ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΖΟΥΓΚΛΑ !

Κάθε μέρα οἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ ἄλ-  ­

λα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως 

μᾶς παρουσιάζουν τὴ θλιβερὴ κα-

τάσταση τῆς κοινωνίας μας καὶ τονί-

ζουν συνήθως πληθωρικὰ ὅτι προχω-

ροῦμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο.

Οἱ νόμοι τῆς πολιτείας παραβαίνον-­

ται ἀσύστολα καὶ παρουσιάζονται κα-­

τὰ κάποιον τρόπο στὴν πράξη ἀνίκα-

νοι νὰ διορθώσουν τὰ κακῶς κείμενα, 

διότι ὅλοι σχεδὸν οἱ πολίτες ρέπουμε 

πρὸς τὴν παράβαση. Καὶ ἐνῶ ὑπάρ-

χει πολυνομία, ἀνθεῖ συγχρόνως καὶ ἡ 

παρανομία.

Καὶ ὅμως ὑπάρχει κάποιος    Νόμος 

ἁπλὸς καὶ εὔκολος, ποὺ καὶ μόνος αὐ-­

τός, ἂν τὸν ἐφαρμόζαμε, μποροῦσε νὰ 

μεταβάλει τὴ γῆ σὲ Παράδεισο. Νόμος 

ποὺ πρέπει νὰ ἐφαρμοσθεῖ ὁπωσδή-

ποτε, ἐὰν δὲν θέλουμε νὰ καταντήσει 

ἡ κοινωνία μας ζούγκλα.

Πρόκειται γιὰ τὸν «Χρυσὸ   Κανόνα», 

μὲ τὸν ὁποῖο ἐπισφράγισε ὁ Θεάνθρω­

πος Κύριος τὴν περίφημη «Ἐπὶ τοῦ 

ὄρους ὁμιλία» Του.

Τί λέει αὐτὸς ὁ ὀνομαζόμενος «χρυ-

σοῦς κανών», αὐτὸς ὁ νόμος ποὺ 

μπορεῖ νὰ λύσει ὅλα τὰ κοινωνικά μας 

προβλήματα, χωρὶς μάλιστα εἰδικὲς 

συσκέψεις καὶ συνέδρια καὶ ἐμπειρο-

γνώμονες κοινωνιολόγους;

«Πάντα ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν 

ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποι-

εῖτε αὐτοῖς» (Ματθ. ζ΄ 12). Ὅλα ὅσα 

θέλετε νὰ σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, τὰ 

ἴδια νὰ κάνετε καὶ σεῖς σ’ αὐτούς. «Τί 

τούτου κουφότερον» (δηλαδὴ ἐλαφρό-

τερο); ἐρωτᾶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. 

«Τί τούτου δικαιότερον;». Καὶ προσθέ-

τει: «Ὅθεν δῆλον ὅτι κατὰ φύσιν ἡμῖν 

ἡ ἀρετή» (ΕΠΕ 10, 90). Εἶναι λοιπὸν 

φανερὸ ὅτι ἡ ἀρετὴ εἶναι ἔμφυτη, βρί-

σκεται μέσα στὴν ἴδια τὴ φύση μας. 

Δὲν μᾶς ζητάει ἑπομένως κάτι ὑπερ-

φυσικὸ ὁ Θεός. Τί ὅμως μᾶς ζητάει μὲ 

τὸν νόμο Του αὐτόν; Μᾶς παραγγέλλει 

νὰ κάνουμε στοὺς ἄλλους ὅ,τι θέλου-

με νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ μᾶς: Θέλου-

με νὰ μᾶς τιμοῦν οἱ ἄλλοι; Θέλουμε νὰ 

σέβονται τὴν ἡσυχία μας; Θέλουμε νὰ 

ὑπολογίζουν τὴ γνώμη μας; Θέλουμε νὰ συγχωροῦν τὰ λάθη μας; Θέλουμε νὰ 

δείχνουν κατανόηση, νὰ ἀνέχονται τὶς ἰδιοτροπίες καὶ ἀδυναμίες μας; Θέλουμε 

νὰ μᾶς ἀγαποῦν καὶ νὰ μᾶς συμπαρίστανται στὶς δυσκολίες μας; Τὸ ἴδιο νὰ κά-

νουμε κι ἐμεῖς πρὸς αὐτούς.

Καὶ ἀντιθέτως: Δὲν θέλουμε νὰ μᾶς ἀδικοῦν, νὰ μᾶς συκοφαντοῦν, νὰ προσ­-

βάλλουν τὴν τιμὴ τῆς οἰκογενείας μας, νὰ μᾶς ζηλεύουν, νὰ βλάπτουν τὰ συμ-

φέροντά μας, νὰ μᾶς παραγκωνίζουν; Τὸ ἴδιο νὰ προσέχουμε νὰ μὴν κάνουμε 

ποτὲ σὲ κανένα συνάνθρωπό μας κι ἐμεῖς. 

Αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τοῦ    «Χρυσοῦ Κανόνος», ποὺ μὲ αὐτὴ τὴν τέλεια μορ-

φή του εἶναι καθαρὰ χριστιανικὴ διδασκαλία. Στὴν προχριστιανικὴ ἐποχὴ ἦταν 

γνωστὴ ἡ διδασκαλία αὐτὴ μόνο μὲ τὴν ἀρνητική της μορφή: «Ὃ σὺ μισεῖς 

ἑτέρῳ μὴ ποιήσῃς». Αὐτὸ ποὺ ἀποστρέφεσαι ἐσὺ δηλαδή, μὴν τὸ κάμ  νεις ποτὲ 

σὲ ἄλλον. Ἡ τέλεια ἀποκάλυψη μᾶς δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο, ὁ Ὁποῖος μᾶς 

παρακινεῖ νὰ εὐεργετοῦμε τοὺς πλησίον, νὰ ἀγαπᾶμε ὅπως θὰ θέλαμε νὰ ἀγα-

ποῦν κι ἐμᾶς οἱ ἄλλοι εἰλικρινά.

Μὲ τὸν «Χρυσὸ Κανόνα» ὁ Κύριος μᾶς βοηθεῖ νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὸν κλοιὸ 

τὸν ἀσφυκτικὸ τῆς φιλαυτίας μας καὶ νὰ μεταφερθοῦμε καὶ στὴ θέση τοῦ ἄλλου, 

ὅποιος κι ἂν εἶναι αὐτός: ἐργάτης, ἀλλοδαπός, ἄρρωστος, γνωστός, ἄγνωστος, 

φίλος. Στὸ πρόσωπό του πρέπει νὰ βλέπουμε τὸν συνάνθρωπό μας μὲ τὸν ὁποῖο μοι-

ραζόμαστε τὴ ζεστασιὰ τοῦ ἥλιου, τὴ μοσχο-

βολιὰ τῶν λουλουδιῶν καὶ ὅλες τὶς ὀμορφιὲς 

τῆς Δημιουργίας, μὲ τὶς ὁποῖες στόλισε τὴ γῆ 

ὁ Θεὸς γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

Ἂν δὲν ὑπερίσχυε ὁ σατανοκίνητος ἐγωι-­

σμός μας· ἂν σκεφτόταν λογικὰ ὁ    καθένας 

μας ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ μόνος κάτοικος τῆς 

γῆς, ἀλλὰ ζεῖ καὶ πρέπει νὰ ζεῖ    ἁρμονικὰ μὲ μυ-

ριάδες καὶ ἑκατομμύρια   συνανθρώπους του, 

κι ἂν εἶχε ὡς νόμο τῆς ζωῆς του τὸν «Χρυσὸ 

Κανόνα» καθένας μας, δὲν θὰ ὑπῆρχε κανένα 

πρόβλημα. Οὔτε    καταχρήσεις θὰ ὑπῆρχαν, 

οὔτε ἀδιαχώρητο στὶς φυλακές, οὔτε θὰ κυρι-

αρχοῦσε ὁ νόμος τοῦ ἰσχυρότερου, ποὺ ἐπι-

κρατεῖ στὴ ζούγκλα. Θὰ ἔβλεπε ὁ ἕνας τὸν 

ἄλλον σὰν ἀδελφό, ὅπως τὸ διακηρύσσει τὸ 

ἱερὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς 

ἁγίας Ἐκκλησίας Του. Καὶ θὰ κυριαρχοῦσε 

παντοῦ ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη, ποὺ ζωογονεῖ 

καὶ συνάπτει τὶς ψυχὲς καὶ ἀποτελεῖ τὸ μόνο 

ἀκλόνητο θεμέλιο τῆς κοινωνικῆς καὶ εἰρη-

νικῆς ζωῆς. ΟΣΩΤΗΡ2068