ΝΑ ΜΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ

Κατ᾿ ἀνάγκην θὰ ἔλθουν τὰ σκάνδαλα, ἐφόσον «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰω. ε΄ 19). Ὀφείλουμε ὅμως νὰ γινόμαστε πιὸ ἄγρυπνοι, πιὸ ἐνεργητικοί, πιὸ ἀγωνιστικοί, γιὰ νὰ βγαίνουμε ὠφελημένοι ἀπὸ αὐτά. Ὅμως ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ μὴ σκανδαλίζουμε. Αὐτὸ τὸ δεύτερο δὲν τὸ προσέχουν μερικοὶ καὶ γίνονται στοὺς ἄλλους αἰτία σκανδάλου. Ξοδεύουν ἀσυλλόγιστα σὲ περίοδο κρίσεως. Καλοντύνονται καὶ καλοπερνοῦν, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἄλλοι δὲν ἔχουν οὔτε νὰ φᾶνε. Προκαλοῦν μὲ σπατάλες καὶ κακοδιαχείριση. Ἀδικοῦν μὲ τὴν ἀνειλικρίνεια καὶ ἀνεντιμότητα στὶς συναλλαγές τους, μὲ τὴ σκληρότητα καὶ ἀφιλαδελφία τους, μὲ τοὺς θυμοὺς καὶ τὶς ἀποτομίες τους. Σκανδαλίζουν μὲ τὸ προκλητικὸ ντύσιμό τους, μὲ τὴν ἀπρόσεκτη ζωή τους, μὲ τὶς εἰρωνεῖες καὶ τὰ ἄπρεπα λόγια τους. Διολισθαίνουν σὲ ἔκτροπα ποὺ θίγουν τὸ κοινὸ αἴσθημα, τὶς ἠθικὲς ἀρχές, προκαλώντας τὴ δυσφορία καὶ τὴν ἀγανάκτηση τοῦ κόσμου. Μερικοὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι νὰ ζοῦν ὅπως θέλουν, χωρὶς νὰ λαμβάνουν ὑπ᾽ ὄψη τους ἂν οἱ ἄλλοι σκανδαλίζονται. Τοὺς ἀκοῦμε νὰ λένε καμιὰ φορά: «Γιατί νὰ μὴν τὸ κάνω; Ἐπειδὴ ὁ ἄλλος σκανδαλίζεται γιὰ ψύλλου πήδημα; Νὰ μάθει νὰ μὴ σκανδαλίζεται»! 

 Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς παρακινεῖ νὰ μὴ γινόμαστε στοὺς ἄλλους ἀφορμὴ προσκόμματος καὶ πτώσεως. «Ἀπρόσκοποι γίνεσθε» (Α΄ Κορ. ι΄ 32). Νὰ θυσιαζόμαστε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τοὺς ἄλλους, καὶ ὄχι νὰ τοὺς θυσιάζουμε γιὰ τὸ δικό μας συμφέρον (Α΄ Κορ. ι΄ 24, 33). Νὰ στηρίζουμε τοὺς ἄλλους στὸν ἅγιο φόβο τοῦ Θεοῦ, καὶ ὄχι νὰ τοὺς ἀποτελειώνουμε (Ματθ. ιβ΄ 20). Νὰ τοὺς οἰκοδομοῦμε, καὶ ὄχι νὰ τοὺς σκανδαλίζουμε. «Ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν» (Ρωμ. ιε΄ 1-2, Α΄ Κορ. η΄ 1, ιδ΄ 26, Α΄ Θεσ. ε΄ 11). Ὅσο μποροῦμε, νὰ γινόμαστε στοὺς ἄλλους χρήσιμοι, εὐεργετικοί, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας (Ἐφ. δ΄ 32). 

 Ἔχουν εὐθύνη ὅσοι δὲν τὰ προσέχουν αὐτὰ καὶ σκανδαλίζουν τοὺς συνανθρώπους τους. Ὁ Κύριος τοὺς προειδοποιεῖ ὅτι θὰ τιμωρηθοῦν, λέγοντας: «Πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ιη΄ 7). Ἀλίμονο στὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο ποὺ γίνεται αἰτία νὰ ἔλθει τὸ σκάνδαλο. «Συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης» (Ματθ. ιη΄ 6). Τὸν συμφέρει νὰ κρεμάσει γύρω ἀπὸ τὸ λαιμό του μιὰ μυλόπετρα ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ περιστρέφει τὸ ζῶο, καὶ νὰ βουλιάξει στὴν ἀνοικτὴ καὶ βαθιὰ θάλασσα. Ἀπειλεῖ τοὺς σκανδαλοποιοὺς ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ἐσχάτη τῶν τιμωριῶν, τὴν αἰώνια κόλαση, ἐὰν δὲν μετανοήσουν. 

Ὅταν θὰ γίνει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, θὰ στείλει τοὺς ἀγγέλους Του νὰ συλλέξουν «πάντα τὰ σκάνδαλα», ὅλους ἐκείνους ποὺ ἔγιναν αἰτία στοὺς ἄλλους νὰ ἁμαρτήσουν «καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός» (Ματθ. ιγ΄ 42). Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιπλήττει μὲ αὐστηρότητα τοὺς σκανδαλοποιούς. Πρόσεχε, γράφει στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, νὰ μὴν παρασύρεις μὲ τὸ φαγητό σου στὴν ἀπώλεια ἐκεῖνον γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ὁποίου ὁ Χριστὸς πέθανε (ιδ΄ 15). Κι ἀλλοῦ γράφει: «Ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε» (Α΄ Κορ. η΄ 12). Δὲν εἶναι ἀθῶο αὐτὸ ποὺ κάνετε, ἀλλ᾿ εἶναι βαρὺ ἁμάρτημα. Πρωτίστως ἁμαρτάνετε στοὺς ἀδελφούς σας. Χτυπᾶτε σκληρὰ τὴ συνείδησή τους, ποὺ εἶναι ἀσθενικὴ καὶ ἀδύνατη. Ἀλλὰ ἁμαρτάνετε καὶ στὸ Χριστό, ποὺ γι᾽ αὐτὲς τὶς ψυχὲς ἔχυσε τὸ αἷμα Του. Ἀλλὰ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ τὸ κακοσυσταίνετε, διότι δίνετε λαβὴ νὰ κατηγορεῖται ἡ πίστη ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ζητοῦν ἀφορμὴ νὰ κατηγορήσουν. «Τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ρωμ. β΄ 24). Ὁ ἴδιος προτιμοῦσε νὰ παραιτηθεῖ ἀκόμη καὶ ἀπὸ νόμιμα δικαιώματά του, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσει τοὺς συνανθρώπους του. Ἐὰν ἡ τροφή μου γίνεται αἰτία σκανδάλου στὸν ἀδελφό μου, προτιμῶ νὰ μὴ φάω ποτὲ ἀπὸ τὴν τροφὴ αὐτή, γιὰ νὰ μὴν τὸν σκανδαλίσω. «Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α΄ Κορ. η΄ 13). Ἦταν πρότυπο αὐταπαρνήσεως ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Δὲν ἔλεγε: Εἶμαι ἐλεύθερος καὶ κάνω ὅ,τι θέλω. Ἀλλὰ ἔλεγε: «Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω» (Α΄ Κορ. θ΄ 19). Μὲ τὴν ἐλεύθερη θέλησή μου ἔθεσα τὸν ἑαυτό μου στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀδελφῶν, γιὰ νὰ κερδίσω τοὺς περισσοτέρους. 

 Νὰ φοβόμαστε τὰ σκάνδαλα καὶ νὰ μὴν τὰ δημιουργοῦμε εἴτε ἀπὸ κακὴ προαίρεση, εἴτε ἀπὸ ἀπροσεξία, εἴτε ἀπὸ ἀδιαφορία, εἴτε ἀπὸ ἐπιπολαιότητα. Λέγοντας ὁ Κύριος· «ἀλίμονο σ᾿ ἐκεῖνον ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔρχεται τὸ σκάνδαλο» (Ματθ. ιη΄ 7), βοηθεῖ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς νὰ φροντίζει νὰ μὴ γίνεται αἰτία σκανδάλου. Κι ἀκόμη λέγοντας· «προσέχετε νὰ μὴν περιφρονήσετε κάποιον ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς μικρούς» (Ματθ. ιη΄ 10), μᾶς ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ νὰ φερόμαστε ταπεινὰ στοὺς συνανθρώπους μας. Νὰ τοὺς σεβόμαστε, νὰ τοὺς τιμοῦμε, νὰ τοὺς οἰκοδομοῦμε καὶ ὄχι νὰ τοὺς σκανδαλίζουμε. Στὴν ἴδια ἑνότητα μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀφήσουμε τὰ σκάνδαλα, ποὺ φανε- ρώνουν διαστροφὴ προαιρέσεως, καὶ νὰ γίνουμε σὰν τὰ μικρὰ παιδιά, ποὺ εἶναι ἁπλά, ἀπονήρευτα καὶ ἁγνά. 

Μὲ τὰ σκάνδαλα κολαζόμαστε. Ἁμαρτάνουμε στὸν Θεό, ζημιώνουμε τοὺς συνανθρώπους μας καὶ ἀδικοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Ἂν ὅμως στραφοῦμε καὶ γίνουμε σὰν τὰ παιδιά, θὰ ἑλκύσουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ἀσύγκριτα ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.ΟΣΩΤΗΡ2062