23 Μαΐου, 2020

ΝΙΚΗΘΗΚΕ ΤΟ ΣΗΨΑΙΜΙΚΟ ΣΟΚ - ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ


Ηταν ὑποδειγματικὴ μητέρα καὶ πε-
τυχημένη καθηγήτρια φιλόλογος ἡ 
κυρία Ἀνθίμη. Εἶχε κερδίσει μὲ τὸν 
τρόπο της τὶς καρδιὲς τῶν μαθητῶν καὶ 
τῶν μαθητριῶν της. Ὅταν τοὺς μιλοῦσε 
μὲ ἱερὸ πάθος γιὰ τὶς μεγάλες ὧρες τῆς 
Ἱστορίας τοῦ Γένους μας, συνέπαιρνε 
καὶ συγκινοῦσε τὰ παιδιά, καὶ τὸ μάθη-
μα ἔμοιαζε μὲ μυσταγωγία. Δὲν ἀκουγό-
ταν «κὶχ» στὴν τάξη. Τὴν ἀγαποῦσαν 
καὶ τὴν σέβονταν ὅλα τὰ παιδιὰ σὰν 
μάννα τους. Γιατὶ ἔνιωθαν ὅτι κι ἐκείνη 
δὲν τὰ ξεχώριζε ἀπὸ τὰ πραγματικὰ παι-
διά της. Τόσο πολὺ τ’ ἀγαποῦσε. 
Γι’ αὐτὸ κι ὅταν ἔλειψε   ἀναπάντεχα 
μιὰ βδομάδα ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἡ καθη-
γήτριά τους, ἀνησύχησαν. Κι ὅταν ἔμα-
θαν ἀπ’ ἐδῶ κι ἀπ’ ἐκεῖ τὶς πρῶτες εἰδή-
σεις, τά ’χασαν. Ἡ κυρία Ἀνθίμη πε-
θαίνει! Ἔπαθε, λένε, σηψαιμικὸ σόκ. 
Ξαφνικὰ ἡ σηψαιμία τὴν κυρίευσε καὶ 
ἁπλώθηκε σ’ ὅλα τὰ ὄργανά της. Βρί-
σκεται στὴν Ἐντατικὴ τοῦ Πανεπιστημι-
ακοῦ Νοσοκομείου τοῦ Ρίου. Εἶναι δια-
σωληνωμένη σὲ καταστολή, τὰ νεφρά 
της ὅμως δὲν ἀνταποκρίνονται, δὲν λει-
τουργοῦν. «Ὧρες μετρᾶμε, δὲν ὑπάρ-
χει ἐλπίδα», ἐπαναλαμβάνουν ψυχρὰ 
οἱ γιατροί. Τὸ τέλος της πλησιάζει.
–Παιδιά, νὰ κάνουμε προσευχὴ γιὰ 
τὴν καλὴ καθηγήτριά μας, πετάχτηκε σὲ 
μιὰ συντροφιὰ μαθητριῶν μιὰ μαθήτρια.
–Ναί, ναί, ἀξίζει, ἀξίζει, πρέπει! φώ-
ναξαν ὅλες. Τὸ ἴδιο φώναξαν καὶ μερικοὶ μαθητὲς ποὺ τὶς πλησίασαν καὶ   ἔμαθαν τί ἔλεγαν...
Οἱ στενοὶ συγγενεῖς τῆς Ἀνθίμης, ὁ 
σύζυγος, τὰ παιδιά της καὶ ἄλλα συγ-
γενικὰ καὶ γνωστὰ ἀγαπητά της πρό-
σωπα στὸν προθάλαμο τῆς   Ἐντατικῆς 
περιμένουν ὅλοι τους σιωπηλοί. Κάθε 
γιατρὸς ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὴν   Ἐντατικὴ 
καὶ τὸν ρωτοῦν γιὰ τὴν Ἀνθίμη, ἐπα-
ναλαμβάνει τὰ ἴδια ξύλινα λόγια: «Με-
τρᾶμε ὧρες, ἡ κατάσταση εἶναι πολὺ 
σοβαρή»...
–Δὲν ὑπάρχουν ἐλπίδες γιατρέ; ρω-
τάει ἕνας γυιός της.
–Μὴ μὲ ρωτᾶτε! Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς 
ἀπαντήσω.
–Γιατρέ μου, πῆρε τὸν λόγο ὁ πατέ-
ρας τοῦ παιδιοῦ. Ἐμεῖς   πιστεύουμε 
στὸν μεγαλοδύναμο! Στηρίζουμε τὶς ἐλ    -
πίδες μας σ’ Ἐκεῖνον. 
Στράφηκε   ἔπειτα πρὸς τὸν γυιό του 
καὶ συνέχισε συγκινημένος: 
–Ἔχουμε ζητήσει, ὅπως ξέρεις, παιδί 
μου, τὶς προσευχὲς πολλῶν πιστῶν χρι-
στιανῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ποὺ μᾶς 
γνωρίζουν, καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι προσ-
εύχονται γιὰ τὴ μητέρα σας αὐτὴ τὴν ὥρα. 
Ἂν εἶναι  θέλημα Θεοῦ νὰ ζήσει, θὰ μᾶς τὴν χαρίσει ὁ   Κύριος 
καὶ θὰ ξανάρθει στὸ σπίτι μας, κι ἂς λένε οἱ γιατροὶ  τὰ δικά τους! 
Ἂς ἐμπιστευθοῦμε τὴ μητέρα σας στὸ 
πάνσοφο σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Μόνο Ἐκεῖνος γνωρίζει τί 
συμφέρει πραγματικὰ καὶ σ’ ἐκείνην καὶ σ’ ἐμᾶς. 
Τὰ δευτερόλεπτα ποὺ κυλοῦν φαίνονται αἰῶνες. 
Ὅλοι περιμένουν μὲ ἀγωνία. Στὴν κρίσιμη ἐκείνη περίσταση δέχθηκαν τὴν πρόσκληση τοῦ Πνευματικοῦ νὰ συμμετάσχουν ὅλοι στὴν Παράκληση πρὸς 
τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιὰ τὴν κυρία Ἀνθίμη, ποὺ  θὰ γινόταν στὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ  Χρυσοστόμου στὸ κέντρο τῶν Πατρῶν.
Μὲ τί θέρμη ψυχῆς ἔψαλλαν ὅλοι μαζὶ ἐκεῖνο τὸ 
ἀπόγευμα τὴν Παράκληση! Ἤθελαν, λές, νὰ πολι-
ορκήσουν τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς   Παναγίας Μητέρας Του καὶ νὰ στρέψουν τὴν παντοδύναμη ἀγάπη Του πρὸς τὴν ἄρρωστη Ἀνθίμη, ποὺ 
ἔσβηνε στὴν Ἐντατικὴ τοῦ Νοσοκομείου τοῦ Ρίου... 
Καὶ ἐνῶ συνεχιζόταν ἡ Παράκληση, βγῆκε ἀπὸ 
τὴν Ἐντατικὴ μία γιατρὸς καὶ εἶπε σὲ μιὰ συγγενὴ 
τῆς Ἀνθίμης, ποὺ εἶχε παραμείνει ἐκεῖ γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο: «Αὐτὴ τὴ στιγμὴ συνέβη κάτι τὸ θαυμαστό. 
Ἐπέδρασαν ἀνώτερες δυνάμεις. Τὰ νεφρὰ λειτούργησαν! Δὲν ἔχουμε πλέον μιὰ χαμένη ἀλλὰ μιὰ δύσκολη ὑπόθεση! Ὁ ἄμεσος κίνδυνος ξεπεράστηκε! Ὁ 
δρόμος ὅμως εἶναι πολὺ μακρὺς μπροστά μας».
Ὅταν τελείωσε ἡ Παράκληση καὶ ἦλθαν ἔξω ἀπὸ 
τὴν Ἐντατικὴ ὅλοι καὶ ἔμαθαν τὰ νέα, ἔλαμψαν τὰ   πρόσωπά τους ἀπὸ χαρὰ κι εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν   Κύριο γιὰ τὴν ἄμεση ἀπάντησή Του στὶς ἱκεσίες τους   γιὰ τὴν πιστὴ Ἀνθίμη. Καὶ συμφώνησαν ὅλοι νὰ συν-
εχίσουν νὰ προσεύχονται μαζί, ὅπου μποροῦν, γιὰ 
νὰ ὁλοκληρωθεῖ τὸ θαῦμα.
Καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης ἀντάμειψε τὴν ἀγάπη τους· 
σὲ τρεῖς μῆνες ἀποκατέστησε πλήρως τὴν ὑγεία τῆς   Ἀνθίμης. Ἡ κατάσταση, ποὺ γιὰ τοὺς γιατροὺς ἦταν 
μὴ ἀναστρέψιμη, χάρη στὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν   καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς «Παναγίας τῆς Βοηθείας», 
ἀνεστράφη πλήρως. Θεραπεύτηκε τελείως. Καὶ ἡ 
σχεδὸν πεθαμένη Ἀνθίμη, ἐπέστρεψε στὴν οἰκογέ-
νειά της καὶ στὴν ἐργασία της καὶ δοξολογεῖ ἀκατάπαυστα τὸν Κύριο.  
       ΟΣΩΤΗΡ2067

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου