Ο ἀπόστολος Παῦλος μὲ συνοδοιπό-
ρο τὸν ἀπόστολο Βαρνάβα βρίσκον-
ται στὰ Λύστρα τῆς Λυκαονίας στὴν
πρώτη περιοδεία τους. Πῶς ἔχουν φθά-
σει ἕως ἐδῶ μετὰ ἀπὸ τόσες ταλαιπωρί-
ες ποὺ ὑπέστησαν, μόνο οἱ δυό τους τὸ
γνωρίζουν κι ὁ παντογνώστης Κύριος.
Ἀλλὰ δὲν καταβάλλονται ἀπὸ τὰ ἐμπόδια.
Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἱεραποστολική τους
φλόγα, ποὺ μοιάζουν σὰν νά ’χουν φτερὰ
στὰ πόδια τους.
Χρειαζόταν νὰ ἔχουν φτερὰ ἀετοῦ, γιὰ
νὰ ξεκινήσουν ἀπὸ τὴν σχεδὸν παραθα-
λάσσια πόλη Πέργη τῆς Παμφυλίας, νὰ
διασχίσουν τὴν πολύκορφη ὀροσειρὰ
τοῦ Ταύρου καὶ νὰ φθάσουν στὰ ὀροπέ-
δια τῆς Πισιδίας καὶ τῆς Λυκαονίας. Ὁδοι-
πορία κοπιαστική! Ἄλλοτε βάδιζαν σὲ χα-
ράδρες μὲ ἄγρια βλάστηση, ἄλλοτε διέ-
σχιζαν πυκνὰ δάση, ἄλλοτε γυμνὲς κορυ-
φές. Ἀντιμετώπισαν τοὺς κινδύνους τῆς
νύχτας, τὰ ἄγρια θηρία τῶν δασῶν, τοὺς
τρομεροὺς ληστές.
Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθαναν ὅλα αὐτά, ἀντι-
μετώπισαν καὶ διωγμοὺς ἀπὸ κατοίκους
τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι ὑποκινοῦνταν
ἀπὸ φανατικοὺς Ἰουδαίους. Στὴν Ἀντιό-
χεια τῆς Πισιδίας τοὺς ἔδιωξαν, στὸ Ἰκό-
νιο τῆς Λυκαονίας ἔκαναν ἀπόπειρα νὰ
τοὺς λιθοβολήσουν.
Οἱ κάτοικοι τῶν Λύστρων στὴν ἀρχὴ
προθυμοποιήθηκαν νὰ τοὺς ἀκούσουν.
Ἀνάμεσα στοὺς ἀκροατὲς τοῦ θείου Παύ-
λου ξεχώριζε ἕνας χωλός, ὁ ὁποῖος γεν-
νήθηκε μὲ ἀτροφικὰ πόδια καὶ δὲν εἶχε
ποτὲ περπατήσει στὴ ζωή του. Παρακο-
λουθοῦσε μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ πονε-
μένο βλέμμα τὸ θεῖο κήρυγμα. Ὁ θεοφώτι-
στος διδάσκαλος διακόπτει πρὸς στιγμὴν
τὸν θεῖο λόγο του καὶ κάνοντας προστα-
κτικὴ χειρονομία τοῦ φωνάζει: «Ἀνάστη-
θι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὀρθός»! Ὁ χωλὸς
πετιέται ὄρθιος καὶ περπατάει κανονικά.
Ἔκπληκτα τὰ πλήθη ἀπ’ τὸ μεγάλο θαῦμα
ἀρχίζουν νὰ φωνάζουν στὴ δική τους
γλώσσα: «Οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώ-
ποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς» (Πράξ. ιδ΄
11)· οἱ θεοὶ πῆραν μορφὴ ἀνθρώπου καὶ
κατέβηκαν σὲ μᾶς! Τὸν ἀπόστολο Βαρνά-
βα, ποὺ ἦταν σιωπηλὸς καὶ σοβαρός, τὸν
θεώρησαν ὡς τὸν Δία, καὶ τὸν ἀπόστολο
Παῦλο, ποὺ κήρυττε μὲ εὐχέρεια τὸν θεῖο
λόγο, τὸν θεώρησαν ὡς τὸν Ἑρμῆ, καὶ
ἔσπευσαν μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ἱερέα τοῦ
Δία νὰ τοὺς στεφανώσουν ὡς θεοὺς καὶ
νὰ τοὺς προσφέρουν πλούσιες θυσίες.
Τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔσχισαν ἀπὸ
ἀγανάκτηση τὰ ροῦχα τους, πήδηξαν
ἀνάμεσα στὸν ὄχλο καὶ φώναξαν δυνα-
τά: «Ἄνδρες, τί ταῦτα ποιεῖτε;»· τί εἶναι αὐ-
τὰ ποὺ κάνετε; Ἄνθρωποι εἴμαστε κι ἐμεῖς
ὅμοιοι μὲ σᾶς! Ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο
ἤλθαμε ἐδῶ εἶναι νὰ σᾶς κηρύξουμε νὰ
ἀφήσετε τὰ μάταια αὐτὰ πράγματα, νὰ
ἀφήσετε τὴ λατρεία τῶν ψεύτικων θεῶν
καὶ νὰ ἐπιστρέψετε στὸν ἀληθινὸ Θεό, τὸν
Δημιουργὸ καὶ Προνοητὴ τοῦ κόσμου. Μὲ
τὶς ἐνέργειές τους αὐτὲς μόλις καὶ μετὰ
βίας κατόρθωσαν νὰ συγκρατήσουν τὸν
ὄχλο νὰ μὴ θυσιάσουν σ’ αὐτούς.
Τὶς ἑπόμενες ἡμέρες πῆραν ἄλλη τρο-
πὴ τὰ πράγματα, διότι ἦλθαν ἀπὸ τὴν
Ἀντιόχεια καὶ τὸ Ἰκόνιο φανατικοὶ Ἰου-
δαῖοι, οἱ ὁποῖοι ξεσήκωσαν τὰ πλήθη καὶ
λιθοβόλησαν τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Τοῦ
πέταξαν πέτρες πολλές, ὥσπου τὸν ἔρι-
ξαν ἀναίσθητο στὸ ἔδαφος. Κατόπιν τὸν
ἔσυραν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ τὸν πέτα-
ξαν σ’ ἕνα χαντάκι πλάϊ στὸ δρόμο.
Ἔπειτα τὸν ἀναζήτησαν οἱ χριστιανοὶ
τῶν Λύστρων, γιὰ νὰ τὸν κλάψουν ὡς
νεκρὸ καὶ νὰ τὸν θάψουν. Ἀνάμεσά τους
ἦταν κι ὁ νεαρὸς Τιμόθεος, ἡ εὐσεβὴς μη-
τέρα του Εὐνίκη καὶ ἡ εὐσεβέστατη γιαγιά
του Λωίδα. Ἀλλὰ μὲ ἔκπληξη διαπίστω-
σαν ὅτι ἦταν ζωντανός. Μὲ θαῦμα τοῦ
Θεοῦ σηκώθηκε ὑγιής, μπῆκε ἄφοβος
στὴν πόλη καὶ τὴν ἑπόμενη μέρα συν-
έχισε τὴν περιοδεία του πρὸς τὴ Δέρβη
τῆς Λυκαονίας.
Αὐτὴν τὴν περιπέτειά του ὑπαινίσσεται
ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν γράφει στὸν
Τιμόθεο: «Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου...
τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι
ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύ-
στροις. οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα!» (Β΄
Τιμ. γ΄ 1011). Τὸ ἴδιο ἐπεισόδιο ὑπαινίσ-
σεται καὶ στὸ ἑνδέκατο κεφάλαιο τῆς Β΄
πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῆς του (στίχος
25), ὅπου γράφει: «ἅπαξ ἐλιθάσθην».
Μιὰ φορὰ λιθοβολήθηκα!
Στὸν λιθοβολισμὸ τοῦ ἀποστόλου Παύ-
λου στὰ Λύστρα ἡ Ἐκκλησία κέρδισε στὸ
πρόσωπο τοῦ νεαροῦ Τιμοθέου τὸν πο-
λυτιμότερο συνεργάτη τοῦ ἀποστόλου
Παύλου καὶ κατοπινὸ ἐπίσκοπο Ἐφέσου.
Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ διδασκάλου του καὶ
τὸ κουράγιο ποὺ εἶχε κατόπιν νὰ συνε-
χίσει τὴν ἀποστολικὴ περιοδεία του ἦταν
γι’ αὐτὸν τὸ πιὸ εὔγλωττο κήρυγμα. Τὸν
ἀκολούθησε χωρὶς ἀμφιταλαντεύσεις στὴ
δεύτερη ἀποστολικὴ περιοδεία του καὶ
στάθηκε στὸ πλευρό του σὰν νά ἦταν
παιδί του.
Ἄρα δὲν ζημιώθηκε τὸ Εὐαγγέλιο ἀπὸ
τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ ἀποστόλου Παύ-
λου. Νομίζουμε πολλὲς φορὲς ὅτι οἱ δυσ-
κολίες εἶναι ἐμπόδιο γιὰ τὴ διάδοση τοῦ
Εὐαγγελίου. Ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν
ἔβλεπε ὅτι οἱ διωγμοὶ καὶ τὰ παθήματα
βοηθοῦσαν στὴν περαιτέρω ἐξάπλωση
τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ γράφει: «Τὰ κατ’ ἐμὲ
μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐ-
λήλυθεν» (Φι λιπ. α΄ 12). Αὐτὸ συμβαίνει
πάντοτε. Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχουν γενναῖες ψυ- χές, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος
ἦταν ἀποφασισμένος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ
Χριστοῦ νὰ χύσει ἀκόμη καὶ τὸ αἷμα του!
Μποροῦμε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὸ ἴδιο;
ΟΣΩΤΗΡ2069
1. ΙΣΩΣ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΊΌΥ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
2. Ο ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠ.ΠΑΥΛΟΥ ΕΦΕΡΕ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΜΕΓΑΛΟ, ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου