ-
σεως καὶ συμβιβασμῶν, σήμερα, Κυριακὴ
τῆς Ὀρθοδοξίας, προβάλλει ἐπιτακτικὸ τὸ
χρέος μας: νὰ βιώσουμε τὴν Ὀρθόδοξη
πίστη καὶ παράδοση ὡς τὴ μοναδικὴ ὁδὸ
σωτηρίας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ τὴν
διατηρήσουμε γνήσια καὶ ἀνόθευτη. Ἔτσι
τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ μεταλαμπα-
δεύεται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ καὶ θὰ ἀκτι-
νοβολεῖ σ’ ὅλο τὸν κόσμο· «ἕως ἐσχάτου
τῆς γῆς»!Ο ΣΩΤΗΡ2063