Στἡν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἡ ὁποία περιγράφει τὴν πρώτη ἀποστολὴ ποὺ ἀνέθεσε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές Του, οταν τοὺς ἀπέστειλε στὴν πρώτη τους περιοδεία, ὁ ἰουδαϊκὸς λαὸς ἦταν σὲ κατάσταση ἀπελπιστική: «ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα». Περιφρονημένος καὶ προδομένος ἀπὸ τοὺς θρησκευτικούς του ἡγέτες, τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, ζοῦσε μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀναζητοῦσε φῶς ἐλπίδας, μήνυμα σωτηρίας. Βλέποντας αὐτὴ τὴν κατάσταση ὁ θεῖος Λυτρωτής, εἶπε στοὺς μαθητές Του: «ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι»· τὰ στάχυα ποὺ εἶναι ὥριμα γιὰ θερισμὸ εἶναι πολλά, οἱ ἐργάτες ὅμως ποὺ θὰ τὰ θερίσουν εἶναι λίγοι (Ματθ. θ΄ 37). Πόσο ἐπίκαιροι ἀκούγονται καὶ σήμερα οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ Κυρίου! Κουρασμένοι καὶ ἀπογοητευμένοι οἱ ἄνθρωποι γύρω μας ἀναζητοῦν τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς· περιμένουν λόγο παρακλήσεως· ἔχουν ἀνάγκη πνευματικῆς καθοδηγήσεως καὶ στηριγμοῦ. Ποιὸς θὰ ἀναλάβει αὐτὸ τὸ ἔργο;... Ζητοῦνται ποιμένες μὲ συναίσθηση εὐθύνης, γιὰ νὰ ὁδηγοῦν τὰ πρόβατα μὲ ἀσφάλεια... Ζητοῦνται ἐργάτες μὲ ζῆλο καὶ ὄρεξη, γιὰ νὰ θερίσουν τὰ ὥριμα στάχυα... Ἂς παρακαλοῦμε θερμὰ τὸν Κύριο τοῦ θερισμοῦ νὰ ἀναδεικνύει καὶ νὰ ἀποστέλλει ἐργάτες στὸ πνευματικὸ χωράφι Του.
2. Οἱ θεμέλιοι τῆς Ἐκκλησίας
Προσκάλεσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητές Του, τοὺς ἔδωσε ἐξουσία καὶ δύναμη, ὥστε νὰ θεραπεύουν κάθε εἴδους ἀσθένεια καὶ νὰ διώχνουν τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα καὶ τοὺς ἀπέστειλε γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἀναλάμβαναν τέτοιο ἔργο. Κι εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος( Ματθ. θ΄36,ι΄1-8) παραθέτει τὰ ὀνόματά τους καὶ ἀποδίδει σὲ ὅλους τὸν τιμητικὸ τίτλο «ἀπόστολος». Γιὰ τοὺς περισσότερους ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους γνωρίζουμε πολὺ λίγα γιὰ τὴ ζωή τους. Ὡστόσο τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τοὺς τιμᾶ μὲ τὸν πλέον ἔνδοξο τίτλο μεταξὺ τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἐντυπωσιακὸ τὸ σχετικὸ ὅραμα ποὺ περιγράφεται στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου. Ἐκεῖ ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἀναφέρει ὅτι εἶδε τὴν ἔνδοξη πόλη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἄνω Ἱερουσαλὴμ μὲ τὰ τείχη της κτισμένα καὶ θεμελιωμένα πάνω σὲ δώδεκα θεμέλια. Καὶ πάνω στὰ θεμέλια εἶδε τὰ «ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου» (Ἀποκ. κα΄ 14). Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι Ἀποστολική. Ἔχει ἐποικοδομηθεῖ πάνω στὸ θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων, ἐνῶ ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, τὸ ἀγκωνάρι ποὺ βαστάζει καὶ στηρίζει ὅλο τὸ οἰκοδόμημα, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός (Ἐφ. β΄ 20). Ἡ Ἐκκλησία ἀκολουθεῖ τὴ θεοφώτιστη διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων, διατηρεῖ ἀδιάκοπη τὴ διαδοχή τους διὰ τῶν ἐπισκόπων της καὶ συνεχίζει τὸ ἀποστολικό τους ἔργο κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο «εἰς πάντα τὰ ἔθνη» (Λουκ. κδ΄ 47).
3. Ὁ γνήσιος ἐθελοντισμὸς
Πρὶν ξεκινήσουν τὴν ἀποστολή τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔλαβαν σαφεῖς ὁδηγίες ἀπὸ τὸν Κύριο. Ἐκεῖνος, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, τοὺς εἶπε: «Δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε». Τὴ χάρη ποὺ σᾶς ἔδωσα γιὰ νὰ διδάσκετε καὶ νὰ θαυματουργεῖτε, τὴ λάβατε δωρεάν· δωρεὰν λοιπὸν δῶστε την κι ἐσεῖς. Καὶ ἀκολούθησαν πιστὰ οἱ Μαθητὲς τὴν ἐντολὴ τοῦ θείου Διδασκάλου. Κήρυτταν, θαυματουργοῦσαν, θεράπευαν ἀρρώστους, ἔδιωχναν τὰ πονηρὰ πνεύματα, ἀνάσταιναν νεκρούς, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἔπαιρναν χρήματα! Ἦταν κουραστικὸ τὸ ἔργο τους, σὲ καμία ὅμως περίπτωση δὲν ἤθελαν νὰ ἀνταμειφθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸν κόπο τους. Ἦταν ἐντυπωσιακὰ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσαν, ὡστόσο ποτὲ δὲν τὰ ἐκμεταλλεύθηκαν γιὰ νὰ κερδίσουν κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Κι αὐτὴ ἡ ἀνιδιοτέλεια, ἡ αὐταπάρνηση καὶ ἡ αὐτοθυσία τους προκαλοῦσε ἐντύπωση περισσότερο κι ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ θαύματά τους. Μιλάει σήμερα ὁ κόσμος γιὰ ἐθελοντισμὸ κι ἀναζητάει τρόπους γιὰ νὰ γκρε- μίσει τὰ κάστρα τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ νὰ διδάξει τὴν ἐθελοντικὴ προσφορά. Ὡστόσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὁ τρόπος αὐτὸς διακονίας πρὸς τὸν συνάνθρωπο δὲν εἶναι κάτι νέο. Ὅποιος ἀντιλαμβάνεται ὅτι τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχει εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ τὰ μοιραστεῖ μὲ τοὺς ἀδελφούς του. Αὐτὴ ἡ ἀγαπητικὴ προσφορὰ πρὸς τὸν συνάνθρωπο εἶναι ὁ δρόμος ποὺ χάραξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄξιοι συνεχιστές τους. Ὁ δρόμος τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης ποὺ καλούμαστε ὅλοι μας νὰ ἀκολουθήσουμε.ΟΣΩΤΗΡ2069
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου